Дополнения от 02.08.2024 к практике в Комитетах ООН
Дело "Н.Б. против Грузии". Соображения Комитета по правам ребенка от 1 июня 2022 года. Сообщение N 84/2019.
В 2020 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалоб. Впоследствии жалобы была коммуницирована Грузии.
Комитет по правам человека счел, что обращение в виде телесного наказания, которому подвергся автор сообщения в детском саду, было формой насилия в отношении ребенка, как это определено в статье 19 Конвенции о правах ребенка. Учитывая особую уязвимость автора как ребенка в возрасте 3,5 лет, статус воспитательницы, наделенной властью и контролем над автором, а также роль детского сада в обеспечении базовой государственной услуги, представлявшей общий интерес и заключавшейся в заботе о детях и их образовании, Комитет пришел к выводу: государство-участник не приняло во внимание травмы, полученные автором, когда он находился под опекой государственного детского сада, и что поэтому ответственность государства-участника за его травмы наступает в соответствии со статьей 19 Конвенции. Комитет также резюмировал: национальные власти не приложили должных усилий и не провели оперативного и эффективного расследования предполагаемых телесных наказаний в нарушение обязательств государства-участника по статье 19 Конвенции о правах ребенка.
Как усматривалось из текста Соображений, автор сообщения в том числе заявлял о нарушении его прав по статье 19 Конвенции о правах ребенка. Он утверждал: государство-участник не приняло соответствующих законодательных мер по запрещению всех форм насилия в отношении детей, включая телесные наказания, как это было рекомендовано Комитетом по правам ребенка после рассмотрения четвертого периодического доклада государства-участника. Он указал на отсутствие прямого запрета телесных наказаний в официальных учреждениях по уходу за детьми младшего возраста человека счел, что обращение в виде телесного наказания, которому подвергся автор сообщения в детском саду, было формой насилия в отношении ребенка, как это определено в статье 19 Конвенции о правах ребенка. Учитывая особую уязвимость автора как ребенка в возрасте 3,5 лет, статус воспитательницы, наделенной властью и контролем над автором, а также роль детского сада в обеспечении базовой государственной услуги, представлявшей общий интерес и заключавшейся в заботе о детях и их образовании, Комитет пришел к выводу: государство-участник не приняло во внимание травмы, полученные автором, когда он находился под опекой государственного детского сада, и что поэтому ответственность государства-участника за его травмы наступает в соответствии со статьей 19 Конвенции. Комитет также резюмировал: национальные власти не приложили должных усилий и не провели оперативного и эффективного расследования предполагаемых телесных наказаний в нарушение обязательств государства-участника по статье 19 Конвенции о правах ребенка или в официальных учреждениях дневного ухода за детьми старшего возраста (пункт 3.2 Соображений).
Правовые позиции Комитета: напоминая о своем Замечании общего порядка N 8, Комитет пояснил, что формулировка статьи 19 Конвенции основывается на статье 4 и четко указывает на необходимость принятия законодательных, а также других мер для выполнения обязательства государств защищать детей от всех форм насилия, включая телесные наказания (пункт 7.2 Соображений).
Статья 19 Конвенции о правах ребенка сформулирована как в материальном, так и в процедурном плане (пункт 7.3 Соображений).
Комитет определяет "телесное" или "физическое" наказание как любое наказание, при котором применяется физическая сила и которое призвано причинить определенную боль или дискомфорт, какими бы легкими они ни были. В большинстве случаев это предполагает нанесение детям ударов ("порка", "шлепание", "трепка") рукой или каким-либо предметом (кнутом, палкой, ремнем, туфлей или деревянной ложкой) (пункт 7.4 Соображений).
Бремя доказывания не может возлагаться только на автора сообщения, особенно учитывая то, что автор и государство-участник не всегда имеют равные возможности для получения доказательств, а нередко соответствующей информацией располагает лишь государство-участник (пункт 7.4 Соображений).
Расследование случаев применения насилия, о которых сообщают ребенок, какой-либо его представитель или третья сторона, должно проводиться квалифицированными специалистами, прошедшими специализированную и всестороннюю подготовку, и требует применения подхода, опирающегося на учет прав и особенностей ребенка. Серьезное, но учитывающее особенности детей разбирательство помогает обеспечивать надлежащее выявление случаев применения насилия и находить доказательства для проведения административного, гражданского, обеспечивающего защиту детей и уголовного производства. Комитет напоминает о том, что это обязательство касается не результата, а средств. Власти должны принять доступные им разумные меры для обеспечения доказательств, касающихся инцидента. Кроме того, расследование должно проводиться оперативно и в разумные сроки (пункт 7.6 Соображений).
Расследование случая жестокого обращения с ребенком должно быть эффективным в том смысле, что оно должно привести к установлению того, подвергался ли автор телесным наказаниям в детском саду, и к выявлению виновных (пункт 7.6 Соображений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: необходимо было определить, являются ли предполагаемое телесное наказание, которому автор подвергся 24 января 2017 года от рук своей воспитательницы, и предполагаемое отсутствие эффективного расследования такого обращения нарушением государством-участником своих обязательств по статье 19 Конвенции (пункт 7.3 Соображений).
Относительно материального элемента статьи 19 Конвенции о правах ребенка Комитет отметил, что автор поступил в детский сад утром 24 января 2017 года без каких-либо признаков травмы на лице. Однако, когда его мать пришла забирать его домой в тот день, у него были фиолетовые синяки на мочках левого и правого уха, на правой щеке и левой нижней челюсти. Согласно заключению судебно-медицинской экспертизы и рассказу самого автора, травмы были получены в результате того, что его ударила и таскала за уши воспитательница в детском саду (пункт 7.4 Соображений).
Комитет установил, что автор сообщения был взят под опеку государственного детского сада без каких-либо ранее существовавших травм на лице. Не было представлено никакого правдоподобного объяснения травм его ушей и лица, предположительно вызванных наказанием воспитателем государственного детского сада на территории детского сада и в то время, когда автор находился под опекой государственного учреждения. Комитет счел, что описание автором обращения, которому он предположительно подвергся со стороны персонала детского сада, являлось подробным и последовательным. Оно частично подтверждалось свидетельским показанием бабушки другого ребенка, которая показала, что воспитательница часто применяла телесные наказания к ее внуку. Заявление воспитательницы автора о том, что ребенок мог страдать от аллергии, не подкреплены никакими доказательствами. В заключении судебно-медицинской экспертизы от 27 января 2017 года указано, что травмы были нанесены тупым предметом, без упоминания о том, что они могли быть следствием аллергии. На основе всех представленных ему материалов и в свете того, что власти государства-участника не смогли представить альтернативное объяснение, Комитет резюмировал: обращение, которому подвергся автор, было формой насилия в отношении ребенка, как это определено в статье 19 Конвенции о правах ребенка. Учитывая особую уязвимость автора как ребенка в возрасте 3,5 лет, статус воспитательницы, обладавшей властью и контролем над автором, а также роль детского сада, в обеспечении базовой государственной услуги, представлявшей общий интерес и заключавшейся в заботе о детях и их образовании, Комитет счел, что государство-участник не приняло во внимание травмы, полученные автором, когда он находился под опекой государственного детского сада, и поэтому ответственность государства-участника за его травмы наступает в соответствии со статьей 19 (пункт 1) Конвенции (пункт 7.5 Соображений).
Комитет подчеркнул, что, хотя автор был опрошен специализированным следователем в присутствии своего отца и психолога, государство-участник не указало, велась ли видеозапись этого опроса с целью сохранения показаний ребенка для их возможного использования в последующих судебных разбирательствах и был ли ребенок проинструктирован о важности говорить правду. Комитет далее отметил, что, хотя полиция без промедления начала уголовное расследование, следственным органам потребовалось почти 10 месяцев, чтобы заслушать двух сотрудников, которые жаловались на обвиняемую воспитательницу, и 15 месяцев, чтобы связаться с родителями, чьи дети находились под наблюдением той же воспитательницы. Государство-участник не объяснило эти задержки. Комитет указал, что только 22 августа 2018 года, то есть спустя 19 месяцев после инцидента, адвокату автора сообщения было разрешено ознакомиться с материалами дела. Наконец, Комитет подчеркнул, что по прошествии более пяти лет после инцидента расследование все еще продолжается без какого-либо значимого продвижения. Независимо от возможного окончательного итога расследования и без рассмотрения вопроса о том, были ли информация и доказательства, содержащиеся в материалах дела, достаточными для возбуждения уголовного разбирательства, Комитет счел, что расследование не отвечало стандартам оперативности и эффективности (пункт 7.7 Соображений).
Выводы Комитета: национальные власти не приложили должных усилий и не провели оперативного и эффективного расследования предполагаемых телесных наказаний в нарушение обязательств государства-участника по статье 19 Конвенции о правах ребенка (пункт 7.8 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4920-1-iyunya-2022-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-rebenka-3 .
The case of N.B. v. Georgia. Views of the Committee on the Rights of the Child dated June 1, 2022. Message No. 84/2019.
In 2020, the author of the communication was assisted in the preparation of complaints. Subsequently, the complaint was communicated to Georgia.
The Human Rights Committee considered that the corporal punishment to which the author was subjected in kindergarten was a form of violence against a child, as defined in article 19 of the Convention on the Rights of the Child. Given the author's particular vulnerability as a child aged 3.5 years, the status of a teacher with authority and control over the author, as well as the role of the kindergarten in providing basic public services of common interest and consisting in the care of children and their education, the Committee concluded: the State party did not take into account the injuries received the author, when he was under the care of a State kindergarten, and that therefore the State party's responsibility for his injuries comes in accordance with article 19 of the Convention. The Committee also concluded that the national authorities did not make adequate efforts and did not conduct a prompt and effective investigation into alleged corporal punishment in violation of the State party's obligations under article 19 of the Convention on the Rights of the Child.
As seen from the text of the Considerations, the author of the communication claimed, among other things, a violation of his rights under article 19 of the Convention on the Rights of the Child. He argued that the State party had not taken appropriate legislative measures to prohibit all forms of violence against children, including corporal punishment, as recommended by the Committee on the Rights of the Child after consideration of the State party's fourth periodic report. He pointed out that there was no explicit prohibition of corporal punishment in official institutions for the care of young children and considered that the treatment of corporal punishment to which the author was subjected in kindergarten was a form of violence against a child, as defined in article 19 of the Convention on the Rights of the Child. Given the author's particular vulnerability as a child aged 3.5 years, the status of a teacher with authority and control over the author, as well as the role of the kindergarten in providing basic public services of common interest and consisting in the care of children and their education, the Committee concluded: the State party did not take into account the injuries received the author, when he was under the care of a State kindergarten, and that therefore the State party's responsibility for his injuries comes in accordance with article 19 of the Convention. The Committee also summarized: the national authorities did not make adequate efforts and did not conduct a prompt and effective investigation into alleged corporal punishment in violation of the State party's obligations under article 19 of the Convention on the Rights of the Child or in official day care facilities for older children (paragraph 3.2 of the Views).
The Committee's legal position: Recalling its general comment No. 8, the Committee clarified that the wording of article 19 of the Convention is based on article 4 and clearly indicates the need for legislative as well as other measures to comply with the obligation of States to protect children from all forms of violence, including corporal punishment (paragraph 7.2 of the Views).
Article 19 of the Convention on the Rights of the Child is formulated both materially and procedurally (paragraph 7.3 of the Views).
The Committee defines "corporal" or "physical" punishment as any punishment in which physical force is used and which is intended to cause some pain or discomfort, no matter how light they may be. In most cases, this involves hitting children ("spanking", "spanking", "spanking") with a hand or some object (whip, stick, belt, shoe or wooden spoon) (paragraph 7.4 of the Considerations).
The burden of proof cannot be placed solely on the author of the communication, especially given that the author and the State party do not always have equal opportunities to obtain evidence, and often only the State party has relevant information (paragraph 7.4 of the Views).
The investigation of cases of violence reported by a child, his representative or a third party should be conducted by qualified specialists who have received specialized and comprehensive training, and requires an approach based on the rights and characteristics of the child. Serious but child-sensitive proceedings help ensure that cases of violence are properly identified and evidence is found for administrative, civil, child protection and criminal proceedings. The Committee recalls that this obligation is not about results, but about means. The authorities must take reasonable measures available to them to provide evidence relating to the incident. In addition, the investigation should be conducted promptly and within a reasonable time (paragraph 7.6 of the Considerations).
The investigation of the case of child abuse should be effective in the sense that it should lead to the establishment of whether the author was subjected to corporal punishment in kindergarten and to the identification of the perpetrators (paragraph 7.6 of the Considerations).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: it was necessary to determine whether the alleged corporal punishment to which the author was subjected on 24 January 2017 at the hands of his teacher and the alleged lack of an effective investigation into such treatment constituted a violation by the State party of its obligations under article 19 of the Convention (paragraph 7.3 of the Views).
Regarding the substantive element of article 19 of the Convention on the Rights of the Child, the Committee noted that the author entered kindergarten on the morning of 24 January 2017 without any signs of facial injury. However, when his mother came to take him home that day, he had purple bruises on the lobes of his left and right ear, on his right cheek and left lower jaw. According to the conclusion of the forensic medical examination and the author's own story, the injuries were sustained as a result of being hit and dragged by the ears by a kindergarten teacher (paragraph 7.4 of the Considerations).
The Committee found that the author had been taken into the care of a State kindergarten without any pre-existing facial injuries. No plausible explanation has been provided for the injuries to his ears and face, allegedly caused by punishment by a State kindergarten teacher on the kindergarten grounds and while the author was under the care of a State institution. The Committee considered that the author's description of the treatment he was allegedly subjected to by the kindergarten staff was detailed and consistent. It was partially confirmed by the testimony of the grandmother of another child, who showed that the teacher often used corporal punishment on her grandson. The statement of the author's teacher that the child could suffer from allergies is not supported by any evidence. The conclusion of the forensic medical examination dated January 27, 2017 indicated that the injuries were caused by a blunt object, without mentioning that they could be the result of allergies. On the basis of all the materials submitted to it and in the light of the fact that the State party's authorities were unable to provide an alternative explanation, the Committee concluded: the treatment the author suffered was a form of violence against a child, as defined in article 19 of the Convention on the Rights of the Child. Given the author's particular vulnerability as a child aged 3.5 years, the status of a teacher who had power and control over the author, as well as the role of the kindergarten in providing basic public services of common interest and consisting in the care of children and their education, the Committee considered that the State party had not taken into account the injuries received the author was under the care of a State kindergarten, and therefore the State party's responsibility for his injuries arises in accordance with article 19 (paragraph 1) of the Convention (paragraph 7.5 of the Considerations).
The Committee stressed that, although the author was interviewed by a specialized investigator in the presence of his father and a psychologist, the State party did not indicate whether the interview was videotaped in order to preserve the child's testimony for possible use in subsequent court proceedings and whether the child was instructed on the importance of telling the truth. The Committee further noted that although the police launched a criminal investigation without delay, it took the investigating authorities almost 10 months to hear from two staff members who complained about the accused teacher and 15 months to contact parents whose children were under the supervision of the same teacher. The State party has not explained these delays. The Committee pointed out that it was only on 22 August 2018, that is, 19 months after the incident, that the author's lawyer was allowed to review the case file. Finally, the Committee stressed that, more than five years after the incident, the investigation is still ongoing without any meaningful progress. Regardless of the possible final outcome of the investigation and without considering whether the information and evidence contained in the case file were sufficient to initiate criminal proceedings, the Committee considered that the investigation did not meet the standards of speed and efficiency (paragraph 7.7 of the Considerations).
The Committee's conclusions: The national authorities did not make adequate efforts and did not conduct a prompt and effective investigation into alleged corporal punishment in violation of the State party's obligations under article 19 of the Convention on the Rights of the Child (paragraph 7.8 of the Views).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4921-on-june-1-2022-the-case-was-won-in-the-un-committee-on-the-rights-of-the-child-3 .
N.B.诉格鲁吉亚案。 2022年6月1日儿童权利委员会的意见。 第84/2019号信息。
2020年，来文提交人在准备投诉方面得到了协助。 随后，将控诉转达格鲁吉亚。
人权事务委员会认为，提交人在幼儿园受到的体罚是《儿童权利公约》第十九条所界定的对儿童的一种暴力形式。 鉴于提交人作为3.5岁儿童的特别脆弱性、对提交人具有权威和控制权的教师的地位以及幼儿园在提供共同关心的基本公共服务方面的作用以及在照顾儿童及其教育方面的作用，委员会得出结论：缔约国没有考虑到提交人在国家幼儿园照顾时受到的伤害，因此缔约国对其伤害的责任是根据《公约》第19条承担的。 委员会还得出结论，国家当局没有作出充分努力，也没有对据称违反《儿童权利公约》第十九条规定的缔约国义务的体罚进行迅速和有效的调查。
从审议案文可以看出，来文提交人除其他外声称侵犯了他根据《儿童权利公约》第十九条所享有的权利。 他辩称，缔约国没有按照儿童权利委员会在审议缔约国第四次定期报告后的建议，采取适当立法措施禁止一切形式的暴力侵害儿童行为，包括体罚。 他指出，在照顾幼儿的官方机构中没有明确禁止体罚，并认为提交人在幼儿园遭受体罚的待遇是《儿童权利公约》第19条所界定的对儿童的暴力形式。 鉴于提交人作为3.5岁儿童的特别脆弱性、对提交人具有权威和控制权的教师的地位以及幼儿园在提供共同关心的基本公共服务方面的作用以及在照顾儿童及其教育方面的作用，委员会得出结论：缔约国没有考虑到提交人在国家幼儿园照顾时受到的伤害，因此缔约国对其伤害的责任是根据《公约》第19条承担的。 委员会还总结说：国家当局没有作出充分努力，也没有对据称违反《儿童权利公约》第十九条规定的缔约国义务的体罚或在官方的老年儿童日托设施中进行迅速和有效的调查(《意见》第3.2段)。
委员会的法律立场：委员会回顾其第8号一般性意见，澄清说，《公约》第19条的措词以第4条为基础，并明确指出有必要采取立法和其他措施，履行各国保护儿童免遭一切形式暴力，包括体罚的义务(《意见》第7.2段)。
《儿童权利公约》第19条是从物质和程序两方面拟订的（《意见》第7.3段）。
委员会将"体罚"或"体罚"定义为使用武力的任何惩罚，其目的是造成一些痛苦或不适，无论这些惩罚有多轻。 在大多数情况下，这涉及用手或一些物体（鞭子，棍子，皮带，鞋子或木勺）击打儿童（"打屁股"，"打屁股"，"打屁股"）（注意事项第7.4段）。
举证责任不能仅仅由来文提交人承担，特别是考虑到提交人和缔约国并非总是有平等的机会获得证据，而且往往只有缔约国有相关资料(《意见》第7.4段)。
对儿童、其代表或第三方报告的暴力案件的调查应由受过专门和全面培训的合格专家进行,并要求采取基于儿童权利和特点的办法。 严肃但对儿童敏感的诉讼有助于确保适当查明暴力案件，并为行政、民事、儿童保护和刑事诉讼找到证据。 委员会回顾，这项义务不是关于结果，而是关于手段。 当局必须采取合理措施，提供与事件有关的证据。 此外，调查应在合理的时间内迅速进行（考虑因素第7.6段）。
对虐待儿童案件的调查应该是有效的,因为它应该导致确定提交人是否在幼儿园受到体罚,并查明肇事者(考虑因素第7.6段)。
委员会对案件事实情况的评估：有必要确定提交人于2017年1月24日在其老师手中遭受的据称体罚以及据称对这种待遇没有进行有效调查是否构成缔约国违反《公约》第十九条所规定的义务(《意见》第7.3段)。
关于《儿童权利公约》第十九条的实质性内容委员会注意到提交人于2017年1月24日上午进入幼儿园没有任何面部受伤迹象。 然而，那天他母亲来接他回家时，他的左耳和右耳叶，右脸颊和左下颚都有紫色的瘀伤。 根据法医检查的结论和提交人自己的故事，受伤是由于被一名幼儿园教师击中和拖拽耳朵而造成的(注意事项第7.4段)。
委员会认为，提交人被送到一所州立幼儿园照料，没有任何先前存在的面部损伤。 对他的耳朵和脸部受伤，据称是由一名国家幼儿园教师在幼儿园园地上的惩罚造成的，而提交人是在一个国家机构的照顾下造成的，没有提供合理的解释。 委员会认为，提交人对据称他受到幼儿园工作人员待遇的描述是详细和一致的。 另一个孩子的祖母的证词部分证实了这一点，他表明老师经常对她的孙子使用体罚。 提交人的老师关于孩子可能患有过敏症的说法没有任何证据支持。 2017年1月27日的法医体检结论表明，这些伤害是由钝物引起的，但没有提到它们可能是过敏的结果。 根据提交给它的所有材料，并鉴于缔约国当局无法提供另一种解释，委员会得出结论：提交人所遭受的待遇是《儿童权利公约》第19条所界定的对儿童的暴力形式。 鉴于提交人作为3.5岁儿童的特别脆弱性、对提交人有权力和控制的教师的地位，以及幼儿园在提供共同关心的基本公共服务方面的作用，包括照顾儿童和他们的教育，委员会认为缔约国没有考虑到提交人受到的伤害是由国家幼儿园照顾的，因此缔约国对他的伤害的责任是根据《公约》第十九条(第1款)(考虑因素第7.5段)产生的。
委员会强调，虽然提交人在他父亲和一名心理学家在场的情况下接受了一名专门调查员的采访，但缔约国没有说明是否对采访进行了录像，以便保存儿童的证词，以便在以后的法庭诉讼中可能使用，以及是否指示儿童说真话的重要性。 委员会进一步注意到，尽管警方毫不拖延地展开了刑事调查，但调查当局花了将近10个月的时间才听取两名工作人员对被控教师的投诉，并花了15个月的时间与子女在同一教师监督下的父母取得联系。 缔约国没有解释这些拖延。 委员会指出直到2018年8月22日即事发19个月提交人的律师才获准审查案卷。 最后，委员会强调，在事件发生五年多后，调查仍在进行中，没有任何有意义的进展。 无论调查的可能最终结果如何，也没有考虑案卷所载的资料和证据是否足以提起刑事诉讼，委员会认为调查不符合速度和效率的标准(考虑因素第7.7段)。
委员会的结论：国家当局没有作出充分努力，也没有对缔约国违反《儿童权利公约》第十九条规定的义务的体罚指控进行迅速和有效的调查(《意见》第7.8段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4922-2022-6-3 .
ნ. ბ. ვ. საქართველოს საქმე. ბავშვის უფლებათა კომიტეტის 2022 წლის 1 ივნისის შეხედულებები. შეტყობინება No84/2019.
2020 წელს კომუნიკაციის ავტორს დაეხმარა საჩივრების მომზადებაში. შემდგომში, საჩივარი საქართველოს ეცნობოდა.
ადამიანის უფლებათა დაცვის კომიტეტმა მიიჩნია, რომ ფიზიკური დასჯა, რომელსაც ავტორი საბავშვო ბაღში დაექვემდებარა, ბავშვის მიმართ ძალადობის ფორმა იყო, როგორც ეს განსაზღვრულია ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე-19 მუხლით. ავტორის განსაკუთრებული დაუცველობის გათვალისწინებით, როგორც 3,5 წლის ასაკის ბავშვი, მასწავლებლის სტატუსი ავტორზე უფლებამოსილებითა და კონტროლით, ასევე საბავშვო ბაღის როლი საერთო ინტერესის ძირითადი საჯარო სერვისების მიწოდებაში და შედგება ბავშვების მოვლისა და მათი განათლებისგან, კომიტეტმა დაასკვნა: სახელმწიფო მხარემ არ გაითვალისწინა ავტორის მიერ მიღებული დაზიანებები, როდესაც ის სახელმწიფო საბავშვო ბაღის მოვლის ქვეშ იყო და ამიტომ სახელმწიფო მხარის პასუხისმგებლობა მის დაზიანებებზე მოდის კონვენციის მე -19 მუხლის შესაბამისად. კომიტეტმა ასევე დაასკვნა, რომ ეროვნულმა ხელისუფლებამ არ გააკეთა ადეკვატური ძალისხმევა და არ ჩაატარა სწრაფი და ეფექტური გამოძიება სავარაუდო ფიზიკური დასჯის შესახებ, რაც არღვევს სახელმწიფო მხარის ვალდებულებებს ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე-19 მუხლით.
როგორც მოსაზრებების ტექსტიდან ჩანს, კომუნიკაციის ავტორი ამტკიცებდა, სხვა საკითხებთან ერთად, ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე-19 მუხლით მისი უფლებების დარღვევას. მან განაცხადა, რომ სახელმწიფო პარტიამ არ მიიღო შესაბამისი საკანონმდებლო ზომები, რათა აიკრძალოს ბავშვთა მიმართ ძალადობის ყველა ფორმა, მათ შორის სხეულის დასჯა, როგორც ეს რეკომენდებულია ბავშვის უფლებების კომიტეტის მიერ, სახელმწიფო პარტიის მეოთხე პერიოდული ანგარიშის განხილვის შემდეგ. მან აღნიშნა, რომ მცირეწლოვან ბავშვებზე ზრუნვის ოფიციალურ დაწესებულებებში ფიზიკური დასჯის აშკარა აკრძალვა არ არსებობდა და მიიჩნია, რომ ფიზიკური დასჯის მკურნალობა, რომელსაც ავტორი დაექვემდებარა საბავშვო ბაღში, იყო ბავშვის მიმართ ძალადობის ფორმა, როგორც ეს განსაზღვრულია ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე -19 მუხლით. ავტორის განსაკუთრებული დაუცველობის გათვალისწინებით, როგორც 3,5 წლის ასაკის ბავშვი, მასწავლებლის სტატუსი ავტორზე უფლებამოსილებითა და კონტროლით, ასევე საბავშვო ბაღის როლი საერთო ინტერესის ძირითადი საჯარო სერვისების მიწოდებაში და შედგება ბავშვების მოვლისა და მათი განათლებისგან, კომიტეტმა დაასკვნა: სახელმწიფო მხარემ არ გაითვალისწინა ავტორის მიერ მიღებული დაზიანებები, როდესაც ის სახელმწიფო საბავშვო ბაღის მოვლის ქვეშ იყო და ამიტომ სახელმწიფო მხარის პასუხისმგებლობა მის დაზიანებებზე მოდის კონვენციის მე -19 მუხლის შესაბამისად. კომიტეტმა ასევე შეაჯამა: ეროვნულმა ხელისუფლებამ არ გააკეთა ადეკვატური ძალისხმევა და არ ჩაატარა სწრაფი და ეფექტური გამოძიება სავარაუდო ფიზიკური დასჯის შესახებ, სახელმწიფო მხარის ვალდებულებების დარღვევით, ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე -19 მუხლით ან ხანდაზმული ბავშვების ოფიციალურ დღის მოვლის დაწესებულებებში (შეხედულებების 3.2 პუნქტი).
კომიტეტის იურიდიული პოზიცია: გაიხსენა მისი ზოგადი კომენტარი no8, კომიტეტმა განმარტა, რომ კონვენციის მე -19 მუხლის ფორმულირება ემყარება მე -4 მუხლს და ნათლად მიუთითებს საკანონმდებლო და სხვა ზომების აუცილებლობაზე, რათა შეასრულონ სახელმწიფოების ვალდებულება დაიცვან ბავშვები ძალადობის ყველა ფორმისგან, მათ შორის ფიზიკური სასჯელისგან (შეხედულებების 7.2 პუნქტი).
ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე-19 მუხლი ფორმულირებულია როგორც მატერიალურად, ასევე პროცედურულად (შეხედულებათა 7.3 პუნქტი).
კომიტეტი განსაზღვრავს "ფიზიკურ" ან "ფიზიკურ" სასჯელს, როგორც ნებისმიერ სასჯელს, რომელშიც გამოიყენება ფიზიკური ძალა და რომელიც მიზნად ისახავს გარკვეული ტკივილის ან დისკომფორტის გამოწვევას, რაც არ უნდა მსუბუქი იყოს ისინი. უმეტეს შემთხვევაში, ეს გულისხმობს ბავშვების დარტყმას ("დარტყმა", "დარტყმა", "დარტყმა") ხელით ან რაიმე საგნით (მათრახი, ჯოხი, ქამარი, ფეხსაცმელი ან ხის კოვზი) (მოსაზრებების 7.4 პუნქტი).
მტკიცების ტვირთი არ შეიძლება დაეკისროს მხოლოდ კომუნიკაციის ავტორს, განსაკუთრებით იმის გათვალისწინებით, რომ ავტორს და სახელმწიფო მხარეს ყოველთვის არ აქვთ თანაბარი შესაძლებლობები მტკიცებულებების მოსაპოვებლად და ხშირად მხოლოდ სახელმწიფო მხარეს აქვს შესაბამისი ინფორმაცია (შეხედულებების 7.4 პუნქტი).
ბავშვის, მისი წარმომადგენლის ან მესამე მხარის მიერ გამოვლენილი ძალადობის შემთხვევების გამოძიება უნდა ჩატარდეს კვალიფიციური სპეციალისტების მიერ, რომლებმაც მიიღეს სპეციალიზებული და ყოვლისმომცველი ტრენინგი და მოითხოვს მიდგომას ბავშვის უფლებებისა და მახასიათებლების საფუძველზე. სერიოზული, მაგრამ ბავშვზე მგრძნობიარე პროცედურები ხელს უწყობს ძალადობის შემთხვევების სწორად იდენტიფიცირებას და მტკიცებულებების მოძიებას ადმინისტრაციული, სამოქალაქო, ბავშვთა დაცვისა და სისხლის სამართლის პროცესებისათვის. კომიტეტი იხსენებს, რომ ეს ვალდებულება ეხება არა შედეგებს, არამედ საშუალებებს. ხელისუფლებამ უნდა მიიღოს მათთვის ხელმისაწვდომი გონივრული ზომები, რათა უზრუნველყოს ინციდენტთან დაკავშირებული მტკიცებულებები. გარდა ამისა, გამოძიება უნდა ჩატარდეს დროულად და გონივრულ ვადაში (მოსაზრებების 7.6 პუნქტი).
ბავშვზე ძალადობის საქმის გამოძიება ეფექტური უნდა იყოს იმ თვალსაზრისით, რომ მან უნდა გამოიწვიოს იმის დადგენა, დაექვემდებარა თუ არა ავტორს ფიზიკური დასჯა საბავშვო ბაღში და დამნაშავეთა იდენტიფიცირება (მოსაზრებების 7.6 პუნქტი).
კომიტეტის შეფასება საქმის ფაქტობრივი გარემოებების შესახებ: საჭირო იყო იმის დადგენა, წარმოადგენდა თუ არა სავარაუდო ფიზიკური დასჯა, რომელსაც ავტორი დაექვემდებარა 2017 წლის 24 იანვარს მისი მასწავლებლის ხელში და ამგვარი მოპყრობის ეფექტური გამოძიების სავარაუდო არარსებობა სახელმწიფო მხარის მიერ კონვენციის მე-19 მუხლით გათვალისწინებული ვალდებულებების დარღვევას (მოსაზრებების 7.3 პუნქტი).
რაც შეეხება ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე-19 მუხლის არსებით ელემენტს, კომიტეტმა აღნიშნა, რომ ავტორი საბავშვო ბაღში 2017 წლის 24 იანვრის დილით შევიდა სახის დაზიანების ნიშნების გარეშე. თუმცა, როდესაც დედამისი მოვიდა, რომ სახლში წაეყვანა, მას ჰქონდა ლურჯი ჭრილობები მარცხენა და მარჯვენა ყურის ლოპებზე, მარჯვენა ლოყაზე და მარცხენა ქვედა ყბაზე. სასამართლო-სამედიცინო ექსპერტიზის დასკვნისა და ავტორის საკუთარი მოთხრობის მიხედვით, დაზიანებები საბავშვო ბაღის მასწავლებლის მიერ ყურებში მოხვედრისა და გადმოღების შედეგად მიიღო (მოსაზრებების 7.4 პუნქტი).
კომიტეტმა დაადგინა, რომ ავტორი სახელმწიფო საბავშვო ბაღის მოვლაში გადაიყვანეს სახის დაზიანებების გარეშე. ყურებისა და სახის დაზიანებების შესახებ დამაჯერებელი ახსნა არ არის გათვალისწინებული, რაც სავარაუდოდ საბავშვო ბაღის სახელმწიფო მასწავლებლის მიერ საბავშვო ბაღის ტერიტორიაზე დასჯით იყო გამოწვეული და მაშინ, როდესაც ავტორი სახელმწიფო დაწესებულების მზრუნველობის ქვეშ იყო. კომიტეტმა მიიჩნია, რომ ავტორის აღწერა იმ მკურნალობის შესახებ, რომელსაც იგი სავარაუდოდ დაექვემდებარა საბავშვო ბაღის თანამშრომლებმა, იყო დეტალური და თანმიმდევრული. ეს ნაწილობრივ დადასტურდა სხვა ბავშვის ბებიის ჩვენებით, რომელმაც აჩვენა, რომ მასწავლებელი ხშირად იყენებდა სხეულის დასჯას შვილიშვილზე. ავტორის მასწავლებლის განცხადება, რომ ბავშვს შეიძლება ჰქონდეს ალერგია, არ არის დადასტურებული რაიმე მტკიცებულებით. 2017 წლის 27 იანვრის სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზის დასკვნაში მითითებულია, რომ დაზიანებები გამოწვეული იყო ბლაგვი საგნით, იმის აღნიშვნის გარეშე, რომ ისინი შეიძლება იყოს ალერგიის შედეგი. მასზე წარდგენილი ყველა მასალის საფუძველზე და იმ ფონზე, როდესაც სახელმწიფო მხარის ხელისუფლებამ ვერ შეძლო ალტერნატიული ახსნა-განმარტების მიცემა, კომიტეტმა დაასკვნა: ავტორის მიერ განხორციელებული მკურნალობა იყო ბავშვის მიმართ ძალადობის ფორმა, როგორც ეს განსაზღვრულია ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე -19 მუხლით. ავტორის განსაკუთრებული დაუცველობის გათვალისწინებით, როგორც 3,5 წლის ასაკის ბავშვი, მასწავლებლის სტატუსი, რომელსაც ჰქონდა ძალა და კონტროლი ავტორზე, ასევე საბავშვო ბაღის როლი საერთო ინტერესის ძირითადი საჯარო სერვისების მიწოდებაში და მოიცავს ბავშვების მოვლას და მათ განათლებას, კომიტეტმა მიიჩნია, რომ სახელმწიფო მხარემ არ გაითვალისწინა ავტორის მიერ მიღებული დაზიანებები სახელმწიფო საბავშვო ბაღის მოვლის ქვეშ და, შესაბამისად, სახელმწიფო მხარის პასუხისმგებლობა მის დაზიანებებზე წარმოიქმნება კონვენციის მე -19 მუხლის (პუნქტი 1) შესაბამისად (მოსაზრებების 7.5 პუნქტი).
კომიტეტმა ხაზი გაუსვა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ავტორი გამოკითხა სპეციალიზებულმა გამომძიებელმა მამისა და ფსიქოლოგის თანდასწრებით, სახელმწიფო მხარემ არ მიუთითა, იყო თუ არა ინტერვიუ ვიდეოზე გადაღებული, რათა შეენარჩუნებინა ბავშვის ჩვენება შემდგომი სასამართლო პროცესების შესაძლო გამოყენებისთვის და დაავალა თუ არა ბავშვს სიმართლის თქმის მნიშვნელობა. კომიტეტმა ასევე აღნიშნა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ პოლიციამ დაუყოვნებლივ დაიწყო სისხლის სამართლის გამოძიება, საგამოძიებო ორგანოებს თითქმის 10 თვე დასჭირდათ ორი თანამშრომლის მოსმენა, რომლებიც უჩივიან ბრალდებულ მასწავლებელს და 15 თვე დაუკავშირდნენ მშობლებს, რომელთა შვილებიც იმავე მასწავლებლის მეთვალყურეობის ქვეშ იყვნენ. სახელმწიფო პარტიას ეს შეფერხებები არ განუმარტავს. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ მხოლოდ 2018 წლის 22 აგვისტოს, ანუ ინციდენტიდან 19 თვის შემდეგ, ავტორის ადვოკატს მიეცა უფლება გადაეხილა საქმის ფაილი. საბოლოოდ, კომიტეტმა ხაზი გაუსვა, რომ ინციდენტიდან ხუთ წელზე მეტი ხნის შემდეგ, გამოძიება კვლავ მიმდინარეობს ყოველგვარი მნიშვნელოვანი პროგრესის გარეშე. გამოძიების შესაძლო საბოლოო შედეგის მიუხედავად და იმის გათვალისწინების გარეშე, საკმარისი იყო თუ არა საქმის ფაილში მოცემული ინფორმაცია და მტკიცებულებები სისხლის სამართლის საქმის წარმოების დასაწყებად, კომიტეტმა მიიჩნია, რომ გამოძიება არ აკმაყოფილებდა სიჩქარისა და ეფექტურობის სტანდარტებს (მოსაზრებების 7.7 პუნქტი).
კომიტეტის დასკვნები: ეროვნულმა ხელისუფლებამ არ გააკეთა ადეკვატური ძალისხმევა და არ ჩაატარა სწრაფი და ეფექტური გამოძიება სავარაუდო ფიზიკური დასჯის შესახებ ბავშვის უფლებათა კონვენციის მე -19 მუხლით გათვალისწინებული სახელმწიფო მხარის ვალდებულებების დარღვევით (მოსაზრებების 7.8 პუნქტი).
გამოცემის წყარო: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/4923-2022-1 .
