Дополнения от 08.10.2024 к практике в Комитетах ООН
Соображения Комитета по правам человека от 13 июля 2017 г. по делу Андрей Свиридов против Казахстана (сообщение N 2158/2012).
В 2012 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Казахстану.
Правовые позиции Комитета: Комитет отмечает, что право отдельного лица выражать свое мнение, в том числе, разумеется, мнение по вопросам прав человека, таких как право на справедливое судебное разбирательство, является частью права на свободное выражение мнений, гарантированного статьей 19 Пакта (пункт 10.2 Соображений) (См. Кивенмаа против Финляндии, пункт 9.3.).
Комитет ссылается на свое [З]амечание общего порядка N 34 (2011) о свободе мнений и свободе их выражения, в соответствии с которым свобода мнений и свобода их выражения являются неотъемлемыми условиями всестороннего развития личности. Они имеют ключевое значение для любого общества и являются основополагающими элементами любого свободного и демократического общества (пункт 2). Комитет напоминает о том, что пункт 3 статьи 19 Пакта допускает некоторые ограничения, но только предусмотренные законом и являющиеся необходимыми a) для уважения прав и репутации других лиц и b) для охраны государственной безопасности, общественного порядка, здоровья или нравственности населения. Любое ограничение осуществления таких свобод должно строго отвечать требованию необходимости и соразмерности. Ограничения должны устанавливаться лишь для тех целей, для которых они предназначены, и должны быть прямо связаны с конкретной целью, достижение которой они преследуют (пункт 22) (См. сообщение N 1948/2010, Турченяк и др. против Беларуси, Соображения, принятые 24 июля 2013 г., пункт 7.7; N 2089/2011, Король против Беларуси, Соображения, принятые 14 июля 2016 г., пункт 7.3; и Поплавный против Беларуси, пункт 8.3.). Комитет...напоминает (См. сообщения N 1830/2008, Пивонос против Беларуси, Соображения, принятые 29 октября 2012 г., пункт 9.3; и N 1785/2008, Олешкевич против Беларуси, Соображения, принятые 18 марта 2013 г., пункт 8.5.), что именно государству-участнику надлежит продемонстрировать, что ограничения прав автора, предусмотренные статьей 19 Пакта, являются необходимыми и соразмерными (См. сообщения N 2092/2011, Андросенко против Беларуси, Соображения, принятые 30 марта 2016 г., пункт 7.3; и Поплавный против Беларуси, пункт 8.3.). И наконец, Комитет напоминает, что любое ограничение свободы выражения мнений не должно быть слишком широким по характеру, т.е. оно должно являться наименее ограничительной мерой, с помощью которой может быть обеспечена соответствующая защитная функция, и быть соразмерным защищаемому интересу (пункт 34) (пункт 10.3 Соображений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: Комитет отмечает утверждение автора о том, что его право на свободу выражения мнений, закрепленное в пункте 2 статьи 19 Пакта, было ограничено без требующегося на то основания, базирующегося на какой-либо из законных целей, предусмотренных в пункте 3 статьи 19 [Пакта]...Комитет отмечает, что автор был признан виновным и оштрафован за организацию "демонстрации", в которой он являлся единственным участником, не запросив в официальном порядке разрешения от местных органов исполнительной власти. По мнению Комитета, государство-участник вмешалось в осуществление автором его права на свободное выражение мнений и распространение всякого рода информации и идей, которое защищено пунктом 2 статьи 19 Пакта (пункт 10.2 Соображений).
Комитет отмечает утверждение автора о том, что введенные в его отношении ограничения не предусмотрены законом, поскольку выражение мнения отдельным лицом не является "демонстрацией". Комитет...отмечает позицию государства-участника о том, что, хотя понятия "демонстрация" и "общественный протест" не определены в законе, поведение автора представляет собой "демонстрацию" для целей Закона о порядке организации и проведения мирных собраний, митингов, шествий, пикетов и демонстраций. Независимо от того, запрещено ли поведение автора в соответствии с внутренним правом, Комитет отмечает, что на мирное выражение отдельным лицом в общественном месте своего мнения о предположительно несправедливом судебном разбирательстве не должны распространяться те же ограничения, которые применяются к собранию лиц. Комитет...отмечает, что ни государство-участник, ни национальные суды не указали никаких конкретных оснований, как это требуется в соответствии с пунктом 3 статьи 19 Пакта, в обоснование необходимости ограничений, введенных в отношении автора (См. сообщение N 1604/2007, Залесская против Беларуси, Соображения, принятые 28 марта 2011 г., пункт 10.5.). В частности, государство-участник не обосновало причин, по которым получение предварительного официального разрешения от местных органов до проведения одиночной акции протеста необходимо для охраны государственной безопасности, общественного порядка, здоровья или нравственности населения либо для уважения прав или репутации других лиц. Кроме того, государство-участник не продемонстрировало, что избранные меры, т.е. признание автора виновным и наложение штрафа в размере половины максимальной суммы согласно части 1 статьи 373 Кодекса об административных правонарушениях, представляли собой наименее ограничительные меры или являлись соразмерными защищаемому интересу (См. сообщение N 2137/2012, Торегожина против Казахстана, Соображения, принятые 21 октября 2014 г., пункт 7.5.). Комитет полагает, что в данных обстоятельствах не было доказано, что наложенные на автора ограничения были оправданы законным интересом и являлись необходимыми или соразмерными такой цели в соответствии с условиями, изложенными в пункте 3 статьи 19 Пакта. Поэтому он приходит к заключению, что права автора, предусмотренные пунктом 2 статьи 19 Пакта, были нарушены (пункт 10.4 Соображений).
Выводы Комитета: представленные факты свидетельствуют о нарушении Казахстаном статьи 19 Пакта (пункт 11 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5161-13-iyulya-2017-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-invalidov .
Views of the Human Rights Committee dated July 13, 2017 in the case of Andrei Sviridov v. Kazakhstan (communication No. 2158/2012).
In 2012, the author of the communication was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kazakhstan.
The Committee's legal position: The Committee notes that the right of an individual to express his or her opinion, including, of course, opinions on human rights issues such as the right to a fair trial, is part of the right to freedom of expression guaranteed by article 19 of the Covenant (paragraph 10.2 of the Views) (See Kivenmaa v. Finland, para. 9.3.).
The Committee refers to its general comment No. 34 (2011) on freedom of opinion and freedom of expression, according to which freedom of opinion and freedom of expression are essential conditions for the comprehensive development of the individual. They are of key importance for any society and are fundamental elements of any free and democratic society (paragraph 2). The Committee recalls that article 19, paragraph 3, of the Covenant allows for certain restrictions, but only those provided for by law and which are necessary (a) to respect the rights and reputation of others and (b) to protect national security, public order, public health or morals. Any restriction on the exercise of such freedoms must strictly comply with the requirement of necessity and proportionality. Restrictions should be established only for the purposes for which they are intended, and should be directly related to the specific purpose they seek to achieve (paragraph 22) (See Communication No. 1948/2010, Turchenyak et al. v. Belarus, Views adopted on July 24, 2013, paragraph 7.7; No. 2089/2011, King v. Belarus, Views adopted on July 14, 2016, paragraph 7.3; and Poplavny v. Belarus, paragraph 8.3.). Committee...Recalls (See communications No. 1830/2008, Pivonos v. Belarus, Views adopted on October 29, 2012, paragraph 9.3; and No. 1785/2008, Oleshkevich v. Belarus, Views adopted on March 18, 2013, paragraph 8.5.), that it is up to the State party to demonstrate that the restrictions on the author's rights provided for in article 19 of the Covenant are necessary and proportionate (See communications No. 2092/2011, Androsenko v. Belarus, Views adopted on March 30, 2016 7.3; and Poplavny v. Belarus, paragraph 8.3.). Finally, the Committee recalls that any restriction on freedom of expression should not be too broad in nature, i.e. It should be the least restrictive measure by which an appropriate protective function can be ensured and be proportionate to the protected interest (paragraph 34) (paragraph 10.3 of the Considerations).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: The Committee notes the author's claim that his right to freedom of expression, as enshrined in article 19, paragraph 2, of the Covenant, was restricted without the required justification based on any of the legitimate purposes provided for in article 19, paragraph 3 [of the Covenant]...The Committee notes that the author was found guilty and fined for organizing a "demonstration" in which he was the only participant without officially requesting permission from local executive authorities. In the Committee's view, the State party interfered with the author's exercise of his right to freedom of expression and dissemination of all kinds of information and ideas, which is protected by article 19, paragraph 2, of the Covenant (paragraph 10.2 of the Views).
The Committee notes the author's claim that the restrictions imposed on him are not provided for by law, since the expression of an opinion by an individual does not constitute a "demonstration". The Committee...Notes the State party's position that, although the concepts of "demonstration" and "public protest" are not defined in the law, the author's conduct constitutes a "demonstration" for the purposes of the Law on the Organization and Conduct of Peaceful Assemblies, Rallies, Marches, Pickets and Demonstrations. Regardless of whether the author's conduct is prohibited under domestic law, the Committee notes that the peaceful expression of an individual's opinion in a public place about an allegedly unfair trial should not be subject to the same restrictions that apply to an assembly of persons. The Committee...Notes that neither the State party nor the national courts have indicated any specific grounds, as required under article 19, paragraph 3, of the Covenant, to justify the restrictions imposed on the author (see para. Communication No. 1604/2007, Zalesskaya v. Belarus, Views adopted on March 28, 2011, paragraph 10.5.). In particular, the State party has not substantiated the reasons why obtaining prior official permission from local authorities before holding a single protest action is necessary to protect State security, public order, public health or morals, or to respect for the rights or reputation of others. In addition, the State party has not demonstrated that the measures taken, i.e. the finding of the author guilty and the imposition of a fine in the amount of half of the maximum amount according to part 1 of Article 373 of the Code of Administrative Offences constituted the least restrictive measures or were proportionate to the protected interest (See communication No. 2137/2012, Toregozhina v. Kazakhstan, Considerations adopted on October 21, 2014, paragraph 7.5.). The Committee considers that, in the circumstances, it has not been proven that the restrictions imposed on the author were justified by a legitimate interest and were necessary or proportionate to such a purpose, in accordance with the conditions set out in article 19, paragraph 3, of the Covenant. It therefore concludes that the author's rights under article 19, paragraph 2, of the Covenant have been violated (paragraph 10.4 of the Views).
The Committee's conclusions: The facts presented indicate a violation by Kazakhstan of article 19 of the Covenant (paragraph 11 of the Views).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5162-on-july-13-2017-the-case-was-won-in-the-un-committee-on-the-rights-of-persons-with-disabilities .
人权事务委员会2017年7月13日在Andrei Sviridov诉哈萨克斯坦案中的意见(第2158/2012号来文)。
2012年协助来文提交人准备了申诉。 随后，将投诉通知哈萨克斯坦。
委员会的法律立场：委员会注意到，个人表达其意见的权利，当然包括对人权问题的意见，例如公平审判的权利，是《公约》第十九条保障的言论自由权的一部分(《意见》第10.2段)(见Kivenmaa诉芬兰，第19段)。 9.3.).
委员会提及其关于见解自由和言论自由的第34(2011)号一般性意见根据该意见自由和言论自由是个人全面发展的必要条件。 它们对任何社会都至关重要，是任何自由和民主社会的基本要素（第2段）。 委员会回顾，《公约》第十九条第三款允许某些限制，但仅限于法律规定的、(a)尊重他人的权利和声誉以及(b)保护国家安全、公共秩序、公共卫生或道德所必需的限制。 对行使这种自由的任何限制都必须严格遵守必要性和相称性的要求。 限制只应为其意图的目的而设立，并应与它们寻求达到的具体目的直接相关（第22段）（见 第1948/2010号来文，Turchenyak等人。 诉白俄罗斯，2013年7月24日通过的意见，第7.7段；第2089/2011号，King诉白俄罗斯，2016年7月14日通过的意见，第7.3段；以及Poplavny诉白俄罗斯，第8.3段。). 委员会。..回顾(见第1830/2008号来文Pivonos诉白俄罗斯2012年10月29日通过的意见第9.3段; 和第1785/2008号Oleshkevich诉白俄罗斯2013年3月18日通过的意见第8.5段。(见第2092/2011号来文，Androsenko诉白俄罗斯，2016年3月30日通过的意见7.3；Poplavny诉白俄罗斯，第8.3段。). 最后委员会回顾对言论自由的任何限制性质不应过于宽泛即 它应该是限制性最小的措施，可以确保适当的保护功能，并与受保护的利益相称（第34段）（考虑因素第10.3段）。
委员会对案件事实情况的评估：委员会注意到提交人声称，《公约》第十九条第2款所规定的他的言论自由权利受到限制，没有根据[《公约》]第十九条第3款规定的任何合法目的提出必要的理由。..委员会注意到，提交人因组织一次"示威"而被判有罪，并被处以罚款。在这次示威中，他是没有正式请求地方行政当局许可的唯一参与者。 委员会认为，缔约国干涉了提交人行使言论自由和传播各种信息和思想自由的权利，这受到《公约》第十九条第二款的保护(《意见》第10.2段)。
委员会注意到提交人声称，法律没有规定对他施加的限制，因为个人表达意见并不构成"示威"。 委员会。..3.注意到缔约国的立场，即尽管法律没有界定"示威"和"公开抗议"的概念，但就《关于组织和进行和平集会、集会、游行、纠察队和示威的法律》而言，提交人的行为构成了"示威"。 无论国内法是否禁止提交人的行为，委员会注意到，个人在公共场所和平表达对据称不公平审判的意见不应受到适用于集会的同样限制。 委员会。..4.注意到缔约国和国家法院都没有按照《公约》第十九条第3款的要求，表明对提交人施加限制的任何具体理由(见第3段)。 第1604/2007号来文Zalesskaya诉白俄罗斯2011年3月28日通过的意见第10.5段。). 特别是，缔约国没有证实为什么为了保护国家安全、公共秩序、公共卫生或道德，或为了尊重他人的权利或名誉，必须在举行一次抗议行动之前事先获得地方当局的官方许可。 此外缔约国没有证明所采取的措施即 根据《行政犯罪法》第373条第1部分，对提交人作出有罪判决，并处以最高金额一半的罚款，是限制性最小的措施，或与保护利益相称(见第2137/2012号来文，Toregozhina诉哈萨克斯坦，2014年10月21日通过的考虑，第7.5段)。). 委员会认为，根据《公约》第十九条第3款所规定的条件，在这种情况下，对提交人施加的限制是有正当理由的，是必要的或与此目的相称的。 因此，委员会得出结论认为，提交人根据《公约》第十九条第二款享有的权利受到侵犯(《意见》第10.4段)。
委员会的结论：所提出的事实表明哈萨克斯坦违反了《公约》第十九条(《意见》第11段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5163-2017-7-14 .
Адам құқықтары жөніндегі комитеттің 2017 жылғы 13 шілдедегі Андрей Свиридов Қазақстанға қарсы іс бойынша пікірлері (хабарлама N 2158/2012).
2012 жылы хабарламаның авторына шағымды дайындауға көмек көрсетілді. Кейіннен шағым Қазақстанға хабарланды.
Комитеттің құқықтық ұстанымдары: Комитет жеке тұлғаның өз пікірін білдіру құқығы, оның ішінде, әрине, әділ сот талқылауы құқығы сияқты адам құқықтары мәселелері бойынша пікір білдіру құқығы Пактінің 19-бабында кепілдік берілген еркін пікір білдіру құқығының бөлігі болып табылатынын атап өтті (10.2-тармақты қараңыз) Кивенмаа Финляндияға қарсы, тармақ 9.3.).
Комитет өзінің пікір бостандығы және оларды білдіру бостандығы туралы N 34 (2011) жалпы тәртіптің ескертуіне сілтеме жасайды, оған сәйкес пікір бостандығы мен оларды білдіру бостандығы жеке тұлғаның жан-жақты дамуының ажырамас шарттары болып табылады. Олар кез-келген қоғам үшін маңызды және кез-келген еркін және демократиялық қоғамның негізгі элементтері болып табылады (2-тармақ). Комитет Пактінің 19-бабының 3-тармағы кейбір шектеулерге жол беретінін, бірақ тек заңда көзделген және А) басқа адамдардың құқықтары мен беделін құрметтеу үшін және b) мемлекеттік қауіпсіздікті, қоғамдық тәртіпті, халықтың денсаулығын немесе имандылығын қорғау үшін қажетті болып табылатынын еске салады. Мұндай бостандықтарды жүзеге асырудың кез келген шектеуі қажеттілік пен пропорционалдылық талабына қатаң жауап беруі тиіс. Шектеулер олар тағайындалған мақсаттар үшін ғана белгіленуі керек және олар алға қойған нақты мақсатпен тікелей байланысты болуы керек (22-тармақ) (қараңыз. хабарлама N 1948/2010, Турченяк және басқалар Беларуссияға қарсы, 2013 жылғы 24 шілдеде қабылданған Пікірлер, 7.7-тармақ; N 2089/2011, Король Беларуссияға қарсы, 2016 жылғы 14 шілдеде қабылданған Пікірлер, 7.3-тармақ; және Беларуссияға қарсы жүзу, 8.3-тармақ.). Комитет...еске салады (N 1830/2008 хабарламаларын қараңыз, Беларуссияға қарсы сыра зауыты, 2012 жылғы 29 қазанда қабылданған Пікірлер, 9.3-тармақ; және N 1785/2008, ОЛЕШКЕВИЧ Беларуссияға қарсы, 2013 жылғы 18 наурызда қабылданған Пікірлер, 8.5-тармақ.) Қатысушы мемлекетке Пактінің 19-бабында көзделген автор құқықтарының шектеулері қажетті және пропорционалды екенін көрсету қажет( N 2092/2011, Андросенко Беларуссияға қарсы хабарламаларды, 2016 жылғы 30 наурызда қабылданған пайымдауларды, 7.3-тармақты қараңыз; және жүзу Беларуссияға қарсы, 8.3-тармақ. ). Сонымен, Комитет сөз бостандығын кез-келген шектеу табиғатта тым кең болмауы керек екенін еске салады, яғни. бұл тиісті қорғаныс функциясы қамтамасыз етілуі мүмкін ең аз шектеу шарасы болуы керек және қорғалатын мүддеге пропорционалды болуы керек (34-тармақ) (10.3-тармақ).
Комитеттің істің нақты мән-жайларын бағалауы: Комитет пактінің 19-бабының 2-тармағында бекітілген оның пікір білдіру бостандығына құқығы пактінің 19-бабының 3-тармағында көзделген қандай да бір заңды мақсаттарға негізделетін негіздемесіз шектелгені туралы автордың бекітуін атап өтеді...Комитет автордың жергілікті атқарушы органдардан ресми түрде рұқсат сұрамай, жалғыз қатысушы болған "демонстрацияны" ұйымдастырғаны үшін кінәлі деп танылғанын және айыппұл салынғанын атап өтті. Комитеттің пікірінше, қатысушы мемлекет автордың Пактінің 19-бабының 2-тармағымен (пайымдаулардың 10.2-тармағы) қорғалатын кез келген ақпарат пен идеяларды еркін білдіруге және таратуға құқығын жүзеге асыруға араласқан.
Комитет автордың өзіне қатысты енгізілген шектеулер заңмен қарастырылмаған деген пікірін атап өтеді, өйткені жеке тұлғаның пікірін білдіру "демонстрация"емес. Комитет...қатысушы мемлекеттің "демонстрация" және "қоғамдық наразылық" ұғымдары заңда анықталмағанымен, автордың мінез-құлқы бейбіт жиналыстарды, митингілерді, шерулерді, пикеттер мен демонстрацияларды ұйымдастыру және өткізу тәртібі туралы Заңның мақсаттары үшін "демонстрация" болып табылатындығы туралы ұстанымын атап өтеді. Автордың ішкі заңға сәйкес мінез-құлқына тыйым салынғанына қарамастан, Комитет жеке тұлғаның қоғамдық жерде әділетсіз сот талқылауы туралы пікірін бейбіт түрде білдіруіне адамдар жиналысына қолданылатын шектеулер қолданылмауы керек деп атап өтті.Комитет...қатысушы мемлекет те, ұлттық соттар да Пактінің 19-бабының 3-тармағына сәйкес авторға қатысты енгізілген шектеулердің қажеттілігін негіздеу үшін талап етілетіндей нақты негіздемелер көрсетпегенін атап өтеді (қараңыз. хабарлама N 1604/2007, Залесская Беларуссияға қарсы, 2011 жылғы 28 наурызда қабылданған Пікірлер, 10.5-тармақ.). Атап айтқанда, қатысушы мемлекет мемлекеттік қауіпсіздікті, қоғамдық тәртіпті, халықтың денсаулығын немесе имандылығын қорғау үшін не басқа адамдардың құқықтары мен беделін құрметтеу үшін жергілікті органдардан бір наразылық акциясын өткізгенге дейін алдын ала ресми рұқсат алудың себептерін негіздемеді. авторды кінәлі деп тану және әкімшілік құқық бұзушылық туралы кодекстің 373-бабының 1-бөлігіне сәйкес ең жоғары соманың жартысы мөлшерінде айыппұл салу ең аз шектеу шараларын білдірді немесе қорғалатын мүддеге пропорционалды болып табылды (N 2137/2012, Төрегожин Қазақстанға қарсы хабарламасын, 2014 жылғы 21 қазанда қабылданған пайымдауларды, 7.5-тармақты қараңыз. ). Комитет бұл жағдайларда авторға қойылған шектеулердің заңды мүддемен ақталғаны және Пактінің 19-бабының 3-тармағында жазылған шарттарға сәйкес осындай мақсатқа қажетті немесе пропорционалды екендігі дәлелденбеген деп санайды. Сондықтан ол Пактінің 19-бабының 2-тармағында көзделген автордың құқықтары бұзылды деген қорытындыға келеді (10.4-тармақ).
Комитеттің қорытындылары: ұсынылған фактілер Қазақстанның Пактінің 19-бабын бұзғанын куәландырады (11-тармақ).
Жарияланым көзі: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5164-2017-zhyl-y-13-shildede-b-m-gedekter-y-tary-zh-nindegi-komitetinde-is-zhe-iske-zhetti .
