Москва
+7-929-527-81-33
Вологда
+7-921-234-45-78
Вопрос юристу онлайн Юридическая компания ЛЕГАС Вконтакте

Дополнения от 15.04.2024 к практике в Комитетах ООН

Обновлено 15.04.2024 18:36

 

Дело "Мухамадрасул Абдурасулов и другие против Кыргызстана". Соображения Комитета по правам человека от 30 января 2023 года. Сообщения N 3200/2018.

В 2018 году авторам сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Кыргыстану.

Как усматривалось из текста Соображений, авторы утверждали, что государство-участник нарушило их права, предусмотренные статьей 7 Пакта, подвергнув их пыткам с целью получения признаний в преступлениях, которых они не совершали. Эти нарушения включали в себя: избиения, удушение и другие формы физических и психологических пыток. Кроме того, авторы заявляли, что государство-участник не провело беспристрастного и эффективного расследования по заявлениям о пытках, как того требует Комитет в своей правовой практике.

Правовые позиции Комитета: уголовное расследование и последующее наказание виновных являются необходимыми средствами правовой защиты в случае нарушений таких прав человека, как права, защищаемые статьей 7 Пакта. Хотя обязательство в отношении привлечения к правосудию тех, кто несет ответственность за нарушение статьи 7, является обязательством в отношении принятия мер, но не в отношении достижения результата, государства-участники обязаны добросовестно, незамедлительно и тщательно расследовать все утверждения о том, что они или их органы совершили серьезные нарушения Пакта (пункт 7.4 Соображений).

Бремя доказывания фактов не может лежать исключительно на авторах сообщения, особенно с учетом того, что авторы и государство-участник не всегда имеют равный доступ к доказательствам и зачастую только государство-участник располагает доступом к соответствующей информации, особенно тогда, когда травмы предположительно причиняются в ситуациях, связанных с содержанием авторов под стражей властями государства-участника (пункт 7.5 Соображений).

Арест по смыслу статьи 9 Пакта не обязательно предполагает официальный арест, как он определяется согласно внутреннему законодательству. Комитет сослался на требования Пакта о том, что никто не должен быть лишен свободы иначе, как на таких основаниях и с учетом такой процедуры, которые установлены законом (пункт 7.6 Соображений).

В Замечании общего порядка N 32 (2007) предусматривается: "все судебные разбирательства по уголовным делам или же в каком-либо гражданском процессе в принципе должны проводиться устно и быть открытыми для публики". В пункте 1 статьи 14 Пакта признается, что суды имеют право не допускать всю публику или часть ее "по соображениям морали, общественного порядка (ordre public) или государственной безопасности в демократическом обществе или когда того требуют интересы частной жизни сторон, или - в той мере, в какой это, по мнению суда, строго необходимо, - при особых обстоятельствах, когда публичность нарушала бы интересы правосудия" (пункт 7.7 Соображений).

Статья 14 Пакта гарантирует обвиняемым право на вызов и допрос свидетелей. Данная гарантия имеет важное значение для обеспечения эффективной защиты обвиняемыми и их защитниками и тем самым обвиняемым гарантируются те же самые юридические полномочия требовать присутствия свидетелей и допрашивать или подвергать перекрестному допросу любых свидетелей, имеющихся у обвинения (пункт 7.9 Соображений).

Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: отмечены утверждения авторов о том, что они подвергались избиениям, удушениям, пыткам и что их заставляли признать вину в преступлениях, которых они не совершали, в нарушение их прав, предусмотренных статьей 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 статьи 2, и подпунктом "g" пункта 3 статьи 14 Пакта. Комитет отметил заявления авторов о том, что в разные дни их доставляли в отделения внутренних дел, где сотрудники милиции, охранники и сокамерники по очереди избивали их и душили, используя полиэтиленовые пакеты и противогазы. Авторы были лишены пищи, воды, туалета и медицинской помощи. Комитет обратил внимание на утверждения авторов о том, что пытки не прекратились даже после того, как они подписали показания, в которых признавались в участии в убийствах, а в некоторых случаях, также в результате пыток, назвали других лиц в качестве своих сообщников. На самом деле избиения продолжались, как им сказали, чтобы наказать их за убийство лиц кыргызской национальности. Комитет принял также к сведению, что авторы подавали многочисленные жалобы в прокуратуру, в милицию и судье, который председательствовал во время судебного процесса, и что все их жалобы были отклонены. Комитет установил, что власти государства-участника так и не возбудили полноценное уголовное расследование по многочисленным заявлениям о пытках, несмотря на подробные описания со стороны авторов, и вместо этого ограничились их первоначальным рассмотрением (проверкой) (пункт 7.2 Соображений).

Комитет отметил краткое представление государства-участника о том, что было проведено первоначальное рассмотрение жалоб на пытки, что жертвы, их представители и свидетели были допрошены и что прокуратура отказалась возбуждать уголовное расследование из-за отсутствия состава преступления и это решение было поддержано судами всех уровней, включая Верховный Суд Кыргызстана. Комитет учел утверждение государства-участника о том, что вина авторов была установлена доказательствами, включая заключения судебно-медицинской экспертизы, которые были рассмотрены судом. Комитет указал, что государство-участник не предоставило копий этих заключений и их выводов ни одному из авторов (пункт 7.3 Соображений).

Комитет установил: власти государства-участника не проводили медицинского освидетельствования авторов после их жалоб на пытки и пять авторов представили отчет, подготовленный частным экспертом-психиатром, заключившим, что его выводы соответствуют утверждениям авторов о пытках (пункт 7.4 Соображений).

Комитет обратил внимание на заявления авторов сообщения, где они подробно рассказывали о пытках, которым подвергались во время содержания под стражей. Эти жалобы были доведены до сведения прокуратуры, и, что самое главное, в материалах дела отражено - авторы жаловались суду на пытки как в суде первой, так и апелляционной инстанций, их жалобы были либо проигнорированы, либо отклонены. В этой связи Комитет отметил, что материалы дела не позволили заключить: расследование утверждений о пытках было проведено эффективным образом или что были выявлены какие-либо подозреваемые, несмотря на подробные заявления авторов по этому поводу, свидетельские показания и медицинское заключение, подтверждающее выводы о пытках. С учетом отсутствия подробных разъяснений со стороны государства-участника на этот счет утверждениям авторов, по мнению Комитета, следовало уделить должное внимание, поскольку они являлись достаточно обоснованными. Комитет отметил также, что при вынесении решения о виновности авторов суд (наряду с другими доказательствами) использовал их признательные показания несмотря на то, что в ходе судебного разбирательства авторы сообщили о применении к ним пыток для получения этих показаний. Следовательно, с учетом этих обстоятельств Комитет пришел к выводу о том, что представленные ему факты свидетельствовали о нарушении прав авторов, предусмотренных статьей 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 статьи 2, подпунктом "g" пункта 3 статьи 14 Пакта (пункт 7.5 Соображений).

Комитет рассмотрел позицию авторов по пункту 1 статьи 9 о том, что при первоначальном задержании они были произвольно задержаны, а их арест не был ни оформлен, ни зарегистрирован. Авторы утверждали: это было сделано для того, чтобы сотрудники полиции могли их пытать. Государство-участник не представило никаких замечаний в отношении этих фактов. В отсутствие каких-либо соответствующих разъяснений со стороны государства-участника относительно местонахождения авторов в указанный период времени, условий их содержания под стражей и протокола их ареста Комитет счел, что права авторов, предусмотренные пунктом 1 статьи 9 Пакта, были нарушены (пункт 7.6 Соображений).

Относительно утверждений авторов по пункту 1 статьи 14 Пакта, то Комитет отметил неоспоренные факты того, что родственникам ответчиков, включая родственников авторов сообщения, не было разрешено присутствовать на этих слушаниях. Комитет подчеркнул: государство-участник не представило никаких замечаний по этому поводу. По словам авторов, судья, председательствовавший во время судебного процесса, объяснил, что он не может гарантировать безопасность родственников авторов сообщения. Государство-участник не объяснило, почему необходимо было исключить из слушаний только родственников авторов сообщения по одному из оснований, содержащихся в пункте 1 статьи 14, в то время как родственники жертв могли присутствовать. В отсутствие разъяснений государства-участника Комитет сделал вывод - государство-участник применило несоразмерные ограничения прав авторов на справедливое и публичное разбирательство и что поэтому их права, предусмотренные пунктом 1 статьи 14, были нарушены (пункт 7.7 Соображений).

Комитет рассмотрел также аргументы авторов о том, что их право иметь достаточное время и возможности для подготовки своей защиты было нарушено. Комитет отметил утверждения авторов о том, что изоляторы и центры содержания под стражей были переполнены и не имели достаточного освещения и воздуха для того, чтобы они могли подготовить свою защиту. Кроме того, авторы утверждали, что в нескольких случаях родственники жертв угрожали и физически нападали на их адвокатов в зале суда и за его пределами, а полиция и местные прокуроры не вмешивались, создавая общее чувство страха, которое несовместимо с надлежащим выполнением функций защитника. Комитет отметил, что государство-участник не опровергло свидетельства о том, что, например, 12 октября 2010 года два человека, представившиеся родственниками жертв, угрожали адвокатам. Комитет подчеркнул, что 15 октября 2010 года адвокаты публично отказались участвовать в судебных заседаниях, опасаясь за свою безопасность. В декабре 2010 года один из адвокатов, Н.У.Р., подвергся нападению и избиению со стороны представителей одной из жертв (пункт 7.8 Соображений).

В этих обстоятельствах Комитет пришел к выводу: представленные факты свидетельствовали о нарушении прав авторов, предусмотренных подпунктами "b" и "d"пункта 3 статьи 14 Пакта.

Комитет отметил также утверждения авторов о том, что судебный процесс над ними характеризовался рядом нарушений, таких как беспорядки и насилие, спровоцированные присутствовавшими на суде родственниками жертв. Авторы сообщили, что не могли вызвать свидетелей от своего имени, поскольку свидетелям, которые были вызваны, угрожали родственники жертв. Комитет принял также к сведению, что государство-участник не представило никакой информации по этому поводу. С учетом изложенных обстоятельств и на основе представленных ему материалов Комитет пришел к выводу о том, что государство-участник нарушило права авторов, предусмотренные подпунктом "e" пункта 3 статьи 14 Пакта.

Выводы Комитета: представленные факты свидетельствовали о нарушении государством-участником статьи 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 статьи 2, а также пункта 1 статьи 9, пункта 1 статьи 14 и подпунктов "b", "d", "e" и "g" пункта 3 статьи 14 Пакта.

 

Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4310-30-yanvarya-2023-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka .

 

 

The case of Mukhamadrasul Abdurasulov and Others v. Kyrgyzstan. Views of the Human Rights Committee of January 30, 2023. Communications No. 3200/2018.

In 2018, the authors of the communication were assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kyrgyzstan.

As seen from the text of the Views, the authors claimed that the State party violated their rights under article 7 of the Covenant by subjecting them to torture in order to obtain confessions of crimes they had not committed. These violations included beatings, strangulation and other forms of physical and psychological torture. In addition, the authors claimed that the State party had not conducted an impartial and effective investigation into allegations of torture, as required by the Committee in its jurisprudence.

The Committee's legal position: Criminal investigation and subsequent punishment of perpetrators are necessary remedies for violations of human rights such as those protected by article 7 of the Covenant. Although the obligation to bring to justice those responsible for a violation of article 7 is an obligation to take action, but not to achieve a result, States parties have an obligation to investigate in good faith, promptly and thoroughly all allegations that they or their authorities have committed serious violations of the Covenant (paragraph 7.4 of the Views).

The burden of proving the facts cannot rest solely on the authors of the communication, especially given that the authors and the State party do not always have equal access to evidence and often only the State party has access to relevant information, especially when injuries are allegedly caused in situations involving the detention of the authors by the authorities of the State partyparticipant (paragraph 7.5 of the Considerations).

Arrest within the meaning of article 9 of the Covenant does not necessarily imply official arrest, as defined under domestic law. The Committee referred to the requirements of the Covenant that no one should be deprived of liberty except on such grounds and taking into account such procedure as are established by law (paragraph 7.6 of the Views).

General comment No. 32 (2007) provides: "All judicial proceedings in criminal cases or in any civil proceeding should, in principle, be conducted orally and be open to the public." Article 14, paragraph 1, of the Covenant recognizes that the courts have the right to exclude all or part of the public "for reasons of morality, public order (ordre public) or State security in a democratic society or when the interests of the private life of the parties so require, or to the extent that, in the opinion of the court, strictly it is necessary - in special circumstances, when publicity would violate the interests of justice" (paragraph 7.7 of the Considerations).

Article 14 of the Covenant guarantees the accused the right to summon and interrogate witnesses. This guarantee is essential to ensure the effective protection of the accused and their defenders, and thus the accused are guaranteed the same legal authority to require the presence of witnesses and to interrogate or cross-examine any witnesses available to the prosecution (paragraph 7.9 of the Considerations).

The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: the authors' allegations that they were beaten, strangled, tortured and that they were forced to admit guilt for crimes they did not commit, in violation of their rights under article 7, considered separately and in conjunction with paragraph 3 of article 2, and subparagraph "g" of paragraph 3 of article 14 of the Covenant. The Committee noted the authors' statements that on different days they were taken to internal affairs offices, where police officers, guards and cellmates took turns beating and strangling them using plastic bags and gas masks. The authors were deprived of food, water, toilet facilities and medical care. The Committee drew attention to the authors' allegations that the torture did not stop even after they signed statements in which they confessed to participating in the murders, and in some cases, also as a result of torture, named other persons as their accomplices. In fact, the beatings continued, as they were told, to punish them for the murder of persons of Kyrgyz nationality. The Committee also noted that the authors had filed numerous complaints with the Prosecutor's Office, the police and the judge who presided over the trial, and that all their complaints had been rejected. The Committee found that the State party's authorities had not initiated a full-fledged criminal investigation into the numerous allegations of torture, despite detailed descriptions by the authors, and instead limited themselves to their initial examination (verification) (paragraph 7.2 of the Views).

The Committee noted the State party's brief submission that an initial examination of complaints of torture had been conducted, that victims, their representatives and witnesses had been questioned and that the Prosecutor's Office had refused to initiate a criminal investigation due to the lack of corpus delicti and this decision had been supported by courts at all levels, including the Supreme Court of Kyrgyzstan. The Committee has taken into account the State party's contention that the authors' guilt was established by evidence, including the conclusions of the forensic medical examination, which were examined by the court. The Committee pointed out that the State party had not provided copies of these conclusions and their conclusions to any of the authors (paragraph 7.3 of the Views).

The Committee found that the State party's authorities did not carry out a medical examination of the authors after their complaints of torture and five authors submitted a report prepared by a private psychiatric expert who concluded that his findings were consistent with the authors' allegations of torture (paragraph 7.4 of the Views).

The Committee drew attention to the statements of the authors of the communication, where they described in detail the torture they were subjected to during their detention. These complaints were brought to the attention of the Prosecutor's Office, and, most importantly, the case materials reflect that the authors complained to the court about torture in both the court of first instance and the court of appeal, their complaints were either ignored or rejected. In this regard, the Committee noted that the case file did not allow it to conclude that the investigation into the allegations of torture had been conducted effectively or that any suspects had been identified, despite the detailed statements of the authors on this matter, witness statements and a medical report confirming the findings of torture. In the absence of detailed explanations from the State party in this regard, the authors' allegations, in the Committee's opinion, should have been given due consideration, since they were sufficiently substantiated. The Committee also noted that in deciding on the authors' guilt, the court (along with other evidence) used their confessions, despite the fact that during the trial the authors reported that they had been tortured to obtain these statements. Consequently, in the light of these circumstances, the Committee concluded that the facts before it indicated a violation of the authors' rights under article 7, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3, and article 14, paragraph 3 (g), of the Covenant (paragraph 7.5 of the Views).

The Committee considered the authors' position under article 9, paragraph 1, that they were arbitrarily detained during their initial detention and their arrest was neither registered nor registered. The authors claimed that this was done so that police officers could torture them. The State party has not submitted any comments on these facts. In the absence of any relevant explanations from the State party regarding the authors' whereabouts during the specified period of time, the conditions of their detention and the protocol of their arrest, the Committee considered that the authors' rights under article 9, paragraph 1, of the Covenant had been violated (paragraph 7.6 of the Views).

With regard to the authors' allegations under article 14, paragraph 1, of the Covenant, the Committee noted the indisputable facts that the defendants' relatives, including the authors' relatives, were not allowed to attend these hearings. The Committee stressed that the State party had not submitted any comments in this regard. According to the authors, the judge presiding over the trial explained that he could not guarantee the safety of the authors' relatives. The State party has not explained why it was necessary to exclude only the authors' relatives from the hearings on one of the grounds contained in article 14, paragraph 1, while relatives of the victims could be present. In the absence of clarification from the State party, the Committee concluded that the State party had applied disproportionate restrictions on the authors' rights to a fair and public hearing and that their rights under article 14, paragraph 1, had therefore been violated (paragraph 7.7 of the Views).

The Committee also considered the authors' arguments that their right to have sufficient time and facilities to prepare their defence had been violated. The Committee noted the authors' allegations that the detention facilities and detention centers were overcrowded and did not have sufficient lighting and air for them to prepare their defense. In addition, the authors alleged that in several cases, relatives of the victims threatened and physically assaulted their lawyers in and outside the courtroom, and the police and local prosecutors did not intervene, creating a general feeling of fear that is incompatible with the proper performance of the functions of a defender. The Committee noted that the State party had not refuted evidence that, for example, on 12 October 2010, two people posing as relatives of the victims threatened lawyers. The Committee stressed that on October 15, 2010, lawyers publicly refused to participate in court sessions, fearing for their safety. In December 2010, one of the lawyers, N.U.R., was attacked and beaten by representatives of one of the victims (paragraph 7.8 of the Considerations).

In these circumstances, the Committee concluded that the facts presented indicated a violation of the authors' rights under article 14, paragraph 3 (b) and (d) of the Covenant.

The Committee also noted the authors' allegations that their trial was characterized by a number of violations, such as riots and violence provoked by relatives of the victims who were present at the trial. The authors reported that they could not call witnesses on their behalf because the witnesses who were called were threatened by relatives of the victims. The Committee also noted that the State party had not provided any information in this regard. In the light of the circumstances described and on the basis of the materials submitted to it, the Committee concluded that the State party had violated the authors' rights under article 14, paragraph 3 (e), of the Covenant.

The Committee's conclusions: The facts presented revealed a violation by the State party of article 7, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3, as well as articles 9, paragraph 1, article 14, paragraph 1, and subparagraphs "b", "d", "e" and "g" of article 14, paragraph 3, of the Covenant.

 

Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4311-on-january-30-2023-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee .

 

 

Mukhamadrasul Abdurasulov等人诉吉尔吉斯斯坦的案件。 2023年1月30日人权委员会的意见。 第3200/2018号来文。

2018年,来文提交人得到了协助准备投诉。 随后,将控诉转达吉尔吉斯斯坦。

从《意见》的案文可以看出,提交人声称,缔约国侵犯了他们根据《公约》第七条所享有的权利,使他们遭受酷刑,以获得他们没有犯下的罪行的供词。 这些侵犯行为包括殴打、勒死和其他形式的身心酷刑。 此外,提交人声称,缔约国没有按照委员会判例的要求,对酷刑指控进行公正和有效的调查。

委员会的法律立场:刑事调查和随后对肇事者的惩罚是对侵犯人权的必要补救办法,例如《盟约》第7条所保护的侵犯人权的行为。 虽然将对违反第七条行为负责的人绳之以法的义务是采取行动的义务,但不是为了取得结果,缔约国有义务真诚、迅速和彻底地调查有关其或其当局严重违反《公约》的所有指控(《意见》第7.4段)。

举证事实的责任不能仅仅由来文提交人承担,特别是考虑到提交人和缔约国并非总是能够平等地获得证据,而且往往只有缔约国才能获得有关资料,特别是在据称涉及缔约国当局拘留提交人的情况下造成伤害的情况下(考虑因素第7.5段)。

《公约》第九条意义上的逮捕并不一定意味着国内法所界定的正式逮捕。 委员会提到《盟约》的要求,即除基于法律规定的理由和考虑到法律规定的程序外,任何人不得被剥夺自由(《意见》第7.6段)。

第32号一般性意见(2007年)规定:"刑事案件或任何民事诉讼中的所有司法程序原则上应以口头方式进行,并向公众开放。" 《公约》第十四条第1款承认,法院有权"出于民主社会中的道德、公共秩序或国家安全的原因,或当事各方私生活的利益需要时,或法院认为严格有必要--在特殊情况下,当宣传会违反正义的利益时",将全部或部分公众排除在外"(考虑因素第7.7段)。

《公约》第十四条保障被告传唤和讯问证人的权利。 这项保证对于确保有效保护被告及其辩护人至关重要,因此,被告获得同样的法律权力,要求证人在场,并讯问或盘问控方可利用的任何证人(考虑因素第7.9段)。

委员会对案件事实情况的评估:提交人指控他们遭到殴打、勒死、酷刑,被迫承认犯下的罪行,侵犯了他们根据第七条享有的权利,并与第二条第3款和《公约》第十四条第3款"g"项一起单独审议。 委员会注意到提交人的陈述,在不同的日子里,他们被带到内部事务办公室,警察、警卫和狱友轮流用塑料袋和防毒面具殴打和勒死他们。 提交人被剥夺了食物、水、厕所设施和医疗服务。 委员会提请注意提交人的指控,即即使在他们签署供认参与谋杀的声明后,酷刑也没有停止,在某些情况下,也是由于酷刑,将其他人称为他们的同谋。 事实上,他们被告知,殴打仍在继续,以惩罚他们谋杀吉尔吉斯国籍的人。 委员会还注意到,提交人向检察官办公室、警察和主持审判的法官提出了许多申诉,他们的所有申诉都被驳回。 委员会认为,尽管提交人作了详细的说明,缔约国当局并未对众多酷刑指控展开全面的刑事调查,而是仅限于对其进行初步审查(核查)(《意见》第7.2段)。

委员会注意到缔约国的简要陈述,即对酷刑申诉进行了初步审查,询问了受害者、其代表和证人,检察官办公室由于缺乏犯罪证据而拒绝展开刑事调查,这一决定得到了包括吉尔吉斯斯坦最高法院在内的各级法院的支持。 委员会考虑到缔约国的论点,即提交人的罪行是根据证据确定的,包括法院审查的法医检查的结论。 委员会指出,缔约国没有向任何提交人提供这些结论及其结论的副本(《意见》第7.3段)。

委员会认为,缔约国当局在提交人提出酷刑申诉后没有对他们进行体格检查,五名提交人提交了一份由一名私人精神病专家编写的报告,他的结论是,他的调查结果与提交人提出的酷刑指控一致(《意见》第7.4段)。

委员会提请注意来文提交人的陈述,他们在陈述中详细描述了他们在拘留期间遭受的酷刑。 这些申诉已提请检察官办公室注意,最重要的是,案件材料反映了提交人在初审法院和上诉法院向法院申诉酷刑问题,他们的申诉要么被忽视,要么被驳回。 在这方面,委员会注意到,尽管提交人就这一问题作了详细的陈述、证人陈述和证实酷刑调查结果的医疗报告,但案件档案并未使委员会得出结论,即对酷刑指控的调查已经有效进行,或已查明任何嫌疑人。 由于缔约国在这方面没有作出详细解释,委员会认为,提交人的指控应该得到适当考虑,因为这些指控有充分的证据。 委员会还注意到,在对提交人的罪行作出裁决时,法院(连同其他证据)使用了他们的供词,尽管在审判期间,提交人报告说他们曾遭受酷刑以获得这些供词。 因此,鉴于这些情况,委员会得出结论认为,委员会收到的事实表明,提交人根据《公约》第二条第3款和第十四条第3款(庚)项单独审议的第七条所享有的权利受到侵犯(《意见》第7.5段)。

委员会审议了提交人根据第九条第1款所持的立场,即他们在最初拘留期间被任意拘留,对他们的逮捕既没有登记也没有登记。 提交人声称,这样做是为了让警察可以对他们进行酷刑。 缔约国没有就这些事实提出任何评论。 由于缔约国没有就提交人在具体期限内的下落、拘留条件和逮捕议定书作出任何有关解释,委员会认为提交人根据《公约》第九条第1款享有的权利受到侵犯(《意见》第7.6段)。

关于提交人根据《公约》第十四条第1款提出的指控,委员会注意到无可争辩的事实,即被告的亲属,包括提交人的亲属,不被允许出席这些听证会。 委员会强调,缔约国没有就此提出任何意见。 据提交人说,主持审判的法官解释说,他不能保证提交人亲属的安全。 缔约国没有解释为什么有必要以第十四条第1款所载的理由之一将提交人的亲属排除在听讯之外,而受害者的亲属可以在场。 在缔约国没有作出澄清的情况下,委员会得出结论认为,缔约国对提交人在公平和公开审讯方面的权利施加了不成比例的限制,因此侵犯了提交人根据第十四条第1款享有的权利(《意见》第7.7段)。

委员会还审议了提交人的论点,即他们有足够时间和设施准备辩护的权利受到侵犯。 委员会注意到提交人的指控,即拘留设施和拘留中心人满为患,没有足够的照明和空气为他们准备辩护。 此外,提交人指称,在若干案件中,受害者的亲属在法庭内外威胁和人身攻击他们的律师,警察和地方检察官没有干预,造成一种普遍的恐惧感,这与辩护人的适当履行职能不相容。 委员会注意到缔约国没有反驳证据表明例如2010年10月12日有两人冒充受害者亲属威胁律师。 委员会强调,2010年10月15日,律师公开拒绝参加法庭开庭,担心他们的安全。 2010年12月,其中一名律师N.U.R.遭到其中一名受害者的代表的袭击和殴打(注意事项第7.8段)。

在这种情况下,委员会得出结论认为,所陈述的事实表明提交人根据《公约》第十四条第三款(乙)项和(丁)项享有的权利受到侵犯。

委员会还注意到提交人的指控,即他们的审判的特点是一些侵犯行为,例如出席审判的受害者亲属挑起的暴动和暴力。 提交人报告说,他们不能代表他们传唤证人,因为传唤的证人受到受害者亲属的威胁。 委员会还注意到,缔约国没有提供这方面的任何资料。 根据所述情况并根据提交给委员会的材料,委员会得出结论认为,缔约国侵犯了提交人根据《公约》第十四条第三款(辰)项享有的权利。

委员会的结论:所提出的事实表明,缔约国违反了《公约》第十四条第三款"b"、"d"、"e"和"g"项,并与第二条第三款一并单独审议。

 

出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4312-2023-1-30 .

 

 

"Мухамадрасул Абдурасулов жана башкалар Кыргызстанга каршы" иши. 30-жылдын 2023-январындагы адам укуктары боюнча Комитеттин ойлору. Билдирүүлөр Боюнча 3200/2018.

2018-жылы билдирүүнүн авторлоруна даттанууну даярдоого жардам көрсөтүлгөн. Кийин арыз Кыргызстанга коммунист болгон.

Ой-пикирлердин текстинен көрүнүп тургандай, авторлор катышуучу-мамлекет пакттын 7-беренесинде каралган укуктарын бузуп, алар жасабаган кылмыштарын моюнга алуу максатында кыйноолорго дуушар кылган деп ырасташкан. Бул укук бузуулар: уруп-сабоо, муунтуу жана физикалык жана психологиялык кыйноолордун башка түрлөрү. Мындан тышкары, авторлор катышкан мамлекет Комитет өзүнүн укуктук практикасында талап кылгандай кыйноолор жөнүндө арыздар боюнча калыс жана натыйжалуу иликтөө жүргүзбөгөнүн билдиришкен.

Комитеттин укуктук позициялары: кылмыш ишин иликтөө жана андан кийин күнөөлүүлөрдү жазалоо пакттын 7-беренесинде корголгон укуктар сыяктуу адам укуктары бузулган учурда зарыл укуктук коргоо болуп саналат. 7-беренени бузгандыгы үчүн жоопкерчилик тарткандарды сот адилеттигине тартууга карата милдеттенме чара көрүүгө карата милдеттенме болуп саналса да, натыйжага жетишүүгө карата эмес, катышуучу мамлекеттер өздөрү же алардын органдары пактты Олуттуу бузгандыгы жөнүндө бардык дооматтарды ак ниеттүүлүк менен, токтоосуз жана кылдат иликтөөгө милдеттүү (кароонун 7.4-пункту).

Фактыларды далилдөө түйшүгү билдирүүнүн авторлоруна гана жүктөлүшү мүмкүн эмес, айрыкча авторлор жана катышуучу-мамлекет дайыма эле далилдерге бирдей мүмкүнчүлүккө ээ боло бербестигин жана көп учурда катышуучу-мамлекет гана тиешелүү маалыматка ээ боло тургандыгын эске алганда, өзгөчө катышуучу-мамлекеттин бийликтери тарабынан авторлорду камакта кармоо менен байланышкан жагдайларда жаракат келтирүү болжолдонгон учурда (Ойлордун 7.5-пункту).

Пакттын 9-беренесинин мааниси боюнча камакка алуу, ички мыйзамдарга ылайык аныкталгандай, расмий камакка алууну камтыбайт. Комитет Мыйзамда белгиленген мындай негиздерден жана мындай жол-жоболорду эске алуудан башка эч ким эркиндигинен ажыратылбашы керек деген пакттын талаптарына шилтеме жасады (кароонун 7.6-пункту).

Жалпы тартиптин эскертүүсүндө 32 (2007): "кылмыш иштери боюнча же кандайдыр бир Жарандык процесстеги бардык соттук териштирүүлөр негизинен оозеки жүргүзүлүп, коомчулук үчүн ачык болушу керек". Пакттын 14 - беренесинин 1 - пунктунда соттор "демократиялык коомдо моралдык, коомдук тартипти (коомдук тартипти) же мамлекеттик коопсуздукту эске алуу менен же тараптардын жеке турмушунун таламдары талап кылынганда, же-соттун пикири боюнча катуу зарыл болгон өлчөмдө-жарыя Сот адилеттигинин таламдарын буза турган өзгөчө жагдайларда" бүткүл коомчулукка же анын бир бөлүгүнө жол бербөөгө укуктуу деп таанылат (7.7-пункт).

Пакттын 14-беренеси айыпталуучуга күбөлөрдү чакыруу жана суракка алуу укугун кепилдейт. Бул кепилдик айыпталуучулардын жана алардын жактоочуларынын натыйжалуу корголушун камсыз кылуу үчүн маанилүү жана ошону менен айыпталуучуларга күбөлөрдүн катышуусун талап кылууга жана Айыптоодо болгон бардык күбөлөрдү суракка алууга же кайчылаш суракка алууга ошол эле юридикалык ыйгарым укуктар кепилденет (7.9-пункт).

Комитет тарабынан иштин факт жүзүндөгү жагдайларына баа берүү: авторлордун 7-статьясында каралган, өзүнчө жана 2-статьянын 3-пункту жана Пакттын 3-статьясынын 14-пунктунун "оп" пунктчасында каралган укуктарын бузуу менен алар сабалгандыгы, муунтулгандыгы, кыйноолорго дуушар болгондугу жана алар жасабаган кылмыштарга күнөөсүн моюнга алууга мажбур болгондугу жөнүндө ырастоолору белгиленген. Комитет авторлордун ар кайсы күндөрү Ички иштер бөлүмдөрүнө жеткирилгенин, милиция кызматкерлери, күзөтчүлөр жана камактагылар кезек-кезеги менен желим баштыктар жана противогаздар менен сабап, муунтуп салышканын белгилеген. Авторлор тамак-аш, суу, даараткана жана медициналык жардамдан ажыратылган. Комитет авторлордун адам өлтүрүүгө катышканын мойнуна алган көрсөтмөлөргө кол койгондон кийин да кыйноолор токтобогонун жана кээ бир учурларда башка адамдарды алардын шериги катары атаганын айткан дооматтарына көңүл бурду. Негизи кыргыз улутундагы адамдарды өлтүргөнү үчүн жазалаш керек дегендей, сабоо уланды. Комитет ошондой эле авторлор прокуратурага, милицияга жана сот процессинде төрагалык кылган судьяга көптөгөн даттанууларды жибергенин жана алардын бардык даттануулары четке кагылганын эске алды. Комитет катышкан мамлекеттин бийлиги авторлор тарабынан толук сүрөттөлгөнүнө карабастан, кыйноолор жөнүндө көптөгөн арыздар боюнча эч качан толук кандуу кылмыш ишин козгобогонун жана анын ордуна аларды алгачкы кароо (текшерүү) менен чектелгенин аныктады (Ойлордун 7.2-пункту).

Комитет катышкан мамлекеттин кыйноолорго карата даттануулардын алгачкы кароосу болгонун, жабырлануучулар, алардын өкүлдөрү жана күбөлөр суралганын жана прокуратура кылмыш курамынын жоктугунан кылмыш ишин козгоодон баш тартканын жана бул чечим Кыргызстандын Жогорку Соту менен кошо бардык деңгээлдеги соттор тарабынан колдоого алынганын белгиледи. Комитет катышкан мамлекеттин авторлордун күнөөсү далилдер менен, анын ичинде сот караган соттук-медициналык корутундулар менен аныкталган деген ырастоосун эске алды. Комитет катышуучу-мамлекет бул корутундулардын жана алардын тыянактарынын көчүрмөлөрүн авторлордун бирине да бербегендигин көрсөткөн (кароонун 7.3-пункту).

Комитет белгилеген: катышуучу-мамлекеттин бийлиги авторлордун кыйноолорго даттанууларынан кийин алардын медициналык текшерүүдөн өткөрүшкөн эмес жана беш автор жеке эксперт-психиатр тарабынан даярдалган отчетту беришкен, анын тыянактары кыйноолор жөнүндө авторлордун ырастоолоруна ылайык келет (7.4-пункт).

Комитет посттун авторлорунун билдирүүлөрүнө көңүл буруп, анда алар камакта кармоо учурунда болгон кыйноолор тууралуу кеңири айтып беришкен. Бул даттануулар прокуратурага жеткирилип, эң негизгиси иштин материалдарында чагылдырылган - авторлор биринчи жана апелляциялык инстанциялардагы кыйноолорго даттанышкан, алардын даттануулары же четке кагылган. Буга байланыштуу Комитет иштин материалдары жыйынтык чыгарууга мүмкүндүк бербегенин белгиледи: кыйноолор жөнүндө дооматтарды тергөө натыйжалуу жүргүзүлдү же авторлордун бул боюнча деталдуу билдирүүлөрүнө, күбөлөрдүн көрсөтмөлөрүнө жана кыйноолор жөнүндө тыянактарды тастыктаган медициналык корутундуга карабастан кандайдыр бир шектүүлөр аныкталды. Катышуучу мамлекет тарабынан бул эсепке толук түшүндүрмөлөрдүн жоктугун эске алуу менен Комитеттин пикири боюнча, авторлордун дооматтарына тийиштүү көңүл буруу керек болчу, анткени алар жетиштүү негиздүү болгон. Комитет ошондой эле авторлордун күнөөсү жөнүндө чечим кабыл алууда сот (башка далилдер менен бирге) алардын күнөөсүн мойнуна алган көрсөтмөлөрүн колдонгонун белгиледи соттук териштирүүдө авторлор бул көрсөтмөлөрдү алуу үчүн аларга карата кыйноолор колдонулганын билдиришкенине карабастан. Демек, ушул жагдайларды эске алуу менен Комитет ага берилген фактылар өзүнчө жана 2-статьянын 3-пунктунун 2-пунктунун, пакттын 14-статьясынын 3-пунктунун "остт" пунктчасынын (7.5-пункт) жыйындысында каралган авторлордун укуктарынын бузулгандыгын күбөлөндүргөн деген тыянакка келген.

Комитет 1-берененин 9-пункту боюнча авторлордун позициясын карап чыкты, алар алгач кармалганда өзүм билемдик менен кармалган жана алардын камакка алынышы таризделген да, катталган да эмес. Авторлор: бул полиция кызматкерлери аларды кыйноого алышы үчүн болгон. Катышуучу-мамлекет бул фактыларга карата эч кандай сын-пикирлерин айткан эмес. Катышуучу-мамлекет тарабынан көрсөтүлгөн убакыт аралыгында авторлордун турган орду, аларды камакта кармоонун шарттары жана аларды камакка алуунун протоколу боюнча кандайдыр бир тиешелүү түшүндүрмөлөр жок болгон учурда Комитет пакттын 1-беренесинин 9-пунктунда каралган авторлордун укуктары бузулган деп эсептеген (7.6-пункт).

Пакттын 14-беренесинин 1-пункту боюнча авторлордун ырастоолоруна карата Комитет жоопкерлердин туугандарына, анын ичинде билдирүүнүн авторлорунун туугандарына бул угууларга катышууга уруксат берилбегендигин белгилеген. Комитет баса белгилегендей, катышуучу-мамлекет бул боюнча эч кандай эскертүү берген эмес. Авторлордун айтымында, сот процессинде төрагалык кылган судья билдирүүнүн авторлорунун туугандарынын коопсуздугуна кепилдик бере албастыгын түшүндүрдү. Катышуучу мамлекет эмне үчүн 14-статьянын 1-пунктунда камтылган негиздердин бири боюнча билдирүүлөрдү авторлордун туугандарын гана угуудан алып салуу зарыл болгонун түшүндүргөн жок, ошол эле учурда жабырлануучулардын туугандары катышышы мүмкүн. Катышуучу-мамлекеттин түшүндүрмөлөрү жок болгон учурда Комитет - катышуучу-мамлекет авторлордун адилеттүү жана ачык териштирүүгө болгон укуктарынын ченемсиз чектөөлөрүн колдонгон жана ошондуктан алардын 14-статьянын 1-пунктунда каралган укуктары бузулган деген тыянак чыгарган (кароонун 7.7-пункту).

Комитет ошондой эле алардын коргоо даярдоо үчүн жетиштүү убакыт жана мүмкүнчүлүктөргө ээ болуу укугу бузулган деген авторлордун жүйөлөрүн карап чыкты. Комитет авторлордун изоляторлор менен тергөө абактары толуп, коргонууга даярдануу үчүн жетиштүү жарык жана аба жок деп ырастоолорун белгиледи. Мындан тышкары, авторлор бир нече учурларда жабырлануучулардын туугандары сот залында жана андан тышкары жактоочуларын коркутуп, физикалык жактан кол салышкан, ал эми полиция жана жергиликтүү прокурорлор кийлигишпей, жактоочунун функцияларын туура аткарууга туура келбеген жалпы коркуу сезимин жаратышкан. Комитет катышуучу мамлекет, мисалы, 12-жылдын 2010-октябрында жабырлануучулардын туугандары катары өздөрүн тааныштырган эки адам адвокаттарды коркуткан деген далилдерди четке какпаганын белгиледи. Комитет 15-жылдын 2010-октябрында адвокаттар өздөрүнүн коопсуздугунан коркуп, сот отурумдарына катышуудан ачык баш тартканын баса белгиледи. 2010-жылдын декабрында адвокаттардын бири Н.У. Р.жабырлануучулардын биринин өкүлдөрү тарабынан кол салууга жана ур-токмокко алынган (7.8-пункт).

Ушул жагдайда Комитет мындай тыянакка келген: келтирилген фактылар Пакттын 3-беренесинин 14-пунктунун "оот" жана "оот"пунктчаларында каралган авторлордун укуктарынын бузулгандыгын күбөлөндүргөн.

Комитет ошондой эле авторлордун алардын үстүнөн болгон сот процесси жабырлануучулардын сотто болгон туугандарынын баш аламандыгы жана зордук-зомбулук сыяктуу бир катар мыйзам бузуулар менен мүнөздөлгөн деген ырастоолорун белгиледи. Авторлор өз атынан күбөлөрдү чакыра албаганын билдиришкен, анткени чакырылган күбөлөрдү жабырлануучулардын туугандары коркутушкан. Комитет ошондой эле катышуучу-мамлекет бул боюнча эч кандай маалымат бербегенин эске алды. Баяндалган жагдайларды эске алуу менен жана ага берилген материалдардын негизинде Комитет катышуучу-мамлекет пакттын 3-беренесинин 14-пунктунун "шт" пунктчасында каралган авторлордун укуктарын бузган деген тыянакка келген.

Комитеттин тыянактары: келтирилген фактылар катышуучу-мамлекет тарабынан өзүнчө жана 2-статьянын 3-пункту менен чогуу каралып жаткан 7-статьянын, ошондой эле 9-статьянын 1-пунктунун, 14-статьянын 1-пунктунун жана Пакттын 3-беренесинин 14-пунктунун "көч", "көч", "өст" жана "өст" пунктчаларынын бузулгандыгы тууралуу күбөлөндүргөн.

 

Жарыялоо булагы: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4313-30-zhyldyn-2023-yanvarynda-buunun-adam-ukuktary-boyuncha-komitetinin-ishi-zhe-ip-chykkan .