Новости от 17 мая 2020 года из блога, посвященного практике в Европейском суде по правам человека ЕСПЧ
Постановление ЕСПЧ от 10 октября 2019 года по делу "Батаишвили (Bataishvili) против Грузии" (жалоба N 8284/07).
В 2007 году заявителю была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Польше.
По делу успешно рассмотрена жалоба на то, что власти подделали аудиозапись, чтобы создать видимость совершения преступления, и затем, до официального предъявления заявителю обвинения, сделали запись доступной общественности. По делу было допущено нарушение требований пункта 2 статьи 6 Конвенции о защите прав человека и основных свобод; по делу не было допущено нарушения требований пунктов 3, 4 статьи 5 Конвенции о защите прав человека и основных свобод.
ОБСТОЯТЕЛЬСТВА ДЕЛА
22 июля 2006 г. было начато предварительное следствие по уголовному делу в связи с созданием незаконного вооруженного формирования и руководства им. На следующий день был получен ордер на прослушивание телефонных переговоров лидера местной вооруженной группы и были записаны телефонные разговоры между ним и заявителем, который был известным членом оппозиции. Запись одного из разговоров между ними была передана телевизионному каналу и транслировалась в эфире 25 июля 2006 г.
Заявитель критиковал эти действия и сообщил, что запись была подделана. Известные политические деятели комментировали связь между заявителем и лидером незаконного вооруженного формирования, их участие в антиправительственной деятельности и называли вину заявителя неоспоримой. 29 июля 2006 г. заявитель был задержан, и ему были предъявлены обвинения в несообщении о подготовке к совершению преступления и в соучастии в государственной измене. Заявитель был осужден, но затем он был помилован Президентом Грузии до рассмотрения Верховным судом Грузии его жалобы на приговор.
ВОПРОСЫ ПРАВА
По поводу соблюдения пункта 2 статьи 6 Конвенции. (a) Приемлемость жалобы. Заявитель утверждал, что власти подделали аудиозапись, чтобы создать видимость совершения преступления, и затем, до официального предъявления ему обвинения, сделали запись доступной общественности. Подобное предположительно недобросовестное поведение, если оно установлено или подразумевается в ходе рассмотрения дела Европейским Судом по существу, в совокупности с небольшими временными промежутками между трансляцией записи, допросом заявителя и предъявлением ему обвинения, могли повлечь за собой с учетом особых обстоятельств дела заявителя применение пункта 2 статьи 6 Конвенции с того момента, когда, по-видимому, подделанная запись была обнародована властями. Следовательно, вопрос о применимости пункта 2 статьи 6 Конвенции тесно связан с сутью жалобы и должен быть объединен с ней в ходе рассмотрения жалобы по существу.
(b) Существо жалобы. Последовательная позиция заявителя, неоднократно озвученная им властям Грузии, заключалась в том, что аудиозапись была подделана, чтобы удалить ключевые моменты разговора. Для сравнения: доводы властей Грузии при рассмотрении дела на внутригосударственном уровне и затем в Европейском Суде по нескольким пунктам были несостоятельными. Власти Грузии утверждали в Европейском Суде, что была только одна версия аудиозаписи. Однако основываясь на официальных документах, полученных из Министерства внутренних дел Грузии и Генеральной прокуратуры Грузии, можно было сделать вывод о том, что существовали две версии аудиозаписи.
Что касается вопроса о том, подделали ли запись органы государственной власти или частный телевизионный канал, Европейский Суд отклонил как неубедительный довод властей Грузии, выдвинутый на внутригосударственном уровне, о том, что телевизионный канал изменил аудиозапись, исключив из нее некоторые части, исходя из ограничений на доступное эфирное время. В Европейском Суде власти Грузии утверждали, что телевизионный канал был вправе решать, какие места из записанного разговора имели значение для репортажа. Этот довод не соответствовал позиции властей Грузии, выдвинутой ими при рассмотрении дела Европейским Судом, о том, что существовала только одна официальная версия аудиозаписи, которая была идентична обнародованной по телевизионному каналу. Таким образом, с учетом доступной информации оспариваемая аудиозапись была передана средствам массовой информации Министерством внутренних дел Грузии.
Ввиду изложенного Европейский Суд должен сделать выводы из имеющихся материалов и поведения властей и продолжить рассмотрение дела на основании того, что доводы заявителя относительно фальсификации доказательства по его уголовному делу и времени распространения аудиозаписи были хорошо обоснованными.
Что касается вопроса о том, соответствовало ли данное поведение пункту 2 статьи 6 Конвенции, Европейский Суд отметил, что предоставленная телевизионному каналу аудиозапись была озвучена в телевизионном эфире за четыре дня до официального задержания заявителя и предъявления ему обвинения. Последовательность тесно взаимосвязанных событий, рассмотренная в целом, свидетельствовала о том, что на ситуацию заявителя существенное негативное воздействие по смыслу применения пункта 2 статьи 6 Конвенции оказало поведение следственных органов, которые неправомерно сфабриковали подозрение в отношении него, сфальсифицировав и распространив соответствующее доказательство, чтобы на основании этого материала впоследствии обвинить заявителя в совершении преступления.
Хотя обвинение в том, что заявитель не сообщил о подготовке к совершению преступления, было исключено в ходе рассмотрения дела судом первой инстанции, в обвинительном заключении, направленном в суд спустя почти четыре месяца после распространения аудиозаписи, все еще содержалось указание на это обвинение, несмотря на то, что органы обвинения должны были хорошо знать о фальсификации данного доказательства, лежащего в основе обвинения. При таких обстоятельствах представление заявителя виновным длилось начиная с первой трансляции аудиозаписи в средствах массовой информации и на протяжении как минимум четырех месяцев.
Сразу после трансляции аудиозаписи члены Парламента Грузии сделали несколько заявлений, ссылаясь на данную запись и выражая свое мнение относительно роли заявителя в определенных событиях. В то время как жалобы заявителя на публичные выступления были признаны Европейским Судом неприемлемыми для рассмотрения по существу, они, тем не менее, являлись частью общего контекста трансляции аудиозаписи, который позволил создать впечатление, что заявитель совершил преступление, до того, как его вина была установлена судом. Таким образом, распространение аудиозаписи не могло быть оправдано общественным интересом, и участие соответствующих властей в фальсификации и последующем распространении аудиозаписи в средствах массовой информации способствовало тому, что заявителя считали виновным до того, как его вина была доказана судом.
ПОСТАНОВЛЕНИЕ
Пункт 2 статьи 6 Конвенции был признан приемлемым для рассмотрения по существу, по делу было допущено нарушение требований пункта 2 статьи 6 Конвенции (принято единогласно).
Европейский Суд не установил нарушения требований пункта 3 статьи 5 Конвенции, согласившись с тем, что причины, на которые ссылались суды Грузии, являлись относящимися к делу и достаточными основаниями для заключения заявителя под стражу, и что нельзя было признать, что следственные органы и суды не проявили особой тщательности при рассмотрении дела заявителя. Европейский Суд также не установил нарушения требований пункта 4 статьи 5 Конвенции, отметив, что заявитель присутствовал на всех заседаниях суда первой инстанции, связанных с его предварительным содержанием под стражей, и имел возможность эффективно обжаловать выдвигаемые против него доводы.
КОМПЕНСАЦИЯ
В порядке применения статьи 41 Конвенции. Европейский Суд присудил заявителю 3 600 евро в качестве компенсации морального вреда.
Источник публикации: https://espchhelp.ru/blog/3289-bataishvili-protiv-gruzii .
ECHR– ის 2019 წლის 10 ოქტომბრის განჩინება ბათაიშვილის წინააღმდეგ საქართველოს საქმეში (საჩივარი 82 8284/07).
2007 წელს განმცხადებელს დაეხმარა საჩივრის მომზადებაში. მოგვიანებით, საჩივარი პოლონეთს დაუკავშირდა.
ამ საქმეში, საჩივარში წარმატებით იქნა განხილული, რომ ხელისუფლებამ შეადგინა აუდიოჩანაწერი დანაშაულის გარეგნობის შესაქმნელად, და შემდეგ, სანამ განმცხადებელს ოფიციალურად წაუყენებდნენ ბრალდებას, მათ საზოგადოებისთვის ხელმისაწვდომი ჩანაწერი გააკეთეს. საქმე შეიცავდა ადამიანის უფლებათა და ძირითადი თავისუფლებების დაცვის შესახებ კონვენციის მე -6 მუხლის მე -2 პუნქტის მოთხოვნებს; ადგილი არ ჰქონია ადამიანის უფლებათა და ძირითადი თავისუფლებების დაცვის შესახებ კონვენციის მე -5 მუხლის მე -3 პუნქტის მე -4 პუნქტების მოთხოვნებს.
საქმის გარემოებები
2006 წლის 22 ივლისს, არალეგალური შეიარაღებული ჯგუფისა და მისი ხელმძღვანელობის შექმნასთან დაკავშირებით სისხლის სამართლის საქმეზე წინასწარი გამოძიება დაიწყო. მეორე დღეს მიიღო ბრძანება, რომ მოესმინა ადგილობრივი შეიარაღებული ჯგუფის ლიდერის სატელეფონო საუბრები და ჩაწერილი იყო სატელეფონო საუბრები მასსა და განმცხადებელს შორის, რომელიც ოპოზიციის თვალსაჩინო წევრი იყო. მათ შორის ერთ – ერთი საუბრის ჩანაწერი გადაცემულ იქნა სატელევიზიო არხზე და გადაიცემა 2006 წლის 25 ივლისს.
განმცხადებელმა გააკრიტიკა ეს ქმედებები და განაცხადა, რომ ჩანაწერი შეფუთული იყო. გამოჩენილმა პოლიტიკოსებმა კომენტარი გააკეთეს განმცხადებელსა და უკანონო შეიარაღებული ჯგუფის ლიდერს შორის კავშირს, მათ მონაწილეობას ანტისახელმწიფოებრივ საქმიანობაში და განმცხადებლის ბრალდებას უდავო უწოდეს. 2006 წლის 29 ივლისს განმცხადებელი დააპატიმრეს და ბრალი წაუყენეს დანაშაულისთვის მზადყოფნაზე და ღალატში თანამონაწილეობაზე. განმცხადებელი გაასამართლეს, მაგრამ შემდეგ იგი შეიწყალეს საქართველოს პრეზიდენტმა, სანამ საქართველოს უზენაესმა სასამართლომ არ დააკმაყოფილა მისი საჩივრები განაჩენის შესახებ.
სამართლის კითხვები
კონვენციის მე -6 §2 მუხლის დაცვასთან დაკავშირებით. (ა) დასაშვებობა. განმცხადებელი ირწმუნებოდა, რომ ხელისუფლებამ ყალბი ჩანაწერი შეიტანა ყალბი დანაშაულის გარეგნობის შესაქმნელად, შემდეგ კი, სანამ ოფიციალურად იქნებოდა ბრალი წაყენებული, ისინი ჩანაწერს საჯაროდ ხელმისაწვდომი გახდნენ. ამგვარი სავარაუდო უსამართლო ქცევა, თუ ეს დადგენილია ან გულისხმობს საქმის არსებითი განხილვის დროს სასამართლოს წინაშე, ჩანაწერის გადაცემას შორის მოკლე დროში ინტერვალით, განმცხადებლის დაკითხვასა და მის მიერ წარდგენილ საბრალდებო დასკვნასთან დაკავშირებით, შეიძლება გამოიწვიოს, განმცხადებლის საქმის განსაკუთრებული გარემოებების გათვალისწინებით, მე -2 მუხლის გამოყენება. კონვენციის 6 იმ დროიდან, როდესაც, სავარაუდოდ, ყალბი ჩანაწერი გამოქვეყნდა ხელისუფლების მიერ. შესაბამისად, კონვენციის მე -6 §2 მუხლის მიზანშეწონილობის საკითხი მჭიდრო კავშირშია საჩივრის არსთან და იგი მასთან უნდა იყოს შერწყმული საჩივრის არსებითი განხილვის დროს.
(ბ) დამსახურება. განმცხადებლის თანმიმდევრული პოზიცია, რომელიც მან არაერთხელ გამოთქვა საქართველოს ხელისუფლებას, იყო ის, რომ აუდიოჩანაწერი გაყალბდა, რათა მოხსნებულიყო საუბრის ძირითადი პუნქტები. შედარებისთვის: საქართველოს ხელისუფლების არგუმენტები, როდესაც საქმეს განიხილავდა ადგილობრივ დონეზე, შემდეგ კი ევროპულ სასამართლოში რამდენიმე პუნქტზე იყო გადახდისუუნარო. მთავრობამ ევროსასამართლოში წარუდგინა აუდიოჩანაწერის მხოლოდ ერთი ვერსია. ამასთან, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროდან და საქართველოს გენერალური პროკურატურიდან მიღებული ოფიციალური დოკუმენტების საფუძველზე, შეიძლება დავასკვნათ, რომ აუდიოჩანაწერის ორი ვერსია არსებობს.
რაც შეეხება საკითხს იმის შესახებ, ჰქონდა თუ არა ხელისუფლების ან კერძო სატელევიზიო არხის ყალბი ჩანაწერების გაყალბება, სასამართლომ უარყო, როგორც საქართველოს დამაკონტროლებელი არგუმენტი, რომ საქართველოს ხელისუფლებამ შიდა დონეზე წამოაყენა ის, რომ სატელევიზიო არხმა შეცვალა აუდიოჩანაწერი, მისგან ზოგიერთი ნაწილის გამოკლებით, შეზღუდვების დაწესებაზე დაყრდნობით. ხელმისაწვდომი საეთერო დრო ევროსასამართლოში საქართველოს ხელისუფლებამ განაცხადა, რომ ტელევიზიას უფლება აქვს გადაწყვიტოს, რომ ჩაწერილი საუბრის რომელ ნაწილს ეხებოდა მოხსენება. ეს არგუმენტი არ ეხმიანებოდა მათ მიერ სასამართლოს მიერ მათ მიერ წამოყენებულ პოზიციას, რომ აუდიოჩანაწერის მხოლოდ ერთი ოფიციალური ვერსია არსებობს, რაც იდენტური იყო ტელევიზიით გამოქვეყნებული. ამრიგად, არსებული ინფორმაციის გათვალისწინებით, სადავო აუდიოჩანაწერი მედიას გადასცა საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ.
ყოველივე ზემოთქმულის გათვალისწინებით, სასამართლომ უნდა გამოიტანოს დასკვნები ხელმისაწვდომი მასალებიდან და ხელისუფლების ქცევიდან და გააგრძელოს საქმის განხილვა იმ საფუძვლით, რომ განმცხადებლის არგუმენტები მის სისხლის სამართლის საქმეში მტკიცებულების გაყალბებასთან დაკავშირებით და აუდიოჩანაწერის განაწილების დრო იყო საფუძვლიანი.
რაც შეეხება საკითხს, შეესაბამება თუ არა ეს საქციელი კონვენციის მე -6 მუხლის მე -2 პუნქტს, სასამართლო აღნიშნავს, რომ სატელევიზიო არხისთვის მიცემული აუდიოჩანაწერი ტელევიზიით ეთერში გავიდა ოთხი დღის განმავლობაში, სანამ განმცხადებელი ოფიციალურად დააკავეს და ბრალი წაუყენეს. მჭიდრო ურთიერთკავშირში მყოფი მოვლენების თანმიმდევრობით, მთლიანობაში განიხილება, რომ განმცხადებლის მდგომარეობას მნიშვნელოვნად უარყოფითად აისახებოდა საგამოძიებო ორგანოების ქცევით კონვენციის მე -6 მუხლის მე -2 პუნქტის გამოყენება, რომლებმაც უკანონოდ დაამყარეს მასზე ეჭვი, გაყალბდნენ და ავრცელებდნენ შესაბამის მტკიცებულებებს. ამ მასალამ შემდგომში დაადანაშაულა განმცხადებელი დანაშაულში.
მიუხედავად იმისა, რომ ბრალდება, რომ განმცხადებელმა არ მოახდინა დანაშაულის ჩადენისთვის მზადება, გამორიცხული იყო სასამართლო სხდომის სასამართლო განხილვის დროს, სასამართლოში გაგზავნილი საბრალდებო დასკვნა, თითქმის ოთხი თვის შემდეგ, აუდიოჩანაწერის განაწილებიდან კვლავ დაფიქსირდა ბრალდებას, მიუხედავად ამისა რომ პროკურატურამ კარგად უნდა იცოდა მტკიცებულების გაყალბების შესახებ, რასაც საფუძვლად უდევს პროკურატურა. ასეთ ვითარებაში, განმცხადებლის დამნაშავე მხარის პრეზენტაცია გაგრძელდა მედიაში აუდიოჩანაწერის პირველი გადაცემიდან და მინიმუმ ოთხი თვის განმავლობაში.
აუდიოჩანაწერის გადაცემისთანავე, საქართველოს პარლამენტის წევრებმა გააკეთეს რამდენიმე განცხადება, რომლებიც ეხებოდა ამ ჩანაწერს და გამოთქვამდნენ თავიანთ მოსაზრებას განმცხადებლის როლის შესახებ გარკვეულ ღონისძიებებში. მიუხედავად იმისა, რომ განმცხადებლის პრეტენზიები საჯარო გამოსვლის შესახებ სასამართლომ დაუშვებლად გამოაცხადა, სასამართლომ ისინი მაინც აუდიოჩანაწერის მაუწყებლობის ზოგადი კონტექსტის ნაწილი გახადა, რამაც შექმნა შთაბეჭდილება, რომ განმცხადებელმა ჩაიდინა დანაშაული მისი ბრალეულობის დადგენამდე. სასამართლო. ამრიგად, აუდიოჩანაწერის გავრცელება არ შეიძლება გამართლებულიყო საზოგადოების ინტერესით, ხოლო შესაბამისი ორგანოების მონაწილეობა მედიაში აუდიოჩანაწერის გაყალბებასა და შემდგომში გავრცელებაში მედიაში მონაწილეობა შეუწყო იმ ფაქტს, რომ განმცხადებელი თვლიდა დამნაშავედ, სანამ მისი ბრალეულობა დადასტურდებოდა სასამართლომ.
რეზოლუცია
კონვენციის მე -6 მუხლის მე -2 პუნქტი გამოცხადდა დასაშვებად, რომ არსებითად განიხილავდეს, ამ შემთხვევაში დაირღვა კონვენციის მე -6 მუხლის მე -2 პუნქტის მოთხოვნები (მიღებული იქნა ერთხმად).
სასამართლომ ვერ დაადგინა კონვენციის მე -5 მუხლის მე -3 პუნქტის დარღვევა, დაეთანხმა, რომ ქართული სასამართლოების მტკიცებულებები იყო შესაბამისი და საკმარისი იმისთვის, რომ განმცხადებელს დაეკავებინა პატიმრობა და რომ არ შეიძლება აღიარებულიყო, რომ საგამოძიებო ორგანოებმა და სასამართლოებმა არ გააკეთეს განსაკუთრებული ყურადღება გამოიჩინა განმცხადებლის საქმის განხილვაში. სასამართლომ ასევე ვერ დაადგინა კონვენციის მე -5 მუხლის მე -4 პუნქტის დარღვევა და აღნიშნა, რომ განმცხადებელი იმყოფებოდა ყველა პირველ ინსტანციაში, რომელიც დაკავშირებულია მისი წინასწარი პატიმრობით და შეძლო ეფექტურად გაასაჩივროს მის წინააღმდეგ წარმოებული არგუმენტები.
კომპენსაცია
კონვენციის 41-ე მუხლის გამოყენებისთვის. სასამართლომ განმცხადებელს 3,600 ევრო მიანიჭა მორალური ზიანის ანაზღაურება.
გამოცემის წყარო: https://espchhelp.ru/blog/3288-bataishvilis-tsinaaghmdeg-sakartvelos-sakmeshi .
The ECHR judgment of October 10, 2019 in the case of Bataishvili v. Georgia (application No. 8284/07).
In 2007, the applicant was assisted in preparing the application. Subsequently, the application was communicated to Poland.
In the case, the application was successfully examined that the authorities forged an audio recording in order to create the appearance of a crime, and then, before the applicant was formally charged, they made a record available to the public. The case contained a violation of the requirements of paragraph 2 of Article 6 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms; there was no violation of the requirements of paragraphs 3, 4 of Article 5 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.
Circumstances of the case
On July 22, 2006, a preliminary investigation was opened in a criminal case in connection with the creation of an illegal armed group and its leadership. The next day, a warrant was received to listen to the telephone conversations of the leader of the local armed group and telephone conversations were recorded between him and the applicant, who was a prominent member of the opposition. The recording of one of the conversations between them was transmitted to a television channel and broadcast on July 25, 2006.
The applicant criticized these actions and stated that the record had been tampered with. Prominent politicians commented on the connection between the applicant and the leader of the illegal armed group, their participation in anti-government activities and called the applicant’s guilt undeniable. On 29 July 2006 the applicant was arrested and charged with failure to report preparations for a crime and complicity in high treason. The applicant was convicted, but then he was pardoned by the President of Georgia until the Supreme Court of Georgia examined his complaints about the verdict.
QUESTIONS OF LAW
Regarding compliance with Article 6 § 2 of the Convention. (a) Admissibility. The applicant alleged that the authorities had faked an audio recording in order to create the appearance of a crime, and then, before being formally charged, they made the record publicly available. Such allegedly unfair behavior, if established or implied during the merits of the case before the Court, together with the short time intervals between the broadcasting of the record, the interrogation of the applicant and the indictment of him, could entail, subject to the special circumstances of the applicant’s case, the application of Article 2 6 of the Convention from the time when, apparently, the forged record was made public by the authorities. Consequently, the question of the applicability of Article 6 § 2 of the Convention is closely related to the essence of the complaint and should be combined with it during the examination of the merits of the complaint.
(b) Merits. The applicant’s consistent position, which he repeatedly voiced to the Georgian authorities, was that the audio recording was falsified in order to remove the key points of the conversation. For comparison: the arguments of the Georgian authorities when considering the case at the domestic level and then in the European Court on several points were insolvent. The Government submitted to the European Court that there was only one version of the audio recording. However, based on official documents received from the Ministry of Internal Affairs of Georgia and the General Prosecutor's Office of Georgia, it could be concluded that there were two versions of the audio recording.
As regards the issue of whether the authorities or the private television channel had falsified the recording, the Court rejected as an unconvincing argument of the Georgian authorities put forward at the domestic level that the television channel changed the audio recording, excluding some parts from it, based on restrictions on available airtime. At the European Court, the Georgian authorities claimed that the television channel had the right to decide which parts of the recorded conversation were relevant to the report. This argument did not correspond to the position of the Georgian authorities put forward by them before the Court that there was only one official version of the audio recording, which was identical to that published on television. Thus, taking into account the available information, the contested audio recording was transmitted to the media by the Ministry of Internal Affairs of Georgia.
In view of the foregoing, the Court must draw conclusions from the materials available and the authorities' conduct and continue to examine the case on the basis that the applicant's arguments regarding the falsification of evidence in his criminal case and the time of distribution of the audio recording were well-founded.
As regards the issue of whether this conduct complied with Article 6 § 2 of the Convention, the Court notes that the audio recording provided to the television channel was broadcast on television four days before the applicant was officially detained and charged. The sequence of closely interrelated events, considered as a whole, indicated that the applicant’s situation was significantly negatively affected by the application of Article 6 § 2 of the Convention by the conduct of the investigating authorities, who unlawfully fabricated a suspicion of him, falsifying and disseminating the relevant evidence in order to of this material subsequently accuse the applicant of a crime.
Although the accusation that the applicant had not informed about the preparation for the commission of the crime was excluded during the trial by the trial court, the indictment sent to the court almost four months after the distribution of the audio record still contained the charge, despite that the prosecution should have been well aware of the falsification of the evidence underlying the prosecution. In such circumstances, the applicant's presentation of the guilty party lasted from the first broadcast of the audio recording in the media and for at least four months.
Immediately after the broadcast of the audio recording, the members of the Parliament of Georgia made several statements referring to this recording and expressing their opinion regarding the applicant’s role in certain events. While the applicant's complaints about public speaking were declared inadmissible by the Court, they were nevertheless part of the general context of the broadcasting of the audio recording, which created the impression that the applicant had committed the crime before his guilt was established court. Thus, the distribution of the audio recording could not be justified by the public interest, and the participation of the relevant authorities in the falsification and subsequent distribution of the audio recording in the media contributed to the fact that the applicant was considered guilty before his guilt was proved by the court.
RESOLUTION
Clause 2 of Article 6 of the Convention was declared admissible for consideration on the merits; in the case there was a violation of the requirements of paragraph 2 of Article 6 of the Convention (adopted unanimously).
The Court has not found a violation of Article 5 § 3 of the Convention, agreeing that the reasons relied on by the Georgian courts were relevant and sufficient to allow the applicant to be detained and that it could not be recognized that the investigating authorities and the courts did not showed particular care in examining the applicant's case. The Court also did not find a violation of Article 5 § 4 of the Convention, noting that the applicant was present at all the first instance hearings related to his pre-trial detention and was able to effectively appeal against the arguments against him.
COMPENSATION
In application of Article 41 of the Convention. The Court awarded the applicant EUR 3,600 in respect of non-pecuniary damage.
Source of publication: https://espchhelp.ru/blog/3287-bataishvili-v-georgia .