Новости от 07 апреля 2021 года из блога, посвященного практике в Европейском суде по правам человека ЕСПЧ
Постановление ЕСПЧ от 17 сентября 2020 года по делу "Миргадиров против Азербайджана и Турции (Mirgadirov v. Azerbaijan and Turkey)" (жалоба N 62775/14).
В 2014 году заявителю была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Азербайджану и Турции.
По делу успешно рассмотрена жалоба на отсутствие законных оснований для ограничения права находящегося под стражей лица получать и выписывать социально-политические газеты и журналы. По делу было допущено нарушение требований статьи 8 Конвенции.
ОБСТОЯТЕЛЬСТВА ДЕЛА
После того как заявителя выслали из Турции в Азербайджан, его задержали в Азербайджане и предъявили обвинение в государственной измене в виде шпионажа. Заявителя содержали под стражей до суда в рамках избранной меры пресечения. Следователь решил ограничить права заявителя на пользование телефоном, на переписку, на встречи с иными лицами, кроме его адвокатов, и на получение и подписку на газеты и журналы социально-политической направленности. Эти меры были применены временно в ходе предварительного следствия, без указания временных рамок, на основании статей 17.3 и 19.8 Закона Азербайджана "Об обеспечении прав и свобод лиц, содержащихся в местах содержания под стражей" от 22 мая 2012 г. Заявитель безуспешно обжаловал применение к нему указанной меры пресечения.
ВОПРОСЫ ПРАВА
(a) Жалоба против властей Азербайджана. По поводу соблюдения статьи 8 Конвенции. Обжалуемые меры являлись вмешательством в осуществление права заявителя на уважение его частной и семейной жизни и корреспонденции.
(i) Ограничение прав заявителя на подписку и получение каких-либо журналов и газет социально-политической направленности. Ни статья 17.3, ни статья 19.8 Закона Азербайджана "Об обеспечении прав и свобод лиц, содержащихся в местах заключения под стражей" от 22 мая 2012 г. не предусматривали возможности применения указанных ограничений к содержащемуся под стражей лицу. Более того, статья 23 данного Закона, которая регулирует права содержащегося под стражей лица на подписку и получение газет или журналов, предусматривает ограничения только в отношении публикаций, в которых пропагандируются война, насилие, экстремизм, террор или жестокость, содержатся подстрекательства к расовой, политической и социальной враждебности или жестокости либо содержатся материалы порнографического характера. Власти Азербайджана также не привели каких-либо норм права, закрепляющих ограничения в отношении подписки и получения журналов или газет социально-политической направленности. Следовательно, отсутствовала возможность установить, что вмешательство в право заявителя в этом отношении было основано на нормах законодательства Азербайджана.
(ii) Ограничение права заявителя на пользование телефоном, права на корреспонденцию и на посещения. Указанные ограничения были основаны на законодательстве Азербайджана, а соответствующие нормы права были четко сформулированы, доступны и достаточно точны. Названные нормы представляли собой de facto прямой запрет для заявителя на какие-либо контакты с окружающим миром (встречи, телефонные звонки, отправку и получение корреспонденции и тому подобное), за исключением контактов с его адвокатами. Однако ни следователь, ни суды Азербайджана не привели каких-либо относящихся к делу причин для применения таких жестких и всеобъемлющих ограничительных мер. В частности, суды Азербайджана ограничились ссылкой на необходимость защиты тайны следствия и предотвращения разглашения данных о следствии, не объяснив, почему обжалуемые меры были применимы и необходимы в данном деле. Европейский Суд не усмотрел в деле каких-либо фактических данных, которые оправдывали бы установление таких жестких ограничений на посещения членов семьи в деле заявителя, поскольку никто из них не был каким-либо образом причастен к уголовному делу против заявителя, и не было явных указаний на то, что имелась бы опасность передачи иностранным разведывательным службам секретных данных через членов семьи заявителя. Приведенные властями Азербайджана причины в поддержку применения ограничительных мер не являлись относящимися к делу и достаточными.
(b) Жалоба против властей Турции. Европейский Суд постановил, что отсутствовала необходимость рассматривать жалобу заявителя на нарушение пункта 4 статьи 5 Конвенции против властей Турции, и признал оставшуюся часть жалоб заявителя в этом отношении неприемлемой для рассмотрения по существу.
ПОСТАНОВЛЕНИЕ
По делу было допущено нарушение требований статьи 8 Конвенции (принято единогласно).
Европейский Суд также постановил единогласно, что имело место нарушение пункта 1 статьи 5 Конвенции в связи с отсутствием разумного подозрения в том, что заявитель совершил преступление, и вследствие содержания заявителя под стражей с 19 по 20 ноября в отсутствие решения суда, а также что имело место нарушение пункта 4 статьи 5 Конвенции, поскольку суды Азербайджана не рассмотрели доводы заявителя в пользу его освобождения из-под стражи, и что имело место нарушение пункта 2 статьи 6 Конвенции относительно публичного заявления от июля 2014 года, которое нарушило право заявителя на предусмотренную законом презумпцию невиновности. Европейский Суд также постановил единогласно, что отсутствовало нарушение пункта 5 статьи 18 Конвенции, рассмотренного совместно со статьей 5 Конвенции, так как представленные Европейскому Суду доказательства не позволили ему установить вне всякого разумного сомнения, что задержание заявителя и помещение его под стражу преследовали бы какую-либо скрытую цель.
КОМПЕНСАЦИЯ
В порядке применения статьи 41 Конвенции. Европейский Суд присудил заявителю 20 000 евро в качестве компенсации морального вреда, требование о компенсации материального ущерба было отклонено.
Источник публикации: https://espchhelp.ru/blog/3646-mirgadirov-protiv-azerbaydzhana-i-turtsii .
ECHR Judgment of 17 September 2020 in the case "Mirgadirov v. Azerbaijan and Turkey" (aplication No. 62775/14).
In 2014, the applicant was assisted in the preparation of the aplication. Subsequently, aplication was communicated to Azerbaijan and Turkey.
The case successfully considered an aplication about the lack of legal grounds for restricting the right of a person in custody to receive and subscribe to socio-political newspapers and magazines. The case involved a violation of the requirements of article 8 of the Convention.
CIRCUMSTANCES OF THE CASE
After the applicant was expelled from Turkey to Azerbaijan, he was detained in Azerbaijan and charged with high treason in the form of espionage. The applicant was held in pre-trial detention as part of the chosen preventive measure. The investigator decided to restrict the applicant's rights to use the telephone, to correspond, to meet with persons other than his lawyers, and to receive and subscribe to socio-political newspapers and magazines. These measures were applied temporarily during the preliminary investigation, without specifying a time frame, on the basis of articles 17.3 and 19.8 of the Law of Azerbaijan "On Ensuring the Rights and Freedoms of Persons Held in Places of Detention" of 22 May 2012.The applicant unsuccessfully appealed against the application of this preventive measure to him.
LEGAL ISSUES
(a) A complaint against the Azerbaijani authorities. Regarding compliance with article 8 of the Convention. The measures complained of interfered with the exercise of the applicant's right to respect for his private and family life and correspondence.
(i) Restriction of the applicant's rights to subscribe to and receive any socio-political magazines and newspapers. Neither article 17.3 nor article 19.8 of the Law of Azerbaijan" On Ensuring the Rights and Freedoms of Persons Held in Places of Detention " of May 22, 2012 provided for the possibility of applying these restrictions to a person in custody. Moreover, article 23 of this Law, which regulates the rights of a detained person to subscribe to and receive newspapers or magazines, provides for restrictions only on publications that promote war, violence, extremism, terror or cruelty, contain incitement to racial, political and social hostility or cruelty, or contain pornographic materials. The Azerbaijani authorities also did not cite any legal norms that establish restrictions on the subscription and receipt of socio-political magazines or newspapers. Consequently, it was not possible to establish that the interference with the applicant's right in this respect was based on the norms of Azerbaijani law.
(ii) Restriction of the applicant's right to use the telephone, the right to correspondence and to visit. These restrictions were based on the legislation of Azerbaijan, and the relevant legal norms were clearly formulated, accessible and fairly accurate. These rules constituted a de facto direct prohibition for the applicant to have any contact with the outside world (meetings, telephone calls, sending and receiving correspondence, etc.), with the exception of contacts with his lawyers. However, neither the investigator nor the Azerbaijani courts gave any relevant reasons for the application of such strict and comprehensive restrictive measures. In particular, the Azerbaijani courts limited themselves to referring to the need to protect the secrecy of the investigation and prevent the disclosure of information about the investigation, without explaining why the appealed measures were applicable and necessary in this case. The Court did not find any factual evidence in the case that would justify the imposition of such strict restrictions on family visits in the applicant's case, since none of them were in any way involved in the criminal case against the applicant, and there was no clear indication that there would be a risk of secret data being transmitted to foreign intelligence services through the applicant's family members. The reasons given by the Azerbaijani authorities in support of the application of restrictive measures were not relevant and sufficient.
(b) A complaint against the Turkish authorities. The Court held that there was no need to examine the applicant's complaint of a violation of article 5, paragraph 4, of the Convention against the Turkish authorities, and found the remainder of the applicant's complaints in this respect inadmissible on the merits.
RESOLUTION
The case involved a violation of the requirements of article 8 of the Convention (adopted unanimously).
The Court also held unanimously that there had been a violation of article 5, paragraph 1, of the Convention in the absence of a reasonable suspicion that the applicant had committed a crime and as a result of the applicant's detention from 19 to 20 November in the absence of a court decision, and that there had been a violation of article 5, paragraph 4, of the Convention, since the Azerbaijani courts had not considered the applicant's arguments in favour of his release from custody, and that there had been a violation of article 6, paragraph 2, of the Convention concerning the public statement of July 2014, which violated the applicant's right to the presumption of innocence provided for by law. The Court also held unanimously that there had been no violation of article 18, paragraph 5, of the Convention, considered in conjunction with article 5 of the Convention, since the evidence before the Court did not allow it to establish beyond a reasonable doubt that the applicant's detention and detention would have had an ulterior purpose.
COMPENSATION
In the application of article 41 of the Convention. The Court awarded the applicant 20,000 euros in respect of non-pecuniary damage, but the claim for pecuniary damage was rejected.
Publication source: https://espchhelp.ru/blog/3645-mirgadirov-v-azerbaijan-and-turkey .
AİHM-in 17 sentyabr 2020-ci il tarixli "Mirqədirov Azərbaycana və Türkiyəyə qarşı (Mirgadirov v. Azerbaijan and Turkey)" işi üzrə qərarı (şikayət n 62775/14).
2014-cü ildə ərizəçiyə şikayətin hazırlanmasında yardım edilib. Sonradan şikayət Azərbaycan və Türkiyə tərəfindən kommunizasiya edilib.
İş üzrə həbsdə olan şəxsin sosial-siyasi qəzet və jurnal almaq və yazmaq hüququnun məhdudlaşdırılması üçün qanuni əsasların olmamasından şikayətə uğurla Baxılıb. İş üzrə Konvensiyanın 8-ci maddəsinin tələblərinin pozulmasına yol verilib.
İŞİN HALLARI
Ərizəçi Türkiyədən Azərbaycana göndərildikdən sonra onu Azərbaycanda saxlayıblar və casusluq növündə Dövlət xəyanətində ittiham irəli sürüblər. Ərizəçi seçilmiş qətimkan tədbiri çərçivəsində məhkəməyə qədər həbsdə saxlanılırdı. Müstəntiq ərizəçinin telefondan istifadə etmək, yazışmalar aparmaq, vəkillərindən başqa digər şəxslərlə görüşlər keçirmək, sosial-siyasi yönümlü qəzet və jurnalların alınması və onlara abunə olmaq hüququnu məhdudlaşdırmağa qərar verib. Bu tədbirlər müvəqqəti çərçivələr göstərilmədən, "həbsdə saxlama yerlərində saxlanılan şəxslərin hüquq və azadlıqlarının təmin edilməsi haqqında" Azərbaycan Qanununun 17.3-cü və 19.8-ci maddələrinə əsasən ibtidai istintaq zamanı müvəqqəti olaraq tətbiq edilmişdir 22 may 2012-ci il tarixli ərizəçi həmin qətimkan tədbirinin tətbiqindən ona şikayət vermişdir.
HÜQUQ MƏSƏLƏLƏRİ
(a) Azərbaycan hakimiyyətinə qarşı şikayət. Konvensiyanın 8-ci maddəsinə uyğun olaraq. Şikayət edilən tədbirlər ərizəçinin şəxsi və ailə həyatına və göndərişinə hörmət hüququnun həyata keçirilməsinə müdaxilə idi.
(i) sosial-siyasi istiqamətli hər hansı bir jurnal və qəzetə yazılmaq və qəbul etmək üçün ərizəçinin hüquqlarının məhdudlaşdırılması. Nə Azərbaycan Qanununun 17.3-cü maddəsi, nə də 19.8-ci "həbsdə saxlama yerlərində saxlanılan şəxslərin hüquq və azadlıqlarının təmin edilməsi haqqında" qanunun 22 may 2012-ci il tarixli maddəsi həmin məhdudiyyətlərin həbsdə saxlanılan şəxsə tətbiq edilməsi imkanlarını nəzərdə tutmurdu. Bundan başqa, həbsdə olan şəxsin abunə və qəzet və ya jurnal almaq hüquqlarını tənzimləyən bu Qanunun 23-cü maddəsi yalnız müharibənin, zorakılığın, ekstremizmin, terrorun və ya qəddarlığın təbliğ edildiyi nəşrlərə qarşı məhdudiyyətləri nəzərdə tutur, irqi, siyasi və sosial ədavətə və ya qəddarlığa təhrik edilir, yaxud pornoqrafik xarakterli materiallar əks etdirilir. Azərbaycan hakimiyyəti sosial - siyasi yönümlü jurnalların və ya qəzetlərin abunə və alınması ilə bağlı məhdudiyyətləri möhkəmləndirən hər hansı hüquq normalarına da gətirib çıxarmadı. Buna görə də, ərizəçinin hüququna müdaxilənin Azərbaycanın qanunvericilik normalarına əsaslandığını müəyyənləşdirmək mümkün olmayıb.
(ii) ərizəçinin telefondan istifadə etmək hüququnun, yazışma və ziyarət hüququnun məhdudlaşdırılması. Bu məhdudiyyətlər Azərbaycan qanunvericiliyinə əsaslanırdı, müvafiq hüquq normaları isə dəqiq ifadə edildi, əlçatan və kifayət qədər dəqiq idi. Adı çəkilən normalar ərizəçi üçün ətraf dünya ilə hər hansı əlaqələrə (görüşlər, telefon zəngləri, yazışma və s.) birbaşa qadağa idi. Lakin nə müstəntiq, nə də Azərbaycan məhkəmələri bu cür sərt və əhatəli məhdudlaşdırıcı tədbirlərin tətbiq edilməsi üçün işə aid hər hansı bir səbəb gətirmədilər. Xüsusilə, Azərbaycan məhkəmələri istintaqın sirrini qorumaq və istintaq haqqında məlumatların yayılmasının qarşısını almaq zərurətinə istinad etməklə kifayətləniblər. Avropa Məhkəməsi ərizəçiyə qarşı cinayət işi ilə heç bir əlaqəsi olmadığından, ərizəçiyə qarşı cinayət işi ilə bağlı belə sərt məhdudiyyətlərin müəyyən edilməsinə haqq qazandıracaq heç bir faktiki məlumatı nəzərdən keçirməyib və ərizəçinin ailə üzvləri vasitəsilə məxfi məlumatların xarici kəşfiyyat xidmətlərinə ötürülməsi təhlükəsinin olması barədə açıq göstəriş verməyib. Azərbaycan hökumətinin məhdudlaşdırıcı tədbirlərin tətbiqinə dəstək verməsi səbəb işə aid olan və kifayət edən səbəblər olmayıb.
(b) Türkiyə səlahiyyətlilərinə qarşı şikayət. Avropa Məhkəməsi Konvensiyanın 4-cü maddəsinin 5-ci bəndinin Türkiyə hakimiyyətinə qarşı bəndinin pozulması ilə bağlı ərizəçiyə baxmağa ehtiyac olmadığını və ərizəçinin bu barədə şikayətlərinin qalan hissəsini mahiyyəti üzrə baxılması üçün qəbuledilməz hesab etdiyini qərara alıb.
QƏRAR
İş üzrə Konvensiyanın 8-ci maddəsinin tələblərinin pozulmasına yol verilib (yekdilliklə qəbul Olunub).
Avropa Məhkəməsi həmçinin yekdilliklə qərara aldı ki, Konvensiyanın 1-ci maddəsinin 5-ci bəndinin pozulmasında ərizəçinin cinayət törətdiyinə dair ağlabatan şübhənin olmaması və ərizəçinin həbsdə saxlanılması nəticəsində məhkəmənin qərarı olmadan 19-20 noyabr tarixlərində, habelə Konvensiyanın 4-cü maddəsinin 5-ci bəndinin pozulması baş verib, çünki Azərbaycan məhkəmələri ərizəçinin həbsdən azad edilməsi barədə dəlillərini nəzərdən keçirməyiblər və Konvensiyanın 2-ci maddəsinin 6-cı, hansı ki, ərizəçinin qanunla nəzərdə tutulmuş təqsirsizlik prezumpsiyası hüququnu pozub. Avropa Məhkəməsi həmçinin yekdilliklə qərara almışdır ki, Konvensiyanın 5-ci maddəsinin 18-ci bəndinin pozulması Konvensiyanın 5-ci maddəsi ilə birlikdə baxılmışdır, çünki Avropa Məhkəməsinə təqdim edilmiş sübutlar ona heç bir ağlabatan şübhə olmadan müəyyən etməyə imkan verməmişdir ki, ərizəçinin tutulması və onun mühafizə olunması gizli məqsəd daşıyacaqdır.
KOMPENSASİYA
Konvensiyanın 41-ci maddəsinin tətbiqi qaydasında. Avropa Məhkəməsi ərizəçiyə 20 000 avro məbləğində mənəvi zərər üçün kompensasiya tələb edib, maddi ziyanın ödənilməsi tələbi rədd edilib.
Nəşr mənbəyi: https://espchhelp.ru/blog/3644-mirqedirov-azerbaycana-ve-turkiyeye .
17 Eylül 2020 tarihli AİHM kararı "Mirgadirov V. Azerbaycan ve Türkiye (Mirgadirov V. Azerbaycan ve Türkiye)" davasında (şikayet n 62775/14).
2014 yılında başvuru sahibine şikayetin hazırlanmasında yardımcı oldu. Şikayet daha sonra Azerbaycan ve Türkiye tarafından komünize edildi.
Dava, gözaltına alınan kişinin sosyo-politik gazete ve dergileri alma ve yazma hakkını sınırlamak için yasal bir gerekçe bulunmadığına dair şikayette bulundu. Davada, Sözleşmenin 8. maddesinin gerekliliklerini ihlal edildi.
DAVANIN KOŞULLARI
Başvuru sahibi Türkiye'den Azerbaycan'a gönderildikten sonra, Azerbaycan'da gözaltına alındı ve casusluk şeklinde vatana ihanetle suçlandı. Başvuru gözaltına alındı ve mahkemeye kadar bir parçası olarak seçilen bir önleyici tedbir. Araştırmacı, başvuru sahibinin telefon kullanma haklarını, yazışmaları, avukatları dışındaki diğer kişilerle görüşmelerini ve sosyo-politik yöndeki gazete ve dergilere abone olma ve abone olma haklarını sınırlamaya karar verdi. Bu önlemler geçici olarak, geçici bir zaman çerçevesi olmaksızın, 22 Mayıs 2012 tarihli "gözaltı yerlerinde tutulan kişilerin hak ve özgürlüklerinin güvence altına alınması üzerine" Azerbaycan Yasası'nın 17.3 ve 19.8 maddeleri temelinde uygulanmıştır.
HUKUK SORULARI
(a) Azerbaycan makamlarına karşı şikayet. Sözleşmenin 8. Maddesine uymakla ilgili. İtiraz edilen önlemler, başvuranın özel ve aile hayatına ve yazışmalarına saygı gösterme hakkının uygulanmasına müdahale edildi.
(i) başvuranın herhangi bir dergi ve gazeteyi sosyo-politik olarak takip etme ve alma haklarını kısıtlamak. 22 Mayıs 2012 tarihli "gözaltında tutulan kişilerin hak ve özgürlüklerinin teminine ilişkin" Azerbaycan Yasası'nın 17.3. maddesi ya da 19.8. maddesi, bu kısıtlamaların gözaltında tutulan kişiye uygulanma olasılığını öngörmemiştir. Ayrıca, madde 23 bu Kanunun düzenleyen hukuk gözaltında bulunan bir kişinin, abonelik ve alma gazete veya dergi, maddesindeki sınırlamalar, sadece ilgili yayınlar teşvik savaş, şiddet, aşırılık, terör ya da şiddet içeren bir kışkırtma, ırk, siyasi ve sosyal düşmanlık veya zulüm veya içerdiği malzemeler pornografik. Azerbaycan yönetimi, sosyo-politik yönelimli dergi veya gazetelerin aboneliği ve elde edilmesi ile ilgili kısıtlamaları pekiştiren herhangi bir hukuk normunu da getirmemiştir. Sonuç olarak, başvuranın bu konuda hukukuna müdahalenin Azerbaycan mevzuatının normlarına dayandığını tespit etmek mümkün değildi.
(ii) başvuru sahibinin telefon kullanma hakkını, yazışmaları ve ziyaretleri kısıtlama. Bu kısıtlamalar Azerbaycan hukukuna dayanıyordu ve ilgili hukuk normları açıkça ifade edildi, erişilebilir ve oldukça doğru. Bu normlar, avukatlarıyla temas kurmak dışında, başvuranın çevrelerindeki dünyayla (toplantılar, telefon görüşmeleri, yazışmalar gönderme ve alma vb.) herhangi bir temas kurması için doğrudan bir yasak oluşturuyordu. Bununla birlikte, ne araştırmacı ne de Azerbaycan Mahkemeleri, bu tür katı ve kapsamlı kısıtlayıcı önlemlerin uygulanması için davayla ilgili herhangi bir neden getirmemiştir. Özellikle, Azerbaycan Mahkemeleri, soruşturmanın gizemini koruma ve soruşturma verilerinin ifşa edilmesini önleme ihtiyacına atıfta bulunarak, bu davada itiraz edilen önlemlerin neden uygulanabilir ve gerekli olduğunu açıklamamaktadır. Avrupa Mahkemesi, davada, başvuranın davasında aile üyelerine yapılan ziyaretlerde bu tür sıkı kısıtlamaların oluşturulmasını haklı çıkaracak herhangi bir kanıt görmemiştir, çünkü hiçbiri başvurana karşı bir ceza davasında herhangi bir şekilde yer almamıştır ve yabancı istihbarat servislerine, başvuranın aile üyeleri aracılığıyla gizli verileri aktarma tehlikesi olduğuna dair açık bir işaret yoktur. Azerbaycan makamları tarafından kısıtlayıcı önlemlerin uygulanmasını desteklemek için verilen nedenler davaya uygun ve yeterli değildi.
(b) Türk yetkililerine karşı şikayet. Avrupa Adalet Divanı, başvuranın Türk makamlarına karşı Sözleşmenin 4. maddesinin 5. maddesinin ihlal edilmesine ilişkin şikayetini Gözden Geçirme ihtiyacının bulunmadığına hükmetmiş ve başvuranın Şikayetlerinin geri kalanını bu konuda kabul edilemez olarak kabul etmiştir.
KARAR
Davada, Sözleşmenin 8. maddesinin (oybirliğiyle kabul edilen) gerekliliklerinin ihlali kabul edildi.
Avrupa Adalet Divanı da oybirliğiyle, başvuranın bir suç işlediğine dair makul bir şüphenin olmaması ve başvuranın mahkeme kararının yokluğunda 19-20 Kasım tarihleri arasında gözaltında tutulması nedeniyle Sözleşmenin 5. maddesinin 1. maddesinin ihlal edildiğine karar vermiştir., bir ihlal dilekçe hakkını koruyamaz yasa masumiyet karinesi. Avrupa Mahkemesi ayrıca, Avrupa Mahkemesine sunulan kanıtlar, başvuranın gözaltına alınmasının ve gözaltına alınmasının herhangi bir gizli amaca hizmet edeceğine dair makul bir şüphenin ötesine geçmesine izin vermediğinden, Sözleşmenin 5. maddesi ile birlikte gözden geçirilen Sözleşmenin 18. maddesinin 5. maddesinin ihlal edilmediğine oybirliğiyle karar vermiştir.
TAZMİNAT
Sözleşmenin 41. maddesinin uygulanması sırasına göre. Avrupa Mahkemesi, davacıya 20 000 Euro manevi zarar tazminatı verdi, maddi hasar tazminatı talebi reddedildi.
Yayın kaynağı: https://espchhelp.ru/blog/3643-mirgadirov-v-azerbaycan-ve-turkiye .
