Дополнения от 28.10.2024 к практике в Комитетах ООН
Дело "Рахилхан Бизуруков против Кыргызстана". Соображения Комитета ООН по правам человека от 12 июля 2023 года. Сообщение N 3001/2017.
В 2017 году авторам сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Кыргызстану.
Автор утверждал, что государство-участник нарушило права ее мужа в связи с тем, что медицинский персонал места принудительного содержания ее мужа не оказал ему надлежащей медицинской помощи, что привело к его смерти. Комитет установил, что представленная ему информация свидетельствовала о нарушении государством-участником прав мужа автора, предусмотренных пунктом 1 статьи 6 и пунктом 1 статьи 10 Пакта.
Правовые позиции Комитета: обязанность обеспечивать задержанным право на жизнь возлагается на государства и что сами задержанные не обязаны просить о защите. Государства-участники несут повышенное обязательство заботиться о принятии любых необходимых мер для защиты жизни лиц, лишенных свободы государством, поскольку, подвергая лиц аресту, задержанию, заключению или иным образом лишая их свободы, государства-участники берут на себя ответственность за заботу об их жизни и физической неприкосновенности, при этом для уменьшения такой ответственности они не могут ссылаться на отсутствие финансовых ресурсов или другие материально-технические проблемы. Государство-участник должно знать о состоянии здоровья заключенных в государственных местах содержания под стражей в той мере, в какой это можно обоснованно предположить (пункт 7.3 Соображений).
Комитет напоминает, что гуманное обращение со всеми лицами, лишенными свободы, при уважении их достоинства, является основополагающим правилом универсального применения. Они не должны испытывать иных лишений и тягот помимо тех, которые являются неизбежным следствием лишения свободы; с ними необходимо обращаться гуманно в соответствии с Минимальными стандартными правилами обращения с заключенными Организации Объединенных Наций. В соответствии с Принципами медицинской этики, относящимися к роли работников здравоохранения, в особенности врачей, в защите заключенных или задержанных лиц от пыток и других жестоких, бесчеловечных или унижающих достоинство видов обращения и наказания, медицинский персонал, в особенности врачи, обеспечивающие медицинское обслуживание заключенных или задержанных лиц, обязаны охранять их физическое и психическое здоровье и обеспечивать лечение заболеваний такого же качества и уровня, какое обеспечивается лицам, не являющимся заключенными или задержанными (пункт 7.4 Соображений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: необходимо было определить, нарушило ли государство-участник свои обязательства по пункту 1 статьи 6 и пункту 1 статьи 10 Пакта в связи со смертью г-на Бизурукова в результате неадекватного медицинского лечения. Комитет принял к сведению утверждение автора о том, что 9 июля 2011 года ее муж был переведен из изолятора временного содержания в СИЗО N 5 в Оше, где он содержался под стражей до своей смерти 1 сентября 2011 года. Она отметила, что с момента поступления в СИЗО N 5 и до дня, предшествующего смерти, г-н Бизуруков жаловался медицинскому персоналу на свое здоровье, а именно на боли в почках и мочевыводящих путях, а также на трудности с мочеиспусканием. Комитет заявил, что в период с 9 июля по 1 сентября 2011 года г-н Бизуруков только один раз посетил уролога, который поставил диагноз "доброкачественная гиперплазия предстательной железы" и рекомендовал ему сделать операцию по удалению аденомы простаты. Комитет указал, что, несмотря на свое состояние, г-н Бизуруков оставался практически без внимания медицинского персонала в СИЗО N 5, и за ним ухаживал в основном его сын (который также содержался там), в том числе когда ему пришлось применять мочевой катетер для опорожнения мочевого пузыря г-на Бизурукова после того, как последний не мог помочиться в течение нескольких дней. Комитет принял к сведению заявление государства-участника о том, что Государственная служба исполнения наказаний провела уголовное расследование по факту смерти г-на Бизурукова и что начальник медсанчасти была оправдана по всем пунктам обвинения Верховным судом (пункт 7.2 Соображений).
На основании документов, представленных ему автором, Комитет отметил, что судебно-медицинская экспертиза установила: г-н Бизуруков страдал хронической ишемической болезнью сердца. Комитет обратил внимание на то, что это не было известно медицинскому персоналу СИЗО N 5, поскольку он никогда не жаловался на проблемы с сердцем и, как установила Государственная служба исполнения наказаний в ходе своего расследования, поскольку он не был обследован на предмет сердечных заболеваний, несмотря на его возраст и другие жалобы на здоровье. Комитет счел, что, учитывая общее состояние здоровья и возраст г-на Бизурукова, а также серьезность его жалоб, надлежащим образом функционирующая медицинская служба в СИЗО N 5 могла и должна была обеспечить ему регулярное наблюдение и необходимую медицинскую помощь, чтобы предотвратить внезапное ухудшение состояния его здоровья. Соответственно, Комитет пришел к выводу: государство-участник не приняло надлежащих мер по защите жизни г-на Бизурукова в период его пребывания в СИЗО N 5 (пункт 7.3 Соображений).
В связи с жалобой автора по пункту 1 статьи 10 Пакта Комитет отметил, что государство-участник не оспорило представленную автором информацию об условиях содержания г-на Бизурукова под стражей и не представило никакой информации об обращении с ним во время содержания под стражей. Комитет признал нарушение прав г-на Бизурукова по пункту 1 статьи 10 Пакта (пункт 7.4 Соображений).
Выводы Комитета: представленная информация свидетельствовала о нарушении государством-участником прав, предусмотренных пунктом 1 статьи 6 и пунктом 1 статьи 10 Пакта (пункт 8 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5238-12-iyulya-2023-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka .
The case of Rakhilkhan Bizurukov v. Kyrgyzstan. The views of the UN Human Rights Committee dated July 12, 2023. Communication No. 3001/2017.
In 2017, the authors of the communication were assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kyrgyzstan.
The author claimed that the State party violated her husband's rights due to the fact that the medical staff at her husband's place of detention did not provide him with proper medical care, which led to his death. The Committee found that the information provided to it indicated a violation by the State party of the author's husband's rights under articles 6, paragraph 1, and 10, paragraph 1, of the Covenant.
The Committee's legal position is that the obligation to ensure detainees' right to life rests with States and that detainees themselves are not obliged to ask for protection. States Parties have an increased obligation to take care of taking any necessary measures to protect the lives of persons deprived of their liberty by the State, since by subjecting persons to arrest, detention, imprisonment or otherwise depriving them of their liberty, States Parties assume responsibility for taking care of their lives and physical integrity, while reducing such responsibility they They cannot cite a lack of financial resources or other logistical problems. The State party should be aware of the state of health of prisoners in State detention facilities to the extent that it can reasonably be assumed (paragraph 7.3 of the Considerations).
The Committee recalls that the humane treatment of all persons deprived of their liberty, with respect for their dignity, is a fundamental rule of universal application. They should not experience other hardships and hardships than those that are an inevitable consequence of deprivation of liberty; they should be treated humanely in accordance with the United Nations Standard Minimum Rules for the Treatment of Prisoners. In accordance with the Principles of Medical Ethics relating to the role of health workers, especially doctors, in protecting prisoners or detainees from torture and other Cruel, inhuman or Degrading Treatment or Punishment, medical personnel, especially doctors providing medical care to prisoners or detainees, are obliged to protect their physical and mental health and ensure the treatment of diseases of the same quality and level as is provided to persons who are not prisoners or detainees (paragraph 7.4 of the Considerations).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: it was necessary to determine whether the State party had violated its obligations under articles 6, paragraph 1, and 10, paragraph 1, of the Covenant in connection with the death of Mr. Bizurukov as a result of inadequate medical treatment. The Committee took note of the author's claim that on 9 July 2011 her husband was transferred from the temporary detention facility to SIZO No. 5 in Osh, where he was detained until his death on 1 September 2011. She noted that from the moment of admission to pre-trial detention center No. 5 until the day before his death, Mr. Bizurukov complained to the medical staff about his health, namely pain in the kidneys and urinary tract, as well as difficulty urinating. The Committee stated that between July 9 and September 1, 2011, Mr. Bizurukov visited a urologist only once, who diagnosed him with benign prostatic hyperplasia and recommended that he undergo surgery to remove prostate adenoma. The Committee pointed out that, despite his condition, Mr. Bizurukov remained virtually ignored by the medical staff at SIZO No. 5, and was cared for mainly by his son (who was also held there), including when he had to use a urinary catheter to empty Mr. Bizurukov's bladder after as the latter could not urinate for several days. The Committee took note of the State party's statement that the State Penitentiary Service had conducted a criminal investigation into the death of Mr. Bizurukov and that the head of the medical unit had been acquitted of all charges by the Supreme Court (paragraph 7.2 of the Views).
Based on the documents submitted to it by the author, the Committee noted that the forensic medical examination had established that Mr. Bizurukov suffered from chronic coronary heart disease. The Committee drew attention to the fact that this was not known to the medical staff of SIZO No. 5, since he had never complained of heart problems and, as the State Penitentiary Service established during its investigation, since he had not been examined for heart diseases, despite his age and other health complaints. The Committee considered that, given Mr. Bizurukov's general state of health and age, as well as the seriousness of his complaints, a properly functioning medical service in SIZO No. 5 could and should have provided him with regular monitoring and the necessary medical care to prevent a sudden deterioration in his health. Accordingly, the Committee concluded that the State party had failed to take appropriate measures to protect the life of Mr. Bizurukov during his stay in SIZO No. 5 (paragraph 7.3 of the Views).
With regard to the author's complaint under article 10, paragraph 1, of the Covenant, the Committee noted that the State party had not disputed the information provided by the author on the conditions of Mr. Bizurukov's detention and had not provided any information on his treatment during detention. The Committee found a violation of Mr. Bizurukov's rights under article 10, paragraph 1, of the Covenant (paragraph 7.4 of the Views).
The Committee's conclusions: The information provided indicated a violation by the State party of the rights provided for in articles 6, paragraph 1, and 10, paragraph 1, of the Covenant (paragraph 8 of the Views).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5239-on-july-12-2023-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee .
Rakhilkhan Bizurukov诉吉尔吉斯斯坦案。 2023年7月12日联合国人权事务委员会的意见。 第3001/2017号来文。
2017年，来文提交人得到了协助准备投诉。 随后，将控诉转达吉尔吉斯斯坦。
提交人声称，缔约国侵犯了她丈夫的权利，因为她丈夫被拘留地点的医务人员没有为他提供适当的医疗服务，导致他死亡。 委员会认为，所提供的资料表明，缔约国侵犯了提交人丈夫根据《公约》第六条第1款和第十条第1款享有的权利。
委员会的法律立场是，国家有义务确保被拘留者的生命权，被拘留者本身没有义务要求保护。 缔约国有更多的义务注意采取任何必要措施保护被国家剥夺自由的人的生命，因为通过逮捕、拘留、监禁或以其他方式剥夺他们的自由，缔约国承担了照顾他们的生命和人身完整的责任，同时减少了这种责任，他们不能以缺乏财政资源或其他后勤问题为由。 缔约国应在可以合理假设的范围内了解国家拘留设施中囚犯的健康状况(考虑因素第7.3段)。
委员会回顾，在尊重其尊严的前提下，人道对待所有被剥夺自由的人是普遍适用的一项基本规则。 他们不应经历除剥夺自由不可避免的后果之外的其他困难和困难;他们应按照《联合国囚犯待遇最低限度标准规则》受到人道待遇。 根据有关保健工作者，特别是医生在保护囚犯或被拘留者免受酷刑和其他残忍、不人道或有辱人格的待遇或处罚方面的作用的医学道德原则，医务人员，特别是向囚犯或被拘留者提供医疗服务的医生，有义务保护他们的身心健康，并确保治疗与非囚犯或被拘留者同等质量和水平的疾病（考虑因素第7.4段）。
委员会对案件事实情况的评估：有必要确定缔约国是否违反了《公约》第六条第1款和第十条第1款规定的义务，即Bizurukov先生因治疗不当而死亡。 委员会注意到提交人声称2011年7月9日她的丈夫被从临时拘留设施转移到Osh的SIZO no.5在那里他被拘留至2011年9月1日去世。 她指出，从进入5号审前拘留中心的那一刻起，直到他去世前一天，Bizurukov先生向医务人员抱怨他的健康状况，即肾脏和泌尿道疼痛，以及排尿困难。 委员会指出，在2011年7月9日至9月1日期间，Bizurukov先生只访问了一次泌尿科医生，他诊断他患有良性前列腺增生症，并建议他接受手术切除前列腺腺瘤。 委员会指出，尽管Bizurukov先生病情严重，但SIZO no.5的医务人员几乎对他置之不理，主要由他的儿子（他也被关押在那里）照顾，包括他不得不使用导尿管排空Bizurukov先生的膀胱，因为后者几天无法排尿。 委员会注意到缔约国的声明，即国家监狱部门对Bizurukov先生的死亡进行了刑事调查，医疗单位负责人被最高法院宣告无罪(《意见》第7.2段)。
根据提交人提交的文件，委员会注意到，法医检查确定Bizurukov先生患有慢性冠心病。 委员会提请注意，SIZO no.5的医务人员不知道这一点，因为他从未抱怨过心脏问题，而且作为国家监狱服务机构在调查期间设立的，因为他没有接受心脏病检查，尽管他的年龄和其他健康问题。 委员会认为，鉴于Bizurukov先生的总体健康状况和年龄，以及他的申诉的严重性，SIZO5号的一个正常运作的医疗机构可以而且应该为他提供定期监测和必要的医疗服务，以防止他的健康状况突然恶化。 因此，委员会的结论是，缔约国没有采取适当措施保护Bizurukov先生在SIZO5号逗留期间的生命(《意见》第7.3段)。
关于提交人根据《公约》第十条第1款提出的申诉，委员会注意到，缔约国没有对提交人提供的关于Bizurukov先生被拘留条件的资料提出异议，也没有就他在被拘留期间的待遇提供任何资料。 委员会认为Bizurukov先生根据《公约》第十条第1款享有的权利受到侵犯(《意见》第7.4段)。
委员会的结论：所提供的资料表明，缔约国侵犯了《公约》第六条第1款和第十条第1款规定的权利(《意见》第8段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5240-2023-7-12 .
"Рахилхан Бизуруковдун Кыргызстанга каршы" иши. БУУнун Адам укуктары боюнча комитетинин 12-июлундагы карап чыгуу, 2023. Билдирүү 3001/2017.
2017-жылы билдирүүнүн авторлоруна даттанууну даярдоого жардам көрсөтүлгөн. Кийин арыз Кыргызстанга коммунист болгон.
Автор катышуучу мамлекет күйөөсүнүн укуктарын бузган деп ырастаган, анткени күйөөсү мажбурлап кармалган жердин медициналык кызматкерлери ага тийиштүү медициналык жардам көрсөтүшкөн эмес, бул анын өлүмүнө алып келген. Комитет ага берилген маалымат катышуучу-мамлекет тарабынан пакттын 6-статьясынын 1-пунктунда жана 10-статьясынын 1-пунктунда каралган автордун күйөөсүнүн укуктарынын бузулгандыгы жөнүндө күбөлөндүргөнүн аныктады.
Комитеттин укуктук позициялары: камактагылардын жашоо укугун камсыз кылуу милдети мамлекеттерге жүктөлөт жана камактагылар өздөрү коргоону талап кылбайт. Катышуучу-мамлекеттер эркиндигинен ажыратылган адамдардын өмүрүн коргоо үчүн мамлекет тарабынан ар кандай зарыл чараларды көрүү жөнүндө камкордук көрүү жөнүндө Жогорку милдеттенме алышат, анткени адамдарды камакка алуу, кармоо, камоо же башка жол менен эркиндигинен ажыратуу менен катышуучу-мамлекеттер алардын өмүрүнө жана дене-бойдун кол тийбестигине кам көрүү үчүн жоопкерчиликти өзүнө алышат, мында мындай жоопкерчиликти азайтуу үчүн алар финансылык ресурстардын жоктугуна же башка материалдык-техникалык көйгөйлөргө шылтай алышпайт. Катышуучу-мамлекет мамлекеттик камакта кармоо жайларында камалгандардын ден соолугунун абалы жөнүндө аны негиздүү болжолдоого мүмкүн болгон деңгээлде билүүгө тийиш (Ойлордун 7.3-пункту).
Комитет эркиндигинен ажыратылган бардык адамдарга гумандуу мамиле кылуу, алардын кадыр-баркын урматтоо универсалдуу колдонуунун негизги эрежеси экенин эскертет. Алар эркиндигинен ажыратуунун сөзсүз натыйжасы болгон башка кыйынчылыктардан жана кыйынчылыктардан өтпөшү керек; аларга Бириккен Улуттар Уюмунун камактагыларга мамиле кылуунун минималдуу стандарттык эрежелерине ылайык гумандуу мамиле кылуу керек. Камактагы же кармалган адамдарды кыйноолордон жана башка катаал, адамгерчиликсиз же кадыр-баркты басмырлаган мамиленин жана жазанын түрлөрүнөн коргоодо саламаттык сактоо кызматкерлеринин, өзгөчө дарыгерлердин ролуна кирген медициналык этиканын принциптерине ылайык медициналык персонал, өзгөчө камактагыларды же кармалган адамдарды медициналык жактан тейлөөнү камсыз кылуучу дарыгерлер алардын дене-бой жана психикалык саламаттыгын сактоого жана камалгандар же кармалгандар болуп саналбаган адамдарга камсыз кылынгандай эле сапаттагы жана деңгээлдеги ооруларды дарылоону камсыз кылууга милдеттүү (7.4-пункт).
Комитеттин иштин фактылай жагдайларын баалоосу: катышуучу мамлекет Пакттын 1-беренесинин 6-пункту жана 1-беренесинин 10-пункту боюнча милдеттенмелерин медициналык дарылоонун жетишсиздигинен улам Бизуруковдун өлүмүнө байланыштуу бузгандыгын аныктоо керек болчу. Комитет автордун 9-жылдын 2011-июлунда күйөөсү Оштогу убактылуу кармоочу жайдан 5-тергөө абагына которулуп, 1-жылдын 2011-сентябрында көз жумганга чейин камакта отурган деген дооматын эске алган. Ал белгилегендей, БИЗУРУКОВ Мырза 5-СИЗОго киргенден тартып каза болгонго чейинки күнгө чейин медициналык кызматкерлерге өзүнүн ден соолугуна, тактап айтканда, бөйрөк жана заара чыгаруу жолдорунун оорушуна, ошондой эле заара кылуудагы кыйынчылыктарга даттанган. Комитеттин айтымында, 9-жылдын 1-июлунан 2011-сентябрына чейин Бизуруков Мырза "простатикалык бездин гиперплазиясы" диагнозун койгон урологго бир гана жолу барып, врнди алып салуу боюнча операция жасоону сунуштаган. Комитет анын абалына карабастан, Бизуруков мырзанын 5-СИЗОЩЕДЕГИ медициналык кызматкерлердин дээрлик көңүл сыртында калганын жана аны негизинен уулу (ал дагы ошол жерде кармалган) караганын, анын ичинде Бизуруков мырзанын табарсыгын бошотуу үчүн заара катетерин колдонууга туура келгенин белгиледи.бир нече күн бою заара кыла алган жок. Комитет катышуучу-мамлекеттин Жазаларды аткаруу мамлекеттик кызматы Бизуруков мырзанын өлүмү боюнча кылмыш ишин иликтегенин жана медсаныздардын башчысы бардык айыптар боюнча Жогорку сот тарабынан акталганын эске алды (7.2-пункт).
Комитет ага автор тарабынан берилген документтердин негизинде соттук-медициналык экспертиза төмөнкүлөрдү аныктаганын белгиледи: Бизуруков Мырза жүрөктүн өнөкөт ишемиялык оорусу менен ооруган. Комитет көңүл бурган нерсе, бул СИЗО САВЕТ 5тин медициналык кызматкерлерине белгилүү эмес, анткени ал эч качан жүрөк оорусуна даттанган эмес жана Мамлекеттик жаза аткаруу кызматы өз иликтөөсүндө аныктагандай, анын жашына жана ден соолугуна байланыштуу башка даттанууларга карабастан жүрөк оорусуна текшерилген эмес. Комитет Бизуруков мырзанын жалпы ден соолугун жана жашын, ошондой эле анын даттанууларынын оордугун эске алуу менен, ово 5 СИЗОсунда туура иштеген медициналык кызмат анын ден соолугунун күтүлбөгөн жерден начарлап кетишине жол бербөө үчүн ага үзгүлтүксүз байкоо жана зарыл болгон медициналык жардамды бере алат жана камсыз кылышы керек деп эсептейт. Демек, Комитет мындай жыйынтыкка келген: катышуучу мамлекет БИЗУРУКОВ 5-СИЗОдо турган мезгилде анын өмүрүн коргоо боюнча тийиштүү чараларды көргөн эмес (7.3-пункт).
Пакттын 1-беренесинин 10-пункту боюнча автордун даттануусуна байланыштуу Комитет катышуучу-мамлекет Бизуруков мырзаны камакта кармоонун шарттары жөнүндө автор тарабынан берилген маалыматка каршы чыкпаганын жана камакта кармоо учурунда ага карата жасалган кайрылуу тууралуу эч кандай маалымат бербегенин белгиледи. Комитет Бизуруков мырзанын укуктары Пакттын 1-беренесинин 10-пункту боюнча бузулгандыгын тааныган (7.4-пункт).
Комитеттин тыянактары: берилген маалымат катышуучу-мамлекет тарабынан Пакттын 6-статьясынын 1-пунктунда жана 10-статьясынын 1-пунктунда каралган укуктардын бузулгандыгын күбөлөндүргөн (8-пункт).
Жарыялоо булагы: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5241-12-iyul-2023-zhyl-buunun-adam-ukuktary-boyuncha-komitetinde-zhe-ishke-zhetishti .
