Дополнения от 10.07.2024 к практике в Европейском суде по правам человека (ЕСПЧ)
Постановления ЕСПЧ от 18 мая 2021 года по делу "Ибрахим Токмак против Турции" (жалоба N 54540/16), "Наки и Ассоциация спортивных клубов AMED против Турции" (жалоба N 48924/16), "Седат Доан против Турции" (жалоба N 48909/14)
В 2014 и 2016 годах заявителям была оказана помощь в подготовке жалоб. Впоследствии жалобы были коммуницированы Турции.
По делу обжалуются дисциплинарные и спортивные санкции и штрафы, примененные Футбольной федерацией Турции без надлежащих оснований в связи с комментариями в телевизионной программе и социальных сетях. По делу было допущено нарушение требований статьи 10 Конвенции.
Деятельность Meta Platforms Inc. по реализации продуктов - социальных сетей Facebook и Instagram на территории РФ запрещена по основаниям осуществления экстремистской деятельности.
ОБСТОЯТЕЛЬСТВА ДЕЛА
Футбольная федерация Турции возбудила дисциплинарное производство в отношении заявителя Ибрахима Токмака, который в период, относившийся к обстоятельствам дела, был судебным рефери. В результате к нему были применены санкции в виде лишения его права исполнять свои обязанности сроком на три месяца, что автоматически означало отзыв лицензии заявителя на работу футбольным рефери за то, что он прокомментировал и выложил соответствующую публикацию на своем аккаунте в сети Facebook относительно смерти журналиста, которая произошла при обстоятельствах, широко обсуждавшихся в прессе и социальных сетях.
Футбольная федерация Турции применила санкции и взыскала штраф с заявителя Наки, профессионального футболиста, который в рассматриваемое время играл за Ассоциацию спортивных клубов AMED (заявительницу), за то, что он опубликовал в социальных сетях призыв к свободе и надежде, посвятив при этом победу в футбольном матче тем, кто погиб или получил травмы в ходе преследований, которые осуществлялись в Турции на протяжении более 50 дней.
Футбольная федерация Турции применила санкции к заявителю Доану, директору футбольного клуба в рассматриваемое время, с двухэтапным лишением его права работать: первый раз на 30 дней, второй - на 45 дней, а также дважды взыскала с него дисциплинарный штраф после двух дисциплинарных разбирательств в отношении него вследствие его комментариев, которые он озвучил на телевизионной программе и в публикациях на аккаунте в Twitter, утверждая, inter alia, что те, кто наказывал людей за высказывание ими своего негативного отношения к расизму, сами были виновны в преступлении на почве расизма.
ВОПРОСЫ ПРАВА
По поводу соблюдения статьи 10 Конвенции. В указанных трех случаях примененные к заявителям санкции являлись вмешательством в осуществление ими права на свободу выражения мнения. Это вмешательство имело правовую основу. Оно преследовало законную цель в виде предотвращения беспорядков и преступлений (в случае с заявителями Ибрахимом Токмаком и Наки и Ассоциацией спортивных клубов AMED и в виде предотвращения беспорядков и преступлений и защиты репутации или прав других лиц (в случае с заявителем Доаном).
В деле "Ибрахим Токмак против Турции" (Ibrahim Tokmak v. Turkey) дисциплинарная комиссия и арбитражная комиссия полагали, что футбольные рефери, которые, являясь представителями Футбольной федерации Турции, считались единственными судьями на поле, должны были быть очень осторожны в своей социальной жизни и поведении, учитывая неустойчивый характер мирных отношений в мире футбола и необходимость защищать объективный и беспристрастный образ, демонстрируемый футбольными властями. Согласно мнениям указанных комиссий обжалуемые публикации включали в себя комментарии, которые являлись неуважительными по отношению к памяти умерших лиц, которые более не могли защищать себя; защита памяти погибшего лица от нападок на него должна рассматриваться как человеческая, гражданская и социальная обязанность, и, таким образом, рассматриваемая публикация являлась дисциплинарным преступлением, описанным в регламенте Центральной судейской коллегии по публикации, комментированию и распространению в социальных сетях информации, несовместимой с ценностями национальной, моральной и спортивной культуры (далее также - регламент Центральной судейской коллегии).
Эти доводы, приведенные властями Турции в их решениях, не свидетельствовали о том, что в настоящем деле были надлежащим образом уравновешены - согласно изложенным в прецедентной практике Европейского Суда критериям - права заявителя на свободу выражения мнения и конкурирующие интересы, такие как предотвращение беспорядков и агрессии в футбольном сообществе. В указанных решениях власти Турции просто привели ряд соображений общего характера относительно преступления, как они описаны в регламенте Центральной судейской коллегии, без подробного рассмотрения обстоятельств конкретного дела.
Хотя они были готовы согласиться с тем, что обжалуемая публикация, в которой критике подвергался умерший журналист, содержала выражения, которые могли быть расценены как неуместные, оскорбительные и противоречащие ценностям "национальной, моральной или спортивной культуры", ни дисциплинарная, ни арбитражная комиссия не объяснили, была ли санкция, примененная к заявителю в связи с его публикацией, оправдана законной целью предотвращения беспорядков и преступлений или была ли она пропорциональна такой цели. Так, указанные решения не свидетельствовали о том, являлась ли рассматриваемая публикация - которая касалась предмета, не имевшего отношения к спорту, и которая предположительно была удалена через два часа после размещения - таковой, чтобы нарушить мирные взаимоотношения в футбольном сообществе, например, в решениях не было продемонстрировано, что публикация подстрекала или могла бы подстрекать ее сторонников совершать реальные акты насилия. Также, очевидно, что власти Турции не приняли во внимание характер и тяжесть назначенного наказания, которое положило конец карьере заявителя, поскольку у него автоматически была отозвана лицензия, и сдерживающий эффект, который данная санкция могла бы иметь в отношении осуществления заявителем и другими профессионалами из сферы футбола своего права на свободу выражения мнения. Следовательно, власти Турции не осуществили, по-видимому, в настоящем деле надлежащий анализ обстоятельств в свете критериев, изложенных Европейским Судом в делах о праве на свободу выражения мнения.
В деле "Наки и Ассоциация спортивных клубов AMED против Турции" (Naki and AMED Sportif Faaliyetler Kulubu Dernegi v. Turkey) дисциплинарная и арбитражная комиссии сочли, что обжалуемые комментарии поощряли к насилию и недостойному поведению в спорте и вызывали протесты со стороны их последователей, что эти комментарии не имели ничего общего со спортом, чей образ они, более того, запятнали, что они были созданы для распространения идеологической пропаганды, чтобы подорвать мирный характер спортивных состязаний, и что, таким образом, они являлись антиспортивными высказываниями, представляющими собой идеологическую пропаганду.
Указанные рассуждения судов Турции не позволили определить, что в настоящем деле они надлежащим образом установили баланс - согласно соответствующим критериям, выработанным в прецедентной практике Европейского Суда - между, с одной стороны, правом заявителей на свободу выражения мнения и, с другой стороны, противостоящими интересами, такими как предотвращение беспорядков и вражды в футбольном сообществе. Власти Турции просто процитировали в общих выражениях определенные извлечения из регламента Центральной судейской коллегии, в которых определялись преступления в виде антиспортивных комментариев и идеологической пропаганды, в совершении которых обвинялись заявители, без подробной оценки обстоятельств дела.
В деле "Седат Доан против Турции" (Sedat Doan v. Turkey) в ходе первого дисциплинарного разбирательства, связанного с комментариями, который заявитель высказал на телевизионной программе, власти Турции решили, что обжалуемые комментарии вышли за границы критики и нарушили достоинство председателя и других сотрудников Футбольной федерации Турции, вызвали презрение общества в отношении указанных лиц, являлись высказываниями, порочащими и унижающими федерацию, являлись антиспортивными по своей природе, и, следовательно, на них не распространялась защита, предоставляемая правом на свободу выражения своего мнения. Во время второго дисциплинарного разбирательства, которое касалось размещения информации в Twitter, власти Турции посчитали, что рассматриваемые сообщения - поскольку они были высказаны в адрес председателя Футбольной федерации Турции и были направлены на то, чтобы вызвать у общества презрительное отношение к федерации, ее сотрудникам и членам ее правления - нарушили мирные взаимоотношения, которые должны царить в сфере спорта, и являлись антиспортивными комментариями, на которые не распространялась защита, предоставляемая праву на свободу выражения мнения.
Указанные рассуждения властей Турции не позволили установить, что в настоящем деле они надлежащим образом нашли баланс, согласно соответствующим критериям, выработанным в прецедентной практике Европейского Суда, между, с одной стороны, правом заявителя на свободу выражения мнения и, с другой стороны, правом сотрудников Футбольной федерации Турции на уважение их частной жизни, а также другими противостоящими интересами, такими как предотвращение беспорядков и вражды в футбольном сообществе. Действительно, власти Турции просто процитировали в общих выражениях определенные извлечения из регламента Центральной судейской коллегии, в которых определялись преступления в виде антиспортивных комментариев и идеологической пропаганды, в совершении которых обвинялся заявитель, без подробной оценки обстоятельств дела.
Таким образом, в делах "Наки и Ассоциация спортивных клубов AMED против Турции" (Naki and AMED Sportif Faaliyetler Kulubu Dernegi v. Turkey) и "Седат Доан против Турции" (Sedat Do an v. Turkey) в решениях властей Турции отсутствовали убедительные доводы относительно того, что представленные в данных делах устные высказывания или письменные комментарии подстрекали бы или способствовали насилию, ненависти или нетерпимости. Следовательно, в этих решениях не содержалось надлежащих ответов относительно того, было ли вмешательство в осуществление заявителями их права на свободу выражения мнения оправданным, с учетом, в частности, содержания и контекста обжалуемых комментариев. Также эти решения не проясняли каким-либо образом, способны ли были обжалуемые комментарии привести к негативным последствиям, учитывая, что власти не продемонстрировали, например, что высказывания действительно призывали или могли бы призывать сторонников соответствующих идей совершить акты насилия. Следовательно, в настоящих делах власти Турции не провели надлежащего анализа с учетом всех критериев, выработанных и применяемых Европейским Судом в делах о нарушении права на свободу выражения мнения.
Следовательно, доводы, приведенные властями Турции для обоснования мер, примененных во всех трех делах, не относились к сути жалоб и не являлись достаточными, а также не были необходимыми в демократическом обществе и не были пропорциональны поставленным законным целям.
ПОСТАНОВЛЕНИЕ
По делу было допущено нарушение требований статьи 10 Конвенции (принято единогласно).
Во всех трех делах Европейский Суд единогласно установил нарушение пункта 1 статьи 6 Конвенции в отношении недостаточной независимости и беспристрастности арбитражной комиссии.
КОМПЕНСАЦИЯ
В порядке применения статьи 41 Конвенции. В деле "Ибрахим Токмак против Турции" (Ibrahim Tokmak v. Turkey) Европейский Суд присудил заявителю 7 800 евро в качестве компенсации морального вреда, требование о компенсации материального ущерба было отклонено. В деле "Наки и Ассоциация спортивных клубов AMED против Турции" (Naki and AMED Sportif Faaliyetler Kulubu Dernegi v. Turkey) Европейский Суд присудил заявителям совместно 6 058 евро в качестве компенсации материального ущерба, заявителю Наки были присуждены 2 000 евро в качестве компенсации морального вреда, Ассоциации спортивных клубов AMED против Турции - 6 000 евро в качестве компенсации морального вреда. В деле "Седат Доан против Турции" (Sedat Dogan v. Turkey) Европейский Суд присудил заявителю 7 800 евро в качестве компенсации морального вреда, требование о компенсации материального ущерба было отклонено.
Деятельность Meta Platforms Inc. по реализации продуктов - социальных сетей Facebook и Instagram на территории РФ запрещена по основаниям осуществления экстремистской деятельности.
Источник публикации: https://espchhelp.ru/blog/4830-ibragim-tokmak-protiv-turtsii-naki-i-assotsiatsiya-sportivnykh-klubov-amed-protiv-turtsii-sedat-doan-protiv-turtsii .
ECHR rulings of May 18, 2021 in the case "Ibrahim Tokmak v. Turkey" (complaint No. 54540/16), "Naki and the Association of Sports Clubs AMED v. Turkey" (complaint No. 48924/16), "Sedat Doan v. Turkey" (complaint No. 48909/14)
In 2014 and 2016, the applicants were assisted in preparing complaints. Subsequently, the complaints were communicated to Turkey.
Disciplinary and sports sanctions and fines imposed by the Turkish Football Federation without proper grounds in connection with comments on a television program and social networks are being appealed in the case. The case involved a violation of the requirements of article 10 of the Convention.
Instagram Facebook and social media products of Meta Platforms Inc. are prohibited on the territory of the Russian Federation on the grounds of extremist activity.
THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE
The Turkish Football Federation has initiated disciplinary proceedings against the applicant Ibrahim Tokmak, who was a judicial referee during the period related to the circumstances of the case. As a result, he was sanctioned in the form of deprivation of his right to perform his duties for a period of three months, which automatically meant revoking the applicant's license to work as a football referee for commenting and posting a corresponding publication on his Facebook account regarding the death of a journalist, which occurred under circumstances widely discussed in the press and social networks.
The Turkish Football Federation imposed sanctions and collected a fine from the applicant Naki, a professional football player who at the time in question played for the Association of Sports Clubs AMED (the applicant), for posting on social networks a call for freedom and hope, while dedicating the victory in a football match to those who died or were injured during the the persecution that has been carried out in Turkey for more than 50 days.
The Turkish Football Federation imposed sanctions on the applicant Doan, the director of the football club at the time in question, with two-stage deprivation of his right to work: the first time for 30 days, the second for 45 days, and also twice levied a disciplinary fine from him after two disciplinary proceedings against him due to his comments, which he voiced on a television program and in posts on the Twitter account, claiming, inter alia, that those who punished people for expressing their negative attitude towards racism were themselves guilty of a racist crime.
LEGAL ISSUES
Regarding compliance with article 10 of the Convention. In these three cases, the sanctions imposed on the applicants were an interference with the exercise of their right to freedom of expression. This intervention had a legal basis. It pursued a legitimate aim in the form of preventing riots and crimes (in the case of the applicants Ibrahim Tokmak and Naki and the Association of Sports Clubs AMED and in the form of preventing riots and crimes and protecting the reputation or rights of others (in the case of the applicant Doan).
In the case of Ibrahim Tokmak v. Turkey, the disciplinary commission and the arbitration commission believed that football referees, who, as representatives of the Turkish Football Federation, were considered the only referees on the field, should have been very careful in their social life and behavior, given the unstable nature of peaceful relations in the world of football and the need to protect the objective and impartial image displayed by the football authorities. According to the opinions of these commissions, the contested publications included comments that were disrespectful to the memory of deceased persons who could no longer defend themselves; protecting the memory of a deceased person from attacks on him should be considered as a human, civil and social obligation, and, thus, the publication in question was a disciplinary offense described in the regulations of the Central Judicial Board on the publication, commenting and dissemination on social networks of information incompatible with the values of national, moral and sports culture (hereinafter also - the regulations The Central Judicial Board).
These arguments, given by the Turkish authorities in their decisions, did not indicate that in the present case the applicant's rights to freedom of expression and competing interests, such as the prevention of riots and aggression in the football community, were properly balanced - according to the criteria set out in the case-law of the European Court of Justice. In these decisions, the Turkish authorities simply cited a number of general considerations regarding the crime, as described in the rules of procedure of the Central Judicial Board, without a detailed consideration of the circumstances of a particular case.
Although they were ready to agree that the appealed publication, in which the deceased journalist was criticized, contained expressions that could be regarded as inappropriate, offensive and contrary to the values of "national, moral or sports culture", neither the disciplinary nor the arbitration commission explained whether the sanction applied to the applicant in connection with with its publication, whether the legitimate aim of preventing riots and crimes was justified or whether it was proportionate to such a goal. Thus, these decisions did not indicate whether the publication in question - which dealt with a subject unrelated to sports, and which was allegedly deleted two hours after posting - was such as to disrupt peaceful relations in the football community, for example, the decisions did not demonstrate that the publication incited or could have incited her supporters commit real acts of violence. It is also clear that the Turkish authorities did not take into account the nature and severity of the punishment imposed, which ended the applicant's career, since his license was automatically revoked, and the deterrent effect that this sanction could have on the applicant and other football professionals exercising their right to freedom of expression. Consequently, the Turkish authorities did not seem to have carried out a proper analysis of the circumstances in the present case in the light of the criteria set out by the European Court in cases on the right to freedom of expression.
In the case "Naki and the Association of Sports Clubs AMED v. Turkey" (Naki and AMED Sportif Faaliyetler Kulubu Dernegi v. The disciplinary and arbitration commissions considered that the contested comments encouraged violence and misconduct in sports and provoked protests from their followers, that these comments had nothing to do with sports, whose image they, moreover, tarnished, that they were created to spread ideological propaganda in order to undermine the peaceful nature of sports competitions, and that, thus, they were anti-sports statements, representing ideological propaganda.
The above-mentioned reasoning of the Turkish courts did not allow it to be determined that in the present case they had properly established a balance - according to the relevant criteria developed in the case-law of the European Court - between, on the one hand, the applicants' right to freedom of expression and, on the other hand, opposing interests such as the prevention of riots and hostility in the football community. The Turkish authorities simply quoted in general terms certain extracts from the rules of procedure of the Central Judicial Board, which defined crimes in the form of anti-sports comments and ideological propaganda, of which the applicants were accused, without a detailed assessment of the circumstances of the case.
In the case of Sedat Doan v. Turkey (Sedat Doan v. Turkey) during the first disciplinary proceedings related to the comments made by the applicant on a television program, the Turkish authorities decided that the contested comments went beyond the boundaries of criticism and violated the dignity of the chairman and other employees of the Turkish Football Federation, aroused public contempt for these persons, were statements discrediting and humiliating the federation, were anti-sports in by their very nature, and therefore they were not covered by the protection provided by the right to freedom of expression. During the second disciplinary hearing, which concerned the posting of information on Twitter, the Turkish authorities considered that the messages in question - since they were addressed to the chairman of the Turkish Football Federation and were aimed at arousing public contempt for the federation, its employees and members of its board - violated peaceful relations that should prevail in the field of sports, and were anti-sports comments that were not covered by the protection afforded to the right to freedom of expression.
These arguments of the Turkish authorities did not allow it to be established that in the present case they had properly found a balance, according to the relevant criteria developed in the case-law of the European Court, between, on the one hand, the applicant's right to freedom of expression and, on the other hand, the right of employees of the Turkish Football Federation to respect their privacy, as well as other opposing interests, such as preventing riots and hostility in the football community. Indeed, the Turkish authorities simply quoted in general terms certain extracts from the rules of procedure of the Central Judicial Board, which defined crimes in the form of anti-sports comments and ideological propaganda, of which the applicant was accused, without a detailed assessment of the circumstances of the case.
Thus, in the cases "Naki and the Association of Sports Clubs AMED v. Turkey" (Naki and AMED Sportif Faaliyetler Kulubu Dernegi v. Turkey) and "Sedat Doan v. Turkey" (Sedat Doan v. Turkey), there were no convincing arguments in the decisions of the Turkish authorities that the oral statements presented in these cases or written comments would incite or promote violence, hatred or intolerance. Consequently, these decisions did not provide adequate answers as to whether interference with the applicants' exercise of their right to freedom of expression was justified, taking into account, in particular, the content and context of the contested comments. Also, these decisions did not clarify in any way whether the contested comments were capable of leading to negative consequences, given that the authorities did not demonstrate, for example, that the statements really called or could have called on supporters of the relevant ideas to commit acts of violence. Consequently, in the present cases, the Turkish authorities did not conduct a proper analysis, taking into account all the criteria developed and applied by the European Court in cases of violation of the right to freedom of expression.
Consequently, the arguments given by the Turkish authorities to justify the measures applied in all three cases did not relate to the essence of the complaints and were not sufficient, nor were they necessary in a democratic society and were not proportionate to the legitimate goals set.
RESOLUTION
The case involved a violation of the requirements of article 10 of the Convention (adopted unanimously).
In all three cases, the European Court unanimously found a violation of Article 6, paragraph 1, of the Convention with regard to the insufficient independence and impartiality of the arbitration commission.
COMPENSATION
In the application of article 41 of the Convention. In the case of Ibrahim Tokmak v. Turkey, the European Court awarded the applicant 7,800 euros in compensation for non-pecuniary damage, the claim for compensation for material damage was rejected. In the case "Naki and the Association of Sports Clubs AMED v. Turkey" (Naki and AMED Sportif Faaliyetler Kulubu Dernegi v. Turkey) The European Court awarded the applicants jointly 6,058 euros in compensation for pecuniary damage, the applicant Naki was awarded 2,000 euros in compensation for non-pecuniary damage, the Association of Sports Clubs AMED v. Turkey - 6,000 euros in compensation for non-pecuniary damage. In the case Sedat Doan v. Turkey, the European Court awarded the applicant 7,800 euros in compensation for non-pecuniary damage, the claim for compensation for material damage was rejected.
Instagram Facebook and social media products of Meta Platforms Inc. are prohibited on the territory of the Russian Federation on the grounds of extremist activity.
Source of the publication: https://espchhelp.ru/blog/4831-ibrahim-tokmak-v-turkey-naki-and-association-of-sports-clubs-amed-v-turkey-sedat-doan-v-turkey .
Aihm'nin 18 Mayıs 2021 tarihli "İbrahim Tokmak v. Türkiye" (Şikayet N 54540/16), "Naki ve AMED Spor Kulüpleri Birliği v. Türkiye" (Şikayet N 48924/16), "Sedat Doan v. Türkiye" (Şikayet N 48909/14) davalarına ilişkin kararları
2014 ve 2016 yıllarında şikayetçilere şikayetlerin hazırlanmasında yardım sağlandı. Şikayetler daha sonra Türkiye'ye komünize edildi.
Davada, Türkiye Futbol Federasyonu'nun televizyon programında ve sosyal medyada yer alan yorumlar nedeniyle uygun gerekçeler olmaksızın uyguladığı disiplin ve spor yaptırımları ve para cezalarına itiraz edilmektedir. Davada Sözleşmenin 10. maddesinin gereklerinin ihlali kabul edildi.
Meta Platforms Inc.'in faaliyetleri Facebook ve İnstagram ürünlerinin Rusya Federasyonu topraklarında sosyal ağlarının satışı nedeniyle aşırılık yanlısı faaliyetlerin uygulanması gerekçesiyle yasaklanmıştır.
DAVANIN KOŞULLARI
Türkiye Futbol Federasyonu, davanın şartlarına ilişkin dönemde mahkeme hakemi olan başvuran İbrahim Tokmak hakkında disiplin soruşturması başlattı. Sonuç olarak, kendisine üç aylık bir süre için görevlerini yerine getirme hakkından mahrum bırakılarak yaptırımlar uygulandı, bu da başvuranın Facebook ağındaki hesabına ilgili yayını yorumladığı ve yayınladığı için futbol hakemi olarak çalışma ruhsatının otomatik olarak iptal edilmesi anlamına geliyordu. gazetecinin ölümüne ilişkin, basında ve sosyal ağlarda geniş çapta tartışılan koşullar altında meydana geldi.
Türkiye Futbol Federasyonu, söz konusu dönemde Spor Kulüpleri Birliği AMED (başvuru sahibi) adına oynayan profesyonel futbolcu başvuran Naki'ye, sosyal ağlarda özgürlük ve umut çağrısı yaptığı için yaptırım uyguladı ve futbol maçının galibiyetini Türkiye'de 50 günden uzun süredir devam eden taciz sırasında ölenlere veya yaralananlara adadığı için para cezası verdi.
Türkiye Futbol Federasyonu, söz konusu dönemde futbol kulübünün yöneticisi olan başvuran Doan'a, ilk kez 30 gün, ikincisi 45 gün olmak üzere iki aşamalı çalışma hakkından mahrum bırakılarak yaptırım uyguladı ve ayrıca televizyon programında ve Twitter hesabındaki yayınlarında dile getirdiği yorumları nedeniyle kendisine karşı iki disiplin işleminden sonra iki kez disiplin cezası aldı. ınter alia'ya göre, ırkçılığa karşı olumsuz tutumlarını dile getirdikleri için insanları cezalandıranların kendileri suçtan suçlu olduklarını iddia etti. ırkçılık temelinde.
HUKUK KONULARI
Maddesine uyulmasıyla ilgili olarak. Söz konusu üç durumda, başvuru sahiplerine uygulanan yaptırımlar, ifade özgürlüğü hakkının kullanılmasına müdahale olmuştur. Bu müdahalenin yasal bir temeli vardı. Huzursuzluk ve suçların önlenmesi (başvuru sahipleri İbrahim Tokmak ve Naki ile AMED Spor Kulüpleri Birliği durumunda, huzursuzluk ve suçların önlenmesi ve başkalarının itibarının veya haklarının korunması (başvuru sahibi Doan durumunda) şeklinde meşru bir amacı vardı.
İbrahim Tokmak v. Türkiye davasında, disiplin komisyonu ve tahkim komisyonu, Türkiye Futbol Federasyonu'nun temsilcisi olarak sahadaki tek hakem olarak kabul edilen futbol hakemlerinin, futbol dünyasındaki barışçıl ilişkilerin istikrarsız doğası ve futbol yetkililerinin gösterdiği nesnel ve tarafsız imajı koruma ihtiyacı göz önüne alındığında, sosyal yaşamlarında ve davranışlarında çok dikkatli olmaları gerektiğine inanıyorlardı. Söz konusu komisyonların görüşlerine göre, itiraz edilen yayınlar, artık kendilerini savunamayan ölen kişilerin anısına saygısız olan yorumları içeriyordu; Ölen kişinin hafızasının kendisine yönelik saldırılara karşı korunması insani, medeni ve sosyal bir zorunluluk olarak görülmeli ve bu nedenle söz konusu yayın, ulusal, ahlaki ve spor kültürünün değerleriyle tutarsız bilgilerin yayınlanması, yorumlanması ve sosyal ağlarda yayılmasına ilişkin Merkez Hakimler Kurulu'nun yönetmeliğinde açıklanan disiplin suçuydu (bundan böyle Merkez Hakimler Kurulu'nun yönetmeliği olarak da anılacaktır).
Türk makamlarının kararlarında öne sürdükleri bu argümanlar, bu davada - Avrupa Adalet Divanı'nın içtihatlarında belirtilen kriterlere göre - başvuranın ifade özgürlüğü hakkının ve futbol camiasında huzursuzluk ve saldırganlığın önlenmesi gibi rekabet eden çıkarların uygun şekilde dengelendiğine dair hiçbir kanıt sunmamıştır. Söz konusu kararlarda, Türk makamları, belirli bir davanın koşullarını ayrıntılı olarak incelemeden, Merkezi Yargıçlar Kurulunun yönetmeliklerinde açıklandığı gibi, suçla ilgili genel nitelikte bir dizi hususu basitçe belirtmişlerdir.
Ölen gazetecinin eleştirildiği temyiz edilen yayının uygunsuz, saldırgan ve "ulusal, ahlaki veya spor kültürünün" değerlerine aykırı olarak görülebilecek ifadeler içerdiğini kabul etmeye istekli olsalar da, ne disiplin ne de tahkim komisyonu, yayımı ile bağlantılı olarak başvurana uygulanan yaptırımın, huzursuzluğu ve suçu önlemek için meşru bir amaç için haklı olup olmadığını veya böyle bir amaçla orantılı olup olmadığını açıklamadı. Dolayısıyla, söz konusu kararlar, söz konusu yayının - sporla ilgisi olmayan bir konuyla ilgili olan ve yayınlandıktan iki saat sonra kaldırıldığı varsayılan - futbol camiasındaki barışçıl ilişkileri bozacak şekilde olup olmadığına dair hiçbir kanıt göstermedi, örneğin kararlarda yayının destekçilerini gerçek şiddet eylemleri gerçekleştirmeye kışkırttığı veya kışkırtabileceği gösterilmemiştir. Ayrıca, Türk makamlarının, başvuranın lisansının otomatik olarak iptal edilmesi nedeniyle kariyerine son veren verilen cezanın niteliğini ve ciddiyetini ve bu yaptırımın başvuranın ve futbol alanındaki diğer profesyonellerin ifade özgürlüğü haklarını kullanmalarına karşı sahip olabileceği caydırıcı etkiyi dikkate almadığı da açıktır. Sonuç olarak, Türk makamları, görünüşe göre, bu davada, ifade özgürlüğü hakkı davalarında Avrupa Adalet Divanı'nın belirlediği kriterler ışığında, koşulların uygun bir analizini gerçekleştirmemişlerdir.
"Naki ve AMED Spor Kulüpleri Birliği / Türkiye" davasında (Naki ve AMED Sportif Faaliyetler Kulübü Derneği /. Türkiye) Disiplin ve Tahkim komisyonları, itiraz edilen yorumların sporda şiddeti ve değersiz davranışları teşvik ettiğini ve takipçilerinin protestolarına yol açtığını, bu yorumların imajlarını zedeledikleri sporla hiçbir ilgisi olmadığını, sporun barışçıl doğasını baltalamak için ideolojik propaganda yapmak için yaratıldıklarını ve dolayısıyla ideolojik propaganda oluşturan spor karşıtı ifadeler olduklarını düşünmüşlerdir.
Türkiye mahkemelerinin söz konusu muhakemesi, bu davada - Avrupa Adalet Divanı'nın içtihatlarında ortaya konan ilgili kriterlere göre - bir yandan başvuranların ifade özgürlüğü hakkı ile diğer yandan futbol camiasında huzursuzluğun ve düşmanlığın önlenmesi gibi muhalif çıkarlar arasında uygun bir denge kurduklarının belirlenmesine izin vermemiştir. Türk makamları, genel terimlerle, davacıların suçlandığı spor karşıtı yorum ve ideolojik propaganda suçlarının, davanın koşullarının ayrıntılı bir değerlendirmesi olmaksızın tanımlandığı Merkez Hakimler Kurulu'nun tüzüğünden bazı çıkarımları basitçe aktardılar.
Sedat Doan v. Türkiye davasında (Sedat Doan v. Türkiye) Türkiye) Başvuranın bir televizyon programında ifade ettiği yorumlarla ilgili ilk disiplin soruşturmasında, Türk makamları, temyiz edilen yorumların eleştiri sınırlarını aştığına, Türkiye Futbol Federasyonu başkanının ve diğer çalışanlarının haysiyetini ihlal ettiğine, söz konusu kişilere karşı toplumun hor görülmesine neden olduğuna, federasyonu karalayan ve aşağılayan ifadeler olduğuna, doğası gereği spor karşıtı olduğuna ve bu nedenle ifade özgürlüğü hakkının sağladığı korumalara tabi olmadığına karar verdiler. Twitter'a bilgi gönderilmesine ilişkin ikinci disiplin duruşması sırasında Türk makamları, söz konusu mesajların - Türkiye Futbol Federasyonu başkanına yöneltildiği ve toplumu federasyona, çalışanlarına ve yönetim kurulu üyelerine karşı aşağılayıcı bir tavırla kışkırtmayı amaçladığı için - spor alanında hüküm sürmesi gereken barışçıl ilişkileri ihlal ettiğini ve ifade özgürlüğü hakkına verilen korumaların kapsamadığı spor karşıtı yorumlar olduğunu düşündüler.
Türk makamlarının bu gerekçeleri, bu davada, Avrupa Adalet Divanı'nın içtihatlarında ortaya konan ilgili kriterlere göre, bir yandan başvuranın ifade özgürlüğü hakkı ile diğer yandan Türkiye Futbol Federasyonu çalışanlarının mahremiyetlerine saygı gösterme hakkı ile futbol camiasında huzursuzluk ve düşmanlığın önlenmesi gibi diğer muhalif çıkarlar arasında uygun bir denge bulduklarını tespit etmemiştir. Nitekim Türk makamları, genel terimlerle, davacının işlediği suçların, davanın koşullarını ayrıntılı olarak değerlendirmeden, spor karşıtı yorumlar ve ideolojik propaganda şeklinde suçların tanımlandığı Merkez Hakimler Kurulu yönetmeliğinden bazı çıkarımları basitçe aktarmışlardır.
Bu nedenle, "Naki ve AMED Spor Kulüpleri Birliği v. Türkiye" (Naki ve AMED Sportif Faal İşler Kulübü Derneği v. Türkiye) ve "Sedat Doan v. Türkiye" (Sedat Do an v. Türkiye) davalarında, Türk makamlarının kararlarında, bu davalarda sunulan sözlü ifadelerin veya yazılı yorumların şiddeti, nefreti veya hoşgörüsüzlüğü kışkırtacağına veya teşvik edeceğine dair ikna edici bir argüman yoktu. Sonuç olarak, bu kararlar, özellikle temyiz edilen yorumların içeriği ve bağlamı dikkate alınarak, başvuranların ifade özgürlüğü haklarını kullanmalarına müdahalenin haklı olup olmadığına dair uygun cevaplar sağlamamıştır. Ayrıca bu kararlar, yetkililerin, örneğin ifadelerin ilgili fikirlerin destekçilerini şiddet eylemleri gerçekleştirmeye gerçekten çağırdığını veya çağırabileceğini göstermedikleri göz önüne alındığında, temyiz edilen yorumların olumsuz sonuçlara yol açıp açamayacağını hiçbir şekilde netleştirmedi. Sonuç olarak, bu davalarda Türk makamları, ifade özgürlüğü hakkının ihlaline ilişkin davalarda Avrupa Adalet Divanı'nın belirlediği ve uyguladığı tüm kriterleri dikkate alarak uygun bir analiz yapmamıştır.
Sonuç olarak, Türk makamlarının her üç davada da uygulanan önlemleri haklı çıkarmak için ileri sürdükleri argümanlar, şikayetlerin özüne atıfta bulunmuyordu ve demokratik bir toplumda yeterli değildi ve gerekli değildi ve belirlenen meşru amaçlarla orantılı değildi.
KARAR
Davada Sözleşmenin 10. maddesinin gereklerinin ihlali kabul edildi (oybirliğiyle kabul edildi).
Her üç davada da Avrupa Adalet Divanı, tahkim komisyonunun bağımsızlık eksikliği ve tarafsızlığına ilişkin olarak Sözleşmenin 6. maddesinin 1. fıkrasının oybirliğiyle ihlal edildiğini tespit etmiştir.
TAZMİNAT
Sözleşmenin 41. maddesinin uygulanmasına göre. İbrahim Tokmak v. Türkiye davasında Avrupa Adalet Divanı, başvurana manevi zarar tazminatı olarak 7.800 Euro karar vermiş, maddi zarar tazminatı talebi reddedilmiştir. "Naki ve AMED Spor Kulüpleri Birliği / Türkiye" davasında (Naki ve AMED Sportif Faaliyetler Kulübü Derneği /. Türkiye) Avrupa Adalet Divanı, başvuranlara toplu olarak 6.058 Avro maddi zarar tazminatı, Naki'ye başvuran kişiye manevi zarar tazminatı olarak 2.000 avro, Türkiye'ye karşı AMED Spor Kulüpleri Birliği'ne ise manevi zarar tazminatı olarak 6.000 avro verdi. Sedat Doğan v. Türkiye davasında Avrupa Adalet Divanı, başvurana manevi zarar tazminatı olarak 7.800 Euro karar vermiş, maddi zarar tazminatı talebi reddedilmiştir.
Meta Platforms Inc.'in faaliyetleri Facebook ve İnstagram ürünlerinin Rusya Federasyonu topraklarında sosyal ağlarının satışı nedeniyle aşırılık yanlısı faaliyetlerin uygulanması gerekçesiyle yasaklanmıştır.
Yayının kaynağı: https://espchhelp.ru/blog/4832-ibrahim-tokmak-turkiye-naki-ve-spor-kulupleri-birligi-amed-turkiye-sedat-doan-turkiye .
