Новости от 17 октября 2018 года из блога, посвященного практике в Европейском суде по правам человека ЕСПЧ

Обновлено 17.10.2018 09:50

 

Постановление ЕСПЧ от 20 марта 2018 года по делу "Шахин Алпай (Sahin Alpay) против Турции" (жалоба N 16538/17) и Постановление ЕСПЧ от 20 марта 2018 года "Мехмет Хасан Алтан (Mehmet Hasan Altan) против Турции" (жалоба N 13237/17).

В 2017 году заявителям была оказана помощь в подготовке жалоб. Впоследствии жалобы были коммуницированы Турции.

По делу успешно рассмотрены жалобы на обжалование неудавшейся попыткивоенного государственного переворота, отступление от соблюдения обязательств согласно Конвенции о защите прав человека и основных свобод признано оправданным. Вопрос о соразмерности вмешательств рассматривался совместно с рассмотрением жалобы по существу. По делу допущено нарушение требований статьи 10 Конвенции о защите прав человека и основных свобод.

 

ОБСТОЯТЕЛЬСТВА ДЕЛА

 

21 июля 2016 г. власти Турции уведомили Генерального секретаря Совета Европы об использовании права на отступление от соблюдения обязательств, предусмотренного статьей 15 Конвенции, указав, что чрезвычайное положение было объявлено с целью ответить на "угрозу жизни нации", вызванную попыткой военного государственного переворота, состоявшегося 15 июля 2016 г., и террористическим насилием, затрагивающим страну, и не упомянув при этом прямо, от соблюдения положений каких именно статей Конвенции будет применяться отступление.

Являясь журналистами, известными своей критикой правительства, заявители были задержаны и преданы суду ассизов на основании положений Уголовного кодекса Турции, устанавливающих уголовную ответственность за попытку свержения конституционных властей и за совершение преступлений от имени террористической организации, не являясь ее членами. Не добившись отмены своего предварительного содержания под стражей, каждый из заявителей подал конституционную жалобу, рассмотрение которых продолжалось 16 месяцев в отношении одного заявителя и 14 месяцев - в отношении другого.

Конституционный суд решил, что в отсутствие какого-либо конкретного основания, кроме их статей или выступлений на телевидении, заключение заявителей под стражу и их содержание под стражей являлись неконституционными с точки зрения как прав, закрепленных в статье 5 Конвенции, так и прав, гарантированных статьей 10 Конвенции. Однако суды ассизов отказались освободить заявителей из-под стражи, утверждая, что Конституционный суд осуществил оценку доказательств, которая не входила в его компетенцию.

 

ВОПРОСЫ ПРАВА

 

По поводу соблюдения статьи 15 Конвенции (общий аспект). Европейский Суд готов признать, что i) формальное требование, установленное пунктом 3 статьи 15 Конвенции, а именно исчерпывающим образом информировать Генерального секретаря Совета Европы о введенных в отступление от Конвенции мерах и о причинах их принятия было соблюдено, ii) как это, в частности, было отмечено Конституционным судом, попытка военного государственного переворота выявила наличие "чрезвычайных обстоятельств, угрожающих жизни нации" по смыслу Конвенции.

Что касается вопроса о том, были ли введенные меры приняты только в той степени, в которой это было обусловлено чрезвычайностью обстоятельств, и в соответствии с другими обязательствами согласно международному праву, то он был рассмотрен при анализе жалоб по существу.

По поводу соблюдения пункта 1 статьи 5 Конвенции. Во-первых, даже если правовые основы контроля обычных судов за содержанием под стражей и контроля, осуществляемого в рамках конституционной жалобы, отличаются, нельзя утверждать, что Конституционный суд мог рассмотреть правомерность заключения под стражу, не изучив доказательства, содержавшиеся в материалах дела.

Во-вторых, обязательный характер постановлений Конституционного Суда является как раз одним из оснований, которые позволили считать, что он предоставлял эффективное средство правовой защиты, подлежащее исчерпанию в отношении содержания под стражей.

Следовательно, если Конституционный суд считает, что содержание лица под стражей противоречит Конституции, соответствующие суды должны действовать таким образом, чтобы освободить заинтересованное лицо из-под стражи, за исключением случаев, когда новые основания или доказательства требуют обратного.

Тем не менее в данном случае именно путем толкования и применения законодательства государства-ответчика способом, отличающимся от представленного Европейскому Суду властями Турции, которые в связи с этим сослались на эффективность конституционной жалобы, суды ассизов отказали в освобождении заявителей из-под стражи, несмотря на постановление Конституционного суда. Однако с подобными основаниями нельзя согласиться. То, что другой суд ставит под сомнение юрисдикцию Конституционного суда, наделенного полномочиями выносить "окончательные и обязательные" постановления, противоречит основополагающим принципам верховенства права и правовой определенности.

В отсутствие какого-либо доказательства, свидетельствующего о том, что причина для содержания под стражей впоследствии изменилась, продолжение содержания заявителей под стражей после вынесения ясных и недвусмысленных постановлений Конституционного суда не может рассматриваться как осуществленное "в порядке, установленном законом".

Что касается контекста, заключающегося в отступлении Турции от ее обязательств согласно Конвенции, то незаконное содержание заявителей под стражей в связи с отсутствием правдоподобных оснований выходит за рамки той степени, в какой это было обусловлено чрезвычайностью обстоятельств, послуживших причиной применения статьи 15 Конвенции.

Европейский Суд уточняет, что он оставляет за собой возможность пересмотреть вопрос об эффективности конституционной жалобы для защиты прав, гарантированных статьей 5 Конвенции, и с этой целью будет учитывать судебную практику относительно авторитета постановлений Конституционного суда.

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

По делу допущено нарушение требований пункта 1 статьи 5 Конвенции (принято шестью голосами "за" при одном - "против").

По поводу соблюдения пункта 4 статьи 5 Конвенции. В настоящем деле заявители неоднократно смогли добиться "безотлагательного" рассмотрения компетентным судом обоснованности своего заключения под стражу. При таких обстоятельствах Европейский Суд может согласиться с тем, что рассмотрение дела в Конституционном суде занимает больше времени.

Даже если срок в 16 месяцев представляется, однако, несовместимым с "безотлагательностью" рассмотрения, требуемой в обычное время, ситуация в корне меняется с учетом специфических обстоятельств этих двух дел: во-первых, конституционная жалоба заявителей поднимала новые и сложные вопросы в контексте чрезвычайной ситуации, возникшей в результате попытки военного государственного переворота, во-вторых, объем работы Конституционного суда после объявления чрезвычайного положения сам создавал чрезвычайную ситуацию.

Однако это не означает, что Конституционный суд имеет в связи с этим полную свободу действий: в соответствии со статьей 19 Конвенции Европейский Суд сохраняет свои высшие контрольные полномочия в отношении жалоб, поданных другими заявителями, на длительность рассмотрения их конституционной жалобы, касающейся законности их содержания под стражей.

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

По делу не было допущено нарушения требований пункта 4 статьи 5 Конвенции (принято единогласно).

По поводу соблюдения статьи 10 Конвенции. Хотя могут возникнуть серьезные сомнения в отношении предсказуемости вмешательства, следующие выводы освобождают Европейский Суд от вынесения решения по данному вопросу.

Европейский Суд готов принять во внимание трудности, с которыми власти Турции столкнулись после попытки совершения военного государственного переворота. Тем не менее наличие "чрезвычайных обстоятельств, угрожающих жизни нации", не должно быть предлогом для ограничения свободной политической дискуссии, которая занимает центральное место в определении демократического общества. Даже в чрезвычайной ситуации, являющейся правовым режимом, цель которого - возвращение к обычному порядку путем обеспечения основных прав (как это было подчеркнуто Конституционным судом), введенные меры должны были быть направлены на защиту находящегося под угрозой демократического порядка, и органы власти должны были сделать все возможное для защиты ценностей демократического общества, таких как плюрализм, терпимость и дух открытости.

Выступления с критикой в адрес правительств и публикация информации, которая расценивается лидерами и руководителями страны как представляющая опасность для национальных интересов, не должны приводить к предъявлению особо тяжких уголовных обвинений, таких как принадлежность к террористической организации или оказание ей содействия, попытка свержения правительства или конституционного строя либо пропаганда терроризма. И даже в этих случаях заключение под стражу должно применяться только в качестве крайней меры.

Заключение под стражу выступающих с критикой лиц в целом оказывает на общество сдерживающее воздействие на осуществление свободы выражения мнения, которое может сохраняться, даже если лицо, содержавшееся под стражей, было впоследствии оправдано.

Наконец, что касается отступления властей Турции от их обязательств в соответствии с Конвенцией, выводы, изложенные для статьи 5 Конвенции, применимы также с точки зрения статьи 10 Конвенции.

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

По делу допущено нарушение требований статьи 10 Конвенции (принято шестью голосами "за" при одном - "против").

 

ИСПОЛНЕНИЕ ПОСТАНОВЛЕНИЙ

 

В порядке применения статьи 46 Конвенции. Власти государства-ответчика должны принять все необходимые меры для прекращения содержания заявителя Алпая под стражей в нарушение пункта 1 статьи 5 Конвенции. Однако подобная мера не может быть указана к применению в отношении заявителя Алтана: поскольку данный заявитель был к тому времени уже осужден, то его содержание под стражей относится к сфере действия не подпункта "c" пункта 1 статьи 5 Конвенции, а подпункта "a" пункта 1 статьи 5 Конвенции.

 

КОМПЕНСАЦИЯ

 

В порядке применения статьи 41 Конвенции. Европейский Суд присудил каждому из заявителей 21 500 евро в качестве компенсации морального вреда.

 

Источник публикации: http://espchhelp.ru/blog/1120-sahin-alpay-protiv-turtsii-mehmet-hasan-altan-protiv-turtsii .

 

 

20 Mart 2018 tarihli AİHM kararı “Şahin Alpay” v. Türkiye (şikayeti 16538/17) ve 20 Mart 2018 tarihli AİHM kararı “Mehmet Hasan Altan” (Türkiye'ye karşı 13237 sayılı şikayet) / 17).

2017 yılında başvuranlara şikayette bulunulmasına yardımcı olunmuştur. Daha sonra şikayetler Türkiye'ye bildirildi.

Dava, askeri darbe girişiminin başarısız olduğu iddiasıyla ilgili şikâyetlerini başarılı bir şekilde incelemiş, İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunması Sözleşmesi kapsamındaki yükümlülüklerden derogasyonun haklı çıktığı tespit edilmiştir. Müdahalenin orantılılığı meselesi hakkındaki şikayetin değerlendirilmesi ile birlikte ele alınmıştır. Dava, İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunması Sözleşmesi'nin 10. Maddesinin gereklerini ihlal etti.

 

DURUMUN KOŞULLARI


Türk makamları 21 Temmuz 2016 tarihinde Avrupa Konseyi Genel Sekreterine Sözleşme'nin 15. maddesinde belirtilen yükümlülüklerden sapma hakkının kullanılmasını bildirerek, bir askeri darbenin teşebbüsünün neden olduğu bir “olağanüstü hal” nin “ulusun yaşamını tehdit etme” talebine cevap verdiklerini bildirmiştir. 15 Temmuz 2016, ve ülkeyi etkileyen terörist şiddet ve açıkça Sözleşme'nin hangi maddelerinin uygulanacağına dair hükümleri ihlal etmeden uygulanacak.

Hükümeti eleştirdikleri bilinen gazeteciler olmakla birlikte, başvuranlar, Türk Ceza Kanununun hükümleri uyarınca, anayasa makamlarını devirmek ve terör örgütü adına suç işlemeye teşebbüs eden, ancak üye olmadıkları gerekçesiyle Ağır Ceza Mahkemesi tarafından yargılanmakta ve yargılanmaktadır. İlk tutukluluğunun iptali gerekçesiyle, başvuranların her biri, bir başvuranla 16 ay süren ve diğeriyle ilgili olarak 14 ay süren bir anayasa şikayetinde bulunmuştur.

Anayasa Mahkemesi, makalelerinin ya da televizyon görüntülerinin dışında herhangi bir nedenin yokluğunda başvuranların tutuklanmasının ve tutuklanmasının, hem Sözleşme'nin 5. Maddesinde belirtilen haklar hem de Madde ile güvence altına alınan haklar açısından anayasaya aykırı olduğuna karar vermiştir. Sözleşmenin 10'u. Ancak, ağır ceza mahkemeleri, Anayasa Mahkemesinin sorumluluğunun bulunmadığına dair kanıtların bir değerlendirmesini yürüttüğünü savunarak, başvuranları gözaltından serbest bırakmayı reddetmiştir.

 

DOĞRU SORULAR


Sözleşmenin 15. Maddesi ile uyum konusunda (genel durum). Avrupa Mahkemesi, i) Sözleşme'nin 15. maddesinin 3. fıkrası ile belirlenen resmi gerekliliğin, yani Avrupa Konseyi Genel Sekreterinin Sözleşme'den ayrılmak için alınacak önlemleri ve evlat edinilmesinin nedenlerini tam olarak bilgilendirmek üzere, ii) özellikle aşağıdaki gibi kabul edildiğini kabul etmeye hazırdır. Anayasa Mahkemesi tarafından belirtildiği üzere, askeri darbe girişimi, Sözleşme'nin anlamı dahilinde “ulusun yaşamını tehdit eden olağanüstü durumlar” ın varlığını ortaya koymuştur.

Alınan tedbirlerin, bunun yalnızca aşırı koşullar nedeniyle yapıldığı ve uluslararası hukuk kapsamındaki diğer yükümlülüklere uygun olarak alındığı sorusuyla ilgili olarak, şikayetleri esasa ilişkin olarak değerlendirirken dikkate alınmıştır.

Sözleşmenin 5. maddesinin 1. paragrafı ile uyum konusunda. Birincisi, gözetim kontrolünün yasal dayanağı ve anayasa şikayeti çerçevesinde uygulanan kontrol farklı olsa bile, Anayasa Mahkemesi'nin dava dosyasında yer alan delilleri incelemeden tutukluluğun yasallığını göz önünde bulundurabileceği düşünülemez.

İkinci olarak, Anayasa Mahkemesi'nin kararlarının bağlayıcı niteliği, gözaltına alınmak için etkili bir hukuk yolu sağladığını düşünmeyi mümkün kılan gerekçelerden sadece bir tanesidir.

Dolayısıyla, Anayasa Mahkemesi, bir kişinin gözaltında tutulmasının Anayasa'ya aykırı olduğuna karar verirse, ilgili mahkemeler, yeni gerekçeler veya delillerin aksini gerektirmedikçe, ilgili kişiyi gözaltından serbest bırakacak şekilde hareket etmelidir.

Ancak bu davada, davalı Devletin mevzuatının Türk makamları tarafından Avrupa Mahkemesine sunulmasından farklı bir şekilde yorumlanması ve uygulanması, bu nedenle anayasa şikayetinin etkinliğine atıfta bulunmuş olup, ağır ceza mahkemesi, başvuranlara, karar vermesine rağmen, gözaltına alınmayı reddetmiştir. Anayasa Mahkemesi. Ancak, bu tür gerekçelerle hemfikir olamaz. Bir başka mahkemenin “nihai ve bağlayıcı” kararlar verme yetkisine sahip olan Anayasa Mahkemesi'nin yargı yetkisini sorgulaması, hukukun üstünlüğü ve yasal kesinlik ilkelerine aykırıdır.

Tutukluluğun nedeninin daha sonra değiştiğini gösteren herhangi bir delil bulunmadığı takdirde, Anayasa Mahkemesi tarafından açık ve net olmayan kararlar verildikten sonra başvuranların tutukluluklarının devamı, “kanunla öngörülen şekilde” gerçekleştirildiği düşünülemez.

Türkiye'nin Sözleşme kapsamındaki yükümlülüklerinden muaf tutulması bağlamında, başvuranların makul nedenlerden dolayı yasadışı olarak gözaltında tutulmaları, bunun Sözleşme'nin 15. maddesinin uygulanmasını çevreleyen aşırı koşullar nedeniyle ne ölçüde gerçekleştiğinin ötesine geçmektedir.

Avrupa Adalet Divanı, Sözleşme'nin 5. maddesi ile güvence altına alınan hakların korunması için bir anayasa şikayetinin etkinliğini yeniden gözden geçirme fırsatını saklı tuttuğunu ve bu amaçla Anayasa Mahkemesi'nin kararlarının yetkili makamına ilişkin yargı uygulamasını dikkate alacağını belirtmektedir.


KARAR


AİHS'nin 5. maddesinin 1. fıkrasının gerekliliklerinin ihlali davası (“aleyhine” - “aleyhine” - “oy” ile kabul edilen).

Sözleşmenin 5. maddesinin 4. paragrafı ile uyum konusunda. Mevcut davada, başvuranlar, tutukluluklarının makul olup olmadığına ilişkin yetkili bir mahkeme tarafından “istemi” gözden geçirmeyi tekrar tekrar başarmayı başarmıştır. Bu gibi durumlarda Mahkeme, davanın Anayasa Mahkemesi tarafından ele alınmasının daha fazla zaman alacağı konusunda hemfikir olabilir.

Bununla birlikte, 16 aylık süre, normal zamanlarda gerekli olan “aciliyet” ile uyuşmadığı halde bile, durum, bu iki davanın özel koşullarına göre temelde değişmektedir: ilk olarak, başvuranların anayasa şikayeti, acil bir durumda yeni ve karmaşık meseleler ortaya çıkardı. Askeri darbe girişimi sonucu ortaya çıkan ikincisi ise, olağanüstü hal ilanından sonra Anayasa Mahkemesinin çalışma hacminin kendisi de bir acil durum yarattı.

Ancak bu, Anayasa Mahkemesi'nin bu konuda tam bir özgürlük özgürlüğü anlamına geldiği anlamına gelmemektedir: Sözleşme'nin 19. maddesi uyarınca, Avrupa Mahkemesi, diğer başvuranların içeriğinin yasallığı ile ilgili anayasa şikayetlerini göz önünde bulundurarak şikayette bulunan en yüksek kontrol yetkisini elinde bulundurmaktadır. muhafızlar.


KARAR


Dava, Sözleşme'nin 5 § 4 maddesinin gereklerini ihlal etmemiştir (oybirliğiyle kabul edilmiştir).

Sözleşmenin 10. Maddesi ile uyum konusunda. Müdahalenin öngörülebilirliği konusunda ciddi şüpheler ortaya çıkabilse de, aşağıdaki sonuçlar Mahkeme'yi bu konudaki bir karardan salıvermektedir.

Avrupa Mahkemesi, Türk makamlarının askeri darbe girişiminden sonra karşılaştıkları zorlukları dikkate almaya hazırdır. Bununla birlikte, "bir ulusun hayatını tehdit eden acil durumların" varlığı, demokratik bir toplumun tanımının merkezinde yer alan özgür siyasal tartışmayı kısıtlamak için bir bahane olmamalı. Acil bir durumda bile, temel haklar (Anayasa Mahkemesinin vurguladığı gibi) sağlayarak, olağan düzene dönmek olan yasal bir rejim olsa bile, getirilen önlemler, tehdit altındaki demokratik düzeni korumayı amaçlamalıydı ve yetkililer her şeyi yapmak zorundaydılar. çoğulculuk, hoşgörü ve açıklık ruhu gibi demokratik bir toplumun değerlerini korumak mümkün.

Hükümetleri eleştirmek ve ülkenin liderlerinin ve liderlerinin ulusal çıkarlar için bir tehlike oluşturduğunu düşündükleri bilgisini yayınlamak, terör örgütüne ait olmak veya ona yardım etmek, hükümeti veya anayasal düzeni devirmek için girişimde bulunmak gibi ciddi ceza davalarına neden olmamalıdır. veya terörizm propagandası. Ve bu durumlarda bile, gözaltı sadece son çare olarak uygulanmalıdır.

Genel olarak bireylerin eleştirilerinin gözaltına alınması, ifade özgürlüğünün uygulanması konusunda toplum üzerinde caydırıcı bir etkiye sahiptir; bu, tutukluluğun daha sonra haklı gösterilse bile korunabilir.

Son olarak, Türk makamlarının Sözleşme kapsamındaki yükümlülüklerinden vazgeçilmesiyle ilgili olarak, Sözleşme'nin 5. maddesi için öngörülen sonuçlar, Sözleşme'nin 10. maddesi açısından da geçerlidir.


KARAR


Sözleşmenin 10. Maddesinin gerekliliklerinin ihlali durumunda (“aleyhine” - “aleyhine” on altı oy ile kabul edilir).


MEVZUAT UYGULAMASI


Sözleşmenin 46. Maddesinin uygulanmasında. Davalı Devlet yetkilileri, başvuran Alpay'ın Sözleşme'nin 5 § 1. maddesini ihlal eden gözaltında tutulmalarını sona erdirmek için gerekli tüm tedbirleri almalıdır. Ancak, böyle bir önlem Altan başvuranına karşı kullanılmaya yönelik olarak gösterilemez: başvuranın daha önce mahk conm edilmiş olması nedeniyle, tutukluluğu “c” yerine Sözleşme'nin 5 § 1 maddesi kapsamına girmektedir. Sözleşmenin 5. Maddesi.


TAZMİNAT


Sözleşmenin 41. Maddesinin uygulanmasında. Mahkeme, başvuranların her birine manevi tazminat olarak 21.500 Euro vermiştir.


Yayının kaynağı: http://espchhelp.ru/blog/1118-sahin-alpay-turkiye-davasinda-mehmet-hasan-altan-turkiye-davasinda .

 

 

ECHR ruling of March 20, 2018 in the case of “Sahin Alpay) v. Turkey (application No. 16538/17) and ECHR ruling of March 20, 2018“ Mehmet Hasan Altan ”against Turkey (application N 13237 / 17).

In 2017, applicants were assisted in preparing a applications. Subsequently, the applications were communicated to Turkey.

The case has successfully examined complaints of appeal of a failed attempt of a military coup, a derogation from obligations under the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms was found to be justified. The question of the proportionality of interventions was considered together with the consideration of the complaint on the merits. The case has violated the requirements of Article 10 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.

 

THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE


On July 21, 2016, the Turkish authorities notified the Secretary General of the Council of Europe about the use of the right to derogation from the obligations stipulated in Article 15 of the Convention, stating that a state of emergency was declared to respond to the “threat to the life of the nation” caused by an attempted military coup d'état July 15, 2016, and terrorist violence affecting the country, and without mentioning explicitly from the provisions of which articles of the Convention will the derogation apply.

Being journalists, known for their criticism of the government, the applicants were detained and put on trial by the Assize on the basis of the provisions of the Turkish Penal Code, which criminalize an attempt to overthrow the constitutional authorities and commit crimes on behalf of a terrorist organization, but are not members. Not having obtained the cancellation of his preliminary detention, each of the applicants filed a constitutional complaint, the consideration of which lasted 16 months in relation to one applicant and 14 months in relation to another.

The Constitutional Court decided that in the absence of any specific reason other than their articles or television appearances, the applicants' detention and their detention were unconstitutional from the point of view of both the rights enshrined in Article 5 of the Convention and the rights guaranteed by Article 10 of the Convention. However, the assize courts refused to release the applicants from custody, arguing that the Constitutional Court carried out an assessment of evidence that was not its responsibility.


QUESTIONS OF RIGHT


Regarding compliance with Article 15 of the Convention (general aspect). The European Court is prepared to acknowledge that i) the formal requirement established by paragraph 3 of Article 15 of the Convention, namely, to inform the Secretary General of the Council of Europe exhaustively of the measures taken to derogate from the Convention and the reasons for their adoption, was observed, ii) as, in particular, It was noted by the Constitutional Court, an attempt of a military coup d'état revealed the existence of "extraordinary circumstances threatening the life of the nation" within the meaning of the Convention.

As to the question of whether the measures imposed were taken only to the extent that this was due to the extreme circumstances, and in accordance with other obligations under international law, it was considered when analyzing the complaints on the merits.

Regarding compliance with paragraph 1 of Article 5 of the Convention. Firstly, even if the legal basis for the control of custody and the control exercised within the framework of a constitutional complaint is different, it cannot be argued that the Constitutional Court could have considered the lawfulness of detention without having examined the evidence contained in the case file.

Secondly, the binding nature of the rulings of the Constitutional Court is just one of the grounds that made it possible to consider that it provided an effective remedy to be exhausted in relation to detention.

Therefore, if the Constitutional Court considers that the detention of a person is contrary to the Constitution, the relevant courts must act in such a way as to release the person concerned from custody, unless new grounds or evidence require otherwise.

However, in this case, it was by interpreting and applying the legislation of the respondent State in a manner different from that submitted to the European Court by the Turkish authorities, which therefore referred to the effectiveness of the constitutional complaint, the assize courts refused to release the applicants from custody, despite the ruling Constitutional Court. However, one cannot agree with such grounds. The fact that another court questions the jurisdiction of the Constitutional Court, which is empowered to pass “final and binding” decisions, is contrary to the fundamental principles of the rule of law and legal certainty.

In the absence of any evidence showing that the reason for the detention subsequently changed, the continuation of the applicants' detention after making clear and unambiguous rulings by the Constitutional Court cannot be considered as carried out “in the manner prescribed by law”.

As regards the context of Turkey’s derogation from its obligations under the Convention, the applicants' unlawful detention due to lack of plausible grounds goes beyond the extent to which this was due to the extreme circumstances surrounding the application of Article 15 of the Convention.

The European Court of Justice specifies that it reserves the opportunity to reconsider the issue of the effectiveness of a constitutional complaint to protect the rights guaranteed by Article 5 of the Convention, and to this end it will take into account judicial practice regarding the authority of the decisions of the Constitutional Court.


RESOLUTION


The case of violation of the requirements of paragraph 1 of Article 5 of the Convention (adopted by six votes "for" with one - "against").

Regarding compliance with paragraph 4 of Article 5 of the Convention. In the present case, the applicants repeatedly managed to achieve a “prompt” review by a competent court of the reasonableness of their detention. In such circumstances, the Court may agree that the consideration of the case by the Constitutional Court takes more time.

Even if the term of 16 months appears, however, incompatible with the “urgency” of consideration required at normal times, the situation changes fundamentally according to the specific circumstances of these two cases: first, the applicants' constitutional complaint raised new and complex issues in the context of an emergency resulting from the attempted military coup d'état, and secondly, the volume of work of the Constitutional Court itself, after declaring a state of emergency, created an emergency.

However, this does not mean that the Constitutional Court has full freedom of action in this regard: in accordance with Article 19 of the Convention, the European Court retains its highest control authority over complaints filed by other applicants on the length of consideration of their constitutional complaint concerning the legality of their content the guards.


RESOLUTION


The case did not violate the requirements of Article 5 § 4 of the Convention (adopted unanimously).

Regarding compliance with Article 10 of the Convention. Although serious doubts may arise regarding the predictability of the interference, the following conclusions release the Court from a decision on this matter.

The European Court is prepared to take into account the difficulties that the Turkish authorities faced after the attempted military coup d'état. Nevertheless, the existence of "emergency situations threatening the life of a nation" should not be a pretext for restricting free political debate, which is central to the definition of a democratic society. Even in an emergency situation that is a legal regime whose goal is to return to the usual order by ensuring basic rights (as emphasized by the Constitutional Court), the measures introduced should have been aimed at protecting the threatened democratic order, and the authorities had to do everything possible to protect the values ​​of a democratic society, such as pluralism, tolerance and a spirit of openness.

Speaking of criticism of governments and publishing information that leaders and leaders of the country consider to be a danger to national interests should not result in particularly serious criminal charges, such as belonging to a terrorist organization or rendering assistance to it, an attempt to overthrow the government or the constitutional order or propaganda of terrorism. And even in these cases, detention must be applied only as a last resort.

The detention of critics of individuals in general has a deterrent effect on society on the exercise of freedom of expression, which can be maintained even if the person in detention was subsequently justified.

Finally, with regard to the derogation of the Turkish authorities from their obligations under the Convention, the conclusions set forth for Article 5 of the Convention are also applicable from the point of view of Article 10 of the Convention.


RESOLUTION


In the case of a violation of the requirements of Article 10 of the Convention (adopted by six votes "for" with one - "against").


EXECUTION OF REGULATIONS


In application of Article 46 of the Convention. The authorities of the respondent State must take all necessary measures to terminate the detention of the applicant Alpay in custody in violation of Article 5 § 1 of the Convention. However, such a measure cannot be indicated for use against the Altan applicant: since the applicant had already been convicted, his detention falls within the scope of Article 5 § 1 of the Convention, instead of as “c” 1 Article 5 of the Convention.


COMPENSATION


In application of Article 41 of the Convention. The Court awarded each of the applicants EUR 21,500 in respect of non-pecuniary damage.


Source of publication: http://espchhelp.ru/blog/1119-sahin-alpay-v-turkey-mehmet-hasan-altan-v-turkey .