Дополнения от 28.07.2024 к практике в Комитетах ООН
Дело "Е.Б. против Бельгии". Соображения Комитета по правам ребенка от 3 февраля 2022 года. Сообщение N 55/2018.
В 2018 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Бельгии.
Комитет счел, что, не рассмотрев возможные альтернативы лишению детей свободы при разрешении вопроса о депортации автора сообщения, государство-участник не уделило должного внимания их наилучшим интересам в качестве основного соображения.
Как следовало из текста Соображений, автором сообщения являлась Е.Б., гражданка Сербии. Она представила сообщение от имени своих четырех несовершеннолетних детей, родившихся в Бельгии: Е.Х., родившейся 13 февраля 2012 года, Р.Б., родившейся 6 июля 2013 года, С.Б., родившейся 16 ноября 2014 года, и З.Б., родившейся 10 августа 2017 года. Автор утверждала, что ее дети вследствие лишения свободы являлись жертвами нарушения государством-участником статьи 37 Конвенции о правах ребенка, рассматриваемой отдельно и в совокупности со статьями 3, 24, 28, 29 и 31, и что их депортация в Сербию нарушит статьи 9 и 27 Конвенции (пункт 1.1 Соображений).
Правовые позиции Комитета: ссылаясь на Замечание общего порядка Комитета по правам ребенка N 23 (2017) в сочетании с Замечанием общего порядка N 4 (2017) Комитета по защите прав всех трудящихся-мигрантов и членов их семей, в которых указано, что содержание под стражей ребенка на основании миграционного статуса его родителей представляет собой нарушение прав ребенка и противоречит принципу наилучшего обеспечения интересов ребенка, принимая во внимание вред, присущий любому лишению свободы, и неблагоприятные последствия, которые содержание под стражей, связанное с иммиграцией, может иметь для физического и психического здоровья и развития детей, и что возможность заключения под стражу детей в качестве крайней меры не должна применяться в рамках иммиграционных процедур. Аналогичным образом Комитет напоминает о своих заключительных замечаниях по пятому и шестому докладам Бельгии, в которых он призвал государство-участника прекратить содержание детей в центрах закрытого типа и использовать альтернативы, не связанные с лишением свободы (пункт 13.9 Соображений).
Комитет считает, что осуществление автором сообщения права на судебный пересмотр не может оправдать содержание ее детей под стражей (пункт 13.13 Соображений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: установлено, что дети содержались вместе с матерью в семейном доме в центре закрытого типа для иностранцев с 14 августа до 10 сентября 2018 года, когда им была предоставлена альтернатива содержанию под стражей, а именно - дом возвращения открытого типа, предназначенный для одной семьи. Сбежав 13 сентября 2018 года из этого дома открытого типа, семья была задержана на следующий день, а затем снова помещена в семейный дом в центре закрытого типа; дети и их мать оставались там до их репатриации в Сербию 9 октября 2018 года. Таким образом, дети содержались в центре закрытого типа первый раз в течение четырех недель (с 14 августа по 10 сентября 2018 года), а затем второй раз - в течение трех недель и четырех дней (с 14 сентября по 9 октября 2018 года) (пункты 13.10, 13.11 Соображений).
Комитет отметил, во-первых, что, хотя это место содержания под стражей называлось семейным домом, на самом деле речь шла о центре содержания под стражей закрытого типа. В этой связи он счел, что лишение свободы детей по причинам, связанным с их миграционным статусом или миграционным статусом их родителей, в целом является несоразмерным и, следовательно, произвольным по смыслу статьи 37 "b" Конвенции (пункт 13.12 Соображений).
A/HRC/28/68, п. 80 ("В контексте применения административных мер, связанных с иммиграцией, выглядит очевидным, что лишение свободы детей в силу миграционного статуса их или их родителей никогда не соответствует наилучшим интересам ребенка, превышает требования необходимости, становится абсолютно несоразмерным и может представлять собой жестокое, бесчеловечное или унижающее достоинство обращение с детьми-мигрантами"). См. также: Манфред Новак, "Глобальное исследование Организации Объединенных Наций по вопросу о положении детей, лишенных свободы", ноябрь 2019 года, с. 467 (где указано, что исследования неоднократно доказывали, что детям, содержащимся под стражей по причине их иммиграционного статуса, причиняется серьезный вред, что содержание под стражей иммигрантов всегда было связано с проблемами физического и психического здоровья, обусловленными либо тем, что дети содержались под стражей с существующими заболеваниями, которые усугублялись в заключении, особенно травмами, либо с новыми состояниями, возникающими в условиях содержания под стражей, такими как тревожность и депрессия).
Комитет обратил внимание: государство-участник сочло, что эти длительные периоды содержания под стражей были обусловлены, в частности, многочисленными апелляциями, поданными матерью детей; например, автор сообщения подала ходатайство об освобождении накануне планируемой депортации, а затем подала ряд апелляций, вынудив государство-участник ждать решений соответствующих органов (пункт 13.13 Соображений).
Комитет обратил внимание: государство-участник сочло, что эти длительные периоды содержания под стражей были обусловлены, в частности, многочисленными апелляциями, поданными матерью детей; например, автор сообщения подала ходатайство об освобождении накануне планируемой депортации, а затем подала ряд апелляций, вынудив государство-участника ждать решений соответствующих органов (пункт 13.13 Соображений).
Комитет констатировал, что государство-участник не рассматривало никаких альтернатив лишению детей свободы. Комитет установил: дети ранее жили с бабушкой по отцовской линии, не было никаких доказательств того, что национальные власти изучали возможность сохранения такого образа жизни или какого-либо другого подходящего решения, или что при принятии решений о назначении и продлении их содержания под стражей проводилась оценка наилучших интересов. Комитет счел, что, не рассмотрев возможные альтернативы содержания детей под стражей, государство-участник не уделило должного внимания их наилучшим интересам в качестве основного соображения ни во время их содержания под стражей, ни во время его продления (пункт 13.14 Соображений).
Выводы Комитета: содержание под стражей Е.Х., Р.Б., С.Б. и З.Б. представляло собой нарушение статьи 37 Конвенции, рассматриваемой отдельно и в совокупности со статьей 3 (пункт 13.15 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4900-3-fevralya-2022-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-rebenka .
The case of E.B. v. Belgium. Views of the Committee on the Rights of the Child dated February 3, 2022. Communication No. 55/2018.
In 2018, the author of the communication was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Belgium.
The Committee considered that, by failing to consider possible alternatives to the deprivation of liberty of children in resolving the issue of deportation of the author, the State party had not given due consideration to their best interests as a primary consideration.
As follows from the text of the Considerations, the author of the communication was E.B., a citizen of Serbia. She submitted a communication on behalf of her four minor children born in Belgium: E.H., born on February 13, 2012, R.B., born on July 6, 2013, S.B., born on November 16, 2014, and Z.B., born on August 10, 2017. The author claimed that her children, as a result of their deprivation of liberty, were victims of a violation by the State party of article 37 of the Convention on the Rights of the Child, considered separately and in conjunction with articles 3, 24, 28, 29 and 31, and that their deportation to Serbia would violate articles 9 and 27 of the Convention (paragraph 1.1 of the Views).
Legal positions of the Committee: referring to the general comment of the Committee on the Rights of the Child No. 23 (2017) in combination with General comment No. 4 (2017) of the Committee on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of Their Families, which states that the detention of a child on the basis of the migration status of his parents constitutes a violation the rights of the child and contradicts the principle of the best interests of the child, taking into account the harm inherent in any deprivation of liberty and the adverse consequences that immigration-related detention, It may have consequences for the physical and mental health and development of children, and that the possibility of detaining children as a last resort should not be used in immigration procedures. Similarly, the Committee recalls its concluding observations on Belgium's fifth and sixth reports, in which it called on the State party to end the detention of children in closed-type centres and to use non-custodial alternatives (paragraph 13.9 of the Views).
The Committee considers that the author's exercise of the right to judicial review cannot justify the detention of her children (paragraph 13.13 of the Views).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: it was established that the children were held together with their mother in a family home in a closed-type center for foreigners from August 14 to September 10, 2018, when they were given an alternative to detention, namely, an open-type return home intended for one family. Having escaped from this open-type house on September 13, 2018, the family was detained the next day and then placed back in the family home in the closed-type center; the children and their mother remained there until their repatriation to Serbia on October 9, 2018. Thus, the children were held in a closed-type center for the first time for four weeks (from August 14 to September 10, 2018), and then for the second time for three weeks and four days (from September 14 to October 9, 2018) (paragraphs 13.10, 13.11 of the Considerations).
The Committee noted, firstly, that although this place of detention was called a family home, it was actually a closed-type detention center. In this regard, he considered that the deprivation of liberty of children for reasons related to their migration status or the migration status of their parents was generally disproportionate and therefore arbitrary within the meaning of article 37 (b) of the Convention (paragraph 13.12 of the Views).
A/HRC/28/68, paragraph 80 ("In the context of the application of administrative measures related to immigration, it seems obvious that the deprivation of liberty of children due to the migration status of their or their parents is never in the best interests of the child, exceeds the requirements of necessity, becomes completely disproportionate and may constitute cruel, inhuman or degrading treatment of migrant children"). See also: Manfred Novak, "The United Nations Global Study on the Situation of Children deprived of their liberty", November 2019, p. 467 (where it is stated that studies have repeatedly proved that children detained because of their immigration status are seriously harmed, that immigration detention has always been associated with physical and mental health problems caused either by the fact that children were detained with existing illnesses that were aggravated in detention, especially injuries, or with new conditions arising in conditions of detention, such as anxiety and depression).
The Committee noted that the State party considered that these long periods of detention were due, in particular, to numerous appeals filed by the mother of the children; for example, the author applied for release on the eve of the planned deportation, and then filed a number of appeals, forcing the State party to wait for the decisions of the relevant authorities (paragraph 13.13 of the Views).
The Committee noted that the State party considered that these long periods of detention were due, in particular, to numerous appeals filed by the mother of the children; for example, the author applied for release on the eve of the planned deportation, and then filed a number of appeals, forcing the State party to wait for the decisions of the relevant authorities (paragraph 13.13 of the Views).
The Committee noted that the State party had not considered any alternatives to the deprivation of liberty of children. The Committee found that the children had previously lived with their paternal grandmother, there was no evidence that the national authorities had explored the possibility of maintaining such a lifestyle or any other appropriate solution, or that a best interests assessment had been carried out when deciding on the appointment and extension of their detention. The Committee considered that, by failing to consider possible alternatives to the detention of children, the State party had not given due consideration to their best interests as a primary consideration, either during their detention or during its extension (paragraph 13.14 of the Views).
The Committee's conclusions: The detention of E.H., R.B., S.B. and Z.B. constituted a violation of article 37 of the Convention, considered separately and in conjunction with article 3 (paragraph 13.15 of the Views).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4901-on-february-3-2022-the-case-was-won-in-the-un-committee-on-the-rights-of-the-child .
E.B.诉比利时案。 2022年2月3日儿童权利委员会的意见。 第55/2018号来文。
2018年,来文提交人得到了协助准备投诉。 随后,将申诉转达比利时。
委员会认为,在解决驱逐提交人的问题时,缔约国没有考虑剥夺儿童自由的可能替代办法,因此没有将他们的最大利益作为首要考虑。
2.从审议案文来看,来文提交人是塞尔维亚公民E.B.。 她代表她在比利时出生的四个未成年子女提交了来文:E.H.,2012年2月13日出生,R.B.,2013年7月6日出生,S.B.,2014年11月16日出生,Z.B.,2017年8月10日出生。 提交人声称,她的子女因被剥夺自由而成为缔约国违反《儿童权利公约》第三十七条的受害者,该条与第三条、第二十四条、第二十八条、第二十九条和第三十一条一起单独审议,将他们驱逐到塞尔维亚将违反《公约》第九条和第二十七条(《意见》第1.1段)。
委员会的法律立场:提及儿童权利委员会第23号一般性意见(2017年),结合保护所有移徙工人及其家庭成员权利委员会第4号一般性意见(2017年),其中指出,根据父母的移徙状况拘留儿童构成侵犯儿童权利,违反儿童最大利益原则,同时考虑到剥夺自由所固有的伤害和与移民有关的拘留所带来的不利后果, 它可能对儿童的身心健康和发展产生影响,在移民程序中不应使用拘留儿童作为最后手段的可能性。 同样,委员会回顾其关于比利时第五次和第六次报告的结论性意见,其中呼吁缔约国停止在封闭式中心拘留儿童,并使用非拘禁替代办法(《意见》第13.9段)。
委员会认为,提交人行使司法审查权不能成为拘留其子女的理由(《意见》第13.13段)。
委员会对案件事实情况的评估:确定2018年8月14日至9月10日期间,这些儿童与其母亲一起被关押在一个封闭式外国人中心的家庭住宅中,当时他们被 这家人于2018年9月13日逃离这座开放式房屋,第二天被拘留,然后被安置回封闭式中心的家庭住宅;孩子们和他们的母亲一直呆在那里,直到2018年10月9日被遣返塞尔维亚。 因此,孩子们第一次在封闭式中心举行四周(从8月14到9月10,2018),然后第二次举行三周零四天(从9月14到10月9,2018)(考虑因素第13.10,13.11段)。
委员会首先注意到,虽然这个拘留场所被称为家庭之家,但实际上是一个封闭式拘留中心。 在这方面,他认为,出于与移徙地位或其父母的移徙地位有关的原因剥夺儿童自由一般是不成比例的,因此在《公约》第37条(b)款的意义上是任意的(《意见》第13.12段)。
A/HRC/28/68,第80段("在适用与移民有关的行政措施的情况下,由于其或其父母的移徙地位而剥夺儿童的自由似乎显然永远不符合儿童的最大利益,超过必要的要求,变得完全不相称,并可能构成对移徙儿童的残忍、不人道或有辱人格的待遇")。 另见:Manfred Novak,"联合国关于被剥夺自由儿童境况的全球研究",2019年11月,p。 467(其中指出,研究一再证明,因移民身份而被拘留的儿童受到严重伤害,移民拘留一直与身心健康问题有关,这些问题要么是由于儿童被拘留时已有疾病加重,特别是受伤,要么是由于拘留条件中出现的新情况,如焦虑和抑郁)。
委员会注意到,缔约国认为,这些长时间的拘留特别是由于儿童母亲提出的许多上诉;例如,提交人在计划驱逐出境前夕申请释放,然后提出了许多上诉,迫使缔约国等待有关当局的决定(《意见》第13.13段)。
委员会注意到,缔约国认为,这些长时间的拘留特别是由于儿童母亲提出的许多上诉;例如,提交人在计划驱逐出境前夕申请释放,然后提出了许多上诉,迫使缔约国等待有关当局的决定(《意见》第13.13段)。
委员会注意到,缔约国没有考虑剥夺儿童自由的任何替代办法。 委员会发现,这些儿童以前与他们的祖母同住,没有证据表明国家当局探讨了维持这种生活方式或任何其他适当解决办法的可能性,也没有证据表明在决定对其拘留的任命和延长时进行了最大利益评估。 委员会认为,由于缔约国没有考虑拘留儿童以外的其他可能办法,无论是在拘留期间还是在延长拘留期间,都没有将儿童的最大利益作为首要考虑(《意见》第13.14段)。
委员会的结论:对E.H.、R.B.、S.B.和Z.B.的拘留违反了《公约》第37条,经单独审议并与第3条一并审议(《意见》第13.15段)。
Oleg Petukhov, advocaat gespecialiseerd in internationaal recht, +7-929-527-81-33, help@espchhelp.ru .
Bron van de publicatie: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4903-op-3-februari-2022-werd-de-zaak-gewonnen-in-het-vn-comit-voor-de-rechten-van-het-kind .
De zaak van E. B. V. België. Standpunten van de Commissie rechten van het kind van 3 februari 2022. Mededeling Nr. 55/2018.
In 2018 werd de auteur van de mededeling bijgestaan bij het opstellen van een klacht. Vervolgens werd de klacht aan België meegedeeld.
Het Comité was van mening dat de staat die partij is, door bij het oplossen van de kwestie van de uitzetting van de auteur geen rekening te houden met mogelijke alternatieven voor de vrijheidsberoving van kinderen, niet in de eerste plaats rekening had gehouden met hun belangen.
Zoals uit de tekst van de overwegingen blijkt, was de auteur van de mededeling E. B., Een Servische Burger. Zij diende een mededeling in namens haar vier minderjarige kinderen geboren in België: E. H., geboren op 13 februari 2012, R. B., geboren op 6 juli 2013, S. B., geboren op 16 November 2014, en Z. B., geboren op 10 augustus 2017. De auteur beweerde dat haar kinderen, als gevolg van hun vrijheidsberoving, het slachtoffer waren van een schending door de staat die partij is van artikel 37 van het Verdrag inzake de rechten van het kind, afzonderlijk beschouwd en in samenhang met de artikelen 3, 24, 28, 29 en 31, en dat hun uitzetting naar Servië in strijd zou zijn met de artikelen 9 en 27 van het Verdrag (paragraaf 1.1 van de standpunten).
Juridische standpunten van de Commissie: verwijzend naar de Algemene Opmerking van de Commissie voor de rechten van het kind Nr. 23 (2017) in combinatie met de Algemene Opmerking nr. 4 (2017) van de Commissie voor de bescherming van de rechten van alle migrerende werknemers en hun gezinsleden, waarin wordt gesteld dat de detentie van een kind op basis van de migratiestatus van zijn ouders een schending van de rechten van het kind vormt en in strijd is met het beginsel van het belang van het kind, rekening houdend met de schade die inherent is aan elke vrijheidsberoving en de nadelige gevolgen die immigratiegerelateerde detentie met zich meebrengt., Het kan gevolgen hebben voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid en ontwikkeling van kinderen en dat de mogelijkheid om kinderen als laatste redmiddel vast te houden niet in immigratieprocedures mag worden gebruikt. Evenzo herinnert het Comité aan zijn slotopmerkingen over het vijfde en zesde verslag van België, waarin het de staat die partij is heeft opgeroepen een einde te maken aan de detentie van kinderen in gesloten centra en alternatieven te gebruiken die niet tot bewaring worden gehouden (paragraaf 13.9 van de standpunten).
Het Comité is van mening dat de uitoefening door de auteur van het recht op rechterlijke toetsing de detentie van haar kinderen niet kan rechtvaardigen (paragraaf 13.13 van de zienswijze).
De beoordeling door de Commissie van de feitelijke omstandigheden van de zaak: vastgesteld werd dat de kinderen van 14 augustus tot 10 September 2018 samen met hun moeder werden vastgehouden in een gezinswoning in een gesloten Centrum voor buitenlanders, toen ze een alternatief voor detentie kregen, namelijk een open terugkeerhuis bedoeld voor één gezin. Nadat het gezin op 13 September 2018 uit dit open huis was ontsnapt, werd het de volgende dag vastgehouden en vervolgens weer in het familiehuis in het gesloten Centrum geplaatst; de kinderen en hun moeder bleven daar tot hun repatriëring naar Servië op 9 oktober 2018. De kinderen werden dus voor het eerst vier weken (van 14 augustus tot 10 September 2018) in een gesloten centrum gehouden en vervolgens voor de tweede keer drie weken en vier dagen (van 14 September tot 9 oktober 2018) (paragrafen 13.10, 13.11 van de overwegingen).
De Commissie merkte in de eerste plaats op dat hoewel deze plaats van detentie een gezinswoning werd genoemd, het in feite een gesloten detentiecentrum was. In dit verband is hij van mening dat de vrijheidsbeneming van kinderen om redenen die verband houden met hun migratiestatus of de migratiestatus van hun ouders in het algemeen onevenredig en derhalve willekeurig is in de zin van artikel 37, sub b, van het Verdrag (punt 13.12 van de zienswijze).
A / HRC / 28 / 68, punt 80 ("In het kader van de toepassing van administratieve maatregelen in verband met immigratie lijkt het duidelijk dat de vrijheidsbeneming van kinderen als gevolg van de migratiestatus van hun of hun ouders nooit in het belang van het kind is, de noodzakelijkheidsvereisten overschrijdt, volledig onevenredig wordt en een wrede, onmenselijke of vernederende behandeling van migrantenkinderen kan vormen"). Zie ook: Manfred Novak, "the United Nations Global Study on the Situation of Children deprived of their liberty", November 2019, blz. 467 (wanneer wordt gesteld dat uit studies herhaaldelijk is gebleken dat kinderen die wegens hun immigratiestatus worden vastgehouden, ernstig worden geschaad, dat detentie bij immigratie altijd in verband is gebracht met lichamelijke en geestelijke gezondheidsproblemen die worden veroorzaakt door het feit dat kinderen werden vastgehouden met bestaande ziekten die in detentie verergerd werden, met name verwondingen, of met nieuwe omstandigheden die zich in detentieomstandigheden voordoen, zoals angst en depressie).
Het Comité merkte op dat de staat die partij is van mening was dat deze lange perioden van detentie met name te wijten waren aan talrijke beroepen die door de moeder van de kinderen waren ingediend; de auteur heeft bijvoorbeeld aan de vooravond van de geplande uitzetting om vrijlating verzocht en vervolgens een aantal beroepen ingediend, waardoor de staat die partij is gedwongen werd te wachten op de beslissingen van de relevante autoriteiten (paragraaf 13.13 van de standpunten).
Het Comité merkte op dat de staat die partij is van mening was dat deze lange perioden van detentie met name te wijten waren aan talrijke beroepen die door de moeder van de kinderen waren ingediend; de auteur heeft bijvoorbeeld aan de vooravond van de geplande uitzetting om vrijlating verzocht en vervolgens een aantal beroepen ingediend, waardoor de staat die partij is gedwongen werd te wachten op de beslissingen van de relevante autoriteiten (paragraaf 13.13 van de standpunten).
Het Comité merkte op dat de staat die partij is geen alternatieven voor de vrijheidsberoving van kinderen had overwogen. Het Comité constateerde dat de kinderen eerder bij hun grootmoeder van vaderszijde hadden gewoond, dat er geen bewijs was dat de nationale autoriteiten de mogelijkheid hadden onderzocht om een dergelijke levensstijl of een andere passende oplossing te handhaven, of dat er een beoordeling van het belang was uitgevoerd bij de beslissing over de benoeming en verlenging van hun detentie. Het Comité was van mening dat de staat die partij is, door geen rekening te houden met mogelijke alternatieven voor de detentie van kinderen, noch tijdens de detentie noch tijdens de verlenging ervan naar behoren rekening had gehouden met hun belangen (paragraaf 13.14 van de standpunten).
De conclusies van de Commissie: de detentie van E. H., R. B., S. B. en Z. B. vormt een schending van artikel 37 van het Verdrag, afzonderlijk en in samenhang met artikel 3 (paragraaf 13.15 van de zienswijzen).
Bron van de publicatie: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4903-op-3-februari-2022-werd-de-zaak-gewonnen-in-het-vn-comit-voor-de-rechten-van-het-kind .