Дополнения от 18.11.2024 к практике в Комитетах ООН
Сообщение: Василий Юзепчук против Республики Беларусь. Сообщение N 2000/2010. Соображения приняты Комитетом по правам человека 1 апреля 2015 г.
В 2010 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Республике Беларусь.
Тема сообщения: пытки; вынесение смертного приговора после несправедливого судебного разбирательства.
Вопрос существа: пытки и жестокое обращение; заключение под стражу; произвольное лишение свободы; право быть в срочном порядке доставленным к судье; право на справедливое разбирательство дела независимым и беспристрастным судом; право на презумпцию невиновности; право не подвергаться принуждению к даче показаний против самого себя или к признанию себя виновным; право на равную защиту закона без дискриминации.
Правовые позиции Комитета: Комитет напоминает, что после подачи жалобы на жестокое обращение, противоречащее ст. 7, государство-участник должно провести незамедлительное беспристрастное расследование. Он далее напоминает, что гарантии, изложенные в п. 3 g) ст. 14 Пакта, должны пониматься в терминах отсутствия любого прямого или косвенного физического или ненадлежащего психологического давления со стороны следственных органов на обвиняемого в целях получения признания вины (п. 8.2 Соображений) (См. сообщение N 330/1988, Берри против Ямайки, Соображения, принятые 4 июля 1994 г., п. 11.7; N 1033/2001, Сингараса против Шри-Ланки, Соображения, принятые 21 июля 2004 г., п. 7.4; а также N 1769/2008, Исмаилов против Узбекистана, Соображения, принятые 25 марта 2011 г., п. 7.6.).
Смысл термина "в срочном порядке" в п. 3 ст. 9 Пакта должен определяться в каждом случае отдельно. Комитет напоминает о своем Замечании общего порядка N 8 (1982) о праве на свободу и личную неприкосновенность и о своей правовой практике, в соответствии с которыми задержки не должны превышать несколько дней. (Комитет пришел к выводу, что в отсутствие каких-либо разъяснений государства-участника трехдневная задержка в доставлении лица к судье не удовлетворяет требования срочности по смыслу п. 3 ст. 9 (см. сообщение N 852/1999, Борисенко против Венгрии, Соображения, принятые 14 октября 2002 г., п. 7.4). См. также Ковалева и Козяр против Беларуси, п. 11.3; а также сообщение N 1787/2008, Ковш против Беларуси, Соображения, принятые 27 марта 2013 г., пп. 7.3 - 7.5.). Комитет далее напоминает, что в контексте рассмотрения докладов государств-участников, представленных в соответствии со ст. 40 Пакта, он неоднократно рекомендовал, чтобы период содержания под стражей до доставки лица к судье не превышал 48 часов. Для соблюдения положений п. 3 ст. 9 Пакта любое превышение этого срока требует особого обоснования (См. Борисенко против Венгрии, п. 7.4.), поэтому Комитет считает, что задержка продолжительностью почти год и три месяца до того, как автор был доставлен к судье, несовместима с требованиями срочности, установленными в п. 3 ст. 9 Пакта. Таким образом, права автора, согласно положениям п. 3 ст. 9, были нарушены (п. 8.3 Соображений).
Комитет ссылается на свое Замечание общего порядка N 32 (2007) о праве на равенство перед судами и трибуналами и на справедливый суд, в соответствии с которым право на обеспечение присутствия свидетелей, обвиняемых или их адвокатов не является неограниченным, однако должна быть предоставлена "надлежащая возможность опросить и оспорить заявления показывающих против них свидетелей на одной из стадии судопроизводства" (п. 8.4 Соображений).
Комитет ссылается на свое Замечание общего порядка N 6 (1982) о праве на жизнь, в котором он отметил, что смертный приговор может быть вынесен только в соответствии с законом и с соблюдением положений Пакта, а это предполагает, что "предусмотренные в нем гарантии процедурного характера должны соблюдаться, включая право на справедливое судебное разбирательство независимым судом, презумпцию невиновности, минимальные гарантии защиты и право на пересмотр судом высшей инстанции" (См. сообщение N 253/1987, Келли против Ямайки, Соображения, принятые 8 апреля 1991 г., п. 5.14.). Комитет напоминает о своей практике, согласно которой вынесение смертного приговора по окончании судебного разбирательства, в котором не были соблюдены положения ст. 14 Пакта, представляет собой нарушение ст. 6 Пакта (См. сообщение N 719/1996, Леви против Ямайки, Соображения, принятые 3 ноября 1998 г., п. 7.3; N 1096/2002, Курбанов против Таджикистана, Соображения, принятые 6 ноября 2003 г., п. 7.7; N 1044/2002, Шукурова против Таджикистана, Соображения, принятые 17 марта 2006 г., п. 8.6; N 1276/2004, Идиева против Таджикистана, Соображения, принятые 31 марта 2009 г., п. 9.7; N 1304/2004, Хорошенко против Российской Федерации, Соображения, принятые 29 марта 2011 г., п. 9.11, а также N 1545/2007, Гунан против Кыргызстана, Соображения, принятые 25 июля 2011 г., п. 6.5.). В свете выводов Комитета о нарушении положений пп. 1 и 3 e) и g) ст. 14 Пакта он приходит к выводу о том, что вынесение г-ну Юзепчуку смертного приговора и приведение его в исполнение не отвечали требованиям ст. 14 и в результате этого его право на жизнь согласно ст. 6 Пакта было нарушено (п. 8.6 Соображений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: Комитет принимает к сведению утверждения автора в соответствии со ст. 7 и 14 Пакта о том, что он подвергался физическому и психологическому давлению, направленному на то, чтобы вынудить его признать свою вину, и что его признание впоследствии послужило основанием его осуждения. Комитет также отмечает, что эти утверждения не были опровергнуты государством-участником. ... Комитет отмечает, что, несмотря на многочисленные утверждения автора о том, что ему не давали еды, длительное время держали в одиночной камере и давали неизвестные таблетки и алкоголь, государство-участник не предоставило какой-либо информации, демонстрирующей проведение действенного расследования этих конкретных утверждений. В этих обстоятельствах утверждениям автора должен придаваться должный вес. Соответственно, Комитет приходит к выводу, что представленные ему факты обнаруживают нарушение прав автора в соответствии со ст. 7 и 14 Пакта (п. 8.2 Соображений) (См. сообщение N 1401/2005, Кирпо против Таджикистана, Соображения, принятые 27 октября 2009 г., п. 6.3; а также N 1545/2007, Гунан против Кыргызстана, Соображения, принятые 25 июля 2011 г., п. 6.2.).
Что касается того утверждения автора, что он был арестован 9 января 2008 г., однако не был доставлен в суд для принятия решения о его содержании под стражей до 8 апреля 2009 г., почти через год и три месяца после его ареста, Комитет отмечает, что государство-участник не рассмотрело это утверждение (п. 8.3 Соображений).
Комитет далее отмечает утверждения автора о том, что он не мог провести перекрестный допрос ключевых свидетелей в ходе судебных заседаний и что в общей сложности около 30 свидетелей, выставленных как защитой, так и обвинением, не явились для дачи показаний. Автор далее утверждает, что он не смог допросить своего брата С.Л., который был допрошен в ходе досудебного следствия, однако не явился в суд, поэтому автор не смог провести перекрестный допрос и этого свидетеля. Автор далее утверждает, что один из свидетелей мог бы представить, если бы он давал показания, доказательства его невиновности. ...Как считает Комитет, то, что один из ключевых свидетелей, С.Л., не присутствовал в ходе судебного заседания для проведения перекрестного допроса и что на судебные заседания не явились 30 других свидетелей, отрицательно повлияло на справедливость разбирательства по делу автора. В этих обстоятельствах в отсутствие какого-либо ответа со стороны государства-участника Комитет считает, что представленные ему факты обнаруживают нарушение положений п. 3 e) ст. 14 Пакта (п. 8.4 Соображений).
Комитет отмечает то утверждение автора, что были нарушены его права согласно п. 1 ст. 14. Он также отмечает, что это утверждение не было опровергнуто государством-участником. В свете выводов Комитета о том, что государство-участник не обеспечило гарантий справедливого судебного разбирательства в соответствии с пп. 3 e) и g) ст. 14 Пакта, Комитет считает, что судебное разбирательство дела г-на Юзепчука было проведено с нарушениями, которые в целом сводятся к нарушению п. 1 ст. 14 Пакта (п. 8.5 Соображений).
Автор далее жалуется на нарушение его права на жизнь в соответствии со ст. 6 Пакта, поскольку он был приговорен к смертной казни после несправедливого суда. Комитет отмечает, что в связи с п. 2 ст. 6 Пакта государство-участник утверждает, что г-н Юзепчук был приговорен к смертной казни за совершение тяжких преступлений после вынесения судебного решения в соответствии с Конституцией, Уголовным кодексом и Уголовно-процессуальным кодексом Беларуси и что вынесение смертного приговора не противоречит Пакту (п. 8.6 Соображений).
Выводы Комитета: Комитет считает, что представленные ему факты свидетельствуют о нарушении прав г-на Юзепчука согласно ст. 6, ст. 7, п. 3 ст. 9 и пп. 1 и 3 e) и g) ст. 14 Пакта. Государство-участник также нарушило свои обязательства по ст. 1 Факультативного протокола к Пакту (п. 9 Соображений).
В соответствии с п. 3 a) ст. 2 Пакта государство-участник обязано предоставить надлежащую денежную компенсацию семье автора в связи с его смертью, включая возмещение расходов на юридические услуги. Государство-участник также обязано не допускать подобных нарушений в будущем и в свете своих обязательств по Факультативному протоколу добросовестно сотрудничать с Комитетом, в частности, в том, что касается выполнения просьб Комитета о принятии временных мер (п. 10 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5313-01-aprelya-2015-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka-3 .
Message: Vasily Yuzepchuk v. the Republic of Belarus. Message N 2000/2010. The Views were adopted by the Human Rights Committee on April 1, 2015.
In 2010, the author was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to the Republic of Belarus.
Subject matter: torture; imposition of the death sentence after an unfair trial.
Substantive issue: torture and ill-treatment; detention; arbitrary deprivation of liberty; the right to be urgently brought before a judge; the right to a fair hearing by an independent and impartial court; the right to the presumption of innocence; the right not to be forced to testify against oneself or to plead guilty; the right to equal protection the law without discrimination.
The Committee's legal position: The Committee recalls that after filing a complaint of ill-treatment contrary to article 7, the State party must conduct an immediate, impartial investigation. He further recalls that the guarantees set out in article 14, paragraph 3 (g), of the Covenant should be understood in terms of the absence of any direct or indirect physical or inappropriate psychological pressure from the investigating authorities on the accused in order to obtain a confession of guilt (paragraph 8.2 of the Considerations) (See communication No. 330/1988, Berry v. Jamaica, Considerations, Adopted on July 4, 1994, paragraph 11.7; No. 1033/2001, Singarasa v. Sri Lanka, Views adopted on July 21, 2004, paragraph 7.4; and No. 1769/2008, Ismailov v. Uzbekistan, Views adopted on March 25, 2011, paragraph 7.6.).
The meaning of the term "urgently" in paragraph 3 of article 9 of the Covenant should be determined in each case separately. The Committee recalls its general comment No. 8 (1982) on the right to liberty and security of person and its jurisprudence, according to which delays should not exceed several days. (The Committee concluded that, in the absence of any explanation from the State party, a three-day delay in bringing a person before a judge did not satisfy the urgency requirement within the meaning of article 9, paragraph 3 (see para. communication No. 852/1999, Borisenko v. Hungary, Views adopted on October 14, 2002, paragraph 7.4). See also Kovaleva and Kozyar v. Belarus, paragraph 11.3; as well as communication No. 1787/2008, Kovsh v. Belarus, Views adopted on March 27, 2013, paragraphs 7.3 - 7.5.). The Committee further Recalls that, in the context of the consideration of the reports of States parties submitted in accordance with article 40 of the Covenant, he has repeatedly recommended that the period of detention before bringing a person before a judge should not exceed 48 hours. To comply with the provisions of paragraph 3 of art. 9 of the Covenant, any excess of this time limit requires special justification (See Borisenko v. Hungary, paragraph 7.4.), therefore, the Committee considers that the delay of almost a year and three months before the author was brought before a judge is incompatible with the urgency requirements set out in paragraph 3 of article 9 of the Covenant. Thus, the author's rights, according to the provisions of paragraph 3 of Article 9, were violated (paragraph 8.3 of the Considerations).
The Committee refers to its general comment No. 32 (2007) on the right to equality before courts and tribunals and to a fair trial, according to which the right to ensure the presence of witnesses, accused persons or their lawyers is not unlimited, but "an appropriate opportunity should be provided to interview and challenge the statements of witnesses testifying against them at one from the stage of legal proceedings" (paragraph 8.4 of the Considerations).
The Committee refers to its general comment No. 6 (1982) on the right to life, in which it noted that the death penalty can only be imposed in accordance with the law and in compliance with the provisions of the Covenant, which implies that "the procedural guarantees provided for therein must be respected, including the right to a fair trial by an independent court, the presumption of innocence, minimum guarantees of protection and the right to review by a higher court" (See communication No. 253/1987, Kelly v. Jamaica, Views adopted on April 8, 1991, paragraph 5.14.). The Committee recalls its practice according to which the imposition of the death penalty at the end of a trial in which the provisions of article 14 of the Covenant were not respected constitutes a violation of article 6 of the Covenant (See communication No. 719/1996, Levy v. Jamaica, Views adopted on 3 November 1998, paragraph 7.3; No. 1096/2002, Kurbanov v. Tajikistan, Views adopted on November 6, 2003, paragraph 7.7; N 1044/2002, Shukurova v. Tajikistan, Views adopted on March 17, 2006, paragraph 8.6; N 1276/2004, Idieva v. Tajikistan, Views adopted on March 31, 2009, paragraph 9.7; No. 1304/2004, Khoroshenko v. the Russian Federation, Views adopted on March 29, 2011, paragraph 9.11, as well as No. 1545/2007, Gunan v. Kyrgyzstan, Views adopted on July 25, 2011, paragraph 6.5.). In the light of the Committee's findings of a violation of the provisions of paragraphs 1 and 3 (e) and (g) of article 14 He concludes that the imposition of the death sentence on Mr. Yuzepchuk and his execution did not meet the requirements of article 14 and, as a result, his right to life under article 6 of the Covenant was violated (paragraph 8.6 of the Views).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: The Committee takes note of the author's allegations under articles 7 and 14 of the Covenant that he was subjected to physical and psychological pressure aimed at forcing him to admit his guilt, and that his confession subsequently served as the basis for his conviction. The Committee also notes that these allegations have not been refuted by the State party. ... The Committee notes that despite the author's numerous allegations that he was not given food, was kept in solitary confinement for a long time and was given unknown pills and alcohol, the State party has not provided any information demonstrating that an effective investigation of these specific allegations has been conducted. In these circumstances, due weight must be given to the author's claims. Accordingly, the Committee concludes that the facts before it reveal a violation of the author's rights under articles 7 and 14 of the Covenant (paragraph 8.2 of the Views) (See Communication No. 1401/2005, Kirpo v. Tajikistan, Views adopted on October 27, 2009, paragraph 6.3; and No. 1545/2007, Gunan v. Kyrgyzstan, Views adopted on July 25, 2011, paragraph 6.2.).
As for the author's claim that he was arrested on January 9, 2008, but was not delivered The Committee notes to the court for a decision on his detention until 8 April 2009, almost a year and three months after his arrest, that the State party has not considered this allegation (paragraph 8.3 of the Views).
The Committee further notes the author's allegations that he was unable to cross-examine key witnesses during the trial and that a total of about 30 witnesses, put forward by both the defense and the prosecution, did not appear to testify. The author further claims that he was unable to interrogate his brother S.L., who was interrogated during the pre-trial investigation, but did not appear in court, so the author was unable to cross-examine this witness as well. The author further claims that one of the witnesses could have provided, if he had testified, evidence of his innocence. ...According to the Committee, the fact that one of the key witnesses, S.L., was not present during the court session for cross-examination and that 30 other witnesses did not appear at the court sessions negatively affected the fairness of the proceedings in the author's case. In these circumstances, in the absence of any response from the State party, the Committee considers that the facts before it reveal a violation of the provisions of article 14, paragraph 3 (e), of the Covenant (paragraph 8.4 of the Views).
The Committee notes the author's claim that his rights under article 14, paragraph 1, were violated. It also notes that this claim has not been refuted by the State party. In the light of the Committee's findings that the State party has failed to ensure fair trial guarantees in accordance with paragraphs 3 (e) and (g) of article 14 of the Covenant, the Committee considers that the trial of Mr. Yuzepchuk was conducted with violations that generally amount to a violation of paragraph 1 of article 14 of the Covenant (Paragraph 8.5 of the Considerations).
The author further complains of a violation of his right to life under article 6 of the Covenant, as he was sentenced to death after an unfair trial. The Committee notes that, with regard to article 6, paragraph 2, of the Covenant, the State party argues that Mr. Yuzepchuk was sentenced to death for serious crimes after a court decision was rendered in accordance with the Constitution, the Criminal Code and the Code of Criminal Procedure of Belarus and that the imposition of the death penalty does not contradict the Covenant (paragraph 8.6 of the Views).
The Committee's conclusions: The Committee considers that the facts presented to it indicate a violation of Mr. Yuzepchuk's rights under articles 6, 7, 9, paragraph 3, and paragraphs 1 and 3 (e) and (g) of article 14 of the Covenant. The State party has also violated its obligations under article 1 of the Optional Protocol to the Covenant (paragraph 9 of the Views).
In accordance with article 2, paragraph 3 (a), of the Covenant, the State party is obliged to provide adequate monetary compensation to the author's family in connection with his death, including reimbursement for legal services. The State party is also under an obligation to prevent such violations in the future and, in the light of its obligations under the Optional Protocol, to cooperate in good faith with the Committee, in particular with regard to the implementation of the Committee's requests for interim measures (paragraph 10 of the Views).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5314-on-april-01-2015-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee-3 .
信息：瓦西里*尤泽普丘克诉白俄罗斯共和国。 消息N2000/2010. 《意见》于2015年4月1日经人权事务委员会通过。
2010年协助提交人准备了申诉。 随后，该申诉转达白俄罗斯共和国。
主题:酷刑;在不公平审判后判处死刑.
实质性问题：酷刑和虐待；拘留；任意剥夺自由；被紧急带到法官面前的权利；由独立和公正的法院公正审理的权利；无罪推定的权利；不被强迫作不利于自己的证词或认罪的权利；不受歧视地得到法律平等保护的权利。
委员会的法律立场：委员会回顾，在提出违反第七条的虐待申诉后，缔约国必须立即进行公正的调查。 他还回顾说，《公约》第十四条第三款(庚)项所规定的保障应理解为调查当局没有对被告施加任何直接或间接的身体或不适当的心理压力，以获得认罪(考虑因素第8.2段)(见第330/1988号来文，Berry诉牙买加，考虑因素，1994年7月4日通过，第11.7段)。; 第1033/2001号，Singarasa诉斯里兰卡，2004年7月21日通过的意见，第7.4段；第1769/2008号，Ismailov诉乌兹别克斯坦，2011年3月25日通过的意见，第7.6段。).
《盟约》第9条第3款中"紧急"一词的含义应在每种情况下分别确定。 委员会回顾其关于人身自由和安全权利及其判例的第8号一般性意见(1982年),根据该意见,拖延不应超过数天。 (委员会的结论是，在缔约国没有作出任何解释的情况下，推迟三天将某人带到法官面前并不能满足第九条第3款意义上的紧迫性要求(见第2段)。 第852/1999号来文Borisenko诉匈牙利2002年10月14日通过的意见第7.4段)。 另见Kovaleva和Kozyar诉白俄罗斯第11.3段以及第1787/2008号来文Kovsh诉白俄罗斯2013年3月27日通过的意见第7.3-7.5段。). 委员会还回顾，在审议缔约国根据《公约》第40条提交的报告时，他一再建议，将一个人带到法官面前之前的拘留期不应超过48小时。 遵守艺术第3款的规定。 《盟约》第9条,任何超过这一期限的行为都需要特别的理由(见Borisenko诉匈牙利,第7.4段)。因此,委员会认为,在提交人被带到法官面前将近一年零三个月的拖延与《盟约》第九条第3款所规定的紧迫性要求不符。 因此，根据第9条第3款的规定，提交人的权利受到了侵犯(考虑因素第8.3段)。
委员会提到其关于在法院和法庭面前人人平等和受到公平审判的权利的第32号一般性意见(2007年)，根据该意见，确保证人、被告或其律师在场的权利并非无限，但"应提供适当机会，从法律程序阶段开始，一次采访和质疑证人对他们作证的陈述"(考虑因素第8.4段)。
委员会提及其关于生命权的第6号一般性意见(1982年)，其中指出，死刑只能依照法律和符合《公约》的规定执行，这意味着"其中规定的程序保障必须得到尊重，包括由独立法院公平审判的权利、无罪推定、最低保护保障和由高等法院审查的权利"(见第253/1987号来文，Kelly诉牙买加，1991年4月8日通过的意见，第1段)。5.14。). 委员会回顾其惯例，即在不遵守《公约》第十四条规定的审判结束时判处死刑构成对《公约》第六条的违反(见第719/1996号来文，Levy诉牙买加，1998年11月3日通过的意见，第7.3段；第1096/2002号来文，Kurbanov诉塔吉克斯坦，2003年11月6日通过的意见，第7.7段；第1044/2002号来文，shukurova诉塔吉克斯坦，2006年3月17日通过的意见，第8.6段；n1276/2004，idieva诉塔吉克斯坦，2009年3月31日通过的意见，第9.7段; 第1304/2004号Khoroshenko诉俄罗斯联邦2011年3月29日通过的意见第9.11段以及第1545/2007号Gunan诉吉尔吉斯斯坦2011年7月25日通过的意见第6.5段。). 根据委员会关于违反第十四条第1款和第3款(戊)项和(庚)项规定的调查结果，他得出结论认为，对Yuzepchuk先生判处死刑并处决他不符合第十四条的要求，因此，他根据《公约》第六条享有的生命权受到侵犯(《意见》第8.6段)。
委员会对案件事实情况的评估：委员会注意到提交人根据《公约》第七条和第十四条提出的指控，即他受到旨在迫使他承认有罪的生理和心理压力，他的供词后来成为对他定罪的依据。 委员会还注意到，缔约国没有驳斥这些指控。 ... 委员会注意到，尽管提交人多次指控他没有得到食物，长期被单独监禁，并被给予不明药物和酒精，但缔约国没有提供任何资料表明对这些具体指控进行了有效调查。 在这种情况下，必须适当重视提交人的申诉。 因此,委员会的结论是,它所掌握的事实表明,提交人根据《盟约》第七条和第十四条所享有的权利受到侵犯(《意见》第8.2段)(见 第1401/2005号来文Kirpo诉塔吉克斯坦2009年10月27日通过的意见第6.3段和第1545/2007号来文Gunan诉吉尔吉斯斯坦2011年7月25日通过的意见第6.2段。).
至于提交人声称他于2008年1月9日被捕，但直到2009年4月8日，也就是在他被捕将近一年零三个月后，才被送交法院作出拘留决定，委员会注意到缔约国没有审议这一指控(《意见》第8.3段)。
委员会还注意到提交人的指控，即他无法在审判期间盘问关键证人，辩方和检方提出的总共约30名证人似乎没有作证。 提交人还声称，他无法讯问他的兄弟S.L.，他在审前调查期间受到讯问，但没有出庭，因此提交人也无法盘问这名证人。 提交人还声称，其中一名证人如果作证，可以提供他无罪的证据。 ...委员会认为，关键证人之一S.L.在法庭开庭期间没有出席盘问，另外30名证人没有出席法庭开庭，这对提交人案件诉讼程序的公正性产生了不利影响。 在这种情况下,由于缔约国没有作出任何答复,委员会认为,它所掌握的事实表明违反了《盟约》第十四条第3款(戊)项的规定(《意见》第8.4段)。
委员会注意到提交人声称他根据第十四条第1款享有的权利受到侵犯。 委员会还注意到，缔约国没有驳斥这一说法。 鉴于委员会的调查结果，即缔约国未能根据《公约》第十四条第3款(戊)项和(庚)项确保公正的审判保障，委员会认为，对Yuzepchuk先生的审判是违反《公约》第十四条第1款的行为(考虑因素第8.5段)。
提交人还抱怨，他根据《公约》第六条享有的生命权受到侵犯，因为他在不公平审判后被判处死刑。 委员会注意到，关于《公约》第六条第2款，缔约国辩称，Yuzepchuk先生是在根据白俄罗斯《宪法》、《刑法典》和《刑事诉讼法》作出法院判决后因严重罪行被判处死刑的，而且判处死刑并不违反《公约》(《意见》第8.6段)。
委员会的结论:委员会认为,提交给它的事实表明,Yuzepchuk先生根据《盟约》第六条、第七条、第九条第3款以及第十四条第1和第3款(e)和(g)项所享有的权利受到侵犯。 缔约国还违反了《公约任择议定书》第一条规定的义务(《意见》第9段)。
根据《公约》第二条第三款(甲)项，缔约国有义务就提交人的死亡向其家属提供足够的金钱赔偿，包括偿还法律服务。 缔约国也有义务防止今后发生这种侵犯行为，并根据《任择议定书》规定的义务，与委员会真诚合作，特别是在执行委员会关于采取临时措施的请求方面(《意见》第10段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5315-2015-04-3 .
Паведамленне: Васіль Юзэпчук супраць Рэспублікі Беларусь. Паведамленне N 2000/2010. Меркаванні прынятыя камітэтам па правах чалавека 1 красавіка 2015 г.
У 2010 годзе аўтару паведамлення была аказана дапамога ў падрыхтоўцы скаргі. Пасля скарга была камунікаваная Рэспубліцы Беларусь.
Тэма паведамлення: катаванні; вынясенне смяротнага прысуду пасля несправядлівага судовага разбору.
Пытанне істоты: катаванні і жорсткае абыходжанне; заключэнне пад варту; адвольнае пазбаўленне волі; права быць у тэрміновым парадку дастаўленым да суддзі; права на справядлівае разбіральніцтва справы незалежным і бесстароннім судом; права на прэзумпцыю невінаватасці; права не падвяргацца прымусу да дачы паказанняў супраць самога сябе або да прызнання сябе вінаватым; права на роўную абарону закона без дыскрымінацыі.
Прававыя пазіцыі камітэта: Камітэт нагадвае, што пасля падачы скаргі на жорсткае абыходжанне, якое супярэчыць арт. 7, дзяржава-удзельнік павінна правесці неадкладнае бесстаронняе расследаванне. Ён далей нагадвае, што гарантыі, выкладзеныя ў п. 3 g) арт. 14 Пакта, павінны разумецца ў тэрмінах адсутнасці любога прамога або ўскоснага фізічнага або неналежнага псіхалагічнага ціску з боку следчых органаў на абвінавачанага ў мэтах атрымання прызнання віны (п. 8.2 меркаванняў) (гл. паведамленне N 330/1988, Бэры супраць Ямайкі, меркаванні, прынятыя 4 ліпеня 1994 г., п. 11.7; N 1033/2001, Сингараса супраць Шры-Ланкі, меркаванні, прынятыя 21 ліпеня 2004 г., п. 7.4; а таксама N 1769/2008, Ісмаілаў супраць Узбекістана, меркаванні, прынятыя 25 сакавіка 2011 г., п. 7.6.).
Сэнс тэрміна" у тэрміновым парадку " у п.3 арт. 9 Пакта павінен вызначацца ў кожным выпадку асобна. Камітэт нагадвае аб сваім заўвазе агульнага парадку N 8 (1982) аб праве на свабоду і асабістую недатыкальнасць і аб сваёй прававой практыцы, у адпаведнасці з якімі затрымкі не павінны перавышаць некалькі дзён. (Камітэт прыйшоў да высновы, што ў адсутнасць якіх-небудзь тлумачэнняў дзяржавы-ўдзельніцы трохдзённая затрымка ў дастаўленні асобы да суддзі не задавальняе патрабаванні тэрміновасці па сэнсе п. 3 арт. 9 (гл. паведамленне N 852/1999, Барысенка супраць Венгрыі, меркаванні, прынятыя 14 кастрычніка 2002 г., п. 7.4). Гл. таксама Кавалёва і Казяр супраць Беларусі, п.11.3; а таксама паведамленне N 1787/2008, Коўш супраць Беларусі, прынятыя 27 сакавіка 2013 г., пп. 7.3 - 7.5.). Камітэт далей нагадвае, што ў кантэксце разгляду дакладаў дзяржаў-удзельніц, прадстаўленых у адпаведнасці з арт. 40 Пакта, ён неаднаразова рэкамендаваў, каб перыяд утрымання пад вартай да дастаўкі асобы да суддзі не перавышаў 48 гадзін. Для выканання палажэнняў п. 3 арт. 9 Пакта любое перавышэнне гэтага тэрміну патрабуе асаблівага абгрунтавання (гл. Барысенка супраць Венгрыі, П. 7.4.), таму Камітэт лічыць, што затрымка працягласцю амаль год і тры месяцы да таго, як аўтар быў дастаўлены да суддзі, несумяшчальная з патрабаваннямі тэрміновасці, усталяванымі ў п.3 арт. 9 Пакта. Такім чынам, правы аўтара, згодна з палажэннямі п.3 арт. 9, былі парушаныя (п. 8.3 меркаванняў).
Камітэт спасылаецца на сваю заўвагу агульнага парадку N 32 (2007) аб праве на роўнасць перад судамі і трыбуналамі і на справядлівы суд, у адпаведнасці з якім права на забеспячэнне прысутнасці сведак, абвінавачаных або іх адвакатаў не з'яўляецца неабмежаваным, аднак павінна быць прадастаўлена "належная магчымасць апытаць і аспрэчыць заявы якія паказваюць супраць іх сведак на адной з стадыі судаводства" (п.8.4 меркаванняў).
Камітэт спасылаецца на сваю заўвагу агульнага парадку N 6 (1982) аб праве на жыццё, у якім ён адзначыў, што смяротны прысуд можа быць вынесены толькі ў адпаведнасці з законам і з захаваннем палажэнняў Пакта, а гэта прадугледжвае, што "прадугледжаныя ў ім гарантыі працэдурнага характару павінны выконвацца, уключаючы права на справядлівае судовае разбіральніцтва незалежным судом, прэзумпцыю невінаватасці, мінімальныя гарантыі абароны і права на перагляд судом вышэйшай інстанцыі" (гл. паведамленне N 253/1987, Кэлі супраць Ямайкі, меркаванні, прынятыя 8 красавіка 1991 с.5.14.). Камітэт нагадвае пра сваю практыку, згодна з якой вынясенне смяротнага прысуду па заканчэнні судовага разбору, у якім не былі выкананыя палажэнні арт. 14 Пакта, уяўляе сабой парушэнне арт. 6 Пакта (гл. паведамленне N 719/1996, Леві супраць Ямайкі, меркаванні, прынятыя 3 лістапада 1998 г., п. 7.3; N 1096/2002, Курбанаў супраць Таджыкістана, меркаванні, прынятыя 6 лістапада 2003 г., п. 7.7; N 1044/2002, шукурава супраць Таджыкістана, меркаванні, прынятыя 17 сакавіка 2006 г., п. 8.6; N 1276/2004, Ідыева супраць Таджыкістана, меркаванні, прынятыя 31 сакавіка 2009 г., п. 9.7; N 1304/2004, Харашэнка супраць Расійскай Федэрацыі, меркаванні, прынятыя 29 сакавіка 2011 г., п. 9.11, а таксама N 1545/2007, Гунан супраць Кыргызстана, меркаванні, прынятыя 25 ліпеня 2011 г., п. 6.5.). У святле высноў камітэта аб парушэнні палажэнняў пп. 1 і 3 e) і g) арт. 14 Пакта ён прыходзіць да высновы аб тым, што вынясенне г-ну Юзэпчуку смяротнага прысуду і прывядзенне яго ў выкананне не адказвалі патрабаванням арт.14 і ў выніку гэтага яго права на жыццё згодна з арт. 6 Пакта было парушана (п. 8.6 меркаванняў).
Ацэнка Камітэтам фактычных абставінаў справы: Камітэт прымае да ведама сцвярджэння аўтара ў адпаведнасці з арт. 7 і 14 Пакта аб тым, што ён падвяргаўся фізічнаму і псіхалагічнаму ціску, накіраванаму на тое, каб прымусіць яго прызнаць сваю віну, і што яго прызнанне пасля паслужыла падставай яго асуджэння. Камітэт таксама адзначае, што гэтыя сцвярджэнні не былі абвергнутыя дзяржавай-удзельніцай. ... Камітэт адзначае, што, нягледзячы на шматлікія сцвярджэнні аўтара аб тым, што яму не давалі ежы, доўгі час трымалі ў адзіночнай камеры і давалі невядомыя таблеткі і алкаголь, дзяржава-удзельнік не прадаставіла якой-небудзь інфармацыі, якая дэманструе правядзенне дзейснага расследавання гэтых канкрэтных сцвярджэнняў. У гэтых абставінах сцвярджэннях аўтара павінен надавацца належны вагу. Адпаведна, Камітэт прыходзіць да высновы, што прадстаўленыя яму факты выяўляюць парушэнне правоў аўтара ў адпаведнасці з арт.7 і 14 Пакта (п. 8.2 меркаванняў) (гл. паведамленне N 1401/2005, Кирпо супраць Таджыкістана, меркаванні, прынятыя 27 кастрычніка 2009 г., п. 6.3; а таксама N 1545/2007, Гунан супраць Кыргызстана, меркаванні, прынятыя 25 ліпеня 2011 г., п. 6.2.).
Што тычыцца таго сцвярджэння аўтара, што ён быў арыштаваны 9 студзеня 2008 г., аднак не быў дастаўлены ў суд для прыняцця рашэння аб яго ўтрыманні пад вартай да 8 красавіка 2009 г., амаль праз год і тры месяцы пасля яго арышту, камітэт адзначае, што дзяржава-удзельнік не разгледзела гэтае сцвярджэнне (п. 8.3 меркаванняў).
Камітэт далей адзначае сцвярджэнні аўтара аб тым, што ён не мог правесці крыжаваны допыт ключавых сведак падчас судовых пасяджэнняў і што агулам блізу 30 сведак, выстаўленых як абаронай, так і абвінавачваннем, не з'явіліся для дачы паказанняў. Аўтар далей сцвярджае, што ён не змог дапытаць свайго брата с.л., які быў дапытаны падчас дасудовага следства, аднак не з'явіўся ў суд, таму аўтар не змог правесці крыжаваны допыт і гэтага сведкі. Аўтар далей сцвярджае, што адзін са сведак мог бы прадставіць, калі б ён даваў паказанні, доказы яго невінаватасці. ...Як лічыць Камітэт, тое, што адзін з ключавых сведак, с.л., не прысутнічаў падчас судовага пасяджэння для правядзення перакрыжаванага допыту і што на судовыя пасяджэнні не з'явіліся 30 іншых сведак, адмоўна паўплывала на справядлівасць разбору па справе аўтара. У гэтых абставінах у адсутнасць якога-небудзь адказу з боку дзяржавы-ўдзельніцы Камітэт лічыць, што прадстаўленыя яму факты выяўляюць парушэнне палажэнняў п.3 e) арт. 14 Пакта (п. 8.4 меркаванняў).
Камітэт адзначае тое сцвярджэнне аўтара, што былі парушаныя яго правы згодна з п.1 арт. 14. Ён таксама адзначае, што гэта сцвярджэнне не было аспрэчана дзяржавай-удзельніцай. У святле высноваў камітэта аб тым, што дзяржава-ўдзельніца не забяспечыла гарантый справядлівага судовага разбору ў адпаведнасці з пп. 3 e) і g) арт. 14 Пакта, Камітэт лічыць, што судовае разбіральніцтва справы Г-на Юзэпчука было праведзена з парушэннямі, якія ў цэлым зводзяцца да парушэння п.1 арт. 14 Пакта (п. 8.5 меркаванняў).
Аўтар далей скардзіцца на парушэнне яго права на жыццё ў адпаведнасці з арт. 6 Пакта, паколькі ён быў прысуджаны да смяротнага пакарання пасля несправядлівага суда. Камітэт адзначае, што ў сувязі з п.2 арт. 6 Пакта дзяржава-удзельнік сцвярджае, што Г-н Юзэпчук быў прысуджаны да смяротнага пакарання за здзяйсненне цяжкіх злачынстваў пасля вынясення судовага рашэння ў адпаведнасці з Канстытуцыяй, Крымінальным кодэксам і Крымінальна-працэсуальным кодэксам Беларусі і што вынясенне смяротнага прысуду не супярэчыць Пакту (п. 8.6 меркаванняў).
Высновы камітэта: Камітэт лічыць, што прадстаўленыя яму факты сведчаць аб парушэнні правоў спадара Юзэпчука згодна з арт.6, арт. 7, п. 3 арт. 9 і пп. 1 і 3 e) і g) арт. 14 Пакта. Дзяржава-удзельнік таксама парушыла свае абавязацельствы па арт. 1 Факультатыўнага пратакола да Пакту (П.9).
У адпаведнасці з п. 3 a) арт. 2 Пакта дзяржава-удзельнік абавязана прадаставіць належную грашовую кампенсацыю сям'і аўтара ў сувязі з яго смерцю, уключаючы пакрыццё расходаў на юрыдычныя паслугі. Дзяржава-удзельнік таксама абавязана не дапускаць падобных парушэнняў у будучыні і ў святле сваіх абавязацельстваў па Факультатыўным пратаколе добрасумленна супрацоўнічаць з Камітэтам, у прыватнасці, у тым, што тычыцца выканання просьбаў камітэта аб прыняцці часовых мер (п.10 меркаванняў).
Крыніца публікацыі: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5316-01-krasavika-2015-goda-vyjgranaya-sprava-kamitetse-aan-pa-pravakh-chalaveka .
