Новости от 22 мая 2019 года из блога, посвященного практике в Европейском суде по правам человека ЕСПЧ

Обновлено 22.05.2019 13:26

 

Постановление ЕСПЧ от 27 сентября 2018 года по делу "Брацци (Brazzi) против Италии" (жалоба N 57278/11).

В 2011 году заявителю была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была и коммуницирована Италии.

По делу обжалуется жалоба заявителя на то, что он безрезультатно жаловался властям на незаконность обыска, на меру, которая, по его мнению, являлась необоснованной, и при рассмотрении дела в Европейском Суде утверждал, что законодательство Италии не предусматривало эффективного судебного контроля в отношении таких обысков. По делу допущено нарушение статьи 8 Конвенции о защите прав человека и основных свобод.

 

ОБСТОЯТЕЛЬСТВА ДЕЛА

 

Обыск в доме заявителя был произведен в рамках налоговой проверки на основании постановления прокуратуры. По завершении обыска каких-либо доказательств изъято не было, а производство по делу было прекращено судьей, проводившим предварительное расследование.

Заявитель постоянно, но безрезультатно жаловался властям на незаконность обыска, на меру, которая, по его мнению, являлась необоснованной, и при рассмотрении дела в Европейском Суде утверждал, что законодательство Италии не предусматривало эффективного судебного контроля в отношении таких обысков.

 

ВОПРОСЫ ПРАВА

 

По поводу соблюдения подпункта "b" пункта 3 статьи 35 Конвенции. Дело само по себе не имело каких-либо финансовых последствий, поскольку касалось обыска в жилище, который не привел ни к изъятию имущества, ни к иному посягательству на собственность. Тем не менее серьезность нарушения следует оценивать с учетом как субъективного восприятия заявителя, так и того, какие интересы были объективно затронуты в конкретном деле. Иными словами, отсутствие значительного ущерба может основываться на таких элементах, как финансовые последствия соответствующего спора или значение спора для заявителя.

Спор касался принципиального с точки зрения заявителя вопроса, а именно его права на уважение своей собственности и своего жилища. Для заявителя, который не переставал решительно оспаривать в компетентных органах власти законность обыска, субъективная значимость вопроса представляется очевидной. С точки зрения объективно затрагиваемых делом интересов, дело касалось наличия в законодательстве Италии эффективного судебного контроля за производством обыска, то есть принципиально важного вопроса как на внутригосударственном уровне, так и на уровне Конвенции.

Следовательно, не было соблюдено первое требование подпункта "b" пункта 3 статьи 35 Конвенции, а именно отсутствие значительного ущерба, причиненному заявителю.

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

Предварительное возражение властей Италии отклонено (принято единогласно).

По существу дела Европейский Суд единогласно установил, что вмешательство в осуществление права заявителя на уважение его жилища, а именно производство оспариваемого обыска, не было "предусмотрено законом" и повлекло за собой нарушение статьи 8 Конвенции, поскольку законодательство Италии, не предусматривавшее предварительного судебного контроля или эффективного контроля за применением этой меры a posteriori, не предоставило заявителю достаточные гарантии против злоупотреблений или произвола.

A posteriori (лат.) - с возникшей позднее точки зрения, задним числом.

 

Источник публикации: https://espchhelp.ru/blog/2617-bratstsi-protiv-italii .

 

 

 

Sentenza della Corte EDU del 27 settembre 2018 nel caso di Brazzi c. Italia (Comp. N 57278/11).

Nel 2011, il denunciante è stato assistito nella preparazione di un reclamo. Successivamente, la denuncia è stata comunicata all'Italia.

La causa si lamenta che il ricorrente si è lamentato invano delle autorità in merito all'illegalità della perquisizione, la misura, che considerava infondata, e quando ha esaminato il caso, la Corte ha affermato che la legge italiana non prevedeva un controllo giudiziario efficace in relazione a tali ricerche . Il caso è una violazione dell'articolo 8 della Convenzione per la protezione dei diritti umani e delle libertà fondamentali.


LE CIRCOSTANZE DEL CASO


La ricerca nella casa del richiedente è stata effettuata come parte di una verifica fiscale sulla base di una decisione dell'ufficio dell'accusatore. Al termine della ricerca, nessuna prova è stata sequestrata e il procedimento è stato chiuso dal giudice che ha condotto l'indagine preliminare.

La ricorrente si lamentava costantemente, ma senza successo, delle autorità sull'illegalità della perquisizione, una misura che, a suo avviso, era infondata e sosteneva nella Corte europea che la legge italiana non prevedeva un controllo giurisdizionale effettivo in relazione a tali ricerche.


DOMANDE DEL DIRITTO


Riguardo all'osservanza della lettera "b" del paragrafo 3 dell'articolo 35 della Convenzione. Il caso in sé non aveva implicazioni finanziarie, dal momento che si trattava di una ricerca dell'abitazione che non portava al sequestro di proprietà o ad altre intrusioni sulla proprietà. Tuttavia, la gravità della violazione dovrebbe essere valutata prendendo in considerazione sia la percezione soggettiva del richiedente sia gli interessi che sono stati oggettivamente influenzati in un caso particolare. In altre parole, l'assenza di un danno significativo può essere basata su elementi quali le conseguenze finanziarie della controversia in questione o il valore della controversia per il ricorrente.

La controversia riguardava una questione di principio dal punto di vista del richiedente, vale a dire il suo diritto al rispetto della sua proprietà e della sua casa. Per il ricorrente, che non ha cessato di contestare la legittimità della ricerca nelle autorità competenti, il significato soggettivo della domanda sembra ovvio. Dal punto di vista degli interessi oggettivamente interessati dal caso, il caso riguardava l'esistenza nella legislazione italiana di un efficace controllo giudiziario sulla ricerca, cioè una questione cruciale sia a livello nazionale che a livello di Convenzione.

Di conseguenza, il primo requisito dell'articolo 35, paragrafo 3, lettera b), della Convenzione non è stato rispettato, vale a dire l'assenza di danni significativi alla ricorrente.


DECISIONE


L'obiezione preliminare delle autorità italiane è stata respinta (adottata all'unanimità).

Nel merito, la Corte europea ha stabilito all'unanimità che l'ingerenza con il diritto del richiedente al rispetto della sua casa, vale a dire la ricerca della ricerca contestata, non era "prescritta dalla legge" e ha comportato una violazione dell'articolo 8 della Convenzione, poiché la legge italiana, che non prevedeva un controllo giurisdizionale precedente o il controllo effettivo sull'applicazione di questa misura a posteriori non ha fornito al richiedente sufficienti garanzie contro l'abuso o l'arbitrarietà.

A posteriori (lat.) - dal punto di vista successivo, retrodatazione.


Fonte di pubblicazione: https://espchhelp.ru/blog/2616-brazzi-c-italia .

 

 

 

ECHR judgment of September 27, 2018 in the case of Brazzi v. Italy (application. N 57278/11).

In 2011, the complainant was assisted in preparing an application. Subsequently, the application was communicated to Italy.

The case applications that the applicant complained unsuccessfully to the authorities about the illegality of the search, the measure, which he considered unfounded, and when considering the case before the European Court claimed that Italian law did not provide for effective judicial control in relation to such searches . The case is a violation of Article 8 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.


THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE


The search in the applicant's house was carried out as part of a tax audit on the basis of a decision of the prosecutor's office. Upon completion of the search, no evidence was seized, and the proceedings were terminated by the judge who conducted the preliminary investigation.

The applicant constantly but unsuccessfully complained to the authorities about the illegality of the search, a measure which, in his opinion, was unfounded, and argued in the European Court that the Italian law did not provide for effective judicial control in relation to such searches.


QUESTIONS OF RIGHT


Regarding compliance with subparagraph "b" of paragraph 3 of Article 35 of the Convention. The case itself did not have any financial implications, since it was a search of the dwelling that did not lead to the seizure of property or to any other encroachment on the property. Nevertheless, the seriousness of the violation should be assessed taking into account both the subjective perception of the applicant and the interests that were objectively affected in a particular case. In other words, the absence of significant damage may be based on such elements as the financial consequences of the dispute in question or the value of the dispute for the applicant.

The dispute concerned a matter of principle from the point of view of the applicant, namely his right to respect for his property and his home. For the applicant, who did not cease to challenge the legitimacy of the search in the competent authorities, the subjective significance of the question seems obvious. From the point of view of the interests objectively affected by the case, the case concerned the existence in the Italian legislation of effective judicial control over the search, that is, a crucial issue both at the domestic level and at the Convention level.

Consequently, the first requirement of Article 35 § 3 (b) of the Convention was not met, namely the absence of significant damage to the applicant.


RESOLUTION


The preliminary objection of the Italian authorities was rejected (adopted unanimously).

On the merits, the European Court unanimously determined that the interference with the applicant’s right to respect for his home, namely the search for the contested search, was not “prescribed by law” and resulted in a violation of Article 8 of the Convention, since Italian law, which did not provide for prior judicial review or effective control over the application of this measure a posteriori did not provide the applicant with sufficient guarantees against abuse or arbitrariness.

A posteriori (lat.) - from the later point of view, backdating.


Source of publication: https://espchhelp.ru/blog/2615-brazzi-vs-italy .

 

Постановление ЕСПЧ от 20 сентября 2018 года по делу "Алиев (Aliyev) против Азербайджана" (жалобы N 68762/14, 71200/14).

В 2014 году заявителю была оказана помощь в подготовке жалоб. Впоследствии жалобы были объединены и коммуницированы Азербайджану.

По делу обжалуется задержание правозащитника, обыск у него в доме и офисе, осуществленные с целью заставить его замолчать, наказать и препятствовать ему в работе. По делу было допущено нарушение требований статьи 18 Конвенции о защите прав человека и основных свобод.

 

ОБСТОЯТЕЛЬСТВА ДЕЛА

 

В 2014 году заявитель, известный адвокат, правозащитник и гражданский активист из Азербайджана, был задержан и заключен под стражу по обвинению в незаконном предпринимательстве, уклонении от уплаты налогов в крупном размере и в злоупотреблении полномочиями при отягчающих обстоятельствах. Дом заявителя и его офис в неправительственной организации, которую он возглавлял, "Общество правового просвещения", были подвергнуты обыску в связи с предъявленными ему обвинениями, банковский счет заявителя и счет "Общества правового просвещения" были заморожены, а большое количество документов, компьютеры и жесткие диски с информацией были изъяты. В 2015 году заявитель был признан виновным в предъявленном ему обвинении. В 2016 году он был освобожден, а его наказание было снижено до пяти лет лишения свободы условно.

Уголовное дело в отношении заявителя является предметом отдельной жалобы, рассматриваемой Европейским Судом.

 

ВОПРОСЫ ПРАВА

 

По поводу соблюдения подпункта "c" пункта 1 статьи 5 Конвенции. Заявитель был задержан и заключен под стражу в отсутствие "разумного подозрения" в том, что он совершил уголовное преступление.

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

По делу было допущено нарушение требований подпункта "c" пункта 1 статьи 5 Конвенции (принято единогласно).

По поводу соблюдения статьи 8 Конвенции. Суды Азербайджана дали санкцию на обыск за день до того, как заявителю было официально предъявлено обвинение, обосновав это только расплывчатой ссылкой на уголовное дело по факту "нарушений законодательства, установленных в действиях ряда неправительственных организаций", без уточнения подробностей предполагаемых преступлений. По-видимому, суды Азербайджана не удостоверились в том, что имело место разумное подозрение в совершении заявителем уголовного преступления либо что в местах проведения обысков могли быть найдены соответствующие доказательства. Кроме того, административные нарушения, предположительно допущенные заявителем при получении и использовании денежных грантов "Обществом правового просвещения", не могли повлечь за собой уголовную ответственность. Следовательно, обыски в доме и офисе заявителя и изъятие имущества заявителя не преследовали цель предотвращения преступления или любую иную из законных целей, указанных в пункте 2 статьи 8 Конвенции.

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

По делу было допущено нарушение требований статьи 8 Конвенции (принято единогласно).

По поводу соблюдения статьи 18 Конвенции, рассмотренной во взаимосвязи со статьями 5 и 8 Конвенции. Власти Азербайджана действовали исходя из ненадлежащих оснований. Фактической целью обжалуемых мер было заставить заявителя замолчать и наказать его за деятельность в сфере прав человека, а также вынудить заявителя прекратить такую деятельность в будущем. Доказательства этих скрытых целей можно найти в следующих особых обстоятельствах дела.

(i) Заявитель является правозащитником, более точно, адвокатом по правам человека. Он выступал в качестве представителя в большом количестве жалоб, рассмотренных Европейским Судом, и подавал от имени "Общества правового просвещения" коммуникации в Комитет министров Совета Европы материалы относительно исполнения постановлений Европейского Суда.

(ii) Заявителю было предъявлено обвинение в совершении тяжкого преступления, состав которого разумно невозможно было усмотреть в имевшихся фактах дела.

(iii) Задержание заявителя сопровождалось обвинениями, высказанными государственными должностными лицами в адрес местных неправительственных организаций и их лидеров, включая заявителя, которых называли "предателями" и "пятой колонной" с целью объявить их деятельность незаконной.

(iv) Обыски в доме и офисе заявителя не преследовали ни одну из законных целей и проводились произвольно. Кроме того, власти не только изъяли документы, касавшиеся деятельности "Общества правового просвещения", но и документы, на которые распространялся принцип конфиденциальности общения клиента с адвокатом, включая материалы, связанные с обращениями в Европейский Суд, в нарушение адвокатской привилегии.

(v) Европейский Суд принял во внимание общий контекст постоянно ужесточающегося и ограничительного по своей природе законодательства, регулирующего деятельность и финансирование в Азербайджане неправительственных организаций, которое в настоящем деле привело к предъявлению обвинения участнику неправительственной организации в связи с невыполнением в своей работе установленных законом формальностей административного характера. Хотя государства могли иметь законные основания контролировать финансовые операции в соответствии с международным законодательством в целях предотвращения отмывания денежных средств и совершения финансовых преступлений, возможность для организации получать и использовать денежные фонды, чтобы иметь возможность продвигать и защищать свое дело, являлась неотъемлемой частью права на свободу объединений.

(vi) Европейский Суд также отметил воздействие обжалуемых мер на право заявителя на свободу объединений. Вследствие de facto криминализации действий заявителя и мер, принятых против него в этом контексте, заявителю препятствовали осуществлять деятельность "Общества правового просвещения" каким-либо значимым образом. Более того, указанные меры оказывали сдерживающий эффект на гражданское общество в целом, поскольку граждане часто действовали совместно с неправительственными организациями и, опасаясь уголовного преследования, в итоге могли отказаться от своей работы по защите прав человека.

(vii) Несколько известных правозащитников, которые сотрудничали с международными организациями по защите прав человека, включая Совет Европы, также были задержаны, и им было предъявлены обвинения в тяжких уголовных преступлениях, которые влекли серьезные наказания, связанные с лишением свободы. Эти факты подтверждали, что принятые в отношении заявителя меры являлись частью большей кампании, направленной на то, чтобы "расправиться с правозащитниками в Азербайджане, которая усилилась летом 2014 года".

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

По делу было допущено нарушение требований статьи 18 Конвенции, рассмотренной во взаимосвязи со статьями 5 и 8 Конвенции (принято единогласно).

По поводу соблюдения статьи 46 Конвенции. Аналогичные нарушения были установлены в четырех жалобах, поданных против Азербайджана. События, рассмотренные во всех делах, включая настоящую жалобу, не могли считаться отдельными инцидентами, а демонстрировали внушающую тревогу сложившуюся схему произвольных задержаний и содержания под стражей лиц, критиковавших власти, гражданских активистов и правозащитников, с помощью карательного привлечения к ответственности и злоупотребления уголовным законом в нарушение принципа верховенства права. Действия государства, следовавшего указанной схеме, могут служить основанием для повторных обращений в Европейский Суд, что подтверждается рядом жалоб, затрагивающих аналогичные вопросы, которые либо официально коммуницированы властям Азербайджана, либо рассматриваются в настоящее время Европейским Судом.

Учитывая особую группу лиц, на которую распространяется влияние данной схемы в нарушение статьи 18 Конвенции, необходимые меры общего характера, которые должны были принять власти Азербайджана, нужно было сосредоточить в первую очередь на защите лиц, критикующих власти, гражданских активистов и правозащитников, от произвольного задержания и содержания под стражей и на обеспечении устранения карательного уголовного преследования и злоупотребления уголовным законом в отношении указанной группы лиц и предотвращения подобной практики в будущем.

Что касается мер индивидуального характера, которые необходимо было принять для достижения restitutio in integrum, Комитет министров Совета Европы, который находится в лучшем положении по сравнению с Европейским Судом, для оценки особых мер должен контролировать на основании информации от властей Азербайджана и с надлежащим учетом развития ситуации заявителя применение таких мер, которые были бы осуществимы на практике, своевременными, надлежащими и достаточными для обеспечения максимально возможного возмещения в связи с нарушениями Конвенции, установленными Европейским Судом.

Restitutio in integrum (лат.) - восстановление в прежних правах.

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

Европейский Суд также установил единогласно нарушение и отсутствие нарушения статьи 3 Конвенции в связи с содержанием заявителя под стражей в два соответствующих периода, отсутствие нарушения статьи 3 Конвенции в отношении оказания заявителю медицинской помощи в период его содержания под стражей и нарушение пункта 4 статьи 5 Конвенции из-за отсутствия эффективного судебного рассмотрения законности постановлений о содержании под стражей.

 

КОМПЕНСАЦИЯ

 

В порядке применения статьи 41 Конвенции. Европейский Суд присудил заявителю 20 000 евро в качестве компенсации морального вреда.

 

Источник публикации: https://espchhelp.ru/blog/2614-aliyev-protiv-azerbaydzhana .

 

 

 

AİHM-in 20 sentyabr 2018-ci il tarixli qərarı ilə Əliyev v. Azərbaycana qarşı (Şikayətlər N 68762/14, 71200/14).

2014-cü ildə şikayətçiyə şikayətlərin hazırlanmasına köməklik göstərildi. Sonradan şikayətlər birləşdi və Azərbaycana çatdırıldı.

Bu halda, hüquq müdafiəçisinin saxlanılması onun evində və ofisində axtarış aparılır, onu susdurmaq, cəzalandırmaq və onu işdən yayınmaq məqsədi ilə həyata keçirilir. Bu iş, İnsan Hüquqlarının və Əsas Azadlıqların Müdafiəsi Konvensiyasının 18-ci maddəsinin pozulmasına gətirib çıxardı.


Cəzanın şərtləri


2014-cü ildə Azərbaycandan tanınmış hüquqşünas, hüquq müdafiəçisi və vətəndaş fəalı olan ərizəçi qanunsuz biznes, geniş miqyasda vergi ödəməkdən və ağırlaşdırıcı hallarda səlahiyyətlərdən sui-istifadə etmədə ittiham olunaraq tutularaq həbs edilib. Başvuran qeyri-hökumət təşkilatının ərizəçinin evində və ofisində, Hüquq Təhsili Cəmiyyəti, ittihamları araşdırdı, ərizəçinin bank hesabı və Hüquqi Təhsil Dərnəyi hesabı donduruldu və çox sayda sənəd, kompüter və çətin İnformasiya diskləri silindi. 2015-ci ildə ərizəçi ona qarşı irəli sürülən ittihamlardan məhrum edilib. 2016-cı ildə azadlığa buraxıldı və cəzası beş il həbs cəzasına məhkum edildi.

Ərizəçiyə qarşı cinayət işi Avropa Məhkəməsinin qarşısında ayrı-ayrı şikayətə məruz qalır.


RIGHT Sualları


Konvensiyanın 5-ci maddəsinin 1-ci bəndinin "c" bəndinə uyğunluğuna gəldikdə. Ərizəçi cinayət törətdiyini "əsaslı şübhə" olmadıqda tutularaq həbs edilib.


RESOLUTION


Bu iş Konvensiyanın 5-ci maddəsinin 1-ci bəndinin "c" bəndinin tələblərinin pozulması idi (yekdilliklə qəbul edildi).

Konvensiyanın 8-ci maddəsinə uyğun olaraq. Azərbaycan məhkəmələri ərizəçinin rəsmi ittiham irəli sürülməsindən bir gün əvvəl bir sanksiyaya icazə verib və iddia edilən cinayətlərin detallarını göstərmədən, "bir sıra qeyri-hökumət təşkilatlarının fəaliyyətində müəyyən edilmiş qanun pozuntuları" faktına dair cinayət işi ilə bağlı qeyri-müəyyən şəkildə əsaslandırırdı. Göründüyü kimi, Azərbaycan məhkəmələri ərizəçinin cinayət işi üzrə əsaslı şübhə olduğunu və axtarışların aparıldığı yerlərdə müvafiq sübutların tapıldığını müəyyən etməyib. Bundan əlavə, Hüquq Tədris Cəmiyyəti tərəfindən pul köçürmələri almaq və istifadə etməklə ərizəçi tərəfindən törətdikləri iddia edilən inzibati pozuntular cinayət məsuliyyətinə səbəb ola bilməz. Nəticədə, ərizəçinin evində və ofisində edilən axtarışlar və ərizəçinin əmlakının ələ keçirilməsi, Konvensiyanın 8-ci maddəsinin 2-ci bəndində göstərilən cinayət və ya qanuni məqsədlərin qarşısını almaq məqsədi daşımırdı.


RESOLUTION


Bu iş Konvensiyanın 8-ci maddəsinin pozulmasına gətirib çıxardı (yekdilliklə qəbul edildi).

Konvensiyanın 5-ci və 8-ci maddələrində nəzərdə tutulmuş Konvensiyanın 18-ci maddəsinə uyğun olaraq. Azərbaycan hakimiyyəti qeyri-qanuni əsaslarla hərəkət etdi. Mübahisəli tədbirlərin faktiki məqsədi ərizəçini susdurmaq və onu insan hüquqları sahəsində fəaliyyəti üçün cəzalandırmaq, habelə ərizəçinin gələcəkdə bu cür fəaliyyəti dayandırmağa məcbur etmək idi. Bu gizli məqsədlərin sübutları işin aşağıdakı xüsusi hallarında tapıla bilər.

(i) Ərizəçi insan hüquqları müdafiəçisi, daha dəqiq bir insan hüquqları müdafiəçisi. O, Avropa Ədalət Məhkəməsi tərəfindən baxılan çox sayda şikayətin nümayəndəsi kimi çıxış etdi və Avropa Şurası Nazirlər Komitəsi ilə Hüquq Təşkilatı Cəmiyyəti adından əlaqə saxladı.

(ii) Ərizəçiyə cinayət halında ittiham olundu, onun tərkibi işin halları ilə fərqlənmək üçün kifayət qədər imkansız idi.

(iii) Ərizəçinin saxlanmasına dövlət orqanlarının vəzifəli şəxslərinin onların fəaliyyətlərini qeyri-qanuni elan etmək məqsədilə "xainlər" və "beşinci sütun" adı verilmiş ərizəçi daxil olmaqla, yerli qeyri-hökumət təşkilatlarına və onların rəhbərlərinə qarşı ittihamlar irəli sürülmüşdür.

(iv) Ərizəçinin evində və ofisində edilən axtarışlar qanuni məqsədlərdən birini icra etməmişdir və özbaşına həyata keçirilmişdir. Bundan başqa, hakimiyyət orqanları Hüquq Tədris Cəmiyyətinin fəaliyyəti ilə bağlı sənədləri yox, həm də müştərinin avqust ilə əlaqəsinin məxfiliyinə, o cümlədən Avropa Məhkəməsinə şikayətlə bağlı materiallara, hüquq imtiyazını pozduğuna dair sənədləri ələ keçirmişdir.

(v) Avropa Məhkəməsi qanunvericilikdə müəyyən edilmiş inzibati tənzimləmələrə əməl edilməməsi səbəbindən qeyri-hökumət təşkilatlarının iştirakçısı olan işdə ittiham olunmasına səbəb olan Azərbaycanda qeyri-hökumət təşkilatlarının fəaliyyətini və maliyyələşdirilməsini tənzimləyən mütərəqqi və məhdudlaşdırıcı qanunvericiliyin ümumi kontekstini nəzərə aldı xarakter Dövlətlər çirkli pulların yuyulması və maliyyə cinayətlərinin qarşısını almaq üçün beynəlxalq hüquq normalarına uyğun olaraq maliyyə əməliyyatlarını nəzarət etmək üçün qanuni səbəblərə malik olmasına baxmayaraq, bir təşkilatın öz biznesini təbliğ etmək və müdafiə etmək üçün pul vəsaitlərini almaq və istifadə etmək qabiliyyəti birləşmək azadlığı hüququnun ayrılmaz tərkib hissəsidir.

(vi) Məhkəmə həmçinin iddiaçının birləşmək azadlığı hüququna dair mübahisəli tədbirlərin təsirini qeyd etdi. Ərizəçinin hərəkətlərinin faktiki olaraq cinayətkarlığa məruz qalması və ona qarşı alınan tədbirlər səbəbindən, ərizəçi Hüquq Tədris Cəmiyyətinin fəaliyyətini istənilən şəkildə həyata keçirməkdən çəkinmişdir. Bundan əlavə, vətəndaşlar tez-tez qeyri-hökumət təşkilatları ilə birlikdə hərəkət edərək, cinayət təqibindən qorxaraq, nəticədə insan hüquqlarının müdafiəsində işlərini tərk edə bilərlər, çünki bu tədbirlər vətəndaş cəmiyyətinə bütöv bir təsir göstərmişdir.

(vii) Avropa Şurası da daxil olmaqla, insan hüquqlarının müdafiəsi üçün beynəlxalq təşkilatlarla əməkdaşlıq edən bir sıra tanınmış hüquq müdafiəçiləri də saxlanılaraq ciddi azadlıqdan məhrumetmə ilə bağlı ciddi cəzalara səbəb olan ciddi cinayətlərə görə ittiham olundular. Bu faktlar ərizəçiyə qarşı alınan tədbirlərin "2014-cü ilin yayında intensivləşən Azərbaycanda insan haqları müdafiəçiləri ilə bağlı" daha geniş kampaniyanın bir hissəsi olduğunu təsdiqlədi.


RESOLUTION


İş Konvensiyanın 5-ci və 8-ci maddələrinə uyğun olaraq baxılan Konvensiyanın 18-ci maddəsinin tələbləri ilə pozulmuşdur (yekdilliklə qəbul edilmişdir).

Konvensiyanın 46-cı maddəsinə uyğun olaraq. Azərbaycana qarşı verilən dörd şikayətdə oxşar pozuntular müəyyən edilib. Bu şikayət daxil olmaqla, bütün hallarda baxılan hadisələr ayrı-ayrı hallar hesab edilə bilməzdi, lakin hakimiyyəti, vətəndaş cəmiyyəti fəallarını və hüquq müdafiəçilərini cəzalandırıcı hesabatlılıq və cinayət qanunvericiliyindən sui-istifadə etməklə tənqid edən şəxslərin özbaşına saxlanılması və həbsinin təhlükəli nümunəsini nümayiş etdirdi. qanunun aliliyinin pozulması. Bu sxemə əməl edən dövlətin hərəkətləri Avropa Məhkəməsinə təkrarlanan şikayətlər üçün əsas ola bilər. Bununla yanaşı, oxşar məsələlərə təsir edən bir sıra şikayətlər, ya rəsmi olaraq Azərbaycan hakimiyyət orqanlarına bildirilir və ya hazırda Avropa Məhkəməsi tərəfindən nəzərdən keçirilir.

Bu sxemdən təsirlənmiş xüsusi bir qrupu nəzərə alaraq, Konvensiyanın 18-ci maddəsinin pozulmasına görə, Azərbaycan hakimiyyətinin qəbul etdiyi lazım olan ümumi tədbirlər əsasən hakimiyyəti, vətəndaş cəmiyyəti fəallarını və hüquq müdafiəçilərini özbaşına həbsdən tənqid edənləri müdafiə etmək idi. müəyyən bir qrup şəxslərə qarşı cəza çəkən cinayət təqibinin və cəza hüququnun istismarının aradan qaldırılması və bu cür tətbiqlərin qarşısının alınması gələcək.

İnteqrasiyada bərpa etmək üçün alınması lazım olan fərdi tədbirlərə gəldikdə, Avropa Məhkəməsinə nisbətən daha yaxşı mövqedə olan Avropa Şurası Nazirlər Komitəsi xüsusi tədbirləri izləmək üçün Azərbaycan hakimiyyətinin məlumatları əsasında və vəziyyətin inkişafına nəzərə alınmaqla monitorinq edilməlidir. ərizəçinin Konvensiyanın pozuntuları üçün mümkün olan ən böyük tazminatı təmin etmək üçün mümkün olan, vaxtında, adekvat və kifayət qədər tədbirlərin tətbiq edilməsi Avropa Məhkəməsi tərəfindən yaradılıb.

Restitutio integrum (lat.) - əvvəlki hüquqların bərpası.


RESOLUTION


Avropa Məhkəməsi ərizəçinin həbsdə saxladığı müddətdə ərizəçiyə tibbi yardım göstərilməsi və Konvensiyanın 5-ci maddəsinin 4-cü bəndinin pozulmasına münasibətdə Konvensiyanın 3-cü maddəsinin pozulmasının olmaması ilə əlaqədar ərizəçinin iki müvafiq dövrdə tutulması ilə bağlı Konvensiyanın 3-cü maddəsinin pozulmasının pozulmasının və birliyin olmamasının birliyini tapdı saxlanılma əmrlərinin qanuniliyinin səmərəli məhkəmə baxışı yoxdursa.


ÖDƏNİŞ


Konvensiyanın 41-ci maddəsinin tətbiq edilməsində. Avropa Məhkəməsi ərizəçiyə mənəvi zərərə görə 20 min avro (EUR) verdi.


Nəşrin mənbəyi: https://espchhelp.ru/blog/2613-aliyev-v-azerbaycana-qarsi .

 

 

 

Resolution of the ECHR of September 20, 2018 in the case of Aliyev v. Azerbaijan (applications N 68762/14, 71200/14).

In 2014, the complainant was assisted in the preparation of applications. Subsequently, the applications were merged and communicated to Azerbaijan.

In the case, the detention of a human rights activist is being appealed, a search in his house and office, carried out with the aim of silencing him, punishing him and preventing him from work. The case was a violation of Article 18 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.


THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE


In 2014, the applicant, a well-known lawyer, human rights activist and civil activist from Azerbaijan, was arrested and detained on charges of illegal business, tax evasion on a large scale and abuse of authority under aggravating circumstances. The applicant’s house and his office in the non-governmental organization that he headed, Legal Education Society, were searched for the charges, the applicant’s bank account and the Legal Education Society account were frozen, and a large number of documents, computers and hard Information discs were removed. In 2015, the applicant was convicted of the charges against him. In 2016, he was released, and his punishment was reduced to five years of imprisonment.

The criminal case against the applicant is the subject of a separate complaint before the European Court.


QUESTIONS OF RIGHT



Regarding compliance with subparagraph "c" of paragraph 1 of Article 5 of the Convention. The applicant was arrested and detained in the absence of “reasonable suspicion” that he had committed a criminal offense.


RESOLUTION


The case was a violation of the requirements of subparagraph "c" of paragraph 1 of Article 5 of the Convention (adopted unanimously).

Regarding compliance with Article 8 of the Convention. Azerbaijani courts sanctioned a search the day before the applicant was formally charged, justifying it only vaguely referring to the criminal case on the fact of "violations of the law established in the actions of a number of non-governmental organizations", without specifying the details of the alleged crimes. It appears that the courts of Azerbaijan did not ascertain that there was a reasonable suspicion of the applicant’s criminal offense or that relevant evidence could have been found in the places where the searches were conducted. In addition, the administrative violations allegedly committed by the applicant in obtaining and using monetary grants by the Legal Education Society could not entail criminal liability. Consequently, the searches at the applicant’s house and office and the seizure of the applicant’s property did not pursue the goal of preventing a crime or any of the legitimate aims specified in paragraph 2 of Article 8 of the Convention.


RESOLUTION


The case was a violation of Article 8 of the Convention (adopted unanimously).

Regarding compliance with Article 18 of the Convention, considered in conjunction with Articles 5 and 8 of the Convention. The Azerbaijani authorities acted on the basis of improper grounds. The actual purpose of the contested measures was to silence the applicant and punish him for his activities in the field of human rights, as well as to force the applicant to stop such activities in the future. Evidence of these hidden objectives can be found in the following special circumstances of the case.

(i) The applicant is a human rights defender, more precisely, a human rights lawyer. He acted as a representative of a large number of complaints reviewed by the European Court of Justice and filed a communication with the Committee of Ministers of the Council of Europe on behalf of the Society for Legal Education.

(ii) The applicant was charged with a serious crime, the composition of which was reasonably impossible to discern in the facts of the case.

(iii) The applicant's detention was accompanied by accusations made by government officials against local non-governmental organizations and their leaders, including the applicant, who were called “traitors” and “fifth column” in order to declare their activities illegal.

(iv) Searches in the applicant's home and office did not pursue any of the legitimate aims and were conducted arbitrarily. In addition, the authorities not only seized documents relating to the activities of the Legal Education Society, but also documents that were subject to the principle of confidentiality of client’s communication with a lawyer, including materials related to appeals to the European Court, in violation of the privilege of law.

(v) The European Court took into account the general context of the ever-stricter and restrictive legislation regulating the activities and financing of non-governmental organizations in Azerbaijan, which in the present case led to the accusation of a non-governmental organization participant due to the non-compliance with the administrative formalities established by law character Although states could have legitimate reasons to control financial transactions in accordance with international law in order to prevent money laundering and financial crimes, the ability of an organization to receive and use monetary funds to promote and protect its business was an integral part of the right to freedom of association.

(vi) The Court also noted the impact of the contested measures on the applicant's right to freedom of association. Due to the de facto criminalization of the applicant’s actions and the measures taken against him in this context, the applicant was prevented from carrying out the activities of the Legal Awareness Society in any meaningful way. Moreover, these measures had a deterrent effect on civil society as a whole, since citizens often acted together with non-governmental organizations and, fearing criminal prosecution, could eventually abandon their work in defense of human rights.

(vii) Several prominent human rights defenders who collaborated with international organizations for the protection of human rights, including the Council of Europe, were also detained and charged with serious criminal offenses that entailed serious punishments related to deprivation of liberty. These facts confirmed that the measures taken against the applicant were part of a larger campaign aimed at "cracking down on human rights defenders in Azerbaijan, which intensified in the summer of 2014."


RESOLUTION


The case was violated with the requirements of Article 18 of the Convention, considered in conjunction with Articles 5 and 8 of the Convention (adopted unanimously).

Regarding compliance with Article 46 of the Convention. Similar violations were identified in four complaints filed against Azerbaijan. Events considered in all cases, including this complaint, could not be considered separate incidents, but demonstrated the alarming pattern of the arbitrary detention and detention of individuals who criticized the authorities, civil society activists and human rights defenders, through punitive accountability and abuse of criminal law in violation of the rule of law. The actions of the state that followed this scheme may serve as a basis for repeated appeals to the European Court, as evidenced by a number of complaints affecting similar issues that are either officially communicated to the authorities of Azerbaijan or are currently being considered by the European Court.

Considering a special group of people affected by this scheme, in violation of Article 18 of the Convention, the necessary general measures that the Azerbaijani authorities should have taken had to focus primarily on protecting those who criticize the authorities, civil society activists and human rights defenders from arbitrary detention. detention and on ensuring the elimination of punitive prosecution and abuse of criminal law against a specified group of persons and the prevention of such practices in The future of.

As regards individual measures that had to be taken to achieve restitutio in integrum, the Committee of Ministers of the Council of Europe, which is in a better position compared to the European Court of Justice, to monitor special measures should be monitored on the basis of information from the authorities of Azerbaijan and with due regard for the development of the situation. the applicant’s application of such measures that are practicable, timely, adequate and sufficient to ensure the greatest possible compensation for violations of the Convention established by the European Court of Justice.

Restitutio in integrum (lat.) - restoration of previous rights.


RESOLUTION


The European Court also found unanimously a violation and the absence of a violation of Article 3 of the Convention in connection with the applicant's detention in two relevant periods, the absence of a violation of Article 3 of the Convention in relation to the provision of medical care to the applicant during his detention and the violation of Article 5 § 4 of the Convention in the absence of an effective judicial review of the lawfulness of the detention orders.


COMPENSATION


In application of Article 41 of the Convention. The European Court awarded the applicant 20,000 euros (EUR) in respect of non-pecuniary damage.


Source of publication: https://espchhelp.ru/blog/2612-aliyev-vs-azerbaijan .

 

Постановление ЕСПЧ от 20 сентября 2018 года по делу "Слоская и Рыбицкая (Sloska and Rybicka) против Польши" (жалобы N 30491/17 и 31083/17).

В 2017 году заявительницам была оказана помощь в подготовке жалоб. Впоследствии жалобы были объединены и коммуницированы Польше.

По делу обжалуются жалобы заявительниц на проведение эксгумации в рамках уголовного дела без их согласия как членов семей умерших. По делу допущено нарушение требований статьи 8 Конвенции о защите прав человека и основных свобод.

 

ОБСТОЯТЕЛЬСТВА ДЕЛА

 

10 апреля 2010 г. разбился самолет Военно-воздушных сил Польши, на борту которого находилась польская государственная делегация, включая Президента Польши и ряд высокопоставленных должностных лиц, при этом погибли все 96 человек, находившихся в самолете. Заявительницы являются вдовами двоих человек, погибших в этой авиакатастрофе.

В 2016 году прокурор Генеральной прокуратуры Польши решил назначить группу из международных и судебно-медицинских экспертов, чтобы провести вскрытие 83 жертв крушения (тела еще девяти жертв уже были эксгумированы, а тела четырех кремированы). Данный прокурор также постановил, что тела будут эксгумированы в дни, определяемые отдельным постановлением. Заявительницы возражали против эксгумации тел их мужей и подали промежуточные жалобы на решение прокурора. Варшавский окружной суд постановил, что, поскольку статья 210 Уголовно-процессуального кодекса Польши не содержала требования о судебном рассмотрении решения прокурора о проведении эксгумации тела согласно указанной статье кодекса, она противоречила Конституции и конвенционным требованиям, и передал дело в Конституционный суд Польши. Производство по основному делу было приостановлено до вынесения решения Конституционным судом. Попытка заявительниц получить судебный запрет через гражданский суд была безуспешной.

Эксгумация была осуществлена в 2018 году.

 

ВОПРОСЫ ПРАВА

 

По поводу соблюдения пункта 1 статьи 35 Конвенции (исчерпание внутригосударственных средств правовой защиты). Европейский Суд отклонил предварительное возражение властей Польши о неисчерпании заявительницами внутригосударственных средств правовой защиты. Передача правового вопроса на рассмотрение Конституционного суда приостановила только разрешение промежуточной жалобы заявительниц Варшавским окружным судом, а эксгумация была проведена независимо от производства по жалобам заявительниц.

По поводу соблюдения статьи 8 Конвенции. (a) Применимость права на уважение частной и семейной жизни. Европейский Суд еще не рассматривал отдельно жалоб на применимость статьи 8 Конвенции к случаям эксгумации против воли членов семьи покойного в рамках уголовного дела. Не оспаривалось, что статья 8 Конвенции была применима к делу. Вопрос заключался в том, должно ли право на уважение памяти умершего родственника, которое признано законодательством Польши, считаться частью семейной жизни. Хотя осуществление гарантированных статьей 8 Конвенции прав о частной и семейной жизни относилось в основном к отношениям между живыми людьми, Европейский Суд ранее устанавливал, что определенные моменты, касавшиеся способа, которым обращались с телом погибшего, а также возможности посетить похороны и почтить память умершего лица на могиле, относились к сфере действия права на уважение частной и семейной жизни. Принимая во внимание свою прецедентную практику, Европейский Суд постановил, что обстоятельства дела относились к сфере действия права на уважение частной и семейной жизни.

(b) Существо жалобы. Эксгумация тел мужей заявительниц являлась вмешательством в их право на уважение частной и семейной жизни. Обжалуемое вмешательство было основано на внутригосударственном законодательстве, а именно на статье 210 Уголовно-процессуального кодекса Польши.

Что касается качества закона, власти Польши должны были установить надлежащий баланс между требованиями эффективного расследования, предусмотренными статьей 2 Конвенции, и защитой права на уважение частной и семейной жизни сторон по делу и других заинтересованных лиц. Вместе с тем могут иметь место обстоятельства, при которых эксгумация может быть оправдана, даже несмотря на то, что члены семьи возражают против этого. Хотя в настоящем деле расследование касалось события исключительной тяжести, которое повлияло на функционирование всего государства, Европейский Суд учитывает важность заинтересованности заявительниц в том, чтобы с телами их мужей обращались бы с уважением.

Прокурор вынес постановление об эксгумации тел мужей заявительниц. Вынося это постановление, прокурор не должен был согласно Уголовно-процессуальному кодексу оценивать, можно ли было достичь поставленных следствием целей менее ограничительными мерами, или оценить возможные последствия обжалуемой меры для частной и семейной жизни заявительниц. Кроме того, решение прокурора не подлежало обжалованию в уголовном суде или иной проверке со стороны какого-либо иного независимого органа государственной власти.

Заявительницы пытались получить судебный запрет в гражданском суде, чтобы предотвратить эксгумацию. Однако гражданский суд отклонил их ходатайства, установив, что прокурор выполнял свои обязанности в соответствии с требованиями Уголовно-процессуального кодекса. Гражданские суды не оценили необходимость обжалуемой меры и не сопоставили вмешательство, вытекающее из решения прокурора, с интересами заявительниц, гарантированными статьей 8 Конвенции.

Принимая во внимание вышеизложенное, Европейский Суд пришел к выводу о том, что законодательство Польши не содержало достаточных гарантий против произвола применительно к постановлению прокурора о проведении эксгумации. Законодательство Польши не предусматривало механизма рассмотрения пропорциональности ограничений гарантированных статьей 8 Конвенции прав соответствующих лиц, вытекающих из решений прокурора. Таким образом, заявительницы были лишены минимальной защиты, на которую они имели право.

 

ПОСТАНОВЛЕНИЕ

 

По делу было допущено нарушение требований статьи 8 Конвенции (принято единогласно).

 

КОМПЕНСАЦИЯ

 

В порядке применения статьи 41 Конвенции. Европейский Суд присудил каждой из заявительниц по 16 000 евро в качестве компенсации морального вреда.

 

Источник публикации: https://espchhelp.ru/blog/2611-sloskaya-i-rybitskaya-protiv-polshi .

 

 

 

Wyrok ETPCz z 20 września 2018 r. W sprawie Sloska i Rybitskaya (Sloska i Rybicka) przeciwko Polsce (skargi nr 30491/17 i 31083/17).

W 2017 r. Wnioskodawcom pomagano w przygotowywaniu skarg. Następnie skargi zostały skonsolidowane i przekazane Polsce.

W sprawie skargi skarżących dotyczące ekshumacji w sprawie karnej bez ich zgody jako członków rodzin zmarłych są przedmiotem odwołania. Sprawa naruszyła wymogi art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.


OKOLICZNOŚCI SPRAWY


10 kwietnia 2010 r. Rozbił się samolot Polskich Sił Powietrznych, przewożąc delegację państwa polskiego, w tym prezydenta Polski i szereg wysokiej rangi urzędników, zabijając na pokładzie wszystkich 96 osób. Skarżący to wdowy dwóch osób, które zginęły w tej katastrofie lotniczej.

W 2016 r. Prokurator Prokuratury Generalnej w Polsce postanowił wyznaczyć grupę ekspertów międzynarodowych i kryminalistycznych do przeprowadzenia sekcji zwłok 83 ofiar katastrofy (ciała dziewięciu kolejnych ofiar zostały już ekshumowane, a ciała czterech zostały poddane kremacji). Prokurator orzekł również, że ciała zostaną ekshumowane w dniach określonych odrębnym rozkazem. Skarżący sprzeciwiali się ekshumacji ciał swoich mężów i wnieśli skargi tymczasowe przeciwko decyzji prokuratora. Sąd Rejonowy w Warszawie orzekł, że skoro artykuł 210 polskiego kodeksu postępowania karnego nie zawiera wymogu kontroli sądowej decyzji prokuratora o ekshumacji ciała zgodnie z tym artykułem kodeksu, jest to sprzeczne z konstytucją i wymogami konwencji i przekazuje sprawę do polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Postępowanie w sprawie głównej zostało zawieszone do czasu wydania decyzji przez Trybunał Konstytucyjny. Próba uzyskania przez skarżących nakazu przez sąd cywilny zakończyła się niepowodzeniem.

Ekshumacja została przeprowadzona w 2018 r.


PYTANIA PRAWNE


W odniesieniu do zgodności z ustępem 1 artykułu 35 Konwencji (wyczerpanie środków krajowych). Trybunał Europejski oddalił wstępny sprzeciw władz polskich, że skarżący nie wyczerpali krajowych środków odwoławczych. Przeniesienie kwestii prawnej do Trybunału Konstytucyjnego zawiesiło jedynie rozstrzygnięcie tymczasowej skargi skarżących przez Sąd Okręgowy w Warszawie, a ekshumacja została przeprowadzona niezależnie od postępowania skarżących.

W odniesieniu do zgodności z art. 8 konwencji. (a) Zastosowanie prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Europejski Trybunał nie rozpatrywał jeszcze osobno skarg dotyczących zastosowania art. 8 Konwencji do przypadków ekshumacji wbrew woli członków rodziny zmarłego w sprawie karnej. Bezsporne było, że art. 8 konwencji miał zastosowanie do sprawy. Pytanie brzmiało, czy prawo do poszanowania pamięci zmarłego krewnego, uznane przez polskie prawo, powinno być uważane za część życia rodzinnego. Chociaż realizacja praw do życia prywatnego i rodzinnego gwarantowana przez art. 8 Konwencji była głównie związana ze stosunkami między żywymi ludźmi, Trybunał Europejski stwierdził wcześniej, że pewne punkty dotyczące sposobu traktowania ciała zmarłego, a także możliwość uczestniczenia w pogrzebie i hołd dla grób należał do zakresu prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Biorąc pod uwagę swoje orzecznictwo, Trybunał orzekł, że okoliczności sprawy mieszczą się w zakresie prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego.

(b) Zalety skargi. Ekshumacja ciał mężów skarżących zakłóciła ich prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Ingerencja, której dotyczy skarga, opierała się na przepisach krajowych, a mianowicie na artykule 210 polskiego kodeksu postępowania karnego.

W odniesieniu do jakości prawa polskie władze musiały znaleźć odpowiednią równowagę między wymogami skutecznego dochodzenia przewidzianego w art. 2 Konwencji a ochroną prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego stron sprawy i innych zainteresowanych stron. Jednakże mogą zaistnieć okoliczności, w których ekshumacja może być uzasadniona, nawet jeśli członkowie rodziny sprzeciwiają się temu. Chociaż w niniejszej sprawie dochodzenie dotyczyło wyjątkowej wagi naruszenia, które wpłynęło na funkcjonowanie całego państwa, Trybunał bierze pod uwagę znaczenie interesu skarżących w poszanowaniu ciał ich mężów.

Prokurator wydał nakaz ekshumacji ciał mężów skarżących. Podejmując tę ​​decyzję, prokurator nie powinien, zgodnie z kodeksem postępowania karnego, ocenić, czy możliwe było osiągnięcie celów wyznaczonych przez mniej restrykcyjne środki, ani ocenić możliwe konsekwencje kwestionowanego środka dla życia prywatnego i rodzinnego skarżących. Ponadto decyzja prokuratora nie podlegała odwołaniu w sądzie karnym ani innej weryfikacji przez inny niezależny organ publiczny.

Skarżący próbowali uzyskać nakaz sądowy w celu zapobieżenia ekshumacji. Sąd cywilny odrzucił jednak ich wnioski, stwierdzając, że prokurator wykonywał swoje obowiązki zgodnie z wymogami kodeksu postępowania karnego. Sądy cywilne nie oceniły konieczności kwestionowanego środka i nie porównały ingerencji wynikającej z decyzji prokuratora z interesami skarżących zagwarantowanymi w art. 8 Konwencji.

Biorąc pod uwagę powyższe, Trybunał Europejski stwierdził, że polskie ustawodawstwo nie zawiera wystarczających zabezpieczeń przed arbitralnością w stosunku do decyzji prokuratora o przeprowadzeniu ekshumacji. Polskie ustawodawstwo nie przewidywało mechanizmu kontroli proporcjonalności ograniczeń gwarantowanych przez art. 8 Konwencji w zakresie praw odpowiednich osób wynikających z decyzji prokuratora. Skarżący zostali zatem pozbawieni minimalnej ochrony, do której byli uprawnieni.


ROZDZIELCZOŚĆ


Sprawa stanowiła naruszenie art. 8 konwencji (przyjętego jednogłośnie).


PŁATNOŚĆ


W zastosowaniu art. 41 Konwencji. Europejski Trybunał przyznał każdemu ze skarżących 16 000 euro z tytułu szkody niemajątkowej.


Źródło publikacji: https://espchhelp.ru/blog/2610-sloska-i-rybitskaya-przeciwko-polsce .

 

 

 

ECHR judgment of September 20, 2018 in the case of Sloska and Rybitskaya (Sloska and Rybicka) v. Poland (applications No. 30491/17 and 31083/17).

In 2017, the applicants were assisted in the preparation of applications. Subsequently, the applications were consolidated and communicated to Poland.

In the case, the applicants' applications about exhumations in a criminal case without their consent as members of the families of the deceased are appealed. The case has violated the requirements of Article 8 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.


THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE


On April 10, 2010, the plane of the Polish Air Force crashed, carrying the Polish state delegation, including the President of Poland and a number of high-ranking officials, on board, killing all 96 people on board. The applicants are the widows of the two people who died in this plane crash.

In 2016, the prosecutor of the General Prosecutor’s Office of Poland decided to appoint a group of international and forensic experts to conduct an autopsy on 83 victims of the crash (the bodies of nine more victims were already exhumed and the bodies of four were cremated). The prosecutor also ruled that the bodies would be exhumed on days determined by a separate order. The applicants objected to the exhumation of the bodies of their husbands and filed interim complaints against the decision of the prosecutor. The Warsaw District Court ruled that since article 210 of the Polish Code of Criminal Procedure did not contain a requirement for judicial review of the prosecutor’s decision to exhume the body in accordance with this article of the code, it contradicted the Constitution and convention requirements and referred the case to the Polish Constitutional Court. The proceedings in the main case were suspended until the decision of the Constitutional Court. The applicants' attempt to obtain an injunction through a civil court was unsuccessful.

Exhumation was carried out in 2018.


QUESTIONS OF RIGHT


Regarding compliance with paragraph 1 of Article 35 of the Convention (exhaustion of domestic remedies). The European Court dismissed the preliminary objection by the Polish authorities that the applicants did not exhaust the domestic remedies. The transfer of the legal issue to the Constitutional Court only suspended the resolution of the applicants 'interim complaint by the Warsaw Regional Court, and the exhumation was carried out independently of the complainants' proceedings.

Regarding compliance with Article 8 of the Convention. (a) Applicability of the right to respect for private and family life. The European Court has not yet considered separately complaints about the applicability of Article 8 of the Convention to cases of exhumations against the will of family members of the deceased in a criminal case. It was not disputed that Article 8 of the Convention was applicable to the case. The question was whether the right to respect for the memory of a deceased relative, which is recognized by Polish law, should be considered part of family life. Although the implementation of the rights to private and family life guaranteed by Article 8 of the Convention was mainly related to the relationship between living people, the European Court previously found that certain points related to the way the body of the deceased was treated, as well as the opportunity to attend the funeral and pay tribute to grave, belonged to the scope of the right to respect for private and family life. Taking into account its case law, the Court ruled that the circumstances of the case were within the scope of the right to respect for private and family life.

(b) The merits of the complaint. The exhumation of the applicants ’husbands’ bodies interfered with their right to respect for private and family life. The interference complained of was based on domestic legislation, namely on article 210 of the Polish Code of Criminal Procedure.

With regard to the quality of the law, the Polish authorities had to strike an appropriate balance between the requirements of an effective investigation, provided for in Article 2 of the Convention, and the protection of the right to respect for the private and family life of the parties to the case and other interested parties. However, there may be circumstances in which an exhumation may be justified, even though family members object to this. Although in the present case the investigation concerned an event of exceptional gravity, which affected the functioning of the entire state, the Court takes into account the importance of the applicants' interest in respecting the bodies of their husbands.

The prosecutor issued an order for the exhumation of the bodies of the applicants' husbands. In making this decision, the prosecutor should not, in accordance with the Criminal Procedure Code, assess whether it was possible to achieve the objectives set by the result of less restrictive measures, or to assess the possible consequences of the contested measure for the applicants' private and family life. In addition, the decision of the prosecutor was not subject to appeal in a criminal court or other verification by any other independent public authority.

The applicants attempted to obtain an injunction in a civil court to prevent exhumation. However, the civil court rejected their petitions, finding that the prosecutor carried out his duties in accordance with the requirements of the Criminal Procedure Code. The civil courts did not assess the necessity of the contested measure and did not compare the interference arising from the decision of the prosecutor with the interests of the applicants guaranteed by Article 8 of the Convention.

Taking into account the above, the European Court concluded that the Polish legislation did not contain sufficient safeguards against arbitrariness in relation to the prosecutor's decision to conduct an exhumation. Polish legislation did not provide for a mechanism to review the proportionality of the restrictions guaranteed by Article 8 of the Convention of the rights of relevant persons arising from decisions of the prosecutor. Thus, the applicants were deprived of the minimum protection to which they were entitled.


RESOLUTION


The case was a violation of Article 8 of the Convention (adopted unanimously).


COMPENSATION


In application of Article 41 of the Convention. The European Court awarded each of the applicants 16,000 euros in respect of non-pecuniary damage.


Source of publication: https://espchhelp.ru/blog/2609-sloska-and-rybicka-v-poland .