Дополнения от 16.11.2024 к практике в Комитетах ООН
Сообщение: Хайрулло Турсунов против Казахстана. Сообщение N 538/2013. Решение принято Комитетом против пыток (далее - Комитет) 8 мая 2015 г.
В 2013 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Казахстану.
Тема сообщения: высылка заявителя в Узбекистан.
Вопросы существа: угроза подвергнуться пыткам по возвращении в страну происхождения.
Правовые позиции Комитета: Комитет напоминает, что, руководствуясь своим Замечанием общего порядка N 1, он будет в значительной степени опираться на заключения, к которым приходят органы соответствующего государства-участника, но что при этом Комитет не связан такими заключениями и в соответствии с п. 4 ст. 22 Конвенции правомочен свободно оценивать факты с учетом всех обстоятельств по каждому конкретному делу (п. 9.9 решения).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: Комитет отмечает утверждение адвоката о том, что пытки и жестокое обращение особенно в отношении экстрадированных просителей убежища по всей видимости применяются в Узбекистане систематически. Он отмечает далее подробно изложенные утверждения о том, что в прошлом, до отъезда в Казахстан, заявитель подвергался преследованиям по религиозным мотивам и жестокому обращению со стороны узбекских властей. Он... принимает к сведению тот аргумент защитника, что судебное разбирательство в государстве-участнике, по итогам которого было принято решение о высылке заявителя, не являлось справедливым, поскольку заявителю не были обеспечены услуги переводчика; что суды не рассмотрели по существу утверждений заявителя о том, что в случае экстрадиции ему грозят пытки, и не рассмотрели в порядке судебного надзора решение Комитета по миграции об отклонении его ходатайства о предоставлении убежища. Он далее отмечает утверждения государства-участника, будто заявитель и его адвокат были поставлены в известность о праве просить об услугах переводчика, но не сделали это; что Управление Верховного комиссара Организации Объединенных Наций по делам беженцев, поначалу не согласившись с решением по итогам рассмотрения ходатайства, позднее оставило за государством-участником право принять решение по вопросу об экстрадиции заявителя. Помимо этого государство-участник выразило то мнение, что процедура экстрадиции соответствовала и внутренним, и международным нормам и что суды, рассматривавшие апелляционные жалобы заявителя по поводу решения об экстрадиции, не правомочны рассматривать в порядке надзора решение Комитета по миграции об отклонении его ходатайства об убежище. Комитет надлежащим образом принимает во внимание заявление государства-участника о полученных от узбекских властей заверениях в том, что заявитель не будет подвергнут преследованиям по политическим мотивам или по соображениям расы, вероисповедания, гражданства или политических взглядов; что он не будет подвергнут пыткам, насилию либо бесчеловечному или унижающему достоинство обращению. Он... отмечает предоставленную адвокатом информацию о том, что после экстрадиции в Узбекистан заявитель был приговорен там к 16 годам тюремного заключения, при том что в ходе уголовного следствия он, предположительно, подвергался давлению и жестокому обращению, что стало причиной вынужденного признания заявителем вины за преступления и его молчания в ходе судебных слушаний. И, наконец, Комитет отмечает тот аргумент государства-участника, что существо уголовного дела согласуется с обвинениями против заявителя, указанными в запросе об экстрадиции, и что вынесенный приговор не ставил целью подвергнуть его репрессиям или пыткам (п. 9.5 решения).
Комитет отмечает, что заявитель, по имеющимся сообщениям, исповедует свою религию вне официально разрешенных религиозных институтов. Он... отмечает, что заявитель был экстрадирован по запросу Узбекистана, в котором содержались обвинения в тяжких преступлениях, включая религиозный экстремизм и посягательство на свержение конституционного строя, и на основании вывода государства-участника о том, что он может представлять угрозу его интересам и безопасности. Комитет вновь подтверждает выраженную в его заключительных замечаниях по второму периодическому докладу Казахстана обеспокоенность в связи с принудительным возвращением людей в Узбекистан по соображениям региональной безопасности, включая борьбу с терроризмом, а также в связи с отсутствием информации об условиях их содержания, обращении с ними и их местонахождении (см. CAT/C/KAZ/CO/2, п. 15). Он... отмечает, что принцип невысылки, закрепленный в ст. 3 Конвенции, носит абсолютный характер и что возможная угроза безопасности не освобождает государство-участника от лежащей на нем обязанности не высылать или возвращать ("refouler") лицо в другое государство, если существуют серьезные основания полагать, что там ему может угрожать применение пыток (п. 9.7 решения) (См., mutatis mutandis, сообщения N 444/2010, Абдусаматов и др. против Казахстана; N 39/1996, Паес против Швеции, Соображения, принятые 28 апреля 1997 г.; N 110/1998, Нуньес Чипана против Венесуэлы, Соображения, принятые 10 ноября 1998 г., п. 5.6; и N 297/2006, Сингх Соги против Канады, решение, принятое 16 ноября 2007 г.).
С учетом обстоятельств данного дела Комитет считает, что как исходя из его собственных заключительных замечаний, так и в свете предоставленной ему в данном случае информации существование в Узбекистане практики грубых, вопиющих и массовых нарушений прав человека и серьезной угрозы применения пыток или других видов жестокого, бесчеловечного или унижающего достоинства обращения в особенности в отношении лиц, исповедующих свою религию вне официально разрешенных религиозных институтов, является в достаточной мере доказанным. В связи с этим он отмечает утверждения заявителя о том, что до отъезда в Казахстан он был объектом преследований по религиозным мотивам, включая помещение под стражу и пытки (п. 9.8 решения).
В данном случае Комитет отмечает, что заявитель, который ранее подвергался преследованиям в Узбекистане по причине своих религиозных убеждений и был обвинен в создании в стране экстремистской организации и терроризме и экстрадирован государством-участником на основании этих обвинений, в достаточной степени продемонстрировал наличие для него предсказуемой, реальной и личной опасности подвергнуться пыткам по возвращении в Узбекистан. В этих условиях суды государства-участника были обязаны надлежащим образом проанализировать вероятность применения пыток в отношении заявителя, руководствуясь положениями как национального законодательства (п. 5 ст. 532 Уголовно-процессуального кодекса), так и международными нормами (например, ст. 3 Конвенции). Поэтому Комитет приходит к заключению о том, что власти государства-участника не выполнили своего долга - не повели индивидуальную оценку риска перед возвращением заявителя в Узбекистан (п. 9.9 решения).
Касаясь дипломатических заверений, полученных государством-участником от узбекских властей в качестве достаточной защиты от этой явной угрозы, Комитет напоминает, что такие заверения не могут быть использованы в качестве инструмента, позволяющего избежать соблюдение принципа невысылки. Комитет отмечает, что государство-участник не привело достаточно конкретной информации о том, ведет ли оно мониторинг в той или иной форме в период после выдворения и предпринимает ли оно какие-либо меры, призванные обеспечить объективность, беспристрастность и достаточную убедительность этого мониторинга (п. 9.10 решения).
Выводы Комитета: экстрадиция государством-участником заявителя в Узбекистан является нарушением ст. 3 Конвенции (п. 9.9 решения).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5305-08-maya-2015-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-protiv-pytok .
Message: Khairullo Tursunov against Kazakhstan. Message No. 538/2013. The decision was adopted by the Committee against Torture (hereinafter referred to as the Committee) on May 8, 2015.
In 2013, the author was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kazakhstan.
Subject of the communication: the applicant's expulsion to Uzbekistan.
Substantive issues: the risk of being subjected to torture upon return to the country of origin.
Legal positions of the Committee: The Committee recalls that, guided by its general comment No. 1, it will rely heavily on the conclusions reached by the authorities of the State party concerned, but that the Committee is not bound by such conclusions and, in accordance with paragraph 4 of article 22 of the Convention, is entitled to freely assess the facts taking into account all circumstances in each specific case (paragraph 9.9 of the decision).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: The Committee notes the lawyer's assertion that torture and ill-treatment, especially against extradited asylum seekers, appear to be systematically used in Uzbekistan. He further notes the detailed allegations that in the past, before leaving for Kazakhstan, the applicant had been subjected to religious persecution and ill-treatment by the Uzbek authorities. He... Takes note of the defence counsel's argument that the judicial proceedings in the State party, which resulted in the decision to expel the applicant, were not fair, since the applicant was not provided with the services of an interpreter; that the courts did not consider the merits of the applicant's allegations that he would be at risk of torture if extradited, and did not consider according to the procedure of judicial supervision, the decision of the Migration Committee to reject his application for asylum. It further notes the State party's allegations that the applicant and his lawyer were informed of the right to request the services of an interpreter, but did not do so; that the Office of the United Nations High Commissioner for Refugees, having initially disagreed with the decision following the examination of the application, later reserved to the State party the right to decide on the issue of the applicant's extradition. In addition, the State party expressed the view that the extradition procedure was in accordance with both domestic and international standards and that the courts that examined the applicant's appeals against the extradition decision were not competent to review the Migration Committee's decision to reject his asylum application. The Committee takes due account of the State party's statement on the assurances received from the Uzbek authorities that the complainant will not be persecuted on political grounds or on grounds of race, religion, nationality or political views; that he will not be subjected to torture, violence or inhuman or degrading treatment. He... Notes the information provided by counsel that, after extradition to Uzbekistan, the applicant was sentenced to 16 years in prison there, despite the fact that during the criminal investigation he was allegedly subjected to pressure and ill-treatment, which caused the applicant to admit guilt for the crimes and his silence during the court hearings. Finally, the Committee notes the State party's argument that the substance of the criminal case is consistent with the charges against the complainant indicated in the extradition request and that the sentence imposed was not intended to subject him to repression or torture (paragraph 9.5 of the decision).
The Committee notes that the complainant reportedly practices his religion outside officially authorized religious institutions... Notes that the applicant was extradited at the request of Uzbekistan, which contained charges of serious crimes, including religious extremism and attempts to overthrow the constitutional order, and on the basis of the State party's conclusion that he could pose a threat to its interests and security. The Committee reiterates the concern expressed in its concluding observations on Kazakhstan's second periodic report regarding the forced return of people to Uzbekistan for reasons of regional security, including the fight against terrorism, as well as the lack of information on their conditions of detention, treatment and whereabouts (see CAT/C/KAZ/CO/2, paragraph 15). He... Notes that the principle of non-refoulement, enshrined in art. 3 of the Convention is of an absolute nature and that a possible threat to security does not exempt a State party from its obligation not to expel or return ("refouler") a person to another State if there are serious grounds to believe that he or she may be in danger of being subjected to torture there (paragraph 9.7 of the decision) (See, mutatis mutandis, Communications No. 444/2010, Abdusamatov et al. v. Kazakhstan; No. 39/1996, Paes v. Sweden, Views adopted on April 28, 1997; No. 110/1998, Nunes Cipana v. Venezuela, Views adopted on November 10, 1998, paragraph 5.6; and No. 297/2006, Singh Sogi v. Canada, decision adopted on November 16, 2007).
In the circumstances of the present case, the Committee considers that, both on the basis of its own concluding observations and in the light of the information provided to it in this case, the existence in Uzbekistan of a practice of gross, flagrant and mass violations of human rights and a serious threat of torture or other cruel, inhuman or degrading treatment, especially against persons who professing their religion outside officially authorized religious institutions is sufficiently proven. In this regard, it notes the applicant's allegations that before leaving for Kazakhstan, he was the object of persecution on religious grounds, including detention and torture (paragraph 9.8 of the decision).
In the present case, the Committee notes that the complainant, who was previously persecuted in Uzbekistan because of his religious beliefs and was accused of creating an extremist organization and terrorism in the country and extradited by the State party on the basis of these charges, has sufficiently demonstrated that there is a foreseeable, real and personal risk for him to be subjected to torture upon return to Uzbekistan. In these circumstances, the courts of the State party were obliged to properly analyze the likelihood of torture against the applicant, guided by the provisions of both national legislation (paragraph 5 of article 532 of the Code of Criminal Procedure) and international norms (for example, article 3 of the Convention). Therefore, the Committee concludes that the State party's authorities failed in their duty to conduct an individual risk assessment before returning the applicant to Uzbekistan (paragraph 9.9 of the decision).
With regard to the diplomatic assurances received by the State party from the Uzbek authorities as sufficient protection against this apparent threat, the Committee recalls that such assurances cannot be used as a tool to avoid compliance with the principle of non-refoulement. The Committee notes that the State party has not provided sufficient specific information on whether it conducts monitoring in one form or another in the period after expulsion and whether it takes any measures to ensure the objectivity, impartiality and sufficient credibility of this monitoring (para. 9.10 solutions).
The Committee's conclusions: The State party's extradition of the applicant to Uzbekistan is in violation of article 3 of the Convention (paragraph 9.9 of the decision).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5306-on-may-08-2015-the-case-was-won-in-the-un-committee-against-torture .
消息：khairullo Tursunov对哈萨克斯坦。 第538/2013号电文。 该决定于2015年5月8日由禁止酷刑委员会(下称委员会)通过。
2013年，提交人得到了协助准备投诉。 随后，将投诉通知哈萨克斯坦。
来文主题：申请人被驱逐到乌兹别克斯坦。
实质性问题：返回原籍国后遭受酷刑的风险。
委员会的法律立场：委员会回顾，在其第1号一般性意见的指导下，它将在很大程度上依赖有关缔约国当局得出的结论，但委员会不受这些结论的约束，根据《公约》第22条第4款，委员会有权在考虑到每个具体案件的所有情况的情况下自由评估事实(决定第9.9段)。
委员会对案件事实情况的评估：委员会注意到律师声称，乌兹别克斯坦似乎有系统地使用酷刑和虐待，特别是对被引渡的寻求庇护者的酷刑和虐待。 他还注意到详细的指控,即在过去,在离开哈萨克斯坦之前,申请人曾受到乌兹别克当局的宗教迫害和虐待。 他。.. 注意到辩护律师的论点，即缔约国的司法程序导致驱逐申请人的决定是不公平的，因为没有向申请人提供翻译服务；法院没有考虑申请人关于如果被引渡将面临酷刑危险的指控的是非曲直，也没有根据司法监督程序考虑移民委员会驳回其庇护申请的决定。 委员会还注意到缔约国的指控，即申诉人及其律师被告知有权要求提供口译服务，但没有这样做；联合国难民事务高级专员办事处最初不同意审查申请后的决定，后来保留缔约国就引渡申诉人问题作出决定的权利。 此外，缔约国认为，引渡程序符合国内和国际标准，审查申请人对引渡决定提出的上诉的法院无权审查移民委员会驳回其庇护申请的决定。 委员会适当考虑到缔约国关于乌兹别克当局保证申诉人不会因政治原因或种族、宗教、国籍或政治观点而受到迫害；他不会受到酷刑、暴力或不人道或有辱人格的待遇的声明。 他。.. 注意到律师提供的资料，即在引渡到乌兹别克斯坦后，申诉人在那里被判处16年徒刑，尽管在刑事调查期间，他据称受到压力和虐待，使申诉人承认罪行有罪，并在法庭听讯期间保持沉默。 最后，委员会注意到缔约国的论点，即刑事案件的实质内容与引渡请求中指出的对申诉人的指控一致，所判处的刑罚并不是要对他进行镇压或酷刑(决定第9.5段)。
委员会注意到，据报告，申诉人在官方授权的宗教机构之外从事其宗教活动。.. 3.注意到应乌兹别克斯坦的请求引渡了申诉人，该请求载有严重罪行的指控，包括宗教极端主义和企图推翻宪法秩序的指控，其依据是缔约国认为他可能对乌兹别克斯坦的利益和安全构成威胁的结论。 委员会重申其在关于哈萨克斯坦第二次定期报告的结论性意见中表示的关切，即由于区域安全，包括反恐怖主义的原因，人们被迫返回乌兹别克斯坦，以及缺乏关于他们的拘留条件、待遇和下落的资料(见CAT/C/KAZ/CO/2，第15段)。 他。.. 注意到不驱回的原则，载于艺术。 《公约》第3条是绝对性质的，如果有严重理由相信某人在另一国可能有遭受酷刑的危险，对安全的可能威胁并不免除缔约国不将其驱逐或遣返("驱回")到另一国的义务(决定第9.7段)(比照见第444/2010号来文，Abdusamatov等人)。 诉哈萨克斯坦；第39/1996号，Paes诉瑞典，1997年4月28日通过的意见；第110/1998号，Nunes Cipana诉委内瑞拉，1998年11月10日通过的意见，第5.6段; 和第297/2006号，Singh Sogi诉加拿大，2007年11月16日通过的决定）。
在本案的情况下，委员会认为，根据其本身的结论性意见和根据本案所提供的资料，充分证明乌兹别克斯坦存在严重、公然和大规模侵犯人权的行为，并严重威胁酷刑或其他残忍、不人道或有辱人格的待遇，特别是对在官方授权的宗教机构以外信奉其宗教的人。 在这方面，委员会注意到申诉人的指控，即在出发前往哈萨克斯坦之前，他曾因宗教原因受到迫害，包括拘留和酷刑(决定第9.8段)。
在本案中，委员会注意到，申诉人以前因其宗教信仰在乌兹别克斯坦受到迫害，并被指控在该国建立极端主义组织和恐怖主义，并被缔约国根据这些指控引渡。他充分表明，他在返回乌兹别克斯坦后有可预见的、真实的和个人的遭受酷刑的危险。 在这种情况下，缔约国法院有义务根据国家立法(《刑事诉讼法》第532条第5款)和国际规范(例如《公约》第3条)的规定，适当分析对申请人施加酷刑的可能性。 因此，委员会的结论是，缔约国当局在将申请人遣返乌兹别克斯坦之前没有履行进行个人风险评估的义务(决定第9.9段)。
关于缔约国从乌兹别克当局得到的外交保证作为对这一明显威胁的充分保护，委员会回顾，这种保证不能被用作避免遵守不驱回原则的工具。 委员会注意到，缔约国没有提供足够的具体资料，说明它是否在驱逐后的一段时间内以这种或那种形式进行监测，以及它是否采取任何措施确保这种监测的客观性、公正性和足够的可信性(第2段)。 9.10解决方案）。
委员会的结论：缔约国将申请人引渡到乌兹别克斯坦违反了《公约》第3条(决定第9.9段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5307-2015-5-8 .
Хабар: Хайрулло Тұрсынов Қазақстанға қарсы. Хабарлама N 538/2013. Шешімді азаптауға қарсы комитет (бұдан әрі - Комитет) 2015 жылғы 8 мамырда қабылдады.
2013 жылы хабарламаның авторына шағымды дайындауға көмек көрсетілді. Кейіннен шағым Қазақстанға хабарланды.
Хабарламаның тақырыбы: өтініш берушіні Өзбекстанға шығару.
Жаратылыс сұрақтары: шыққан еліне оралғаннан кейін азаптау қаупі.
Комитеттің құқықтық ұстанымдары: Комитет өзінің N 1 жалпы тәртіпті ескертуін басшылыққа ала отырып, ол тиісті Қатысушы мемлекеттің органдары келетін қорытындыларға едәуір дәрежеде сүйенетінін, бірақ бұл ретте Комитет мұндай қорытындылармен байланысты емес екенін және Конвенцияның 22-бабының 4-тармағына сәйкес фактілерді барлығын ескере отырып, еркін бағалауға құқылы екенін еске салады әрбір нақты іс бойынша мән-жайлар (шешімнің 9.9-тармағы).
Комитеттің істің нақты мән-жайларын бағалауы: Комитет адвокаттың азаптау мен зорлық-зомбылық, әсіресе экстрадицияланған баспана іздеушілерге қатысты, Өзбекстанда жүйелі түрде қолданылады деген пікірін атап өтеді. Ол бұдан әрі егжей-тегжейлі баяндалған мәлімдемелерді атап өткендей, бұрын Қазақстанға кеткенге дейін өтініш беруші өзбек билігі тарапынан діни себептермен және қатыгездікпен қудалауға ұшыраған. Ол... қорғаушының қорытындысы бойынша өтініш берушіні шығару туралы шешім қабылданған қатысушы мемлекеттегі сот талқылауы әділ болған жоқ деген дәлелін назарға алады, өйткені өтініш берушіге аудармашының қызметі қамтамасыз етілмеген; соттар өтініш берушінің экстрадициялау жағдайында оған азаптау қаупі төніп тұрғаны туралы мәлімдемелерінің мәні бойынша қараған жоқ және өтініш берушіде қаралмаған көші-қон комитетінің баспана беру туралы өтінішін қабылдамау туралы шешімі. Ол әрі қарай қатысушы мемлекеттің өтініш беруші мен оның адвокаты аудармашының қызметтерін сұрау құқығы туралы хабардар етілгенін, бірақ олай етпегенін; Біріккен Ұлттар Ұйымының Босқындар Управление жөніндегі Жоғарғы комиссарының басқармасы өтінішті қарау қорытындылары бойынша шешіммен келіспей, кейінірек қатысушы мемлекетке аудармашының қызметтері туралы шешім қабылдау құқығын қалдырғанын атап өтеді. өтініш берушіні экстрадициялау туралы мәселе. Сонымен қатар, қатысушы мемлекет экстрадициялау рәсімі ішкі және халықаралық нормаларға сәйкес келеді және экстрадициялау туралы шешімге қатысты өтініш берушінің апелляциялық шағымдарын қараған соттар көші-қон Комитетінің оның баспана туралы өтінішін қабылдамау туралы шешімін қадағалау тәртібімен қарауға құқылы емес деген пікір білдірді. Комитет қатысушы мемлекеттің өзбек билігінен алынған өтініш берушінің саяси себептермен немесе нәсіліне, дініне, азаматтығына немесе саяси көзқарастарына байланысты қудаланбайды деген сенімі туралы мәлімдемесін тиісті түрде ескереді; ол азаптауға, зорлық-зомбылыққа немесе адамгершілікке жатпайтын немесе ар-намысты қорлайтын емдеуге ұшырамайды. Ол... адвокат Өзбекстанға экстрадицияланғаннан кейін өтініш берушінің 16 жылға бас бостандығынан айырылғаны туралы, қылмыстық тергеу барысында ол қысымға ұшырап, қатыгездікке ұшырағаны туралы, бұл өтініш берушінің қылмыс үшін кінәні мәжбүрлеп мойындауына және сот тыңдаулары барысында оның үнсіздігіне себеп болғандығы туралы берген ақпаратты атап өтеді. Ақырында, Комитет қатысушы мемлекеттің қылмыстық істің мәні экстрадициялау туралы өтініште көрсетілген өтініш берушіге қарсы айыптауларға сәйкес келетіндігін және шығарылған үкім оны қуғын-сүргінге немесе азаптауға ұшыратпағанын дәлелдейді (шешімнің 9.5-тармағы).
Комитет өтініш берушінің ресми түрде рұқсат етілген діни институттардан тыс өз дінін ұстанатынын айтады. Ол... өтініш беруші Өзбекстанның өтініші бойынша экстрадицияланғанын, онда ауыр қылмыстар, соның ішінде діни экстремизм және конституциялық құрылысты құлатуға қол сұғушылық туралы айыптаулар қамтылғанын және қатысушы мемлекеттің оның мүдделері мен қауіпсіздігіне қауіп төндіруі мүмкін деген қорытындысы негізінде атап өтті. Комитет терроризмге қарсы күресті қоса алғанда, өңірлік қауіпсіздік себептері бойынша адамдарды Өзбекстанға мәжбүрлеп қайтаруға байланысты, сондай-ақ оларды ұстау шарттары, олармен жұмыс істеу және олардың орналасқан жері туралы ақпараттың болмауына байланысты Қазақстанның екінші кезеңдік баяндамасы бойынша өзінің қорытынды ескертулерінде айтылған алаңдаушылықты тағы да растайды (CAT/c/Kaz/CO/қараңыз2, б. 15). Ол... атап өткендей, өнерде бекітілген төмен түсіру принципі. Конвенцияның 3-тармағы абсолютті сипатқа ие және қауіпсіздіктің ықтимал қаупі қатысушы мемлекетті басқа мемлекетке адамды жібермеу немесе қайтармау ("refouler") міндетінен босатпайды, егер оған азаптауды қолдану қаупі төнуі мүмкін деп ойлауға Елеулі негіздер болса (шешімнің 9.7-тармағы) (қараңыз, mutatis mutandis, N 444/2010, Абдусаматов және т. б. Қазақстанға қарсы хабарламалар; N 39/1996, Паес Швецияға қарсы, 1997 жылғы 28 сәуірде қабылданған Пікірлер; N 110/1998, Нуньес Чипана Венесуэлаға қарсы, 1998 жылғы 10 қарашада қабылданған Пікірлер, Б. 5.6; және N 297/2006, Сингх Соги Канадаға қарсы, 2007 жылғы 16 қарашада қабылданған шешім).
Осы істің мән-жайларын ескере отырып, Комитет өзінің қорытынды ескертулеріне сүйене отырып, сондай-ақ осы жағдайда оған берілген ақпарат негізінде Өзбекстанда адам құқықтарын өрескел, өрескел және жаппай бұзу тәжірибесінің болуы және азаптауды немесе қатыгез, адамгершілікке жатпайтын немесе ар-намысты қорлайтын қарым-қатынастың басқа түрлерін қолданудың Елеулі қатері,әсіресе адамдарға қатысты, ресми түрде рұқсат етілген діни институттардан тыс өз дінін ұстанатын адамдар жеткілікті дәлелденген. Осыған байланысты ол өтініш берушінің Қазақстанға кетер алдында қамауға алу мен азаптауды қоса алғанда, діни себептер бойынша қудалау объектісі болғандығы туралы мәлімдемесін атап өтеді (шешімнің 9.8-тармағы).
Бұл жағдайда Комитет бұған дейін Өзбекстанда діни сенімдері бойынша қудалауға ұшыраған және елде экстремистік ұйым құрды және терроризмге ұшырады деп айыпталған және осы айыптаулар негізінде қатысушы мемлекет экстрадициялаған өтініш беруші оған Өзбекстанға оралғаннан кейін азаптауға ұшырау қаупі бар екенін жеткілікті түрде көрсетті деп атап өтті. Мұндай жағдайларда қатысушы мемлекеттің соттары ұлттық заңнаманың (қылмыстық іс жүргізу кодексінің 532-бабының 5-тармағы) және халықаралық нормалардың (мысалы, Конвенцияның 3-бабы) ережелерін басшылыққа ала отырып, өтініш берушіге қатысты азаптауларды қолдану ықтималдығын тиісінше талдауға міндетті болды. Сондықтан Комитет қатысушы мемлекеттің билігі өз міндетін орындамады-өтініш беруші Өзбекстанға оралғанға дейін тәуекелді жеке бағаламады деген қорытындыға келеді (шешімнің 9.9 - тармағы).
Қатысушы мемлекет өзбек билігінен осы айқын қатерден жеткілікті қорғаныс ретінде алған дипломатиялық сенімділікке қатысты Комитет мұндай сенімділікті алып тастамау қағидатын сақтамау құралы ретінде пайдалануға болмайтынын еске салады. Комитет қатысушы мемлекет шығарылғаннан кейінгі кезеңде қандай да бір нысанда мониторинг жүргізіп жатқандығы және осы мониторингтің объективтілігін, бейтараптығын және жеткілікті сенімділігін қамтамасыз етуге арналған қандай да бір шараларды қолданатыны туралы жеткілікті нақты ақпарат бермегенін атап көрсетеді (9-тармақ.10 шешімдер).
Комитеттің қорытындылары: қатысушы мемлекеттің Өзбекстанға экстрадициялауы Конвенцияның 3-бабын бұзу болып табылады (шешімнің 9.9-тармағы).
Жарияланым көзі: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5308-2015-zhyldy-08-mamyrynda-b-azaptau-a-arsy-komitetinde-is-zhe-iske-zhetti .
