Новости от 16 октября 2018 года из блога, посвященного практике в Европейском суде по правам человека ЕСПЧ
Постановление ЕСПЧ от 20 марта 2018 года по делу "Узан (Uzan) против Турции" (жалоба N 30569/09).
В 2009 году заявителю была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Турции.
По делу успешно рассмотрена жалоба заявителя на привлечение его к уголовной ответственности за публичное оскорбление премьер-министра в ходе выступления. По делу допущено нарушение требований статьи 10 Конвенции о защите прав человека и основных свобод, а также нарушение требований пункта 1 статьи 6 Конвенции о защите прав человека и основных свобод в связи с длительностью судебного разбирательства в судах Турции.
ОБСТОЯТЕЛЬСТВА ДЕЛА
В сентябре 2008 года заявитель был приговорен уголовным судом к наказанию в виде восьми месяцев лишения свободы и к штрафу в размере около 400 евро за публичное оскорбление премьер-министра, посягательство на честь и репутацию последнего, поскольку суд счел, что заявитель превысил пределы допустимой критики из-за своих высказываний в ходе публичного выступления в 2003 году и неоднократно произнес слова "обманщик", "грабитель", "наглец", "безбожник".
Однако уголовный суд принял решение отложить исполнение этого приговора при условии, что заявитель будет находиться под судебным контролем в течение пяти лет, из которых в течение одного года - под наблюдением консультанта, ответственного, с одной стороны, за обеспечение того, чтобы заявитель в течение трех месяцев участвовал в программе по самоконтролю, а, с другой стороны, чтобы заявитель прочел пять книг по индивидуальному развитию.
Тем не менее, несмотря на выполнение этих обязательств, вышеуказанная отсрочка была отменена, и в феврале 2010 года заявитель был приговорен к наказанию в виде лишения свободы и к штрафу, сокращенными наполовину при их исполнении. В декабре 2010 года Высший кассационный суд Турции оставил этот приговор без изменения.
В Турции Высший кассационный суд (Яргытай) возглавляет систему судов общей юрисдикции и, по сути, является верховным судом страны.
ВОПРОСЫ ПРАВА
Уголовно-правовые меры, принятые в отношении заявителя, представляли собой вмешательство в осуществление прав, гарантированных статьей 10 Конвенции, которое было предусмотрено законом и преследовало правомерную цель защиты репутации или прав других лиц.
Хотя заявитель и попытался смягчить остроту своих высказываний, пояснив внутригосударственным судам использованные в ходе выступления слова, некоторые из них, такие как "обманщик", "грабитель", "наглец", "безбожник", по-прежнему вызывают критику. Поскольку заявитель являлся лидером оппозиционной партии и акционером, имеющим контрольный пакет акций двух компаний, подпадавших под действие правительственных мер, его утверждения, рассматриваемые в совокупности, могут квалифицироваться в качестве произнесенных в рамках политической дискуссии по вопросам, касающимся действий правительства. Несмотря на свою негативную и враждебную окраску подобный обмен мнениями между политическими деятелями не может расцениваться как не имеющий какой-либо меры в этом контексте.
Внутригосударственные суды не провели какого-либо различия между "фактами" и "оценочными суждениями", а просто рассмотрели вопрос о том, являлись ли высказывания заявителя оскорбительными или нет, и могли ли использованные слова причинить ущерб личности и репутации премьер-министра. Судам не пришлось высказывать свое мнение ни о контексте, в котором были сделаны спорные высказывания, ни об основании критики, высказанной заявителем.
Премьер-министр неизбежно подвергался тщательному контролю своего поведения шагов и действий, а также критике. В связи с этим он должен был проявить особую терпимость, в том числе, в отношении формы этой критики, особенно с учетом того, что в данном случае спорные высказывания были сделаны в рамках политической дискуссии.
Наконец, Европейский Суд придает существенное значение тому факту, что, даже если на первом этапе разбирательства уголовный суд принял решение отложить исполнение обвинительного приговора при условии, что заявитель будет находиться под судебным контролем в течение пяти лет, соблюдая возложенные на него обязательства, речь шла, тем не менее, о наказании уголовного характера. В любом случае отсрочка, которой сопровождался приговор, сыграла бы свою роль, только если в течение пяти лет с момента предоставления отсрочки заявитель не совершил бы какого-либо другого умышленного преступления, в противном случае заявитель рисковал как минимум предстать перед судом и подвергнуться наказанию в виде лишения свободы и штрафу.
С учетом обстоятельств настоящего дела и, в частности, без обсуждения соразмерности наказания, которое имело уголовный характер, Европейский Суд считает, что не было доказано, что спорная мера была соразмерна преследуемой цели и необходима в демократическом обществе для защиты репутации или прав других лиц.
ПОСТАНОВЛЕНИЕ
По делу допущено нарушение требований статьи 10 Конвенции (принято единогласно).
Европейский Суд также единогласно установил нарушение требований пункта 1 статьи 6 Конвенции в связи с длительностью судебного разбирательства в судах Турции.
КОМПЕНСАЦИЯ
В порядке применения статьи 41 Конвенции. Заявитель не представил каких-либо требований о выплате компенсации.
Источник публикации: http://espchhelp.ru/blog/1117-uzan-protiv-turtsii .
Uzan Türkiye davasında 20 Mart 2018 tarihli AİHM kararı (30569/09 no'lu şikayet).
2009 yılında şikayetçi bir şikayette bulunulmasına yardımcı olmuştur. Daha sonra şikayet Türkiye'ye bildirildi.
Dava, başvuranın, konuşmasında Başbakan'a kamuoyuna hakaret etmekle suç duyurusunda bulunma şikayetini başarılı bir şekilde ele almıştır. Dava, İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunması Sözleşmesi'nin 10. Maddesinin gerekliliklerinin yanı sıra, Türk mahkemelerindeki yargılamanın süresiyle bağlantılı olarak İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunması Sözleşmesi'nin 6. maddesinin 1. paragrafının gerekliliklerini ihlal etmiştir.
DURUMUN KOŞULLARI
Mahkeme, başvuranın kabul edilebilir eleştiri sınırlarını aştığını düşündüğü için, başvuran 2008 yılının Eylül ayında bir ceza mahkemesi tarafından sekiz ay hapis cezasına çarptırılmış ve başbakanın alenen onur ve itibarına hakaret ettiği için kamuoyuna hakaret etmek için yaklaşık 400 avro para cezası verilmişti. - 2003'teki bir halk konuşmasında yaptığı ifadeleri ve tekrar tekrar "aldatmaca", "soyguncu", "küstah", "tanrıça" sözlerini söyledi.
Ancak, ceza mahkemesi, başvuranın beş yıl boyunca, bir yıl boyunca - sorumlu bir danışmanın gözetimi altında olmak üzere, başvuranın yargısal denetim altında olması şartıyla, bu cezanın infazını ertelemeye karar vermiştir. Programa öz denetim için aylar katılmış, diğer yandan başvuru sahibinin bireysel gelişim konusunda beş kitap okuduğu görülmüştür.
Ancak, bu yükümlülüklerin yerine getirilmesine rağmen, yukarıdaki gecikme iptal edilmiş ve Şubat 2010'da başvuran, idam cezasına çarptırılmış ve idam cezasına çarptırılmıştır. Aralık 2010'da, Türkiye Yargı Yüksek Mahkemesi cezayı onaylamıştır.
Türkiye'de Yargıtay Yargıtay genel yargılama mahkemelerinin sistemine başkanlık eder ve aslında ülkenin en yüksek mahkemesidir.
DOĞRU SORULAR
Başvuran aleyhine alınan ceza hukuku önlemleri, Kanunun öngördüğü ve başkalarının itibarını veya haklarını koruma meşru amacını taşıyan Sözleşmenin 10. Maddesi tarafından garanti edilen hakların kullanılmasına müdahale teşkil etmiştir.
Başvuran, ifadelerinin şiddetini azaltmaya çalışsa da, konuşma sırasında kullanılan kelimeleri yerel mahkemelere açıklamakta, bunlardan bazıları “aldatıcı”, “soyguncu”, “küstah”, “tanrıça”, hala eleştiriye neden olmaktadır. Başvuran, bir muhalefet partisi ve hükümet önlemlerine tabi iki şirkette bir kontrol hissesine sahip bir hissedar olduğu için, toplu olarak değerlendirilen iddiaları, hükümet eylemleriyle ilgili konularda politik bir tartışmada konuşulduğu gibi nitelendirilebilir. Olumsuz ve düşmanca geleneğine rağmen, politikacılar arasında böyle bir görüş alışverişi, bu bağlamda hiçbir önlem almadığı kabul edilemez.
Yerel mahkemeler, “gerçekler” ile “değer yargıları” arasında herhangi bir ayrım yapmamıştır, ancak başvuran tarafından yapılan ifadelerin saldırgan olup olmadığına ve kullanılan kelimelerin Başbakan'ın kişiliğine ve itibarına zarar verip vermeyeceğine karar vermiştir. Mahkemeler, tartışmalı ifadelerin yapıldığı bağlam hakkında veya başvuran tarafından ifade edilen eleştirinin temeli hakkında fikirlerini ifade etmek zorunda kalmamıştır.
Başbakan, kaçınılmaz olarak davranışının, adımlarının ve eylemlerinin yanı sıra eleştirisinin dikkatli kontrolüne maruz kaldı. Bu bağlamda, bu eleştirinin biçimi de dahil olmak üzere, özellikle de tartışmalı ifadelerin siyasi tartışmalar çerçevesinde yapıldığı göz önüne alındığında, özellikle hoşgörüyü göstermek zorundaydı.
Son olarak, Mahkeme, yargılamanın ilk aşamasında bile, ceza mahkemesinin, başvuranın beş yıl boyunca yargı denetimi altında olduğu ve mahkeme tarafından getirilen yükümlülükleri göz önünde bulundurarak mahk conmiyetin infazını ertelemeye karar vermesine büyük önem vermektedir. Ancak, bir suçlu doğanın cezalandırılması üzerine. Her halükarda, cezanın beraberinde getirdiği gecikme, ancak görevden alınma tarihinden itibaren beş yıl içinde başvuranın başka herhangi bir kasıtlı suç işlememesi durumunda işe yarayacaktı, aksi takdirde başvuran en az bir kez yargılanacak ve cezalandırılacaktı. hapis ve para cezaları.
Mevcut davanın koşullarında ve özellikle de cezai nitelikte cezalandırmanın orantılılığı tartışılmadan, Mahkeme, tartışmalı tedbirin demokratik bir toplumda, başkalarının itibarını veya haklarını korumak için izlenen ve gerekli olan amaçla orantılı olduğunu kanıtlamadığına karar vermiştir.
KARAR
Sözleşmenin 10. Maddesinin şartlarının ihlali durumunda (oybirliği ile kabul edildi).
Avrupa Mahkemesi ayrıca, Türk mahkemelerindeki yargılamanın uzunluğu nedeniyle Sözleşme'nin 6 § 1. maddesinin şartlarının ihlal edildiğine oybirliğiyle karar vermiştir.
TAZMİNAT
Sözleşmenin 41. Maddesinin uygulanmasında. Davacı tazminat talebinde bulunmadı.
Yayının kaynağı: http://espchhelp.ru/blog/1115-uzan-turkiye-davasinda .
ECHR ruling of March 20, 2018 in the case of Uzan v. Turkey (application no. 30569/09).
In 2009, the complainant was assisted in preparing a application. Subsequently, the application was communicated to Turkey.
The case was successfully considered the complaint of the applicant to bring him to criminal responsibility for publicly insulting the Prime Minister during his speech. The case has violated the requirements of Article 10 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms, as well as the requirements of paragraph 1 of Article 6 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms in connection with the length of the proceedings in the Turkish courts.
THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE
In September 2008, the applicant was sentenced by a criminal court to eight months of imprisonment and a fine of about 400 euros for publicly insulting the prime minister, infringing on the honor and reputation of the latter, as the court considered that the applicant exceeded the limits of acceptable criticism from - for his statements during a public speech in 2003 and repeatedly uttered the words "deceiver", "robber", "insolent", "godless".
However, the criminal court decided to postpone the execution of this sentence, provided that the applicant will be under judicial control for five years, of which for one year - under the supervision of a consultant responsible, on the one hand, for ensuring that the applicant has months participated in the program for self-control, and, on the other hand, that the applicant read five books on individual development.
However, despite the fulfillment of these obligations, the above delay was canceled, and in February 2010 the applicant was sentenced to imprisonment and to a fine, reduced by half when executed. In December 2010, the Supreme Court of Cassation of Turkey upheld the sentence.
In Turkey, the Supreme Court of Cassation (Yargytai) heads the system of courts of general jurisdiction and, in fact, is the country's supreme court.
QUESTIONS OF RIGHT
The criminal law measures taken against the applicant constituted an interference with the exercise of the rights guaranteed by Article 10 of the Convention, which was provided for by law and pursued the legitimate aim of protecting the reputation or the rights of others.
Although the applicant attempted to mitigate the severity of his statements, explaining the words used during the speech to the domestic courts, some of them, such as “deceiver”, “robber”, “insolent”, “godless”, still cause criticism. Since the applicant was the leader of an opposition party and a shareholder with a controlling stake in two companies that were subject to government measures, his allegations, considered in aggregate, could qualify as spoken in a political discussion on issues relating to government actions. Despite its negative and hostile tinge, such an exchange of views between politicians cannot be regarded as having no measure in this context.
The domestic courts did not make any distinction between “facts” and “value judgments”, but simply considered whether the statements made by the applicant were offensive or not, and whether the words used could cause harm to the personality and reputation of the Prime Minister. The courts did not have to express their opinion about the context in which the controversial statements were made, nor about the basis of the criticism expressed by the applicant.
The Prime Minister was inevitably subjected to careful control of his behavior, steps and actions, as well as criticism. In this regard, he had to show particular tolerance, including with regard to the form of this criticism, especially given the fact that in this case controversial statements were made in the framework of political debate.
Finally, the Court attaches significant importance to the fact that, even at the first stage of the proceedings, the criminal court decided to postpone the execution of the conviction on the condition that the applicant was under judicial control for five years, observing the obligations imposed on him, however, on the punishment of a criminal nature. In any case, the delay, which was accompanied by the sentence, would have played its role only if within five years from the time the deferment was granted the applicant did not commit any other intentional crime, otherwise the applicant would risk at least face trial and be punished imprisonment and fines.
In the circumstances of the present case, and in particular without discussing the proportionality of the punishment, which was criminal in nature, the Court considers that it was not proven that the controversial measure was proportionate to the aim pursued and necessary in a democratic society to protect the reputation or rights of others.
RESOLUTION
In the case of a violation of the requirements of Article 10 of the Convention (adopted unanimously).
The European Court also unanimously found a violation of the requirements of Article 6 § 1 of the Convention due to the length of the proceedings in the Turkish courts.
COMPENSATION
In application of Article 41 of the Convention. The claimant did not submit any claims for compensation.
Source of publication: http://espchhelp.ru/blog/1116-uzan-v-turkey .