Дополнения от 19.04.2024 к практике в Комитетах ООН
Дело "Шкурилло Алимов против Кыргызстана". Соображения Комитета по правам человека от 11 марта 2022 года. Сообщение N 2836/2016.
В 2015 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Кыргыстану.
Государство-участник не провело надлежащего и всеобъемлющего расследования, результаты которого могли бы опровергнуть утверждения автора о том, что г-н А. умер в результате пыток, примененных к нему во время содержания под стражей. Представленные факты свидетельствовали о нарушении государством-участником прав г-на А., закрепленных в пункте 1 статьи 6 и статье 7 Международного пакта о гражданских и политических правах, рассматриваемых отдельно и в совокупности с пунктом 3 статьи 2 Пакта.
Как усматривалось из текста Соображений, автор сообщения утверждал, что государство-участник нарушило права г-на А., закрепленные в статьях 6 и 7 Пакта, поскольку г-н А. был предположительно подвергнут жестоким пыткам, которые привели к его смерти. Кроме того, власти не расследовали точные обстоятельства дела, в результате чего были нарушены права г-на А. на обращение за эффективными средствами правовой защиты и их получение в связи с имевшими место нарушениями. Автор заявил, что смерть г-на А. наступила из-за травм, полученных в результате пыток, и что таким образом было нарушено его право на жизнь, закрепленное в статье 6 Пакта. Автор также утверждал, что прокуратура не провела тщательного расследования, в результате чего г-н А. не получил ни эффективных средств правовой защиты, ни юридической защиты. В ходе расследования и судебного разбирательства не были учтены несоответствия и противоречия в показаниях сотрудников милиции. Автор сообщения также отметил, что решение суда не было справедливым, поскольку суд не принял во внимание показания свидетеля Р.А.И., согласно которым сотрудники милиции избивали и пытали г-на А. (пункты 3.1 - 3.5 Соображений).
Правовые позиции Комитета: государства-участники, задерживая и заключая под стражу тех или иных лиц, берут на себя ответственность за заботу об их жизни, а уголовное расследование и последующее судебное преследование виновных являются необходимыми средствами правовой защиты в случае нарушений прав человека, защита которых предусмотрена статьей 6 Пакта. Кроме того, Комитет ссылается на свое Замечание общего порядка N 31 (2004), в котором он заявил, что в тех случаях, когда в результате расследований вскрываются нарушения некоторых признаваемых в Пакте прав, в частности прав, предусмотренных статьями 6 и 7 Пакта, государства-участники обязаны обеспечить привлечение к судебной ответственности лиц, виновных в нарушении указанных прав. Хотя обязательство по привлечению к суду тех, кто несет ответственность за нарушения статей 6 и 7 Пакта, является обязательством в отношении совершения действий, а не достижения результата, государства-участники обязаны добросовестно, незамедлительно и тщательно расследовать все утверждения о грубых нарушениях Пакта, которые делаются в их адрес и адрес их органов (пункт 7.3 Соображений).
Бремя доказывания фактов не может лежать исключительно на авторе сообщения, особенно с учетом того, что автор и государство-участник не всегда имеют равный доступ к доказательствам и что зачастую только государство-участник располагает доступом к соответствующей информации (пункт 7.4 Соображений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: принято к сведению утверждение автора о том, что г-н А. умер в результате неправомерного обращения и пыток, которым он подвергся со стороны сотрудников милиции после его задержания и заключения под стражу. Комитет отметил в этой связи: государство-участник не представило никаких пояснений относительно причин задержания и заключения г-на А. под стражу, а также относительно того, были ли ему обеспечены процессуальные гарантии во время содержания под стражей, в частности доступ к квалифицированной юридической помощи. Комитет заметил, что посмертная судебно-медицинская экспертиза была проведена почти сразу после смерти жертвы. Эксперты указали, что причиной смерти стали удары тупыми предметами или контакт с таковыми, но не исключили возможности того, что г-н А. погиб в результате падения с лестницы. Комитет отметил, что заключение судебно-медицинской экспертизы, проведенной после эксгумации жертвы, не дало никакой дополнительной информации (пункт 4.7 Соображений).
Комитет установил, что государство-участник отрицало любые утверждения о пытках, заявляя при этом, что г-н А. при попытке бежать упал с лестницы, чем нанес себе тяжелые травмы. Комитет указал: государство-участник не оспаривало наличие внешних телесных повреждений и сочло, что они могли стать результатом падения. Комитет отметил, что государство-участник не представило никаких результатов расследования смерти г-на А. Например, государство-участник утверждало, что допросило всех свидетелей, но при этом не сообщило информацию ни о личности этих свидетелей, ни о результатах допроса. Комитету оставалось неясным, допрашивали ли власти государства-участника родственников жертвы, которые, как сообщается, лично видели на теле г-на А. множественные признаки неправомерного обращения и пыток, включая то, что было описано как следы ожогов от сигарет. Комитет отметил далее заявление Р.А.И., которое, как утверждалось, было сделано под присягой в суде, где он четко описал пытки, которым подвергся г-н А. Комитет установил также, что государство-участник не привело никаких свидетельств медицинского персонала, который, по словам автора сообщения, мог бы подтвердить, что жертва находилась в таком состоянии, что не могла ничего рассказать о рассматриваемых событиях, и никак не объяснило, почему такие свидетельства не были использованы и раскрыты. Комитет указал: не было представлено никаких пояснений в отношении действий защитника С.А.Б., которая никогда не представляла интересы жертвы (пункт 7.2 Соображений).
Комитет принял к сведению утверждение автора о том, что неправомерное обращение и пытки, которым подвергся г-н А. после того, как был задержан милицией, привели к произвольному лишению г-на А. жизни (пункт 7.3 Соображений).
Комитет отметил, в частности, - не оспоренное государством-участником утверждение автора о том, что милиция трижды принимала решение об отказе в проведении уголовного расследования (это привело к задержке в рассмотрении столь срочного дела) и все эти решения были впоследствии отменены старшими прокурорами. Комитет указал, что расследование, начавшееся, наконец, 3 сентября 2010 года, было прекращено 10 ноября 2011 года, и при этом по его итогам не были прояснены факты или оглашены какие-либо выводы (пункт 7.4 Соображений).
Государство-участник не провело надлежащего и всеобъемлющего расследования, результаты которого могли бы опровергнуть утверждения автора о том, что г-н А. умер в результате пыток, примененных к нему во время содержания под стражей (пункт 7.5 Соображений).
Выводы Комитета: представленные факты свидетельствовали о нарушении государством-участником прав г-на А., закрепленных в пункте 1 статьи 6 и статье 7 Пакта, рассматриваемых отдельно и в совокупности с пунктом 3 статьи 2 Пакта (пункт 8 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4331-11-marta-2022-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka .
The case of Shkurillo Alimov v. Kyrgyzstan. Views of the Human Rights Committee of March 11, 2022. Communication No. 2836/2016.
In 2015, the author of the communication was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kyrgyzstan.
The State party has not conducted a proper and comprehensive investigation, the results of which could refute the author's claims that Mr. A. died as a result of torture inflicted on him while in custody. The facts presented testified to the violation by the State party of the rights of Mr. A., enshrined in articles 6, paragraph 1, and article 7 of the International Covenant on Civil and Political Rights, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3, of the Covenant.
As seen from the text of the Views, the author claimed that the State party violated Mr. A.'s rights under articles 6 and 7 of the Covenant, since Mr. A. was allegedly subjected to severe torture that led to his death. In addition, the authorities did not investigate the exact circumstances of the case, as a result of which Mr. A.'s rights to seek and receive effective remedies for violations were violated. The author stated that the death of Mr. A. It occurred because of injuries sustained as a result of torture, and that his right to life, enshrined in article 6 of the Covenant, was thus violated. The author also claimed that the Prosecutor's Office had not conducted a thorough investigation, as a result of which Mr. A. had received neither effective remedies nor legal protection. During the investigation and trial, inconsistencies and contradictions in the testimony of police officers were not taken into account. The author also noted that the court's decision was not fair, since the court did not take into account the testimony of witness R.A.I., according to which police officers beat and tortured Mr. A. (paragraphs 3.1 - 3.5 of the Considerations).
The Committee's legal position is that States parties, by detaining and detaining individuals, assume responsibility for taking care of their lives, and criminal investigation and subsequent prosecution of perpetrators are necessary remedies for human rights violations, the protection of which is provided for in article 6 of the Covenant. In addition, the Committee recalls its general comment No. 31 (2004), in which it stated that in cases where investigations reveal violations of certain rights recognized in the Covenant, in particular those provided for in articles 6 and 7 of the Covenant, States parties are obliged to ensure that persons who those guilty of violating these rights. Although the obligation to bring to justice those responsible for violations of articles 6 and 7 of the Covenant is an obligation to act rather than achieve a result, States parties have an obligation to investigate in good faith, promptly and thoroughly all allegations of gross violations of the Covenant that are made against them and their authorities (paragraph 7.3 Considerations).
The burden of proving the facts cannot rest solely on the author of the communication, especially given that the author and the State party do not always have equal access to evidence and that often only the State party has access to relevant information (paragraph 7.4 of the Views).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: it has taken note of the author's claim that Mr. A. died as a result of ill-treatment and torture to which he was subjected by police officers after his arrest and detention. The Committee noted in this regard: the State party has not provided any explanation as to the reasons for Mr. A.'s detention and detention, as well as whether he was provided with procedural guarantees during his detention, in particular access to qualified legal assistance. The Committee noted that a post-mortem forensic examination was carried out almost immediately after the victim's death. Experts indicated that the cause of death was blunt force trauma or contact with such objects, but did not rule out the possibility that Mr. A. died as a result of falling down the stairs. The Committee noted that the conclusion of the forensic medical examination carried out after the exhumation of the victim did not provide any additional information (paragraph 4.7 of the Views).
The Committee found that the State party denied any allegations of torture, while stating that Mr. A. fell down the stairs while trying to escape, causing serious injuries to himself. The Committee indicated that the State party did not dispute the existence of external injuries and considered that they could have been the result of a fall. The Committee noted that the State party had not provided any results of the investigation into the death of Mr. A. For example, the State party claimed to have questioned all the witnesses, but did not provide information about the identity of these witnesses or the results of the interrogation. It remained unclear to the Committee whether the State party's authorities had questioned the victim's relatives, who reportedly personally saw on Mr. A.'s body multiple signs of ill-treatment and torture, including what were described as cigarette burns. The Committee further noted R.A.I.'s statement, which was allegedly made under oath in court, where he clearly described the torture to which Mr. A. had been subjected. The Committee also found that the State party had not provided any evidence from medical personnel, who, according to the author, could confirm that the victim was in such a state that she could not tell anything about the events in question, and did not explain in any way why such evidence was not used and disclosed. The Committee indicated that no explanation had been provided regarding the actions of the defender S.A.B., who had never represented the interests of the victim (paragraph 7.2 of the Views).
The Committee took note of the author's claim that the ill-treatment and torture to which Mr. A. was subjected after being detained by the police led to the arbitrary deprivation of Mr. A.'s life (paragraph 7.3 of the Views).
The Committee noted, in particular, the author's claim, not disputed by the State party, that the police decided three times to refuse to conduct a criminal investigation (this led to a delay in the consideration of such an urgent case) and all these decisions were subsequently overturned by senior prosecutors. The Committee pointed out that the investigation, which finally began on 3 September 2010, was terminated on 10 November 2011, and at the same time, the facts were not clarified or any conclusions were announced (paragraph 7.4 of the Views).
The State party has not conducted a proper and comprehensive investigation, the results of which could refute the author's claims that Mr. A. died as a result of torture inflicted on him while in custody (paragraph 7.5 of the Views).
The Committee's conclusions: The facts presented indicated a violation by the State party of Mr. A.'s rights under articles 6, paragraph 1, and 7 of the Covenant, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3, of the Covenant (paragraph 8 of the Views).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4332-on-march-11-2022-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee .
Shkurillo Alimov诉吉尔吉斯斯坦案。 2022年3月11日人权委员会的意见。 第2836/2016号来文。
2015年，来文提交人得到了协助准备投诉。 随后，将控诉转达吉尔吉斯斯坦。
缔约国没有进行适当和全面的调查，调查的结果可以反驳提交人关于A.先生在拘留期间遭受酷刑而死亡的说法。 所提出的事实证明，缔约国侵犯了《公民权利和政治权利国际公约》第六条第1款和第七条所载a.先生的权利，这些权利分别与《公约》第二条第3款一并审议。
从意见案文中可以看出，提交人声称，缔约国侵犯了A先生根据《公约》第六条和第七条享有的权利，因为据称a先生遭受了严重酷刑，导致他死亡。 此外，当局没有调查案件的确切情况，因此A.先生寻求和接受有效补救的权利受到侵犯。 提交人说,A先生的死亡。 这是因为酷刑造成的伤害，《公约》第六条所规定的他的生命权因此受到侵犯。 提交人还声称，检察官办公室没有进行彻底的调查，因此A先生既没有得到有效的补救，也没有得到法律保护。 在调查和审判期间，没有考虑到警察证词中的不一致和矛盾。 提交人还指出，法院的裁决不公平，因为法院没有考虑证人R.A.I.的证词，根据该证词，警察殴打和折磨A.先生(考虑因素第3.1至3.5段)。
委员会的法律立场是,缔约国通过拘留和拘留个人,承担照顾其生命的责任,对肇事者进行刑事调查和随后起诉是对侵犯人权行为的必要补救办法,《盟约》第6条对此作了保护。 此外，委员会回顾其第31号一般性意见(2004年)，其中指出，如果调查发现《公约》承认的某些权利受到侵犯，特别是《公约》第六条和第七条规定的权利受到侵犯，缔约国有义务确保犯有侵犯这些权利罪的人。 虽然将违反《公约》第六条和第七条的责任人绳之以法的义务是采取行动而不是取得结果的义务,但缔约国有义务真诚、迅速和彻底地调查对他们及其当局提出的严重违反《公约》的所有指控(第7.3段的考虑)。
举证事实的责任不能仅仅由来文提交人承担，特别是鉴于提交人和缔约国并非总是能够平等获得证据，而且往往只有缔约国能够获得有关资料(《意见》第7.4段)。
委员会对案件事实情况的评估：它注意到提交人声称，A先生在被捕和拘留后受到警察的虐待和酷刑而死亡。 委员会在这方面注意到：缔约国没有对a.先生被拘留和拘留的原因以及他在被拘留期间是否得到程序保障，特别是获得合格法律援助的机会作出任何解释。 委员会注意到，在受害者死亡后几乎立即进行了验尸法医检查。 专家指出，死因是钝器外伤或接触此类物体，但不排除A先生因摔下楼梯而死亡的可能性。 委员会注意到，在受害者挖掘尸体之后进行的法医检查的结论没有提供任何补充资料(《意见》第4.7段)。
委员会认为，缔约国否认任何酷刑指控，同时指出A.先生在试图逃跑时从楼梯上摔下来，对自己造成严重伤害。 委员会指出，缔约国对存在外伤没有异议，并认为外伤可能是摔倒造成的。 委员会注意到，缔约国没有提供对A先生死亡的任何调查结果。例如，缔约国声称询问了所有证人，但没有提供关于这些证人的身份或审讯结果的资料。 委员会仍然不清楚缔约国当局是否询问了受害者的亲属，据称他们在A先生的尸体上亲眼目睹了虐待和酷刑的多种迹象，包括所谓的香烟灼伤。 委员会还注意到R.A.I.的陈述，据称该陈述是在法庭上宣誓作出的，他在陈述中清楚地描述了A.先生遭受的酷刑。 委员会还认为，缔约国没有提供医务人员提供的任何证据，据提交人说，医务人员可以证实受害者处于这样的状态，她无法透露有关事件的任何情况，也没有以任何方式解释为什么没有使用和披露这些证据。 委员会表示，没有就s.A.B.的辩护人的行为作出任何解释，s.A.B.从未代表受害者的利益(《意见》第7.2段)。
委员会注意到提交人声称，a先生在被警察拘留后受到的虐待和酷刑导致a先生的生命被任意剥夺(《意见》第7.3段)。
委员会特别注意到，缔约国没有对提交人的申诉提出异议，即警方三次决定拒绝进行刑事调查(这导致拖延审议这种紧急案件)，所有这些决定后来都被高级检察官推翻。 委员会指出最终于2010年9月3日开始的调查于2011年11月10日终止与此同时事实没有得到澄清或没有公布任何结论(《意见》第7.4段)。
缔约国没有进行适当和全面的调查，调查的结果可以反驳提交人关于A.先生在拘留期间遭受酷刑而死亡的说法(《意见》第7.5段)。
委员会的结论：所陈述的事实表明，缔约国侵犯了a.先生根据《公约》第六条第1款和第七条享有的权利，这些权利是与《公约》第二条第3款一起单独审议的(《意见》第8段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4333-2022-3-11 .
"Шкурилло Алимов Кыргызстанга каршы" иши. 11-жылдын 2022-мартындагы адам укуктары боюнча комитетинин ойлор. Билдирүү 2836/2016.
2015-жылы билдирүүнүн авторуна даттанууну даярдоого жардам көрсөтүлгөн. Кийин арыз Кыргызстанга коммунист болгон.
Катышуучу мамлекет тийиштүү жана ар тараптуу иликтөө жүргүзгөн эмес, анын жыйынтыгы автордун а.Мырза камакта кармоо учурунда ага карата колдонулган кыйноолордун натыйжасында каза болду деген дооматтарын жокко чыгара алмак. Келтирилген фактылар катышуучу-мамлекет тарабынан жарандык жана саясий укуктар жөнүндө эл аралык пакттын 6-статьясынын 1-пунктунда жана 7-статьясында бекитилген, өзүнчө жана 2-статьянын 3-пункту менен жыйындысында каралган а.мырзанын укуктарынын бузулгандыгын күбөлөндүргөн.
Ойлордун текстинен көрүнүп тургандай, билдирүүнүн автору катышуучу мамлекет пакттын 6 жана 7-беренелеринде бекитилген а мырзанын укуктарын бузду деп ырастаган, анткени а мырза анын өлүмүнө алып келген ырайымсыз кыйноолорго дуушар болгон. Мындан тышкары, бийлик иштин так жагдайларын иликтеген жок, натыйжада А мырзанын укуктары бузулган. Автор а мырзанын өлүмү деп жарыялаган. кыйноолордун натыйжасында алган жаракаттарынан улам келип чыккан жана муну менен Пакттын 6-беренесинде бекитилген анын жашоо укугу бузулган. Автор ошондой эле прокурорлор кылдат иликтөө жүргүзбөгөнүн, натыйжада А Мырза эффективдүү каражаттарды да, юридикалык коргоону да алган эмес деп ырастады. Тергөөнүн жана соттук териштирүүнүн жүрүшүндө милиция кызматкерлеринин көрсөтмөлөрүндөгү дал келбестиктер жана карама-каршылыктар эске алынган эмес. Билдирүүнүн автору ошондой эле соттун чечими Адилет болбогонун, анткени сот күбө Р.А. И. нын көрсөтмөсүн эске алган жок, ага ылайык милиция кызматкерлери А. мырзаны сабап, кыйнашкан (3.1-3.5 - пункттар).
Комитеттин укуктук позициялары: катышуучу мамлекеттер тигил же бул адамдарды кармоо жана камакка алуу менен алардын өмүрүнө кам көрүү жоопкерчилигин өздөрүнө алышат, ал эми күнөөлүүлөрдү кылмыш иликтөө жана андан кийин соттук куугунтуктоо Адам укуктары бузулган учурда укуктук коргоонун зарыл каражаттары болуп саналат, аларды коргоо Пакттын 6-беренесинде каралган. Мындан тышкары, Комитет БӨУ 31 (2004) жалпы тартиби жөнүндө өзүнүн эскертүүсүнө шилтеме кылат, анда ал тергөөнүн натыйжасында Пактта таанылган айрым укуктардын, атап айтканда Пакттын 6 жана 7-беренелеринде каралган укуктардын бузулушу ачылган учурларда, катышуучу мамлекеттер көрсөтүлгөн укуктардын бузулушуна күнөөлүү адамдарды сот жоопкерчилигине тартууну камсыз кылууга милдеттүү деп билдирди. Пакттын 6 жана 7-беренелерин бузгандыгы үчүн жоопкерчилик тарткандарды сотко тартуу боюнча милдеттенме натыйжага эмес, иш-аракеттерди жасоого карата милдеттенме болуп саналса да, катышуучу мамлекеттер пактты одоно бузуулар жөнүндө алардын дарегине жана алардын органдарынын дарегине айтылып жаткан бардык дооматтарды ак ниеттүү, токтоосуз жана кылдат иликтөөгө милдеттүү (7.3-пункт).
Фактыларды далилдөө түйшүгү билдирүүнүн авторуна гана жүктөлүшү мүмкүн эмес, айрыкча автор менен катышуучу-мамлекет далилдерге дайыма эле бирдей жете бербестигин жана көп учурда катышуучу-мамлекет гана тиешелүү маалыматка ээ боло тургандыгын эске алганда (7.4-пункт).
Комитет тарабынан иштин фактылай жагдайларына баа берүү: автордун а.Мырза кармалгандан жана камакка алынгандан кийин милиция кызматкерлери тарабынан болгон мыйзамсыз мамиленин жана кыйноолордун натыйжасында каза болгон деген билдирүүсү эске алынды. Комитет буга байланыштуу: катышуучу мамлекет А.мырзаны кармоонун жана камакка алуунун себептери, ошондой эле камакта кармоо учурунда ага процесстик кепилдиктер камсыз кылынгандыгы, тактап айтканда квалификациялуу юридикалык жардамга жеткиликтүүлүк боюнча эч кандай түшүндүрмө берген жок. Комитет каза болгондон кийинки соттук-медициналык экспертиза жабырлануучу каза болгондон кийин дароо жүргүзүлгөндүгүн белгиледи. Эксперттер өлүмдүн себеби учтуу нерселер менен уруу же алар менен байланышуу экенин белгилешти, бирок А мырзанын тепкичтен кулап каза болуу мүмкүнчүлүгүн жокко чыгарышкан жок. Комитет жабырлануучуну эксгумациялагандан кийин жүргүзүлгөн соттук-медициналык экспертизанын корутундусу эч кандай кошумча маалымат бербегенин белгиледи (кароонун 4.7-пункту).
Комитет катышуучу-мамлекет кыйноолор боюнча ар кандай дооматтарды четке какканын белгилеп, а Мырза качууга аракет кылганда оор жаракат алганга караганда тепкичтен кулап кеткенин билдирген. Комитет белгилегендей: катышуучу мамлекет сырткы дене жаракаттары бар экенине каршы болгон эмес жана алар жыгылуунун натыйжасы болушу мүмкүн деп эсептешкен. Комитет катышуучу мамлекет А мырзанын өлүмүн иликтөөнүн эч кандай жыйынтыгын бербегенин белгиледи.мисалы, катышуучу мамлекет бардык күбөлөрдү суракка алганын айтып, ошол эле учурда ал күбөлөрдүн өздүгү жана сурактын жыйынтыгы тууралуу маалымат берген жок. Комитет катышуучу-мамлекеттин бийлиги жабырлануучунун туугандарын суракка алганы белгисиз бойдон калды, алар А мырзанын денесинен жеке көрүшкөн. Комитет андан ары р. а. и. сотто ант берип, а Мырза башынан өткөргөн кыйноолорду так баяндаган билдирүүсүн белгиледи. Комитет ошондой эле катышуучу мамлекет медициналык кызматкерлерге эч кандай далил келтирбегенин аныктады, ал посттун авторунун айтымында, жабырлануучу ушундай абалда болгонун, ал каралып жаткан окуялар жөнүндө эч нерсе айта албаганын тастыктай алат жана мындай далилдер эмне үчүн колдонулбаганын жана ачылбаганын түшүндүргөн жок. Комитет көрсөткөн: жабырлануучунун кызыкчылыгын эч качан коргобогон С.А. Б. нын иш-аракеттерине эч кандай түшүндүрмө берилген эмес (7.2-пункт).
Комитет автордун а.мырзанын милиция тарабынан кармалгандан кийин жасаган мыйзамсыз мамилеси жана кыйноолору а. мырзанын өмүрүнөн өзүм билемдик менен ажыратылышына алып келди деген дооматын эске алды (7.3-пункт).
Комитет, атап айтканда, автордун милиция үч жолу кылмыш ишин иликтөөдөн баш тартуу чечимин кабыл алганын (бул мындай шашылыш ишти кароонун кечеңдешине алып келди) талашпаганын жана бул чечимдердин баары кийин улук прокурорлор тарабынан жокко чыгарылганын белгиледи. Комитет, акыры, 3-сентябрда башталган тергөө, 2010-жылдын 10-ноябрында токтотулган, 2011-жылдын, ошол эле учурда, анын жыйынтыгы боюнча чындыктар айкын же кандайдыр бир тыянактар (пункт 7.4 соображения) жарыялады.
Катышуучу мамлекет тийиштүү жана ар тараптуу иликтөө жүргүзгөн эмес, анын жыйынтыгы автордун а.Мырза камакта кармоо учурунда ага карата колдонулган кыйноолордун натыйжасында каза болду деген дооматтарын четке кагышы мүмкүн (7.5-пункт).
Комитеттин тыянактары: келтирилген фактылар катышуучу-мамлекет тарабынан пакттын 6-статьясынын 1-пунктунда жана 7-статьясында бекитилген А.мырзанын укуктарынын бузулгандыгын күбөлөндүргөн, алар өзүнчө жана Пакттын 2-статьясынын 3-пункту менен чогуу каралган (8-пункт).
Жарыялоо булагы: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4334-11-zhyldyn-2022-martynda-buunun-adam-ukuktary-boyuncha-komitetinin-ishi-zhe-ip-chykkan .
