Москва
+7-929-527-81-33
Вологда
+7-921-234-45-78
Вопрос юристу онлайн Юридическая компания ЛЕГАС Вконтакте

Дополнения от 21.10.2024 к практике в Комитетах ООН

Обновлено 21.10.2024 03:17

 

Дело "Александр Симеха против Кыргызстана". Соображения Комитета по правам человека от 11 января 2024 года. Сообщение N 2994/2017.

В 2017 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Кыргыстану.

Автор утверждал, что подвергался пыткам и жестокому обращению со стороны сотрудников милиции и что государство-участник не провело эффективного расследования его жалоб. По мнению Комитета, представленная информация свидетельствовала о нарушении государством-участником прав автора по статье 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 "а" статьи 2 и пунктом 3 "g" статьи 14 Пакта.

Как усматривалось из текста Соображений, автором сообщения является Александр Симеха, гражданин Кыргызстана. Автор утверждал, что подвергался пыткам и жестокому обращению со стороны сотрудников милиции и что государство-участник не провело эффективного расследования его жалоб. Автор отметил, что его жалобы на действия милиции были переданы Генеральной прокуратурой для проведения расследования в районную прокуратуру - ту же самую, которая вела в суде его дело об изнасиловании. Он также отмечал, что в ходе расследований прокуратура не опросила ни его самого, ни врачей, оказывавших ему помощь в связи с полученными во время избиений травмами, ни возможных свидетелей, которые могли видеть, как его забирали сотрудники милиции. Автор заявлял, что государство-участник нарушило его права по статье 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 статьи 2 и пунктом 3 "g" статьи 14 Пакта. По мнению Комитета, представленная информация свидетельствовала о нарушении государством-участником прав автора по статье 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 "а" статьи 2 и пунктом 3 "g" статьи 14 Пакта.

Правовые позиции Комитета: государство-участник отвечает за безопасность любого лица, лишаемого им свободы, и в тех случаях, когда у лица, лишенного свободы, обнаруживаются признаки телесных повреждений, государству-участнику надлежит представить доказательства того, что оно не несет за это ответственности. Комитет неоднократно заявлял о том, что в таких случаях бремя доказывания не может возлагаться на одного лишь автора сообщения, особенно с учетом того, что часто доступ к соответствующей информации имеется только у государства-участника (пункт 7.3 Соображений).

Уголовное расследование и последующее привлечение к ответственности представляют собой необходимые средства восстановления нарушенных прав человека, таких как права, защищаемые статьей 7 Пакта.... [П]ри поступлении жалобы на жестокое обращение в нарушение статьи 7 государство-участник должно расследовать ее безотлагательно и беспристрастно, с тем чтобы обеспечить эффективное средство правовой защиты (пункт 7.4 Соображений).

Положение пункта 3 "g" статьи 14 Пакта о том, что при рассмотрении любого предъявляемого ему уголовного обвинения каждый имеет право не быть принуждаемым к даче показаний против самого себя или к признанию себя виновным, должно пониматься как отсутствие какого-либо прямого или косвенного физического или психологического давления со стороны следственных органов на обвиняемого с целью добиться признания вины.... В делах, связанных с утверждениями о полученных под принуждением признательных показаниях, бремя доказывания того, что соответствующие заявления были сделаны обвиняемыми по собственной воле, лежит на государстве (пункт 7.6 Соображений).

Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: отмечено, что автор представил подробное описание обращения, которому, по его словам, он подвергся, и подтверждающие медицинские справки. Согласно нескольким медицинским заключениям, предоставленным автором, ...у него были диагностированы ушибы мягких тканей головы, левых ребер, левого плеча и левого бедра, а также возможное сотрясение мозга (пункт 7.2 Соображений).

Комитет выразил сожаление по поводу уничтожения государством-участником всех документов, касающихся жалобы автора на действия милиции, через год после регистрации Комитетом настоящего сообщения. Учитывая отсутствие каких-либо конкретных аргументов со стороны государства-участника, опровергающих утверждения автора, Комитет постановил, что заявления автора сообщения следует считать достаточно весомыми (пункт 7.3 Соображений).

Комитет отметил, что в данном случае первоначальная жалоба на пытки, которым подвергался автор, была подана во время судебного разбирательства в районном суде, а официальная жалоба была подана в Генеральную прокуратуру Республики Кыргызстан 23 ноября 2009 года. Комитет подчеркнул, что первое решение об отказе в возбуждении уголовного дела в связи с утверждениями автора было принято помощником прокурора района 5 декабря 2009 года еще до того, как автор был освидетельствован на предмет нанесения ему телесных повреждений, основываясь лишь на показаниях двух сотрудников милиции, в отношении которых автор подал жалобу и которые отрицали применение к нему силы. Комитет также отметил, что после обращения автора в прокуратуру района было проведено еще по меньшей мере три расследования утверждений автора о применении пыток, каждое из которых закончилось отказом в возбуждении уголовного производства. Комитет принял к сведению утверждение автора о том, что, несмотря на неоднократные распоряжения о проведении дополнительных расследований, прокуратура так и не допросила ни самого автора, ни врачей, оказывавших ему помощь в связи с полученными травмами, ни возможных свидетелей (которые могли видеть, как его забирала милиция 9 июня 2009 года), а также не отразила и не объяснила в своих решениях тот факт, что автор уже находился под стражей начиная с 9 июня 2009 года. Соответственно, Комитет пришел к выводу, что представленные ему факты свидетельствовали о нарушении прав автора по статье 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 "а" статьи 2 Пакта (пункт 7.5 Соображений).

Комитет отметил, что при вынесении решения о виновности автора суд использовал, наряду с другими доказательствами, признательные показания автора, несмотря на то, что в ходе судебного разбирательства автор сообщил о применении к нему пыток для получения этих показаний. С учетом обстоятельств настоящего дела Комитет счел, что представленные ему факты также свидетельствовали о нарушении пункта 3 "g" статьи 14 Пакта (пункт 7.6 Соображений).

Выводы Комитета: представленная информация свидетельствовала о нарушении государством-участником прав автора по статье 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 "а" статьи 2 и пунктом 3 "g" статьи 14 Пакта (пункт 8 Соображений).

 

Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5211-11-yanvarya-2024-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-chelvoeka .

 

 

The case of Alexander Simekha v. Kyrgyzstan. Views of the Human Rights Committee of January 11, 2024. Communication No. 2994/2017.

In 2017, the author of the communication was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kyrgyzstan.

The author claimed that he had been subjected to torture and ill-treatment by police officers and that the State party had not conducted an effective investigation of his complaints. In the Committee's view, the information provided indicated a violation by the State party of the author's rights under article 7, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3 (a), and article 14, paragraph 3 (g), of the Covenant.

As seen from the text of the Considerations, the author of the communication is Alexander Simekha, a citizen of Kyrgyzstan. The author claimed that he had been subjected to torture and ill-treatment by police officers and that the State party had not conducted an effective investigation of his complaints. The author noted that his complaints about the actions of the police were referred by the Prosecutor General's Office for investigation to the district Prosecutor's Office, the same one that conducted his rape case in court. He also noted that during the investigations, the prosecutor's office did not interview him, nor the doctors who helped him with injuries sustained during the beatings, nor possible witnesses who could have seen him being taken away by police officers. The author claimed that the State party had violated his rights under article 7, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3, and article 14, paragraph 3 (g), of the Covenant. In the Committee's view, the information provided indicated a violation by the State party of the author's rights under article 7, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3 (a), and article 14, paragraph 3 (g), of the Covenant.

The Committee's legal position is that the State party is responsible for the safety of any person deprived of their liberty, and in cases where a person deprived of liberty shows signs of bodily injury, the State party should provide evidence that it is not responsible for this. The Committee has repeatedly stated that in such cases the burden of proof cannot be placed solely on the author of the communication, especially since often only the State party has access to relevant information (paragraph 7.3 of the Views).

Criminal investigation and subsequent prosecution are necessary means of restoring violated human rights, such as those protected by article 7 of the Covenant.... [If] a complaint of ill-treatment in violation of article 7 is received, the State party must investigate it promptly and impartially in order to provide an effective remedy (paragraph 7.4 of the Views).

The provision of article 14, paragraph 3 (g), of the Covenant that, when considering any criminal charge against him, everyone has the right not to be forced to testify against himself or to plead guilty, should be understood as the absence of any direct or indirect physical or psychological pressure from the investigating authorities on the accused in order to to obtain a confession of guilt.... In cases involving allegations of coerced confessions, the burden of proving that the relevant statements were made by the accused of their own free will lies with the State (paragraph 7.6 of the Considerations).

The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: it is noted that the author provided a detailed description of the treatment to which, according to him, he was subjected, and supporting medical certificates. According to several medical reports provided by the author, ... he was diagnosed with soft tissue contusions of the head, left ribs, left shoulder and left hip, as well as a possible concussion (paragraph 7.2 of the Considerations).

The Committee regretted the destruction by the State party of all documents relating to the author's complaint against the police one year after the Committee registered the present communication. In the absence of any specific arguments on the part of the State party refuting the author's allegations, the Committee decided that the author's statements should be considered sufficiently weighty (paragraph 7.3 of the Views).

The Committee noted that in this case, the initial complaint of torture to which the author was subjected was filed during the trial in the district court, and an official complaint was filed with the Prosecutor General's Office of the Republic of Kyrgyzstan on 23 November 2009. The Committee stressed that the first decision to refuse to institute criminal proceedings in connection with the author's allegations was taken by the Assistant District Prosecutor on 5 December 2009, even before the author was examined for bodily harm, based only on the testimony of two police officers against whom the author filed a complaint and who denied the use of He has strength. The Committee also noted that, following the author's appeal to the District Prosecutor's Office, at least three more investigations were conducted into the author's allegations of torture, each of which ended with the refusal to initiate criminal proceedings. The Committee took note of the author's claim that, despite repeated orders for additional investigations, the Prosecutor's Office did not question either the author himself, the doctors who helped him with his injuries, or possible witnesses (who could have seen him being taken away by the police on 9 June 2009), and She also did not reflect or explain in her decisions the fact that the author had already been in custody since 9 June 2009. Accordingly, the Committee concluded that the facts before it indicated a violation of the author's rights under article 7, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3 (a), of the Covenant (paragraph 7.5 of the Views).

The Committee noted that in deciding on the author's guilt, the court used, along with other evidence, the author's confessions, despite the fact that during the trial the author reported that he had been tortured to obtain these statements. In the circumstances of the present case, the Committee considered that the facts before it also revealed a violation of article 14, paragraph 3 (g), of the Covenant (paragraph 7.6 of the Views).

The Committee's conclusions: The information provided indicated a violation by the State party of the author's rights under article 7, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3 (a), and article 14, paragraph 3 (g), of the Covenant (paragraph 8 of the Views).

 

Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5212-on-january-11-2024-the-case-was-won-in-the-un-committee-on-human-rights .

 

 

Alexander Simekha诉吉尔吉斯斯坦案。 2024年1月11日人权委员会的意见。 第2994/2017号来文。

2017年,来文提交人得到了协助准备投诉。 随后,将控诉转达吉尔吉斯斯坦。

提交人声称,他受到警察的酷刑和虐待,缔约国没有对他的申诉进行有效的调查。 委员会认为,所提供的资料表明,缔约国侵犯了提交人根据《公约》第二条第3款(甲)项和第十四条第3款(庚)项单独审议的第七条所享有的权利。

从审议案文可以看出,来文提交人是吉尔吉斯斯坦公民Alexander Simekha。 提交人声称,他受到警察的酷刑和虐待,缔约国没有对他的申诉进行有效的调查。 提交人指出,总检察长办公室将他对警察行动的控诉提交地区检察官办公室进行调查,该检察官办公室在法庭上审理了他的强奸案。 他还指出,在调查期间,检察官办公室没有采访他,也没有采访帮助他在殴打期间受伤的医生,也没有可能看到他被警察带走的证人。 提交人声称,缔约国侵犯了他根据《公约》第二条第3款和第十四条第3款(庚)项单独审议的第七条所享有的权利。 委员会认为,所提供的资料表明,缔约国侵犯了提交人根据《公约》第二条第3款(甲)项和第十四条第3款(庚)项单独审议的第七条所享有的权利。

委员会的法律立场是,缔约国对任何被剥夺自由的人的安全负责,如果被剥夺自由的人有身体受伤的迹象,缔约国应提供证据证明它对此不负任何责任。 委员会一再指出,在这种情况下,举证责任不能仅仅由来文提交人承担,特别是因为往往只有缔约国才能获得有关资料(《意见》第7.3段)。

刑事调查和随后的起诉是恢复被侵犯人权的必要手段,例如《公约》第七条所保护的人权。... 如果收到违反第七条的虐待申诉,缔约国必须迅速和公正地进行调查,以便提供有效的补救(《意见》第7.4段)。

《盟约》第14条第3款(g)项规定,在审议对他的任何刑事指控时,人人有权不被迫作证或认罪,应理解为调查当局没有对被告施加任何直接或间接的身体或心理压力,以便获得认罪。... 在涉及强迫供词指控的案件中,国家有责任证明有关陈述是被告出于自己的自由意志作出的(《考虑》第7.6段)。

委员会对案件事实情况的评估:注意到提交人详细说明了他所受到的待遇,并提供了佐证的医疗证明。 根据提交人提供的几份医疗报告,。.. 他被诊断为头部,左肋骨,左肩和左髋的软组织挫伤,以及可能的脑震荡(注意事项第7.2段)。

委员会对缔约国在委员会登记本来文一年后销毁了与提交人对警察的申诉有关的所有文件表示遗憾。 由于缔约国没有就提交人的指控提出任何具体论据,委员会决定,提交人的陈述应被视为足够重要(《意见》第7.3段)。

委员会注意到,在本案中,提交人遭受酷刑的最初申诉是在地区法院审判期间提出的,并于2009年11月23日向吉尔吉斯斯坦共和国总检察长办公室提出了正式申诉。 委员会强调,助理地区检察官于2009年12月5日就提交人的指控作出了拒绝提起刑事诉讼的第一个决定,甚至在提交人因身体伤害受到审查之前,仅根据提交人提出申诉并否认使用他有力量的两名警官的证词作出了决定。 委员会还注意到,在提交人向地区检察官办公室提出上诉之后,至少又对提交人的酷刑指控进行了三次调查,每一次调查都以拒绝提起刑事诉讼而告终。 委员会注意到提交人声称,尽管一再下令进行进一步调查,检察官办公室没有质疑提交人本人、帮助他受伤的医生或可能的证人(他们可能看到他于2009年6月9日被警察带走),她也没有在裁决中反映或解释提交人自2009年6月9日以来已经被拘留的事实。 因此,委员会得出结论认为,它收到的事实表明,提交人根据《公约》第二条第3款(子)项单独审议的第七条享有的权利受到侵犯(《意见》第7.5段)。

委员会注意到,在对提交人的罪行作出裁决时,法院使用了提交人的供词以及其他证据,尽管在审判期间提交人报告说他曾遭受酷刑以获得这些供词。 在本案的情况下,委员会认为,它所掌握的事实也表明违反了《盟约》第十四条第3款(庚)项(《意见》第7.6段)。

委员会的结论:所提供的资料表明,缔约国侵犯了提交人根据《公约》第二条第3款(甲)项和第十四条第3款(庚)项单独审议的第七条所享有的权利(《意见》第8段)。

 

出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5213-2024-1-11 .

 

 

"Александр Симеха Кыргызстанга каршы" иши. 11-жылдын 2024-январындагы адам укуктары боюнча комитеттин ойлору. Билдирүү 2994/2017.

2017-жылы билдирүүнүн авторуна даттанууну даярдоого жардам көрсөтүлгөн. Кийин арыз Кыргызстанга коммунист болгон.

Автор милиция кызматкерлери тарабынан кыйноолорго жана катаал мамилеге кабылганын жана катышуучу мамлекет анын арыздарын натыйжалуу иликтебегенин айткан. Комитеттин пикири боюнча, берилген маалымат катышуучу-мамлекет тарабынан 7-берене боюнча өзүнчө жана 2-статьянын 3 "а" пункту жана пакттын 14-беренесинин 3-пункту менен чогуу каралып жаткан автордун укуктарынын бузулгандыгы тууралуу күбөлөндүргөн.

Ой-пикирлердин текстинен көрүнүп тургандай, билдирүүнүн автору-Кыргызстандын жараны Александр Симеха. Автор милиция кызматкерлери тарабынан кыйноолорго жана катаал мамилеге кабылганын жана катышуучу мамлекет анын арыздарын натыйжалуу иликтебегенин айткан. Автор анын милициянын аракетине байланыштуу арыздарын Башкы прокуратура райондук прокуратурага өткөрүп бергенин, ошол эле учурда анын зордуктоо боюнча ишин сотто алып барганын белгиледи. Ал ошондой эле тергөөнүн жүрүшүндө прокуратура өзүн да, сабалган жаракаттарына байланыштуу ага жардам көрсөткөн дарыгерлерди да, аны милиция кызматкерлери алып кеткен күбөлөрдү да сурабаганын белгиледи. Автор катышуучу-мамлекет 7-берене боюнча өз-өзүнчө жана 2-статьянын 3-пункту жана пакттын 14-беренесинин 3-пункту "ОЭК" менен чогуу каралып жаткан анын укуктарын бузгандыгын билдирген. Комитеттин пикири боюнча, берилген маалымат катышуучу-мамлекет тарабынан 7-берене боюнча өзүнчө жана 2-статьянын 3 "а" пункту жана пакттын 14-беренесинин 3-пункту менен чогуу каралып жаткан автордун укуктарынын бузулгандыгы тууралуу күбөлөндүргөн.

Комитеттин укуктук позициялары: катышуучу-мамлекет эркиндигинен ажыратылган ар кандай адамдын коопсуздугу үчүн жооп берет жана эркиндигинен ажыратылган адамда дене жаракатынын белгилери табылган учурларда, катышуучу-мамлекет ал үчүн жооптуу эмес экенин далилдөөгө тийиш. Комитет мындай учурларда далилдөө түйшүгү билдирүүнүн авторуна гана жүктөлүшү мүмкүн эмес экенин, өзгөчө тиешелүү маалыматка жетүү көп учурда катышуучу-Мамлекетте гана бар экенин эске алуу менен (кароонун 7.3-пункту) бир нече жолу билдирген.

Кылмыш ишин иликтөө жана андан кийин жоопкерчиликке тартуу Пакттын 7-беренесинде корголгон укуктар сыяктуу бузулган адам укуктарын калыбына келтирүүнүн зарыл каражаттарын билдирет.... [П]7-статьяны бузуу менен ырайымсыз мамилеге даттануу келип түшкөндө катышуучу мамлекет укуктук коргоонун натыйжалуу каражатын камсыз кылуу үчүн аны токтоосуз жана калыс териштирүүгө тийиш (7.4-пункт).

Пакттын 3-беренесинин 14-пунктунун "жихад" пункту, ага коюлуп жаткан кандай гана болбосун жазык айыптоосун кароодо ар ким өзүнө каршы көрсөтмө берүүгө же өзүн күнөөлүү деп табууга мажбурланбоо укугуна ээ экендиги жөнүндө, күнөөсүн мойнуна алууга жетишүү максатында тергөө органдары тарабынан айыпталуучуга карата кандайдыр бир тикелей же кыйыр физикалык же психологиялык кысымдын жоктугу катары түшүнүлүүгө тийиш.... Мажбурлоо менен алынган таануу көрсөтмөлөрү жөнүндө дооматтарга байланыштуу иштерде тиешелүү билдирүүлөр айыпталуучу тарабынан өз эрки менен жасалгандыгын далилдөө түйшүгү мамлекетке жүктөлөт (кароонун 7.6-пункту).

Комитет тарабынан иштин фактылай жагдайларына баа берүү: автор өзү башынан өткөргөн кайрылуунун толук сыпаттамасын жана тастыктоочу медициналык маалымкаттарды көрсөткөндүгү белгиленген. Автор берген бир нече медициналык корутундуларга ылайык,...ага баштын, сол кабыргалардын, сол ийиндин жана сол жамбаштын жумшак ткандарынын контузиясы, ошондой эле баш мээсинин чайкалышы диагнозу коюлган (7.2-пункт).

Комитет катышуучу-мамлекет тарабынан бул билдирүүнү комитет каттагандан бир жыл өткөндөн кийин милициянын аракеттерине автордун даттануусуна тиешелүү бардык документтерди жок кылганына өкүнүчүн билдирди. Катышуучу мамлекет тарабынан автордун дооматтарын четке кагуучу кандайдыр бир конкреттүү аргументтердин жоктугун эске алуу менен Комитет билдирүүнүн авторунун билдирүүлөрү жетиштүү салмактуу деп эсептелиши керек деп чечти (кароонун 7.3-пункту).

Комитет белгилегендей, бул учурда автор кыйноого кабылган алгачкы даттануу райондук сотто соттук териштирүү учурунда берилген, ал эми расмий даттануу 23-ноябрь 2009-жылы Кыргыз Республикасынын Башкы прокуратурасына берилген. Комитет автордун дооматтарына байланыштуу кылмыш ишин козгоодон баш тартуу жөнүндө биринчи чечим 5-жылдын 2009-декабрында райондук прокурордун жардамчысы тарабынан кабыл алынганын баса белгиледи. Комитет ошондой эле автордун райондук прокуратурага кайрылуусунан кийин кыйноолорду колдонуу жөнүндө автордун дооматтары боюнча кеминде дагы үч иликтөө жүргүзүлүп, алардын ар бири кылмыш ишин козгоодон баш тартуу менен аяктаганын белгиледи. Комитет автордун ырастоосун эске алды, прокуратура дагы тергөө иштерин жүргүзүү боюнча бир нече жолу буйрук бергенине карабастан, автордун өзүн да, алган жаракаттары үчүн ага жардам көрсөткөн дарыгерлерди да, мүмкүн болгон күбөлөрдү да (аны 9-жылдын 2009-июнунда милиция алып кеткенин көргөн) сураган эмес.автор буга чейин 9-жылдын 2009-июнунан баштап камакта болгонун өз чечимдеринде чагылдырган жана түшүндүргөн эмес. Демек, Комитет ага берилген фактылар өзүнчө жана Пакттын 2-статьясынын 3 "а" пункту менен чогуу каралып жаткан 7-берене боюнча автордун укуктарынын бузулгандыгын күбөлөндүргөн деген тыянакка келген (кароонун 7.5-пункту).

Комитет автордун күнөөсү боюнча чечим чыгарууда сот башка далилдер менен катар автордун моюнга алган көрсөтмөлөрүн колдонгонун, бирок соттук териштирүүдө автор бул көрсөтмөлөрдү алуу үчүн ага карата кыйноо колдонулганын билдиргенин белгиледи. Ушул иштин жагдайларын эске алуу менен Комитет ага берилген фактылар Пакттын 3-беренесинин 14-пунктунун "жэт" (кароонун 7.6-пункту) бузулгандыгын да айгинелейт деп эсептеген.

Комитеттин тыянактары: берилген маалымат катышуучу-мамлекет тарабынан 7-берене боюнча автордун укуктарынын бузулгандыгын күбөлөндүргөн, ал өзүнчө жана 2-статьянын 3 "а" пункту жана пакттын 14-беренесинин 3-пункту менен чогуу каралат (8-пункт).

 

Жарыялоо булагы: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5214-11-zhyldyn-2024-yanvarynda-buunun-chelvoektin-ukuktary-boyuncha-komitetinin-ishi-zhe-ip-chykkan .