Дополнения от 18.05.2024 к практике в Комитетах ООН
Дело "Х.Х., И.Х. и Ю.Х. против Грузии". Мнения Комитета по ликвидации дискриминации в отношении женщин от 25 октября 2021 года. Сообщение N 140/2019.
В 2019 году авторам сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Грузии.
Как усматривалось из текста Мнений, авторы в числе прочего заявляли о нарушении статьи 2 (пункт "b") Конвенции. Они утверждали, что Закон о пресечении насилия в семье, защите и помощи жертвам семейного насилия 2006 года не охватывал насилие в отношении женщин со стороны членов расширенной семьи в тот период, когда Д. была избита и скончалась. Авторы заявляли и о нарушении пунктов "c" и "e" статьи 2 Конвенции, поскольку правоохранительные органы государства-участника не приняли разумных мер для защиты г-жи Д. Авторы также заявляли о нарушении пунктов "c" и "e" статьи 2 Конвенции, ссылаясь на то, что расследование, судебное преследование и наказание лиц, избивших Д., не проводилось.
Правовые позиции Комитета: Комитет напоминает о своей Общей рекомендации N 19, в которой он рассматривает вопрос о том, могут ли государства-участники нести ответственность за поведение негосударственных субъектов, указывая на то, что "дискриминация по смыслу положений Конвенции не ограничивается действиями правительств или от их имени" и что "согласно общему международному праву и конкретным [П]актам о правах человека государства также могут нести ответственность за действия частных лиц, если они не предпринимают должных мер для предотвращения нарушений прав или расследования актов насилия и наказания виновных, а также для предоставления компенсации пострадавшим" (пункт 7.2 Мнений).
Комитет напоминает - в соответствии с его Общей рекомендацией N 28 (2010) об основных обязательствах государств-участников по статье 2 Конвенции государства-участники обязаны проявлять должную ответственность для предотвращения, расследования, судебного преследования таких актов насилия по признаку пола и наказания виновных за их совершение (пункт 19). Если же дискриминация в отношении женщин сопряжена с нарушением других прав человека, в частности, права на жизнь и физическую неприкосновенность в случаях, например, бытового и других форм насилия, то государства-участники обязаны возбуждать уголовное дело, предавать виновного (виновных) суду и назначать соответствующие уголовные наказания (пункт 34). Комитет также считает, безнаказанность за такие преступления в значительной степени способствует укоренению в обществе благосклонного отношения к самым крайним формам гендерного насилия в отношении женщин, что создает благодатную почву для дальнейшего совершения таких актов (пункт 7.3 Мнений).
Дискриминация женщин по половому и гендерному признаку неразрывно связана с другими факторами, влияющими на положение женщин, включая этническую принадлежность (пункт 7.5 Мнений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: принято к сведению утверждение государства-участника о том, что его правоохранительные органы не знали о сговоре родственников Д. против нее, но, тем не менее, 16 сентября 2014 года они отвезли ее в дом сельского старосты, откуда, поговорив с матерью, она вернулась в дом своих родителей с условием, изложенным в письменном виде, что там ее никто не обидит. Полицейские также приходили проверить ее состояние. Комитет отметил - согласно материалам дела мать Д. указала в своих свидетельских показаниях на то, что сельский староста не перевел вопрос Д. к полиции о том, почему они не арестовали тех, кто ее избил. Кроме того, сельский староста показал, что Д. сказала ему - ее родственники посоветовали ей принять крысиный яд и покончить с собой. Она попросила его забрать ее из дома родственников, чтобы ее не убили. Когда ее привезли в его дом, то между ней и ее матерью произошла "крупная ссора". Затем староста дал указание полиции вернуть Д. родственникам при условии, что ее никто не тронет, поскольку эти родственники звонили ему. Комитет посчитал, что эти факты свидетельствовали о том, что Д. находилась в крайней опасности, которая сохранялась из-за решения властей вернуть ее родственникам, которые, как известно, накануне вечером сказали ей покончить с собой... Таким образом, Комитет счел, власти государства-участника не смогли обеспечить эффективную защиту Д. от дискриминации по признаку пола и принять все необходимые меры для ликвидации такой дискриминации. Он с сожалением отметил, что власти государства-участника исходили из соображений защиты "чести", и счел, что они не смогли защитить ее право на жизнь (пункт 7.4 Мнений).
Комитет отметил утверждение авторов о нарушении пунктов "b", "c" и "e" статьи 2 Конвенции на основании того, что государство-участник не провело расследование, судебное преследование и наказание лиц, виновных в избиении и смерти Д. Он также отметил замечание государства-участника о сложности дела и причинах отказа от проведения судебно-медицинской экспертизы. Комитет счел, ссылка государства-участника на причастность нескольких лиц не может служить оправданием такой продолжительности расследования, особенно учитывая то обстоятельство, что личности причастных, как представляется, никогда не оспаривались. Комитет указал, необходимость перевода материалов дела не может считаться оправданием того, что расследование ведется уже более шести лет. Комитет далее отметил, после смерти Д. власти решили не проводить судебно-медицинскую экспертизу из-за возражений ее родственников, которые, как им было известно, сказали ей покончить с собой. Комитет отметил, что государство-участник не оспаривало - Закон о пресечении насилия в семье, защите и помощи жертвам семейного насилия 2006 года не охватывал насилие в отношении женщин со стороны членов расширенной семьи в тот период, когда Д. была избита и скончалась. Также не оспаривалось отсутствие законодательного положения, позволяющего не проводить судебно-медицинскую экспертизу на таком основании, или необходимость такой экспертизы для определения того, когда Д. были нанесены телесные повреждения - до ее смерти или в момент ее смерти. Учитывая данные обстоятельства и напоминая о своей рекомендации государству-участнику обеспечить эффективное расследование случаев гендерного насилия в отношении женщин, преследовать и наказывать виновных с применением наказаний, соизмеримых с тяжестью преступления, и предоставлять жертвам адекватную компенсацию за причиненный ущерб, Комитет счел, что власти государства-участника не выполнили свое обязательство по расследованию обстоятельств и наказанию лиц, виновных в жестоком обращении, которому подверглась Д., и в ее смерти (пункт 7.5 Мнений).
Комитет принял к сведению утверждение авторов о нарушении статей 2 "f" и 5 "a", рассматриваемых в совокупности со статьей 1 Конвенции, и в свете Общих рекомендаций N 19 и N 35. Комитет отметил, что государство-участник не объяснило, каким образом принятые меры помогли Д. Он счел, что жестокое обращение с Д., отказ в проведении вскрытия из-за возражений ее родственников, которые, как известно, представляли для нее угрозу, квалификация прокурором ее поведения как "позорного" и решение о прекращении расследования на основании вывода о том, что она совершила самоубийство из-за своего "позорного" поведения и неверности, подтвердили - Д. стала жертвой пересекающейся дискриминации, связанной с ее этнической принадлежностью и стереотипным отношением полиции и судебных органов (пункт 7.6 Мнений).
Выводы Комитета: представленные факты свидетельствовали о нарушении прав Д. по статьям 2 "b" - "f" и 5 "a", рассматриваемым в совокупности со статьями 1 и 3 Конвенции, в свете Общих рекомендаций N 19 и N 35.
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4525-25-oktyabrya-2021-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-likvidatsii-diskriminatsii-v-otnoshenii-zhenshchin .
The case of H.H., I.H. and Y.H. v. Georgia. Opinions of the Committee on the Elimination of Discrimination against Women dated October 25, 2021. Message No. 140/2019.
In 2019, the authors of the communication were assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Georgia.
As seen from the text of the Opinions, the authors, among other things, claimed a violation of article 2 (paragraph "b") Conventions. They argued that the Law on the Suppression of Domestic Violence, Protection and Assistance to Victims of Domestic Violence of 2006 did not cover violence against women by members of the extended family during the period when D. was beaten and died. The authors also claimed a violation of paragraphs "c" and "e" of article 2 of the Convention, since the law enforcement authorities of the State party did not take reasonable measures to protect Ms. D. The authors also claimed a violation of paragraphs "c" and "e" of article 2 of the Convention, referring to the fact that the investigation, prosecution and punishment of the persons who beat D. had not been carried out.
Legal positions of the Committee: The Committee recalls its General recommendation No. 19, in which it considers whether States parties can be held responsible for the conduct of non-State actors, pointing out that "discrimination within the meaning of the provisions of the Convention is not limited to actions by or on behalf of Governments" and that "under general international law and specific [N] human rights acts, States may also be responsible for the actions of private individuals., if they do not take appropriate measures to prevent violations of rights or investigate acts of violence and punish those responsible, as well as to provide compensation to victims" (paragraph 7.2 of the Opinions).
The Committee recalls that, in accordance with its General recommendation No. 28 (2010) on the basic obligations of States parties under article 2 of the Convention, States parties are obliged to exercise due responsibility to prevent, investigate, prosecute such acts of gender-based violence and punish those responsible for their commission (paragraph 19). If discrimination against women involves violations of other human rights, in particular the right to life and physical integrity in cases of, for example, domestic and other forms of violence, then States parties are obliged to initiate criminal proceedings, bring the perpetrator(s) to justice and impose appropriate criminal penalties (paragraph 34). The Committee also considers that impunity for such crimes contributes significantly to the establishment of a favorable attitude in society towards the most extreme forms of gender-based violence against women, which creates fertile ground for the further commission of such acts (paragraph 7.3 of the Opinion).
Discrimination against women on the basis of sex and gender is inextricably linked to other factors affecting the status of women, including ethnicity (paragraph 7.5 of the Opinion).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: it took note of the State party's claim that its law enforcement agencies did not know about the collusion of D.'s relatives against her, but nevertheless, on September 16, 2014, they took her to the village headman's house, from where, after talking with her mother, she returned to her parents' house with the condition stated in writing is that no one will offend her there. The police also came to check on her condition. The Committee noted that, according to the case file, D.'s mother indicated in her testimony that the village head had not translated D.'s question. to the police about why they didn't arrest those who beat her. In addition, the village head testified that D. told him that her relatives advised her to take rat poison and commit suicide. She asked him to take her away from her relatives' house so that she would not be killed. When she was brought to his house, there was a "major quarrel" between her and her mother. Then the headman instructed the police to return D. to her relatives on the condition that no one would touch her, since these relatives had called him. The Committee considered that these facts indicated that D. She was in extreme danger, which persisted due to the decision of the authorities to return her to her relatives, who, as is known, had told her to commit suicide the night before... Thus, the Committee considered that the authorities of the State party had failed to ensure effective protection of D. from discrimination on the basis of sex and to take all necessary measures to eliminate such discrimination. He noted with regret that the authorities of the State party proceeded from considerations of protecting "honor" and considered that they had failed to protect her right to life (paragraph 7.4 of the Opinion).
The Committee noted the authors' allegation of a violation of paragraphs "b", "c" and "e" of article 2 of the Convention on the grounds that the State party had failed to investigate, prosecute and punish those responsible for the beating and death of D. He also noted the State party's comment on the complexity of the case and the reasons for the refusal to conduct a forensic medical examination. The Committee considered that the State party's reference to the involvement of several persons could not justify such a lengthy investigation, especially given that the identities of those involved never seemed to be disputed. The Committee pointed out that the need to translate the case file could not be considered an excuse for the fact that the investigation had been underway for more than six years. The Committee further noted that after the death of D. The authorities decided not to conduct a forensic examination due to the objections of her relatives, who, as they knew, told her to commit suicide. The Committee noted that the State party did not dispute that the Law on the Suppression of Domestic Violence, Protection and Assistance to Victims of Domestic Violence of 2006 did not cover violence against women by members of the extended family during the period when D. was beaten and died. It was also not disputed that there was no legislative provision allowing not to conduct a forensic medical examination on such a basis, or the need for such an examination to determine when D. had suffered bodily injuries - before her death or at the time of her death. In view of these circumstances, and recalling its recommendation to the State party to ensure effective investigation of cases of gender-based violence against women, to prosecute and punish perpetrators with penalties commensurate with the gravity of the crime, and to provide victims with adequate compensation for the damage caused, the Committee considered that the authorities of the State party had failed to fulfill their obligation to investigate and punish the circumstances persons responsible for the ill-treatment to which D. was subjected and for her death (paragraph 7.5 of the Opinion).
The Committee took note of the authors' allegation of a violation of articles 2 "f" and 5 "a", considered in conjunction with article 1 of the Convention, and in the light of General Recommendations No. 19 and No. 35. The Committee noted that the State party had not explained how the measures taken had helped D. He considered that the ill-treatment of D., the refusal to conduct an autopsy due to the objections of her relatives, who, as is known, posed a threat to her, the prosecutor's qualification of her behavior as "shameful" and the decision to terminate the investigation based on the conclusion that she committed suicide because of her "shameful" behavior and infidelity, confirmed - D. was the victim of intersecting discrimination related to her ethnicity and stereotypical attitudes of the police and judicial authorities (paragraph 7.6 of the Opinions).
The Committee's conclusions: the facts presented indicated a violation of D.'s rights under articles 2 "b" - "f" and 5 "a", considered in conjunction with articles 1 and 3 of the Convention, in the light of General Recommendations No. 19 and No. 35.
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4526-on-october-25-2021-the-case-was-won-in-the-un-committee-on-the-elimination-of-discrimination-against-women .
H.H.、I.H.和Y.h.诉格鲁吉亚案。 2021年10月25日消除对妇女歧视委员会的意见。 第140/2019号信息。
2019年，来文提交人得到了协助准备投诉。 随后，将控诉转达格鲁吉亚。
从意见案文可以看出，除其他外，提交人声称违反了第二条("b"款)公约。 他们辩称，2006年《制止家庭暴力、保护和援助家庭暴力受害者法》没有涵盖大家庭成员在D.被殴打和死亡期间对妇女的暴力行为。 提交人还声称违反了《公约》第二条"c"和"e"款，因为缔约国执法当局没有采取合理措施保护D女士。 提交人还声称违反了《公约》第2条"c"和"e"款，指的是对殴打D.的人的调查、起诉和惩罚尚未进行。
委员会的法律立场：委员会回顾其第19号一般性建议，其中委员会审议了缔约国是否可以对非国家行为者的行为负责，并指出"《公约》条款意义上的歧视不限于由政府或代表政府采取的行动"，"根据一般国际法和具体的人权法，国家也可以对个人的行动负责。, 如果他们不采取适当措施防止侵犯权利或调查暴力行为和惩罚责任人,以及向受害者提供赔偿"(《意见》第7.2段)。
委员会回顾根据其关于缔约国根据《公约》第2条承担的基本义务的第28(2010)号一般性建议缔约国有义务行使适当责任防止、调查、起诉此类基于性别的暴力行 如果对妇女的歧视涉及侵犯其他人权，特别是在例如家庭暴力和其他形式暴力的情况下侵犯生命权和人身完整权，那么缔约国有义务提起刑事诉讼，将犯罪者绳之以法，并处以适当的刑事处罚(第34段)。 委员会还认为，这种罪行不受惩罚大大有助于社会对最极端形式的基于性别的暴力侵害妇女行为形成有利的态度，这为进一步实施这种行为创造了肥沃的土壤(《意见》第7.3段)。
基于性别和性别对妇女的歧视与影响妇女地位的其他因素，包括族裔，密不可分（《意见》第7.5段）。
委员会对案件事实情况的评估：它注意到缔约国声称其执法机构不知道D.的亲属对她的勾结，但尽管如此，2014年9月16日，他们把她带到村长家，在与母亲交谈后，她回到父母家，书面说明条件是没有人会在那里冒犯她。 警察也来检查她的情况。 委员会注意到，根据案卷，D.的母亲在证词中指出，村长没有翻译D.的问题。 告诉警察为什么不逮捕那些打她的人。 此外，村长作证说，D.告诉他，她的亲戚建议她服用老鼠药并自杀。 她让他把她从亲戚家带走，这样她就不会被杀。 当她被带到他家时，她和她的母亲之间发生了"重大争吵"。 然后，负责人指示警察将D.归还给她的亲戚，条件是没有人会碰她，因为这些亲戚已经打电话给他。 委员会认为这些事实表明D． 她处于极度危险之中，由于当局决定将她送回她的亲戚，众所周知，他们告诉她前一天晚上自杀。.. 因此,委员会认为,缔约国当局未能确保有效保护D.不受基于性别的歧视,并没有采取一切必要措施消除这种歧视。 他遗憾地注意到，缔约国当局出于保护"荣誉"的考虑，认为他们没有保护她的生命权(意见第7.4段)。
委员会注意到提交人指控违反了《公约》第2条"b"、"c"和"e"款，理由是缔约国没有调查、起诉和惩罚那些对d的殴打和死亡负责的人。 委员会认为，缔约国提到若干人的参与不能成为进行如此长时间调查的理由，特别是考虑到所涉人员的身份似乎从未有过争议。 委员会指出，翻译案卷的必要性不能被视为调查已经进行了六年多的事实的借口。 委员会进一步注意到，在D.去世后，由于她的亲属的反对，当局决定不进行法医检查，因为他们知道，他们告诉她自杀。 委员会注意到，缔约国没有质疑2006年《制止家庭暴力、保护和援助家庭暴力受害者法》没有涵盖大家庭成员在D.被殴打和死亡期间对妇女的暴力行为。 也没有争议的是，没有法律规定允许不以这种基础进行法医检查，也没有必要进行这种检查，以确定D.何时--在她死亡之前或死亡时--遭受身体伤害。 鉴于这些情况，并回顾其建议缔约国确保对基于性别的暴力侵害妇女案件进行有效调查，起诉和惩罚肇事者，并根据罪行的严重程度处罚肇事者，并为受害者所造成的损害提供适当的赔偿，委员会认为，缔约国当局没有履行调查和惩罚应对D.遭受的虐待和死亡负责的人的义务(意见第7.5段)。
委员会注意到提交人关于违反第二条"f"款和第五条"a"款的指控，这些指控与《公约》第一条一并审议，并参照第19号和第35号一般性建议。 委员会注意到，缔约国没有解释所采取的措施如何帮助D。 他认为，对D.的虐待，由于她的亲属的反对而拒绝进行尸检，众所周知，她对她构成了威胁，检察官将她的行为定性为"可耻的"，并根据她因"可耻的"行为和不忠而自杀的结论决定终止调查，证实D.是与她的种族和警察和司法当局的陈规定型态度有关的交叉歧视的受害者（意见第7.6段）。
委员会的结论:所提出的事实表明,根据第19和第35号一般性建议,与《公约》第1和第3条一起审议的第2条"b"-"f"和5条"a"项下的权利受到侵犯。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4527-2021-10-25 .
H. H., I. H. და Y. H. V. Georgia-ს საქმე. ქალთა მიმართ დისკრიმინაციის აღმოფხვრის კომიტეტის 2021 წლის 25 ოქტომბრის მოსაზრებები. შეტყობინება No140/2019.
2019 წელს კომუნიკაციის ავტორებს დაეხმარნენ საჩივრის მომზადებაში. შემდგომში, საჩივარი საქართველოს ეცნობოდა.
როგორც მოსაზრებების ტექსტიდან ჩანს, ავტორები, სხვა საკითხებთან ერთად, აცხადებდნენ მე-2 მუხლის (პუნქტი "ბ") კონვენციების დარღვევას. ისინი ამტკიცებდნენ, რომ კანონი ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ 2006 წელს არ მოიცავდა ქალთა მიმართ ძალადობას გაფართოებული ოჯახის წევრების მიერ იმ პერიოდში, როდესაც დ.სცემეს და გარდაიცვალა. ავტორები ასევე აცხადებდნენ კონვენციის მე-2 მუხლის "გ" და "ე" პუნქტების დარღვევას, ვინაიდან სახელმწიფო მხარის სამართალდამცავმა ორგანოებმა არ მიიღეს გონივრული ზომები ქალბატონი დ. - ს დასაცავად. ავტორები ასევე აცხადებდნენ კონვენციის მე-2 მუხლის "გ" და "ე" პუნქტების დარღვევას, რაც გულისხმობდა იმას, რომ გამოძიება, დევნა და იმ პირთა დასჯა, ვინც დ.ს სცემა, არ განხორციელებულა.
კომიტეტის იურიდიული პოზიციები: კომიტეტი იხსენებს თავის ზოგად რეკომენდაციას No19, რომელშიც იგი განიხილავს, შეიძლება თუ არა მონაწილე სახელმწიფოები პასუხისმგებლები იყვნენ არასახელმწიფო აქტორების ქცევაზე და აღნიშნავს, რომ "კონვენციის დებულებების მნიშვნელობის დისკრიმინაცია არ შემოიფარგლება მხოლოდ მთავრობების მიერ ან მათი სახელით განხორციელებული ქმედებებით" და რომ "ზოგადი საერთაშორისო სამართლისა და ადამიანის უფლებათა დაცვის კონკრეტული აქტების თანახმად, სახელმწიფოები ასევე შეიძლება პასუხისმგებლები იყვნენ კერძო პირების ქმედებებზე., თუ ისინი არ მიიღებენ შესაბამის ზომებს უფლებების დარღვევის თავიდან ასაცილებლად ან ძალადობის აქტების გამოსაძიებლად და პასუხისმგებელი პირების დასასჯელად, ასევე დაზარალებულთათვის კომპენსაციის უზრუნველსაყოფად" (მოსაზრებების 7.2 პუნქტი).
კომიტეტი იხსენებს, რომ კონვენციის მე-2 მუხლით გათვალისწინებული სახელმწიფო მხარეთა ძირითადი ვალდებულებების შესახებ No28 (2010) ზოგადი რეკომენდაციის შესაბამისად, სახელმწიფო მხარეები ვალდებულნი არიან განახორციელონ სათანადო პასუხისმგებლობა გენდერული ძალადობის მსგავსი ქმედებების თავიდან ასაცილებლად, გამოძიებისთვის, დევნისთვის და დაისაჯონ მათ კომისიაზე პასუხისმგებელი პირები (მე-19 პუნქტი). თუ ქალთა დისკრიმინაცია გულისხმობს ადამიანის სხვა უფლებების დარღვევას, კერძოდ, სიცოცხლის უფლებას და ფიზიკურ მთლიანობას, მაგალითად, ოჯახში და ძალადობის სხვა ფორმებში, მაშინ სახელმწიფოები ვალდებულნი არიან დაიწყონ სისხლის სამართლის საქმე, მიიყვანონ დამნაშავე(ები) მართლმსაჯულების წინაშე და დააწესონ შესაბამისი სისხლის სამართლის ჯარიმები (პუნქტი 34). კომიტეტი ასევე მიიჩნევს, რომ ასეთი დანაშაულებისთვის დაუსჯელობა მნიშვნელოვნად უწყობს ხელს საზოგადოებაში ხელსაყრელი დამოკიდებულების ჩამოყალიბებას ქალთა მიმართ გენდერული ძალადობის ყველაზე ექსტრემალური ფორმების მიმართ, რაც ნოყიერ ნიადაგს ქმნის ასეთი ქმედებების შემდგომი ჩადენისათვის (აზრის 7.3 პუნქტი).
ქალთა დისკრიმინაცია სქესისა და სქესის საფუძველზე განუყოფლად არის დაკავშირებული ქალთა სტატუსზე მოქმედ სხვა ფაქტორებთან, მათ შორის ეთნიკურობასთან (მოსაზრების 7.5 პუნქტი).
კომიტეტის შეფასება საქმის ფაქტობრივი გარემოებების შესახებ: მან გაითვალისწინა სახელმწიფო მხარის მტკიცება, რომ მისმა სამართალდამცავმა ორგანოებმა არ იცოდნენ დ. - ს ნათესავების შეთქმულების შესახებ მის წინააღმდეგ, მაგრამ მიუხედავად ამისა, 2014 წლის 16 სექტემბერს ისინი წაიყვანეს სოფლის უფროსის სახლში, საიდანაც დედასთან საუბრის შემდეგ, იგი მშობლების სახლში დაბრუნდა წერილობით ნათქვამი პირობით, რომ არავინ შეურაცხყოფს მას იქ. პოლიცია ასევე მოვიდა მისი მდგომარეობის შესამოწმებლად. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ საქმის ფაილის მიხედვით, დ. - ს დედამ თავის ჩვენებაში მიუთითა, რომ სოფლის ხელმძღვანელს დ. - ს კითხვა არ უთარგმნია. პოლიციას იმის შესახებ, თუ რატომ არ დააკავეს ისინი, ვინც სცემეს. გარდა ამისა, სოფლის ხელმძღვანელმა დაადასტურა, რომ დ. - მ უთხრა, რომ მისმა ნათესავებმა ურჩიეს ვირთხის შხამი და თვითმკვლელობა. მან სთხოვა, რომ ნათესავების სახლიდან წაეყვანა, რათა არ მოეკლა. როდესაც ის სახლში მიიყვანეს, მასსა და დედას შორის "დიდი ჩხუბი" მოხდა. შემდეგ ხელმძღვანელმა პოლიციას დაავალა დ. ნათესავებს დაებრუნებინათ იმ პირობით, რომ მას არავინ შეეხებოდა, რადგან ამ ნათესავებმა მას დაურეკეს. კომიტეტმა მიიჩნია, რომ ეს ფაქტები მიუთითებდა, რომ დ. მას უკიდურესი საფრთხე ემუქრებოდა, რაც ხელისუფლების გადაწყვეტილების გამო გაგრძელდა, რომ იგი ნათესავებს დაებრუნებინა, რომლებმაც, როგორც ცნობილია, წინა ღამით თვითმკვლელობა უთხრეს... ამრიგად, კომიტეტმა მიიჩნია, რომ სახელმწიფო მხარის ხელისუფლებამ ვერ უზრუნველყო დ. - ს ეფექტური დაცვა სქესის საფუძველზე დისკრიმინაციისგან და მიიღო ყველა საჭირო ზომა ასეთი დისკრიმინაციის აღმოსაფხვრელად. მან სინანულით აღნიშნა, რომ სახელმწიფო პარტიის ხელისუფლება "პატივის" დაცვის მოსაზრებებიდან გამომდინარეობდა და მიიჩნია, რომ მათ ვერ შეძლეს მისი სიცოცხლის უფლების დაცვა (მოსაზრების 7.4 პუნქტი).
კომიტეტმა აღნიშნა ავტორთა ბრალდება კონვენციის მე -2 მუხლის "ბ", "გ" და "ე" პუნქტების დარღვევის შესახებ იმ მოტივით, რომ სახელმწიფო მხარემ ვერ შეძლო გამოძიება, დევნა და დასჯა დ. - ს ცემისა და სიკვდილისთვის პასუხისმგებელი პირები. მან ასევე აღნიშნა სახელმწიფო მხარის კომენტარი საქმის სირთულეზე და სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზის ჩატარებაზე უარის თქმის მიზეზებზე. კომიტეტმა მიიჩნია, რომ სახელმწიფო მხარის მითითება რამდენიმე პირის ჩართულობაზე ვერ ამართლებდა ასეთ ხანგრძლივ გამოძიებას, განსაკუთრებით იმის გათვალისწინებით, რომ მონაწილე პირების ვინაობა არასდროს იყო სადავო. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ საქმის ფაილის თარგმნის აუცილებლობა არ შეიძლება ჩაითვალოს საბაბად იმისა, რომ გამოძიება ექვს წელზე მეტი ხნის განმავლობაში მიმდინარეობდა. კომიტეტმა ასევე აღნიშნა, რომ დ. - ს გარდაცვალების შემდეგ ხელისუფლებამ გადაწყვიტა არ ჩაეტარებინა სასამართლო ექსპერტიზა მისი ნათესავების წინააღმდეგობის გამო, რომლებმაც, როგორც იცოდნენ, უთხრეს თვითმკვლელობა. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ სახელმწიფო მხარე არ დავობს, რომ 2006 წლის ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ კანონი არ ფარავდა ქალთა მიმართ ძალადობას გაფართოებული ოჯახის წევრების მიერ იმ პერიოდში, როდესაც დ.სცემეს და გარდაიცვალა. ასევე არ იყო სადავო, რომ არ არსებობდა საკანონმდებლო დებულება, რომელიც საშუალებას აძლევდა არ ჩატარებულიყო სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზა ასეთ საფუძველზე, ან ასეთი გამოკვლევის საჭიროება იმის დასადგენად, თუ როდის მიიღო დ. - მ სხეულის დაზიანებები-გარდაცვალებამდე ან გარდაცვალების დროს. ამ გარემოებების გათვალისწინებით და გაიხსენა მისი რეკომენდაცია სახელმწიფო მხარისთვის, უზრუნველყოს ქალთა მიმართ გენდერული ძალადობის შემთხვევების ეფექტური გამოძიება, სისხლისსამართლებრივი დევნა და დამნაშავეების დასჯა დანაშაულის სიმძიმის შესაბამისად და დაზარალებულთა ადეკვატური კომპენსაცია მიყენებული ზიანისთვის, კომიტეტმა მიიჩნია, რომ სახელმწიფო მხარის ხელისუფლებამ ვერ შეასრულა ვალდებულება გამოიძიოს და დაისაჯოს ის გარემოებები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან იმ არასათანადო მოპყრობაზე, რომელსაც დ.დაექვემდებარა და მისი სიკვდილისთვის (აზრის 7.5 პუნქტი).
კომიტეტმა გაითვალისწინა ავტორების ბრალდება კონვენციის მე-2 "f" და მე-5 "a" მუხლების დარღვევის შესახებ და ზოგადი რეკომენდაციების no19 და No35 გათვალისწინებით. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ სახელმწიფო პარტიას არ განუმარტავს, თუ როგორ დაეხმარა მიღებული ზომები დ. მან მიიჩნია, რომ დ.-ს არასათანადო მოპყრობა, მისი ნათესავების წინააღმდეგობის გამო გაკვეთის ჩატარებაზე უარის თქმა, რომელიც, როგორც ცნობილია, საფრთხეს უქმნიდა მას, პროკურორის მიერ მისი ქცევის "სამარცხვინოდ" კვალიფიკაცია და გამოძიების შეწყვეტის გადაწყვეტილება იმ დასკვნის საფუძველზე, რომ მან თავი მოიკლა "სამარცხვინო" ქცევისა და ღალატის გამო, დაადასტურა - დ. იყო მისი ეთნიკური და სტერეოტიპული დამოკიდებულების დისკრიმინაციის მსხვერპლი.
კომიტეტის დასკვნები: წარმოდგენილი ფაქტები მიუთითებდა დ. - ს უფლებების დარღვევაზე მე-2 მუხლებით "ბ" - "ვ" და მე-5 "ა", რომლებიც განხილულია კონვენციის მე-1 და მე-3 მუხლებთან ერთად, ზოგადი რეკომენდაციების მე-19 და მე-35 გათვალისწინებით.
გამოცემის წყარო: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4528-2021-25 .
