Новости от 22 июля 2018 года из блога, посвященного практике в Европейском суде по правам человека ЕСПЧ
6 Haziran 2017 tarihli AİHM kararı, Sinim - Türkiye davasında (9441/10 no'lu şikayet).
Başvuran, 2010 yılında şikâyetin hazırlanmasında yardımcı olmuştur. Daha sonra şikayet Türkiye'ye bildirildi.
Durumda, bir yolcunun yanıcı maddeler taşıyan bir kamyonun ölümüne karşı yeterli adli müdahalenin bulunmaması üzerine bir şikayet başarılı bir şekilde değerlendirilmiştir. Dava, İnsan Haklarının ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına İlişkin Sözleşme'nin 2. maddesinin şartlarının ihlal edildiğini içeriyordu.
OLAYIN DURUMU
Başvuranın kocası, kişisel eşyalarını ve mobilyalarını taşımak için kamyon sahibi ile bir anlaşma imzalamıştır. Kocanın, kamyonun aynı gün bir nakliye şirketi tarafından sipariş edildiği ve başka bir müşteriye ait ham maddeleri taşımak zorunda olduğu bilgisi verildi. Eşyaları taşırken, kamyon başka bir araçla çarpıştı ve ateş yaktı. Başvuranın bir kamyonun yolcusu olan kocası daha sonra yanık hastanesinde yaşamını yitirmiştir. Daha sonra, şeylerle taşınan "hammaddelerin" aslında bir çarpışmada ateş yakan bir yanıcı sıvı olduğu tespit edildi.
HUKUK SORUNLARI
Sözleşmenin 2. Maddesi ile uyum konusunda (usul yönleri). Forklift bir elektrik kısa devre önleme sistemi ile donatılmamış ve uyarı levhaları yoktu. Sürücü, yasaların katı gerekliliklerine aykırı olarak tehlikeli malların taşınmasında eğitilmemiştir. Buna ek olarak, sürücü bu malların taşınması için bir lisans almadığı ve mal düzgün belki muayene yetkilileri önlemek amacıyla, "hammadde" olarak fatura ve teslimat notu üzerinde kaydedildi. Bütün bu unsurlar niyet yokluğunda, başvuranın eşinin ölümü faili adına görev keyfi ve anlamsız ihmal denilen rağmen, önermek birleştirir. Bu, hangi medeni hukuk yollarının yeterli olduğu ile ilgili olarak bir kişinin sadece ihmali veya hatası değildi. Görünüşte kaygısız davranışı, ulaşımdan sorumlu kişi, başka bir kişiye, iç mevzuatın önlenmesine yönelik bir tür ağır zarar verdi. Bu eylemler, gelecekte bu tür yaşam haklarına yönelik bu tür tehditlerin etkili bir şekilde önlenmesini sağlamak için cezai bir yasal müdahale gerektirdi.
Bir cezai soruşturma sahnesi yapılması ölüm TCK'nın 174 Maddesi 1. aykırı olarak tehlikeli malların yasadışı taşıma ile neden olup olmadığını belirlemek için gerekliydi.
ölümlerin soruşturma biçimde başlatılmasına rağmen Bununla birlikte, Savcı başvuranın kocamı öldüren yangın yüzünden dikkat ederek değil, dikkatsiz sürüş nedeniyle normal bir trafik kazası gibi kaza olarak kabul anlaşılmaktadır. Soruşturma ayrıca, arabanın içindeki yükün bileşimini ve kimyasal özelliklerini belirlemek veya bu malzemenin taşınmasında yer alan kişileri veya şirketleri belirlemek için herhangi bir önlem almadı. Ağır Ceza Mahkemesi, başvuranın itirazlarına rağmen, savcıdan bu önemli ihmalleri ihmal etmiştir.
Ayrıca, adli makamlar başvuranın resmi şikayetlerini önemli bir süre için ihmal etmiş ve yargılamalara etkin olarak katılma hakkını reddetmiştir. Uzman görüşü veya savcının kovuşturmayı reddetme kararından haberdar edilmedi. Ağır Ceza Mahkemesi, kendisini “davacı” olarak kabul etmedi ve kararını kendisine bildirmedi. Bu argümanlar, başvuranın eşinin ölümünün durumu açığa olamazdı çünkü cezai takibat, Sözleşme'nin 2. maddesi gereğince devletin pozitif yükümlülüğünü yerine vermedi sonuçlandırmak için yeterli olduğunu ve tehlikeli nakliyesi için düzenleyici çerçevenin etkili kullanımı açısından yetersiz caydırıcı etkisi oldu mallar.
Başvuru sahibi ayrıca faillerine karşı tazminat davası getirmişti olmasına rağmen, mevcut durumda yeterli yargı tepkisi ceza kanunu çaredir. Başvuranın davasındaki tek başına medeni hukuk yolları, AİHS'nin 2. maddesine uygun olarak davalı Hükümet'in yükümlülüklerini yerine getirmede yetersiz kalmıştır.
KARAR
AİHS'nin 2. maddesinin gerekliliklerinin ihlali (oybirliğiyle) davada gerçekleşmiştir.
TAZMİNAT
Sözleşmenin 41. Maddesinin uygulanmasında. Mahkeme, başvurana manevi tazminat olarak 15.000 Euro tazminat ödenmesine karar vermiş, maddi tazminat talebi reddedilmiştir.
Yayının kaynağı: http://espchhelp.ru/blog/422-sinim-t-rkiye-davas-nda .
ECHR judgment of 06 June 2017 in the case of Sinim v. Turkey (application No. 9441/10).
In 2010, the applicant was assisted in the preparation of the application. Subsequently, the application was communicated to Turkey.
In the case, a complaint was successfully considered on the lack of adequate judicial response to the death of a passenger in a truck carrying combustible substances. The case involved a violation of the requirements of Article 2 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.
CIRCUMSTANCES OF THE CASE
The applicant's husband entered into an agreement with the owner of the truck to transport personal belongings and furniture. The husband was informed that the truck was ordered the same day by a transport company and had to transport raw materials belonging to another customer. When transporting things, the truck collided with another vehicle and caught fire. The applicant's husband, who was a passenger of a truck, later died in the hospital of burns. Subsequently, it was established that the "raw materials" carried with the things were in fact a combustible liquid that caught fire in a collision.
ISSUES OF LAW
Concerning compliance with Article 2 of the Convention (procedural aspect). The truck was not equipped with an electric short-circuit prevention system and did not have warning signs. The driver was not trained in the carriage of dangerous goods contrary to the strict requirements of the law. In addition, the driver did not receive a license to transport such goods, and the goods were incorrectly recorded in the invoice and the commodity bill as "raw materials", possibly in order to avoid checking the authorities. All these elements together suggested that, although in the absence of intent, the death of the applicant's husband was caused by an arbitrary and frivolous disregard for the duties of the perpetrator. This was not a mere omission or error of a person, in connection with which civil remedies were sufficient. His seemingly carefree behavior the person responsible for the transportation caused another person a kind of grievous harm that sought to prevent domestic legislation. These actions required a criminal legal response to ensure effective prevention of such threats to the right to life in the future.
A criminal investigation into the incident was necessary to determine whether the death was caused by the illegal carriage of a dangerous cargo contrary to article 174, paragraph 1, of the Penal Code.
However, although the investigation into the circumstances of the death was started quickly, it seems that the prosecutor considered the accident as an ordinary traffic accident caused by careless driving without paying attention to the cause of the fire, which resulted in the death of the applicant's husband. The investigation also did not take any measures to determine the composition and chemical properties of the cargo in the car or identify the persons or companies involved in the transportation of such material. The Assize Court neglected these significant omissions from the prosecutor, despite the applicant's objections.
In addition, the judicial authorities neglected the applicant's official complaints for a significant period of time and denied her the right to participate effectively in the proceedings. She was not informed of the expert opinion or the prosecutor's decision to refuse prosecution. The Assize Court did not recognize her as a "plaintiff" and did not inform her about her decision. These arguments were sufficient to conclude that the criminal proceedings did not comply with the State's positive obligations under article 2 of the Convention, since the circumstances of the applicant's husband's death could not be clarified, and had insufficient deterrent effect from the viewpoint of ensuring the effective use of the regulatory framework for the transport of dangerous cargo.
Despite the fact that the applicant also instituted proceedings for compensation against allegedly guilty persons, an adequate legal response in the present case was a criminal remedy. The civil remedies alone in the applicant's case were insufficient to fulfill the obligations of the respondent Government in accordance with Article 2 of the Convention.
DECISION
The violation of the requirements of Article 2 of the Convention (unanimously) was committed in the case.
COMPENSATION
In the application of Article 41 of the Convention. The Court awarded the applicant EUR 15,000 in respect of non-pecuniary damage, the claim for compensation for pecuniary damage was rejected.
Source of publication: http://espchhelp.ru/blog/423-sinim-v-turkey .
AİHM'nin 6 Haziran 2017 tarihli kararı Erdinç Kurt ve Diğerleri / Türkiye davasında (şikayet no: 50772/11).
2011 yılında, başvuranlar şikâyetin hazırlanmasında yardımcı olmuştur. Daha sonra şikayet Türkiye'ye bildirildi.
Durumda, tıbbi muayenenin sonuçlandırılması ile ilgili bir şikayet, doktorlara uygun profesyonel yardım sunup sunmadıklarını düşünmeden, sorumluluktan başarıyla çıkardılar. Durumda, İnsan Haklarının ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına İlişkin Sözleşme'nin 8. maddesinin şartlarının ihlali söz konusudur.
OLAYIN DURUMU
Başvuranlar evli bir çift ve iki operasyondan sonra engelli olan kızlarıdır. İlk operasyon özellikle ciddi bir doğumsal kalp hastalığının tedavisinde amaçlanmış, ikincisi ise ilk ameliyattan sonra ortaya çıkan komplikasyonun ortadan kaldırılması, ancak ciddi nörolojik hasara neden olmuştur. Ebeveynler, mahkemelerde tazminat davası açtılar ve ilk derece mahkemesi bir sınav emri verdi. Literatürün kapsamlı sonuçları, bu tip operasyonlarda komplikasyonların insidansı ve ölümcül sonuçların ayrıntılı bir değerlendirmesini içermiş ve doktorların ihmali olmadığı çok önemli riskler ışığında sonuçlanmıştır. Raporun yeterli açıklama sağlamadığını iddia eden başvurucular, ikinci bir uzman görüşü istemişlerdir, ancak başarılı olamamıştır.
HUKUK SORUNLARI
Sınavın sonuçlarının mahkemeler için gerekli olmadığına rağmen, bu sonuçların mahkemelerin yargı yetkisinin ötesinde olan teknik bilgileri etkilediğinden, bunların değerlendirmesi üzerinde belirleyici bir etkiye sahip olabilir. Sadece doktorların operasyon sırasında uygun profesyonel yardım sağladıkları tespit edilirse, olası riskler dikkate alındığında, ortaya çıkan zarar tedavinin öngörülemeyen bir sonucu olarak düşünülebilir. Aksi takdirde, herhangi bir cerrahi müdahale belirli bir risk derecesi gerektirdiğinden cerrahlar hiçbir zaman eylemlerinden sorumlu tutulamazlar.
Mevcut davada, uzmanlar, ameliyatın içerdiği riskten bağımsız olarak doktorların eylemlerinin zarara yol açıp açmayacağına karar vermelidir. Ancak, uzman görüşü bu konuya bile değinmedi. Elde edilen sonuçları yalnızca literatürün verilere dayanarak, risklerin varlığına işaret ettiğini ileri sürerek, sonuç, doktorların ameliyattan önce, ameliyattan önce ve sonra modern tıbbi standartlara uygun davranıp davranmadığını dikkate almamıştır. Herhangi bir spesifik verilere dayanmaksızın, ihmalin bulunmaması konusundaki uzman kararının bulguları, kanıtlardan çok bir olumlama olarak görülmelidir. Sonuç olarak, sonuç, teknik bakış açısının sunulmasını ima eden konuyla ilgili yeterli açıklama içermiyordu. Bu eksiklikle karşı karşıya kalan, davalı Devlet yetkilileri, başvuranların ikinci bir sınava girme talebi üzerinde harekete geçmemiştir. Buna göre, başvuranlar, hastanın fiziksel bütünlük hakkını korumaya yönelik gereklilikleri göz önünde bulundurarak mahkemelerden yeterli bir cevap almadılar.
KARAR
Sözleşme'nin 8. maddesinin (oybirliğiyle) gereklerinin ihlali gerçekleştirilmiştir.
TAZMİNAT
Sözleşmenin 41. Maddesinin uygulanmasında. Mahkeme, başvuranlara manevi tazminat olarak 7.500 Euro tazminat ödenmesine karar vermiş, maddi tazminat talebi reddedilmiştir.
Yayının kaynağı: http://espchhelp.ru/blog/424-kurt-ve-digerleri-turkiye-davas-nda .
The ECHR judgment of 06 June 2017 in the case of Erdinc Kurt and Others v. Turkey (application No. 50772/11).
In 2011, the applicants were assisted in preparing the application. Subsequently, the application was communicated to Turkey.
In the case, a complaint on the conclusion of a medical examination successfully released the doctors from liability, without considering whether they provided appropriate professional assistance. In the case there was a violation of the requirements of Article 8 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms.
CIRCUMSTANCES OF THE CASE
The applicants are a married couple and their daughter, who became disabled after two operations. The first operation was aimed at the treatment of a particularly serious congenital heart disease, the second was aimed at eliminating the complication that arose after the first operation, but caused serious neurological damage. Parents sued for compensation in civil courts, and the court of first instance ordered an examination. The extensive conclusion of the literature contained a detailed account of the incidence of complications and the fatal outcome in this type of operation and concluded in the light of very significant risks that there was no negligence on the part of doctors. Claiming that the report did not provide sufficient explanations, the applicants requested a second expert opinion, but without success.
ISSUES OF LAW
Despite the fact that conclusions of the conclusion of the examination are not necessary for the courts, they can have a decisive influence on the evaluation of the latter, since these conclusions affect technical information that is beyond the jurisdiction of the courts. Only if it is determined that the doctors provided appropriate professional assistance during the operation, with due regard to possible risks, the harm caused can be considered as an unpredictable consequence of the treatment. Otherwise, surgeons would never be held accountable for their actions, since any surgical intervention entails a certain degree of risk.
In the present case, the experts had to decide whether the actions of the doctors, regardless of the risk inherent in the operation, caused the damage. However, the expert opinion did not even touch upon this issue. Having based their conclusions solely on the data of the literature testifying to the presence of risks, the conclusion did not consider the factor, whether the doctors acted in accordance with modern medical standards before, during and after the operation. Without being based on any specific data, the findings of the expert judgment on the absence of negligence should have been seen more as an affirmation than as evidence. Consequently, the conclusion contained insufficient explanations on the issue that implied the presentation of the technical point of view. Faced with this shortcoming, the authorities of the respondent State did not take action on the applicants' request for a second examination. Accordingly, the applicants did not receive an adequate response from the courts, taking into account the requirements inherent in protecting the patient's right to physical integrity.
DECISION
The violation of the requirements of Article 8 of the Convention (unanimously) was committed.
COMPENSATION
In the application of Article 41 of the Convention. The Court awarded the applicants EUR 7,500 in respect of non-pecuniary damage, the claim for compensation for pecuniary damage was rejected.
Source of publication: http://espchhelp.ru/blog/425-kurt-and-others-v-turkey .
Sentenza della Corte EDU del 1 ° giugno 2017 nella causa Stefanetti e altri c. Italia (reclami n. 21838/10 e altri).
Nel 2010, i richiedenti sono stati assistiti nella preparazione dei reclami. Successivamente, i reclami sono stati comunicati all'Italia.
Il caso ha esaminato con successo le denunce dei ricorrenti sulla perdita di due terzi delle pensioni di vecchiaia a seguito dell'introduzione di una legislazione che pregiudica in modo efficace l'esito del procedimento contro lo stato. C'è stata una violazione dell'articolo 6 § 1 della Convenzione per la protezione dei diritti umani e delle libertà fondamentali e dell'articolo 1 del Protocollo n. 1 alla Convenzione.
CIRCOSTANZE DEL CASO
Le ricorrenti hanno avviato un procedimento relativo al metodo di calcolo utilizzato dall'Agenzia nazionale delle assicurazioni sociali (INPS) per determinare il diritto a una pensione di vecchiaia. Tuttavia, i tribunali hanno respinto le loro richieste dopo l'emanazione della legislazione di chiarimento, le disposizioni della legge finanziaria del 2007 (legge n. 296/2006), che ha sostenuto la posizione INPS. Di conseguenza, i ricorrenti hanno perso circa due terzi della pensione, che potevano aspettarsi di ricevere sulla base della giurisprudenza dei tribunali del paese.
In una sentenza del 15 aprile 2014 (sentenza principale), la Corte ha constatato che vi era stata una violazione dell'articolo 6 § 1 della Convenzione e dell'articolo 1 del protocollo n 1 della Convenzione, in assenza di validi motivi di interesse pubblico e l'impatto sproporzionato di intervento legislativo. La Corte ha assegnato EUR 12.000 a ciascuno dei richiedenti e ha posticipato la questione del danno patrimoniale.
QUESTIONI DI LEGGE
La Corte ha determinato il danno in due fasi.
a) Calcolo della differenza tra gli importi effettivi ricevuti e quelli che sarebbero stati ricevuti in assenza della legislazione contestata. (i) Il periodo in esame. Il periodo da prendere in considerazione iniziava alla data della pensione dei richiedenti. Per quanto riguarda il momento della sua cessazione, la Corte non ha tenuto conto di ciò:
- un periodo che si conclude con l'entrata in vigore di questa normativa (l'argomento delle autorità dello Stato convenuto) come una violazione dell'articolo 6 della Convenzione e dell'articolo 1 del protocollo n 1 della Convenzione non era dovuto solo alla natura retrospettiva della legislazione;
- o la continuazione del termine prima della fine della speranza di vita dei richiedenti (argomento dei ricorrenti), poiché un equo compenso avrebbe dovuto essere correlato alle violazioni accertate. Per quanto riguarda il periodo successivo alla risoluzione di base (resa nel 2014), il danno subito deve essere determinato e verificato dalle autorità nazionali nel contesto della procedura per l'attuazione del Decreto principale.
Questo danno era dovuto unicamente al fatto che la legislazione contestata continuava a funzionare. Conformemente all'articolo 46, paragrafi 1 e 2, della Convenzione, nel contesto dell'applicazione delle normative, gli Stati hanno l'obbligo di porre fine alla violazione e di porvi rimedio alle sue conseguenze. La Corte ha fatto riferimento a questo proposito alla / Risoluzione CM ResDH (2013) 91 del Comitato dei Ministri del 29 maggio 2013 sul l'esecuzione della sentenza della Corte nel caso "Lakichevich e altri contro il Montenegro e la Serbia" ({Lakicevic} e altri c. Montenegro e Serbia ) (datato 13 dicembre 2011, reclami N 27458/06 e altri).
Di conseguenza, la Corte europea ha deciso di basare i suoi calcoli sul debito pensionistico stabilito nel 2014.
(ii) Importi richiesti dalle parti. Dal momento che l'importo richiesto dal ricorrente, erroneamente preso in considerazione i vari contributi che non contano, la Corte ha deciso di basare il calcolo dell'importo indicato dalle autorità dello Stato convenuto sulla base di tavole INPS. Per quanto riguarda il periodo successivo alla data in cui le cifre del governo sono state chiuse (2012), la Corte ha basato la sua valutazione sui dati dei richiedenti.
(b) Determinazione del danno su questa base, tenendo conto della natura della violazione trovata. Danni subiti nel caso di specie va oltre la "perdita di opportunità" perché non v'è stata una violazione non solo dell'articolo 6 § 1 della Convenzione, ma anche l'articolo 1 del protocollo n 1 della Convenzione.
Tuttavia, la Corte non avrebbe formulato la stessa conclusione sulla violazione se la riduzione della legge sulla pensione dei ricorrenti fosse rimasta ragionevole e proporzionata. La Corte ha in precedenza concluso che una riduzione dell'importo inferiore alla metà era ragionevole (vedere Maggio e altri c. Italia, sentenza del 31 maggio 2011, domande n. 46286/09 e altre ). Pertanto, il danno per il quale era dovuto il risarcimento non rappresentava la differenza totale tra gli importi percepiti dai ricorrenti e gli importi che avrebbero ricevuto se la legislazione non fosse stata adottata. A causa della natura della controversia, la Corte considera ragionevole per determinare la quantità di danni materiali in forma di differenza tra i valori ricevuti e il 55% degli importi che le ricorrenti avrebbero percepito in assenza di una normativa.
A seguito di questi calcoli, la Corte ha assegnato a ciascuno dei ricorrenti 14.786 EUR a 167.601 EUR, a seconda delle circostanze del caso. La Corte osserva che questi importi non hanno determinato un'eccezione speciale all'imposta sui redditi sui debiti pensionistici.
Fonte di pubblicazione: http://espchhelp.ru/blog/426-stefanetti-e-altri-c-italia .
The ECHR judgment of 01 June 2017 in the case of Stefanetti and Others v. Italy (applications No. 21838/10 and others).
In 2010, the applicants were assisted in the preparation of applications. The applications was subsequently communicated in Italy.
The case successfully considered the applicants' complaints about the loss of two thirds of old-age pensions as a result of the introduction of legislation effectively prejudging the outcome of the proceedings against the state. There has been a violation of Article 6 § 1 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms and Article 1 of Protocol No. 1 to the Convention.
CIRCUMSTANCES OF THE CASE
The applicants instituted proceedings concerning the calculation method used by the National Social Insurance Agency (INPS) to determine the right to an age pension. However, the courts rejected their claims after the enactment of clarifying legislation, the provisions of the Financial Law of 2007 (Law No. 296/2006), which supported the INPS position. As a result, the applicants lost about two thirds of the pension, which they could expect to receive on the basis of the case-law of the country's courts.
By the judgment of 15 April 2014 (main decision), the Court found that there had been a violation of Article 6 § 1 of the Convention and Article 1 of Protocol No. 1 to the Convention, because of the lack of urgent reasons for public interest and the disproportionate consequences of this legislative interference. The Court awarded EUR 12,000 to each of the applicants and deferred consideration of the matter of pecuniary damage.
ISSUES OF LAW
The Court has determined the damage in two stages.
(a) Calculation of the difference between the actual amounts received and those that would have been received in the absence of the contested legislation. (i) The period under consideration. The period that should be taken into account began on the date of the applicants' retirement. As regards the moment of its termination, the Court did not take for it:
- the period that ends with the entry into force of this legislation (argument of the Government of the respondent State), since a violation of Article 6 of the Convention and Article 1 of Protocol No. 1 was not solely related to the retrospective nature of the law;
- or the continuation of the period before the end of the applicants 'life expectancy (the applicants' argument), since fair compensation should have been related to the violations found. As for the period following the basic resolution (rendered in 2014), the damage suffered must be determined and reviewed by the domestic authorities in the context of the procedure for the implementation of the main Decree.
This damage was due solely to the fact that the challenged legislation continued to operate. In accordance with article 46, paragraphs 1 and 2, of the Convention, in the context of enforcing regulations, States have an obligation to put an end to the violation and to remedy its consequences. The European Court of Justice referred in this respect to Resolution CM / ResDH (2013) 91 of the Committee of Ministers of 29 May 2013 on the enforcement of the Lakicevic and Others judgment of Montenegro and Serbia (Lakicevic and Others v. Montenegro and Serbia ) (dated December 13, 2011, complaints N 27458/06 and others).
As a result, the European Court decided to base its calculations on the pension debt established in 2014.
(ii) Amounts required by the parties. Since the amounts claimed by the applicants were wrongly taking into account the various contributions that did not matter, the Court decided to base its calculation on the amounts indicated by the authorities of the respondent State on the basis of the INPS tables. With respect to the period after the date on which the Government's figures are terminated (2012), the Court based its assessment on the applicants' data.
(b) Determination of damage on this basis, taking into account the nature of the violation found. The damage suffered in the present case goes beyond the "loss of opportunity", as there has been a violation not only of Article 6 § 1 of the Convention but also of Article 1 of Protocol No. 1 to the Convention.
Nevertheless, the Court would not have made the same conclusion about the violation if the reduction in the applicants' pension law remained reasonable and proportionate. The Court has previously concluded that a reduction in the amount less than half was reasonable (see Maggio and Others v. Italy, judgment of 31 May 2011, applications no. 46286/09 and others ). Thus, the damage for which compensation was due was not the full difference between the amounts received by the applicants and the amounts they would receive if the legislation had not been adopted. In view of the nature of this dispute, the Court finds it reasonable to establish the amount of material damage in the form of the difference between the amounts received and 55 per cent of the amounts that the claimants would have received in the absence of legislation.
Following these calculations, the Court awarded each of the applicants EUR 14,786 to EUR 167,601, depending on the circumstances of the case. The Court notes that these amounts did not give rise to a special exception to the income tax on pension debts.
Source of publication: http://espchhelp.ru/blog/427-stefanetti-and-others-v-italy .
