Дополнения от 16.12.2024 к практике в Комитетах ООН
Сообщение: Жаслан Сулейменов против Казахстана. Сообщение N 2146/2012. Соображения приняты Комитетом по правам человека 21 марта 2017 г.
В 2012 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Казахстану.
Тема сообщения: пытки и неправомерное обращение с автором в условиях содержания под стражей.
Вопросы существа: пытки - оперативное и беспристрастное расследование; свобода мысли, совести или религии; условия содержания под стражей.
Правовые позиции Комитета: уголовное расследование и последующее судебное преследование являются необходимыми средствами правовой защиты от нарушений прав человека, защищаемых статьей 7 Пакта (пункт 8.3 Соображения).
Комитет отмечает, что на государство-участник возложено обязательство соблюдать определенные минимальные стандарты обращения с заключенными, включая оказание медицинской помощи и обеспечение ухода за больным заключенным, что предусмотрено правилом 24 Минимальных стандартных правил Организации Объединенных Наций в отношении обращения с заключенными (Правила Нельсона Манделы). Из представленной автором информации очевидно, что следственные изоляторы, тюрьмы и медицинские пункты, где автор содержался после суда, не приспособлены к нуждам инвалида, который может передвигаться только в инвалидной коляске (пункт 8.7 Соображения).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: Комитет принимает во внимание утверждения автора о том, что он неоднократно подвергался пыткам и иным видам жестокого обращения. Комитет отмечает, что автор сообщал о применении пыток как в ходе своего первого официального допроса, состоявшегося 7 февраля 2009 г., так и в течение всего судебного разбирательства. Комитет отмечает..., что автор и его тетя представили в прокуратуру и суды конкретные доказательства пыток, примененных к автору сотрудниками правоохранительных органов, в частности повреждения ног, однако по его утверждениям о пытках так и не было проведено надлежащего расследования. Комитет считает, что в обстоятельствах данного дела и, в частности, в свете неспособности государства-участника объяснить многочисленные случаи предполагаемого неправомерного обращения утверждения автора следует счесть достаточно вескими (пункт 8.2 Соображения).
Комитет подчеркивает два эпизода из многочисленных утверждений автора. Во-первых, автор жаловался на пытки, якобы примененные в ходе его первоначального допроса 7 февраля 2009 г., с тем чтобы заставить его признать свою вину. Комитет отмечает утверждения автора о том, что его избивали и не разрешали пользоваться инвалидной коляской. Автор заявляет, что он немедленно подал соответствующую жалобу. Согласно копиям ответов властей от 20 марта 2009 г. (Письмо от Департамента Комитета национальной безопасности по городу Астане.), они просто отклонили утверждения автора, не представив никаких разъяснений и не проведя официального расследования. 10 апреля 2009 г. прокуратура направила аналогичное письмо, вновь без объяснений отклонив утверждения автора (Письмо заместителя прокурора города Астаны.). Кроме того, 23 апреля 2009 г. ходатайство автора о расследовании утверждений о применении пыток было отклонено следственным управлением Комитета национальной безопасности также без сообщения какой-либо информации или разъяснения причин отклонения. Наконец, просьба автора расследовать утверждения о применении пыток была отклонена следственным управлением Комитета по городу Астане в письме от 20 ноября 2009 г. (пункт 8.3 Соображения).
Во-вторых, как признало государство-участник, ряд жалоб автора, например представления от 25 сентября 2009 г. и 21 октября 2009 г., были переданы в суд для рассмотрения его утверждений... В случае подачи жалобы на неправомерное обращение, противоречащее статье 7 [Пакта], государство должно провести оперативное и беспристрастное расследование. Однако вместо того, чтобы провести оперативное и беспристрастное расследование по заявлениям автора о применении пыток, суд просто допросил одного из следователей, который отрицал совершение каких-либо противоправных действий в отношении автора. Комитет отмечает, что материалы дела не позволяют ему сделать вывод о том, что по утверждениям о применении пыток было проведено оперативное и беспристрастное расследование, несмотря на ряд достоверных жалоб со стороны самого автора и его тети. В отсутствие любой другой актуальной информации и с учетом обстоятельств данного дела Комитет делает вывод о том, что представленные ему факты свидетельствуют о нарушении прав автора, закрепленных в статье 7 Пакта, рассматриваемой отдельно в совокупности с пунктом 3 статьи 2 Пакта (пункт 8.4 Соображения).
Государство-участник оспорило утверждения автора (Автор ссылался на отсутствие в условиях заключения надлежащей медицинской помощи к нарушению его прав, закрепленных в пункте 1 статьи 10 Пакта. Также автор жаловался, что здание суда, следственные изоляторы и тюрьмы не оборудованы для обеспечения доступности для инвалидов и что ему неоднократно отказывали в медицинской помощи.), заявив, что автор получал медико-санитарное обслуживание, когда оно ему было необходимо, и что следственные изоляторы и тюрьмы располагают необходимым персоналом, оборудованием и помещениями, отвечающими потребностям инвалидов. Протоколы свидетельствуют о том, что из-за своей инвалидности автор нуждается в специальном медицинском уходе. Кроме того, автор нуждался в помощи, чтобы сходить в туалет и принять душ, а также лечении его давних проблем со здоровьем, таких как постоянные пролежни (пункт 8.6 Соображения).
Комитет отмечает далее заявления автора о том, что его оставляли в камере одного, при этом он не имел возможности чем-либо заниматься, что привело к образованию на его теле многочисленных пролежней. Автор не мог передвигаться самостоятельно, и ему не оказывалась постоянная помощь даже для удовлетворения самых базовых потребностей. Комитет отмечает далее, что, несмотря на несколько осмотров врачами-специалистами пенитенциарной системы, он не получал лечения, соответствующего состоянию его здоровья, и что он продолжал страдать от отсутствия необходимого ему специализированного медико-санитарного обслуживания и медикаментов. На основании представленной ему информации Комитет делает вывод о том, что помещение автора в подобные условия представляет собой нарушение его права на гуманное обращение и уважение достоинства, присущего человеческой личности, закрепленное в пункте 1 статьи 10 Пакта (пункт 8.7 Соображения) (См., например, сообщения N 695/1993, Симпсон против Ямайки, Соображения, принятые 31 октября 2001 г., пункт 7.2; N 590/1994, Беннет против Ямайки, Соображения, принятые 25 марта 1999 г., пункты 10.7 - 10.8; N 704/1996, Шоу против Ямайки, Соображения, принятые 2 апреля 1998 г., пункт 7.1; и N 734/1997, Маклеод против Ямайки, Соображения, принятые 31 марта 1998 г., пункт 6.4.).
Выводы Комитета: факты свидетельствуют о нарушении прав автора, закрепленных в статье 7, рассматриваемой отдельно и в совокупности с пунктом 3 статьи 2, и пункте 1 статьи 10 Пакта (пункт 9 Соображения).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5410-21-marta-2017-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka .
Message: Jaslan Suleimenov against Kazakhstan. Message No. 2146/2012. The Views were adopted by the Human Rights Committee on March 21, 2017.
In 2012, the author was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kazakhstan.
Subject matter: Torture and ill-treatment of the author in detention.
Substantive issues: torture - prompt and impartial investigation; freedom of thought, conscience or religion; conditions of detention.
The Committee's legal position: Criminal investigation and subsequent prosecution are necessary remedies for violations of human rights protected by article 7 of the Covenant (paragraph 8.3 of the Views).
The Committee notes that the State party has an obligation to comply with certain minimum standards for the treatment of prisoners, including the provision of medical care and care for sick prisoners, as provided for in rule 24 of the United Nations Standard Minimum Rules for the Treatment of Prisoners (the Nelson Mandela Rules). It is obvious from the information provided by the author that the detention facilities, prisons and medical centers where the author was held after the trial are not adapted to the needs of a disabled person who can only move in a wheelchair (paragraph 8.7 of the Considerations).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: The Committee takes into account the author's allegations that he was repeatedly subjected to torture and other ill-treatment. The Committee notes that the author reported the use of torture both during his first official interrogation, which took place on 7 February 2009, and throughout the trial. The Committee notes ... that the author and his aunt submitted to the Prosecutor's Office and the courts concrete evidence of torture inflicted on the author by law enforcement officers, in particular leg injuries, but his allegations of torture were never properly investigated. The Committee considers that, in the circumstances of the present case and, in particular, in the light of the State party's inability to explain the numerous cases of alleged ill-treatment, the author's allegations should be considered sufficiently strong (paragraph 8.2 of the Views).
The Committee highlights two episodes from the author's numerous allegations. First, the author complained of torture allegedly inflicted during his initial interrogation on 7 February 2009 in order to force him to admit his guilt. The Committee notes the author's allegations that he was beaten and was not allowed to use a wheelchair. The author states that he immediately filed a complaint in this regard. According to copies of the government's responses dated March 20, 2009. (Letter from the Department of the National Security Committee for the City of Astana.), they simply rejected the author's allegations without providing any explanations and without conducting an official investigation. On April 10, 2009, the Prosecutor's Office sent a similar letter, again rejecting the author's allegations without explanation (Letter from the Deputy Prosecutor of Astana city.). Moreover, on 23 April 2009, the author's request for an investigation into allegations of torture was rejected by the Investigative Department of the National Security Committee, also without providing any information or explanation of the reasons for the rejection. Finally, the author's request to investigate allegations of torture was rejected by the Investigative Department of the Astana City Committee in a letter dated November 20, 2009 (paragraph 8.3 of the Opinion).
Secondly, as acknowledged by the State party, a number of the author's complaints, such as the submissions of 25 September 2009 and 21 October 2009, were referred to the court for consideration of his allegations... In the case of a complaint of ill-treatment contrary to article 7 [of the Covenant], the State must conduct a prompt and impartial investigation. However, instead of conducting a prompt and impartial investigation into the author's allegations of torture, the court simply questioned one of the investigators, who denied committing any illegal acts against the author. The Committee notes that the case file does not allow it to conclude that a prompt and impartial investigation was conducted into the allegations of torture, despite a number of credible complaints from the author himself and his aunt. In the absence of any other relevant information and in the light of the circumstances of the present case, the Committee concludes that the facts before it reveal a violation of the author's rights under article 7 of the Covenant, considered separately in conjunction with article 2, paragraph 3, of the Covenant (paragraph 8.4 of the Views).
The State party disputed the author's allegations (The author referred to the lack of adequate medical care in the conditions of detention, which violated his rights under article 10, paragraph 1, of the Covenant. The author also complained that the courthouse, detention facilities and prisons were not equipped to ensure accessibility for the disabled and that he was repeatedly denied medical care.), stating that the author received medical care when he needed it, and that the detention facilities and prisons have the necessary staff, equipment and facilities, meeting the needs of people with disabilities. The protocols indicate that due to his disability, the author needs special medical care. In addition, the author needed help to go to the toilet and take a shower, as well as treatment for his long-standing health problems, such as persistent bedsores (paragraph 8.6 of the Considerations).
The Committee further notes the author's claims that he was left alone in his cell without being able to do anything, which led to the formation of numerous pressure sores on his body. The author could not move on his own, and he was not provided with constant assistance even to meet the most basic needs. The Committee further notes that, despite several examinations by specialist doctors of the penitentiary system, he did not receive treatment appropriate to his state of health and that he continued to suffer from the lack of specialized medical care and medicines he needed. On the basis of the information provided to it, the Committee concludes that the author's placement in such conditions constitutes a violation of his right to humane treatment and respect for the inherent dignity of the human person, as enshrined in article 10, paragraph 1, of the Covenant (paragraph 8.7 of the Views) (See, for example, communications No. 695/1993, Simpson v. Jamaica, Views Adopted on October 31, 2001, paragraph 7.2; N 590/1994, Bennett v. Jamaica, Views adopted on March 25, 1999, paragraphs 10.7 - 10.8; N 704/1996, Shaw v. Jamaica, Views adopted on April 2, 1998, paragraph 7.1; and No. 734/1997, McLeod v. Jamaica, Views adopted on 31 March 1998, paragraph 6.4.).
The Committee's conclusions: the facts reveal a violation of the author's rights under article 7, considered separately and in conjunction with article 2, paragraph 3, and article 10, paragraph 1, of the Covenant (paragraph 9 of the Views).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5411-on-march-21-2017-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee .
消息：Jaslan Suleimenov对哈萨克斯坦。 第2146/2012号电文。 《意见》于2017年3月21日由人权事务委员会通过。
2012年，提交人得到了协助准备申诉。 随后，将投诉通知哈萨克斯坦。
事由：在拘留中对提交人的酷刑和虐待。
实质性问题：酷刑--迅速和公正的调查；思想、良心或宗教自由；拘留条件。
委员会的法律立场:刑事调查和随后的起诉是对《盟约》第七条保护的侵犯人权行为的必要补救(《意见》第8.3段)。
委员会注意到，缔约国有义务按照《联合国囚犯待遇最低限度标准规则》(《纳尔逊*曼德拉规则》)第24条的规定，遵守囚犯待遇的某些最低标准，包括为患病囚犯提供医疗和照料。 从提交人提供的资料中可以明显看出在审判后关押提交人的拘留设施、监狱和医疗中心不适合一个只能坐轮椅活动的残疾人的需要(《考虑》第8.7段)。
委员会对案件事实情况的评估：委员会考虑到提交人关于他多次遭受酷刑和其他虐待的指控。 委员会注意到，提交人报告说，在2009年2月7日进行的第一次正式审讯期间，以及在整个审判期间，都使用了酷刑。 委员会注意到。.. 提交人和他的姑妈向检察官办公室和法院提交了执法人员对提交人施加酷刑的具体证据,特别是腿部受伤,但他关于酷刑的指控从未得到适当的调查。 委员会认为，在本案的情况下，特别是鉴于缔约国无法解释许多指称的虐待案件，提交人的指控应被视为足够有力(《意见》第8.2段)。
委员会突出了提交人众多指控中的两个情节。 首先，提交人抱怨说，据称在2009年2月7日对他进行初步审讯期间，他施加了酷刑，以迫使他承认自己的罪行。 委员会注意到提交人的指控，即他遭到殴打，不得使用轮椅。 提交人说，他立即就此提出申诉。 根据政府2009年3月20日的答复副本。 （阿斯塔纳市国家安全委员会部的信。他们只是拒绝了提交人的指控，没有提供任何解释，也没有进行正式调查。 2009年4月10日，检察官办公室发出了类似的信件，再次拒绝了提交人的指控，没有解释(阿斯塔纳市副检察官的信。). 此外，2009年4月23日，提交人要求对酷刑指控进行调查的请求遭到国家安全委员会调查部门的拒绝，也没有提供任何资料或解释拒绝的理由。 最后提交人关于调查酷刑指控的请求被阿斯塔纳市委员会调查部门在2009年11月20日的信中驳回(意见第8.3段)。
第二，正如缔约国所承认的，提交人的一些申诉，例如2009年9月25日和2009年10月21日提交的申诉，已提交法院审议他的指控。.. 对于违反[《盟约》]第7条的虐待申诉,国家必须进行迅速和公正的调查。 然而，法院没有对提交人的酷刑指控进行迅速和公正的调查，而是对其中一名调查员进行了询问，后者否认对提交人犯有任何非法行为。 委员会注意到，尽管提交人本人和他的姑妈提出了一些可信的申诉，但案件档案不允许委员会得出结论，即对酷刑指控进行了迅速和公正的调查。 在没有任何其他有关资料的情况下，并根据本案的情况，委员会得出结论认为，它所掌握的事实表明，提交人根据《公约》第七条享有的权利受到侵犯，该权利与《公约》第二条第3款一起单独审议(《意见》第8.4段)。
缔约国对提交人的指控提出异议(提交人提到在拘留条件下缺乏适当的医疗照顾,这侵犯了他根据《盟约》第十条第1款所享有的权利。 提交人还抱怨说，法院、拘留设施和监狱没有设备确保残疾人无障碍，而且他一再被拒绝接受医疗服务。),指出提交人在需要时得到医疗照顾,拘留设施和监狱有必要的工作人员、设备和设施,满足残疾人的需要。 议定书表明，由于他的残疾，提交人需要特殊的医疗护理。 此外，提交人需要帮助上厕所和洗澡，并需要治疗他长期存在的健康问题，如持续性褥疮(《注意事项》第8.6段)。
委员会还注意到提交人声称，他被单独留在牢房里，什么也做不了，这导致他的身体上形成了许多压疮。 提交人无法独自行动，甚至没有得到满足最基本需求的持续援助。 委员会还注意到，尽管监狱系统的专科医生进行了几次检查，但他没有得到与其健康状况相适应的治疗，而且他继续缺乏所需的专门医疗和药品。 根据向委员会提供的资料，委员会得出结论认为，将提交人置于这种条件下，侵犯了《公约》第十条第一款所规定的他获得人道待遇和尊重人的固有尊严的权利(《意见》第8.7段)(例如，见第695/1993号来文，Simpson诉牙买加，2001年10月31日通过的意见，第7.2段；N590/1994号来文，Bennett诉牙买加，3月25日通过的意见)，1999年，第10.7-10.8段；n704/1996，shaw诉牙买加，1998年4月2日通过的意见，第7.1段; 和第734/1997号，McLeod诉牙买加，1998年3月31日通过的意见，第6.4段。).
委员会的结论：事实表明，提交人根据《公约》第二条第3款和第十条第1款单独审议的第七条所享有的权利受到侵犯(《意见》第9段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5412-2017-3-21 .
Хабар: Жаслан Сүлейменов Қазақстанға қарсы. Хабарлама N 2146/2012. Адам құқықтары жөніндегі Комитет 2017 жылдың 21 наурызында қабылдады.
2012 жылы хабарламаның авторына шағымды дайындауға көмек көрсетілді. Кейіннен шағым Қазақстанға хабарланды.
Хабарламаның тақырыбы: азаптау және авторды қамауда ұстау жағдайында теріс пайдалану.
Жаратылыс мәселелері: азаптау-жедел және бейтарап тергеу; ой, ар-ождан немесе дін бостандығы; қамауда ұстау шарттары.
Комитеттің құқықтық ұстанымдары: қылмыстық тергеу және одан кейінгі қудалау пактінің 7-бабымен (қараудың 8.3-тармағы) қорғалатын адам құқықтарының бұзылуынан құқықтық қорғаудың қажетті құралдары болып табылады.
Комитет қатысушы мемлекетке Біріккен Ұлттар Ұйымының тұтқындарға қатысты ең төменгі стандартты ережелерінің 24 ережесінде (Нельсон Мандела ережелері) көзделген медициналық көмек көрсетуді және науқас тұтқындарға күтім жасауды қоса алғанда, тұтқындармен жұмыс істеудің белгілі бір минималды стандарттарын сақтау міндеттемесі жүктелгенін атап өтеді. Автор ұсынған ақпараттан автор соттан кейін ұсталған тергеу изоляторлары, түрмелер мен медициналық пункттер тек мүгедектер арбасында жүре алатын мүгедектің қажеттіліктеріне бейімделмегені анық (8.7-тармақ).
Комитеттің істің нақты мән-жайларын бағалауы: Комитет автордың бірнеше рет азаптауға және басқа да қатыгездік түрлеріне ұшырағаны туралы мәлімдемелерін ескереді. Комитет автордың 2009 жылдың 7 ақпанында болған алғашқы ресми жауап алу кезінде де, бүкіл сот процесінде де азаптаудың қолданылғаны туралы хабарлағанын атап өтті. Комитет атап өтеді... автор мен оның тәтесі прокуратура мен соттарға құқық қорғау органдарының қызметкерлері авторға қолданған азаптаулардың, атап айтқанда аяқтың зақымдануының нақты дәлелдерін ұсынды, бірақ оның азаптау туралы талаптары бойынша тиісті тергеу жүргізілген жоқ. Комитет бұл істің мән-жайларында және, атап айтқанда, қатысушы мемлекеттің болжамды заңсыз жүгінудің көптеген жағдайларын түсіндіре алмауына байланысты автордың мәлімдемесін жеткілікті дәрежеде деп санау керек деп санайды (8.2-тармақ қарастырулар).
Комитет автордың көптеген мәлімдемелерінен екі эпизодты атап көрсетеді. Біріншіден, автор өзінің кінәсін мойындау үшін 2009 жылдың 7 ақпанында алғашқы жауап алу кезінде қолданылған азаптауға шағымданды. Комитет автордың оны ұрып-соғып, мүгедектер арбасын пайдалануға рұқсат етілмегені туралы мәлімдемелерін атап өтеді. Автор дереу тиісті шағым бергенін айтады. Биліктің 2009 жылғы 20 наурыздағы жауаптарының көшірмелеріне сәйкес (Астана қаласы бойынша Ұлттық қауіпсіздік комитеті департаментінің хаты.), олар ешқандай түсініктеме бермей және ресми тергеу жүргізбестен автордың талаптарын қабылдамады. 2009 жылғы 10 сәуірде прокуратура автордың (Астана қаласы прокурорының орынбасарының хаты) мәлімдемесін түсіндірусіз тағы да осындай хат жолдады.). Сонымен қатар, 2009 жылдың 23 сәуірінде автордың азаптау талаптарын тергеу туралы өтінішін Ұлттық қауіпсіздік комитетінің Тергеу басқармасы ешқандай ақпарат бермей немесе қабылдамау себептерін түсіндірместен қабылдамады. Соңында, автордың азаптауды қолдану туралы шағымдарды тергеу туралы өтінішін Астана қаласы комитетінің Тергеу басқармасы 2009 жылғы 20 қарашадағы хатында қабылдамады (8.3-тармақ).
Екіншіден, қатысушы мемлекет мойындағандай, автордың 2009 жылғы 25 қыркүйектегі және 2009 жылғы 21 қазандағы ұсыныстары сияқты бірқатар шағымдары оның талаптарын қарау үшін сотқа берілді... [Пактінің] 7-бабына қайшы келетін теріс қылық жасауға шағым берілген жағдайда, мемлекет жедел және бейтарап тергеу жүргізуге тиіс. Алайда, автордың азаптауды қолдану туралы мәлімдемелері бойынша жедел және бейтарап тергеу жүргізудің орнына, сот тергеушілердің біреуінен жауап алды, ол авторға қатысты кез-келген заңсыз әрекеттерді жасаудан бас тартты. Комитет істің материалдары оған автордың өзі мен оның тәтесінің бірқатар сенімді шағымдарына қарамастан, азаптауды қолдану туралы шағымдар бойынша жедел және бейтарап тергеу жүргізілді деген қорытынды жасауға мүмкіндік бермейтінін атап өтті. Кез келген басқа өзекті ақпарат болмаған жағдайда және осы істің мән-жайларын ескере отырып, Комитет өзіне ұсынылған фактілер пактінің 2-бабының 3-тармағымен (пайымдаудың 8.4-тармағы) жиынтығында жеке қаралатын пактінің 7-бабында бекітілген автордың құқықтарының бұзылғанын куәландырады деген қорытынды жасайды.
Қатысушы мемлекет автордың талаптарына қарсы шықты (Автор тиісті медициналық көмек қорытындысының шарттарында Пактінің 10-бабының 1-тармағында бекітілген оның құқықтарын бұзуға болмауына сілтеме жасады. Сондай-ақ, автор сот ғимараты, тергеу изоляторлары мен түрмелері мүгедектерге қол жетімділікті қамтамасыз ету үшін жабдықталмағанына және бірнеше рет медициналық көмектен бас тартылғанына шағымданды.), автор медициналық-санитарлық қызмет қажет болған кезде алғанын және тергеу изоляторлары мен түрмелерде мүгедектердің қажеттіліктеріне жауап беретін қажетті персонал, жабдықтар мен Үй-жайлар бар екенін айтты. Хаттамалар автордың мүгедектігіне байланысты арнайы медициналық көмекке мұқтаж екенін көрсетеді. Сонымен қатар, авторға дәретханаға бару және душ қабылдау үшін көмек қажет болды, сондай-ақ оның ұзақ мерзімді денсаулық мәселелерін, мысалы, тұрақты төсек жараларын емдеу қажет болды (8.6-тармақ қарастырулар).
Комитет одан әрі автордың камерада жалғыз қалғаны туралы мәлімдемесін атап өтеді, ал оның денесінде көптеген қысым жараларының пайда болуына әкеліп соқтыратын ештеңе істеуге мүмкіндігі болмады. Автор өздігінен қозғала алмады және тіпті ең негізгі қажеттіліктерді қанағаттандыру үшін тұрақты көмекке ие болмады. Комитет пенитенциарлық жүйенің маман дәрігерлерінің бірнеше тексерулеріне қарамастан, оның денсаулық жағдайына сәйкес ем қабылдамағанын және оған қажетті мамандандырылған медициналық-санитарлық қызмет пен дәрі-дәрмектің жоқтығынан зардап шегуді жалғастырғанын атап өтеді. Оған ұсынылған ақпараттың негізінде Комитет авторды осындай жағдайларға орналастыру оның Пактінің 10-бабының 1-тармағында (8.7-тармақ) бекітілген адамгершілікпен қарау және адам тұлғасына тән қадір-қасиетті құрметтеу құқығының бұзылуын білдіреді деп тұжырымдайды. Пікірлер) (мысалы, N 695/1993 хабарламаларын қараңыз, Симпсон Ямайкаға қарсы, Пікірлер, 2001 жылғы 31 қазанда қабылданған, 7.2-тармақ; N 590/1994, Беннет Ямайкаға қарсы, 1999 жылғы 25 наурызда қабылданған Пікірлер, 10.7 - 10.8-тармақтар; N 704/1996, Ямайкаға қарсы Шоу, 1998 жылғы 2 сәуірде қабылданған Пікірлер, 7.1-тармақ; және N 734/1997, Маклеод Ямайкаға қарсы, 1998 жылы 31 наурызда қабылданған Пікірлер, 6.4-тармақ.).
Комитеттің қорытындылары: Фактілер Жеке және жиынтығында 2-баптың 3-тармағымен және Пактінің 10-бабының 1-тармағымен (пайымдаудың 9-тармағы) қаралатын 7-бапта бекітілген автордың құқықтарының бұзылғанын куәландырады.
Жарияланым көзі: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5413-2017-zhyl-y-21-nauryzda-b-ny-adam-y-tary-zh-nindegi-komitetinde-is-zhe-iske-zhetti .
