Дополнения от 24.07.2024 к практике в Комитетах ООН
Соображения Комитета ООН по правам человека (далее - Комитет) от 26 марта 2018 г. по делу Александр Тыванчук и другие против Республики Беларусь (сообщение N 2201/2012).
В 2012 году авторам сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Республике Беларусь.
Тема сообщения: отсутствие справедливого судебного разбирательства
Вопросы существа: компетентный, независимый и беспристрастный суд; справедливое судебное разбирательство; факты и доказательства; право на обжалование.
Правовые позиции Комитета: Комитет напоминает, что пункт 5 статьи 14 Международного пакта о гражданских и политических правах налагает на государство-участник обязанность пересмотра существенным образом, одновременно на основе достаточности доказательств и норм права, осуждения и приговора так, чтобы процедура делала возможным должное рассмотрение характера дела <33> (пункт 6.5 Соображений).
Хотя в Пакте и не запрещено разбирательство дел гражданских лиц в военных судах, такая практика в нем не предусмотрена. Комитет отмечает, что проведение судебных процессов над гражданскими лицами в военных судах создает серьезные проблемы с точки зрения справедливого, беспристрастного и независимого отправления правосудия. В этой связи в целях обеспечения права на справедливое судебное разбирательство государства-участники, как правило, несут обязательство принимать все необходимые меры с целью запрета проведения судебных процессов над гражданскими лицами в военных судах (пункт 7.2 Соображений) (См., inter alia, CCPR/C/RWA/CO/4, пункт 34; CCPR/C/VEN/CO/4, пункт 16; CCPR/C/KGZ/CO/4, пункт 20; CAT/C/PAK/CO/1, пункты 10 - 13; CAT/C/LBN/CO/1, пункты 32 и 35; CAT/C/COL/CO/5, пункт 11; CED/C/CUB/CO/1, пункты 19 - 20; CED/C/COL/CO/1, пункт 21; и E/CN.4/Sub.2/2005/9, принцип N 9. См., inter alia, Европейский суд по правам человека, Эргин против Турции (N 6) (заявление N 47533/99), решение от 4 мая 2006 года, пункты 47 - 49, и Михно против Украины (заявление N 32514/12), решение от 1 сентября 2016 года, пункты 164 - 165; Межамериканский суд по правам человека, Дюран и Угарет против Перу, решение от 16 августа 2010 года, пункт 117, и Канторал-Бенавидес против Перу, решение от 18 августа 2000 года, пункт 113; а также Африканская комиссия по правам человека и народов, Принципы и руководящие указания по вопросам прав человека и народов в контексте борьбы с терроризмом в Африке, часть 4 (B).).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: Комитет принимает к сведению утверждение авторов о том, что 26 октября 2004 года и 5 августа 2005 года они предстали перед судом и были признаны виновными по Уголовному кодексу Минским военным судом после решения Председателя Верховного суда о передаче их дела в военный суд, даже несмотря на то, что никто их них не являлся военнослужащим... В настоящем случае государство-участник не оспаривает тот факт, что авторы были гражданскими лицами. Комитет приходит к выводу о нарушении пункта 1 статьи 14 Пакта в результате разбирательства дела и осуждения авторов Военным судом (пункт 7.2 Соображений).
Комитет принимает к сведению жалобу г-на Тыванчука на то, что из-за чрезмерных судебных сборов Брестский областной суд не смог рассмотреть его кассационную жалобу от 5 мая 2006 года на решение гражданского суда, в результате чего он был лишен доступа к суду в нарушение пункта 1 статьи 14 Пакта. Комитет... отмечает, что автор должен был уплатить судебные сборы в размере 5% от суммы ущерба, который ему надлежало оплатить в соответствии с вынесенным ему приговором по уголовному делу. Сумма ущерба составляла 904 773 450 рублей (Приблизительно 421 000 долл. США) и соответственно судебные сборы были рассчитаны в размере 45 238 675 рублей (Приблизительно 21 000 долл. США.). Комитет... отмечает, что автор представил суду доказательства своей заработной платы и что его ежемесячный доход составлял 297 600 рублей (Приблизительно 128 долл. США.). Автор также сообщил, что во исполнение приговора Минского военного суда его имущество было конфисковано. Комитет отмечает, что суд Московского района города Бреста, действуя в качестве кассационного суда, и Верховный суд в качестве надзорного суда отклонили просьбу автора об отмене судебных сборов, а также отказали в удовлетворении его апелляционной жалобы из-за того, что он не уплатил упомянутые сборы, не принимая при этом во внимание доводы автора о том, что такие сборы были чрезмерны велики и он был не в состоянии их выплатить. Комитет отмечает, что по закону суды вправе отменять такие сборы. Произвольно отказав в удовлетворении прошения автора об отмене судебных сборов без учета индивидуальных обстоятельств его дела, они отказали автору в доступе к судам и соответственно к возможности пересмотра его дела в рамках судебной процедуры, установленной в соответствии с национальным законодательством (См., mutatis mutandis, Эреля и Няккяляйярви против Финляндии (CCPR/C/73/D/779/1997), пункт 7.2.). Комитет приходит к выводу, что эта часть сообщения также свидетельствует о нарушении пункта 1 статьи 14 Пакта (пункт 7.4 Соображений).
Комитет.... считает, что государство-участник нарушило пункт 1 статьи 14 Пакта в отношении всех авторов в части разбирательства в Минском военном суде и в отношении г-на Тыванчука в части отказа гражданских судов отменить судебные сборы. Комитет напоминает свой вывод о том, что государство-участник также нарушило свои обязательства по статье 1 Факультативного протокола (пункт 8 Соображений). "Комитет принимает к сведению утверждение государства-участника об отсутствии правовых оснований для рассмотрения сообщения авторов в силу того, что оно было зарегистрировано в нарушение положений Факультативного протокола, а также учитывает его заявление о том, что оно не будет сотрудничать с Комитетом в связи с принятыми по настоящему сообщению Соображениями" (пункт 5.1 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4884-26-marta-2018-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka .
Views of the UN Human Rights Committee (hereinafter referred to as the Committee) dated March 26, 2018 in the case of Alexander Tyvanchuk and Others v. the Republic of Belarus (communication No. 2201/2012).
In 2012, the authors of the communication were assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to the Republic of Belarus.
Subject matter: lack of a fair trial
Substantive issues: competent, independent and impartial court; fair trial; facts and evidence; right to appeal.
The Committee's legal position: The Committee recalls that article 14, paragraph 5, of the International Covenant on Civil and Political Rights imposes on the State party the obligation to review substantially, simultaneously on the basis of sufficient evidence and the rules of law, the conviction and sentence so that the procedure allows due consideration of the nature of the case <33> (paragraph 6.5 of the Views).
Although the Covenant does not prohibit the trial of civilians in military courts, it does not provide for such a practice. The Committee notes that the conduct of trials of civilians in military courts poses serious challenges to the fair, impartial and independent administration of justice. In this regard, in order to ensure the right to a fair trial, States parties generally have an obligation to take all necessary measures to prohibit the trial of civilians in military courts (paragraph 7.2 of the Views) (See, inter alia, CCPR/C/RWA/CO/4, paragraph 34; CCPR/C/VEN/CO/4, paragraph 16; CCPR/C/KGZ/CO/4, paragraph 20; CAT/C/PAK/CO/1, paragraphs 10-13; CAT/C/LBN/CO/1, paragraphs 32 and 35; CAT/C/COL/CO/5, paragraph 11; CED/C/CUB/CO/1, paragraphs 19-20; CED/C/CO/CO/1, paragraph 21; and E/CN.4/Sub.2/2005/9, Principle No. 9. See, inter alia, the European Court of Human Rights, Ergin v. Turkey (No. 6) (application No. 47533/99), decision of 4 May 2006, paragraphs 47-49, and Mikhno v. Ukraine (application No. 32514/12), decision of 1 September 2016, paragraphs 164-165; Inter-American Court of Human Rights, Durand and Ugaret v. Peru, judgment of 16 August 2010, paragraph 117, and Cantoral-Benavides v. Peru, judgment of 18 August 2000, paragraph 113; as well as the African Commission on Human and Peoples' Rights, Principles and Guidelines on Human and Peoples' Rights in the context of combating terrorism in Africa, part 4 (B).).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: The Committee takes note of the authors' claim that on October 26, 2004 and August 5, 2005, they were tried and found guilty under the Criminal Code by the Minsk Military Court after the decision of the Chairman of the Supreme Court to transfer their case to a military court, even though no one He was not a military man... In the present case, the State party does not dispute that the authors were civilians. The Committee concludes that there has been a violation of article 14, paragraph 1, of the Covenant as a result of the trial and conviction of the authors by a Military Court (paragraph 7.2 of the Views).
The Committee takes note of Mr. Tyvanchuk's complaint that, due to excessive court fees, the Brest Regional Court was unable to consider his appeal of 5 May 2006 against the decision of the civil court, as a result of which he was denied access to the court in violation of article 14, paragraph 1, of the Covenant. The Committee... Notes that the author had to pay court fees in the amount of 5% of the amount of damage that he had to pay in accordance with the sentence imposed on him in the criminal case. The amount of damage amounted to 904,773,450 rubles (approximately $421,000). Accordingly, the court fees were calculated in the amount of 45,238,675 rubles (approximately $21,000). The Committee... Notes that the author provided the court with evidence of his salary and that his monthly income amounted to 297,600 rubles (approximately $128). The author also reported that his property had been confiscated in pursuance of the verdict of the Minsk Military Court. The Committee notes that the Court of the Moskovsky District of Brest, acting as the Court of Cassation, and the Supreme Court, as the supervisory court, rejected the author's request to cancel the court fees, and also refused to satisfy his appeal due to the fact that he did not pay the fees mentioned, without taking into account the author's arguments about that such fees were excessively high and he was unable to pay them. The Committee notes that, by law, the courts have the right to cancel such fees. By arbitrarily rejecting the author's request for the cancellation of court fees without taking into account the individual circumstances of his case, they denied the author access to the courts and, accordingly, the possibility of reviewing his case under the judicial procedure established in accordance with national law (See, mutatis mutandis, Erel and Nyakkalyajärvi v. Finland (CCPR/C/73/D/779/1997), paragraph 7.2.). The Committee concludes that this part of the communication also reveals a violation of article 14, paragraph 1, of the Covenant (paragraph 7.4 of the Views).
The Committee.... Considers that the State party has violated article 14, paragraph 1, of the Covenant in respect of all the authors with regard to the proceedings before the Minsk Military Court and in respect of Mr. Tyvanchuk with regard to the refusal of civil courts to cancel court fees. The Committee recalls its conclusion that the State party has also violated its obligations under article 1 of the Optional Protocol (paragraph 8 of the Views). "The Committee takes note of the State party's claim that there is no legal basis for considering the authors' communication due to the fact that it was registered in violation of the provisions of the Optional Protocol, and also takes into account its statement that it will not cooperate with the Committee in connection with the Views adopted on the present communication" (paragraph 5.1 of the Views).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4885-on-march-26-2018-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee .
2018年3月26日联合国人权事务委员会(下称委员会)在Alexander Tyvanchuk等人诉白俄罗斯共和国案中的意见(第2201/2012号来文)。
2012年协助来文提交人准备了申诉。 随后，该申诉转达白俄罗斯共和国。
主题：缺乏公平审判
实质性问题：主管、独立和公正的法院；公平审判；事实和证据；上诉权。
委员会的法律立场：委员会回顾，《公民权利和政治权利国际公约》第十四条第5款规定缔约国有义务在充分证据和法律规则的基础上，同时对定罪和判刑进行实质性审查，以便程序能够适当考虑案件的性质(《意见》第6.5段)。
虽然《盟约》并未禁止在军事法院审判平民,但它没有规定这种做法。 委员会注意到，在军事法庭审判平民对公正、公正和独立的司法行政构成严重挑战。 在这方面，为了确保公平审判的权利，缔约国一般有义务采取一切必要措施，禁止在军事法庭审判平民(《意见》第7.2段)(除其他外，见CCPR/C/RWA/CO/4，第34段；CCPR/C/VEN/CO/4，第16段；CCPR/C/KGZ/CO/4，第20段；CAT/C/PAK/CO/1，第10-13段；CAT/C/LBN/CO/1，第32和35段；cat/c/col/co/5，第11段；ced/c/cub/co/1，第19-20段；ced/c/co/co/1，第21段；和E/cn。4/子。2/2005/9，第9号原则。 见欧洲人权法院，Ergin诉土耳其（第6号）（第47533/99号申请），2006年5月4日的决定，第47-49段，Mikhno诉乌克兰（第32514/12号申请），2016年9月1日的决定，第164-165段；美洲人权法院，Durand和Ugaret诉秘鲁，2010年8月16日的判决，第117段，以及Cantoral-benavides诉秘鲁，2000年8月18日判决，第113段; 以及非洲人权和人民权利委员会，关于在非洲打击恐怖主义方面的人权和人民权利的原则和准则，第4(B)部分。).
委员会对案件事实情况的评估：委员会注意到提交人声称，2004年10月26日和2005年8月5日，在最高法院主席决定将他们的案件移交军事法庭后，明斯克军事法庭对他们进行了审判并判定他们有罪，尽管没有人不是军人。.. 在本案中，缔约国不质疑提交人是平民。 委员会的结论是，军事法庭对提交人进行审判和定罪，违反了《公约》第十四条第1款(《意见》第7.2段)。
委员会注意到Tyvanchuk先生的申诉，即由于法庭费用过高，布雷斯特地区法院未能审议他2006年5月5日对民事法庭裁决提出的上诉，因此他被拒绝出庭，违反了《公约》第十四条第1款。 委员会。.. 注意到提交人必须按照刑事案件中对他判处的刑罚，按他必须支付的损害赔偿额的5%支付法庭费用。 损失金额达904,773,450卢布（约421,000美元）。 因此，法院费用计算为45,238,675卢布（约21,000美元）。 委员会。.. 注意到提交人向法院提供了他的工资证据，他的月收入为297 600卢布(约128美元)。 提交人还报告说，根据明斯克军事法庭的判决，他的财产被没收。 委员会注意到，作为最高上诉法院的布列斯特Moskovsky区法院和作为监察院的最高法院驳回了提交人关于取消法院费用的请求，并拒绝满足他的上诉，因为他没有支付上述费用，而没有考虑到提交人关于这些费用过高而他无法支付这些费用的论点。 委员会注意到，根据法律，法院有权取消这种费用。 他们在没有考虑到提交人案件的个别情况的情况下，任意拒绝提交人关于取消法庭费用的请求，从而拒绝提交人诉诸法庭，并因此拒绝根据根据国内法确定的司法程序审查他的案件的可能性(比照见Erel和Nyakkalyajärvi诉芬兰(CCPR/C/73/D/779/1997)，第7.2段。). 委员会的结论是，来文的这一部分也表明违反了《公约》第十四条第1款(《意见》第7.4段)。
委员会。... 认为缔约国违反了《公约》第十四条第1款，涉及所有提交人在明斯克军事法庭的诉讼程序方面，以及涉及tyvanchuk先生在民事法庭拒绝取消法庭费用方面。 委员会回顾其结论，即缔约国也违反了《任择议定书》第一条规定的义务(《意见》第8段)。 "委员会注意到缔约国声称，由于来文的登记违反了《任择议定书》的规定，因此没有法律依据来审议提交人的来文，并考虑到缔约国关于就本来文通过的意见不与委员会合作的声明"(《意见》第5.1段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4886-2018-3-26 .
Меркаванні Камітэта ААН па правах чалавека (далей - Камітэт) ад 26 сакавіка 2018 г.па справе Аляксандр Тыванчук і іншыя супраць Рэспублікі Беларусь (паведамленне N 2201/2012).
У 2012 годзе аўтарам паведамлення была аказана дапамога ў падрыхтоўцы скаргі. Пасля скарга была камунікаваная Рэспубліцы Беларусь.
Тэма паведамлення: адсутнасць справядлівага судовага разбору
Пытанні істоты: кампетэнтны, незалежны і бесстаронні суд; справядлівае судовае разбіральніцтва; факты і доказы; права на абскарджанне.
Прававыя пазіцыі камітэта: Камітэт нагадвае, што пункт 5 артыкула 14 Міжнароднага пакта аб грамадзянскіх і палітычных правах накладае на дзяржаву-ўдзельніцу абавязак перагляду істотным чынам, адначасова на аснове дастатковасці доказаў і нормаў права, асуджэння і прысуду так, каб працэдура рабіла магчымым належны разгляд характару справы <33> (пункт 6.5 меркаванняў).
Хоць у Пакце і не забаронена разбіральніцтва спраў грамадзянскіх асоб у ваенных судах, такая практыка ў ім не прадугледжаная. Камітэт адзначае, што правядзенне судовых працэсаў над грамадзянскімі асобамі ў ваенных судах стварае сур'ёзныя праблемы з пункту гледжання справядлівага, бесстаронняга і незалежнага адпраўлення правасуддзя. У сувязі з гэтым у мэтах забеспячэння права на справядлівае судовае разбіральніцтва дзяржавы-ўдзельніцы, як правіла, нясуць абавязацельства прымаць усе неабходныя меры з мэтай забароны правядзення судовых працэсаў над грамадзянскімі асобамі ў ваенных судах (пункт 7.2 меркаванняў) (гл., inter alia, CCPR/C/RWA/CO/4, пункт 34; CCPR/C/VEN/CO/4, пункт 16; CCPR/C/KGZ/CO/4, пункт 20; CAT/C/PAK/CO/1, пункты 10 - 13; Cat/C/LBN/Co/1, пункты 32 і 35; cat/C/Col/Co/5, пункт 11; CED/C/Cub/co/1, пункты 19 - 20; CED/C/Col/CO/1, пункт 21; і E/CN.4/Sub.2/2005/9, прынцып N 9. Глядзі, inter alia, Еўрапейскі суд па правах чалавека, Эргін супраць Турцыі (n 6) (заява N 47533/99), рашэнне ад 4 мая 2006 года, пункты 47 - 49, і Міхно супраць Украіны (заява N 32514/12), рашэнне ад 1 верасня 2016 года, пункты 164 - 165; Міжамерыканскі суд па правах чалавека, Дзюран і Угарет супраць Перу, рашэнне ад 16 жніўня 2010 года, пункт 117, і Канторал-Бенавидес супраць Перу, рашэнне ад 18 жніўня 2000 года, пункт 113; а таксама Афрыканская камісія па правах чалавека і народаў, прынцыпы і кіруючыя ўказанні па пытаннях правоў чалавека і народаў у кантэксце барацьбы з тэрарызмам у Афрыцы, Частка 4 (B).).
Ацэнка Камітэтам фактычных абставінаў справы: Камітэт прымае да ведама сцвярджэнне аўтараў аб тым, што 26 кастрычніка 2004 года і 5 жніўня 2005 года яны паўсталі перад судом і былі прызнаныя вінаватымі па крымінальным кодэксе Мінскім ваенным судом пасля рашэння старшыні Вярхоўнага суда аб перадачы іх справы ў ваенны суд, нават нягледзячы на тое, што ніхто іх іх не з'яўляўся вайскоўцам... У гэтым выпадку дзяржава-ўдзельніца не аспрэчвае той факт, што аўтары былі грамадзянскімі асобамі. Камітэт прыходзіць да высновы аб парушэнні пункта 1 артыкула 14 Пакта ў выніку разбору справы і асуджэння аўтараў ваенным судом (пункт 7.2 меркаванняў).
Камітэт прымае да ведама скаргу спадара Тыванчука на тое, што з-за празмерных судовых збораў Брэсцкі абласны суд не змог разгледзець яго касацыйную скаргу ад 5 мая 2006 года на рашэнне грамадзянскага суда, у выніку чаго ён быў пазбаўлены доступу да суда ў парушэнне пункта 1 артыкула 14 Пакта. Камітэт... адзначае, што аўтар павінен быў выплаціць судовыя зборы ў памеры 5% ад сумы шкоды, якую яму належала аплаціць у адпаведнасці з вынесеным яму прысудам па крымінальнай справе. Сума шкоды складала 904 773 450 рублёў (прыблізна 421 000 дал. ЗША) і адпаведна судовыя зборы былі разлічаны ў памеры 45 238 675 рублёў (прыблізна 21 000 дал. ЗША.). Камітэт... адзначае, што аўтар прадставіў суду доказы сваёй заработнай платы і што яго штомесячны даход складаў 297 600 рублёў (прыблізна 128 дал. ЗША.). Аўтар таксама паведаміў, што ў мэтах выканання прысуду Мінскага ваеннага суда яго маёмасць была канфіскавана. Камітэт адзначае, што суд Маскоўскага раёна горада Брэста, дзейнічаючы ў якасці касацыйнага суда, і Вярхоўны суд у якасці нагляднага суда адхілілі просьбу аўтара аб адмене судовых збораў, а таксама адмовілі ў задавальненні яго апеляцыйнай скаргі з-за таго, што ён не заплаціў згаданыя зборы, не прымаючы пры гэтым пад увагу довады аўтара аб тым, што такія зборы былі празмерныя вялікія і ён быў не ў стане іх выплаціць. Камітэт адзначае, што па законе суды маюць права адмяняць такія зборы. Адвольна адмовіўшы ў задавальненні прашэння аўтара аб адмене судовых збораў без уліку індывідуальных абставінаў яго справы, яны адмовілі аўтару ў доступе да судоў і адпаведна да магчымасці перагляду яго справы ў рамках судовай працэдуры, усталяванай у адпаведнасці з нацыянальным заканадаўствам (гл., mutatis mutandis, Эрэля і Няккяляйярви супраць Фінляндыі (CCPR/C/73/D/779/1997), пункт 7.2.). Камітэт прыходзіць да высновы, што гэтая частка паведамлення таксама сведчыць аб парушэнні пункта 1 артыкула 14 Пакта (пункт 7.4 меркаванняў).
Камітэт.... лічыць, што дзяржава-удзельнік парушыла пункт 1 артыкула 14 Пакта ў дачыненні да ўсіх аўтараў у частцы разбору ў Мінскім ваенным судзе і ў дачыненні да спадара Тыванчука ў частцы адмовы грамадзянскіх судоў адмяніць судовыя зборы. Камітэт нагадвае сваю выснову аб тым, што дзяржава-удзельнік таксама парушыла свае абавязацельствы па артыкуле 1 Факультатыўнага пратаколу (пункт 8 меркаванняў). "Камітэт прымае да ведама зацвярджэнне дзяржавы-ўдзельніцы аб адсутнасці прававых падстаў для разгляду паведамлення аўтараў у сілу таго, што яно было зарэгістравана ў парушэнне палажэнняў Факультатыўнага пратаколу, а таксама ўлічвае яго заяву аб тым, што яно не будзе супрацоўнічаць з Камітэтам у сувязі з прынятымі па гэтым паведамленні меркаваннямі" (пункт 5.1 меркаванняў).
Крыніца публікацыі: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4887-26-sakavika-2018-goda-vyjgranaya-sprava-kamitetse-aan-pa-pravakh-chalaveka .
