Дополнения от 18.12.2024 к практике в Комитетах ООН
Сообщение: Бахытжан Торегожин против Республики Казахстан. Сообщение N 2137/2012. Соображения приняты Комитетом 21 октября 2014 г.
В 2014 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Казахстану.
Тема сообщения: арест, признание виновной в административном правонарушении и наложение штрафа за проведение массового художественного мероприятия (арт-моба).
Вопрос существа: произвольное задержание; свобода передвижения; свобода выражения мнений; свобода ассоциации.
Правовые позиции Комитета. Комитет напоминает, что для соответствия п. 1 ст. 9 Пакта арест должен быть не только законным, но и обоснованным и необходимым в любых обстоятельствах (п. 7.2 Соображений) (См. сообщения N 305/1988, Ван Альфен против Нидерландов, Соображения от 23 июля 1990 г., п. 5.8; N 631/1995, Спакмо против Норвегии, Соображения от 5 ноября 1999 г., п. 6.3.).
Комитет ссылается на свое Замечание общего порядка N 34, в котором он, в частности, указал, что свобода выражения мнений имеет ключевое значение и является основополагающим элементом любого свободного и демократического общества. Он отмечает, что в п. 3 ст. 19 Пакта предусматривается наложение ограничений на свободу выражения мнений, в том числе на свободу распространять информацию и идеи, но только в той степени, в которой они установлены законом и являются необходимыми: a) для уважения прав и репутации других лиц; или b) для охраны государственной безопасности, общественного порядка, здоровья или нравственности населения. И наконец, любое ограничение свободы выражения мнений не должно быть слишком широким по характеру, т.е. оно должно являться наименее ограничительной мерой, с помощью которой может быть обеспечена соответствующая защитная функция, и быть соразмерным защищаемому интересу (п. 7.4 Соображений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела. Комитет отмечает, что государство-участник не представило никаких пояснений относительно того, почему арест автора, произведенный на основании положений Административно-процессуального кодекса, был разумным и необходимым. Комитет считает, что государство-участник не продемонстрировало необходимость задержания автора. В данных обстоятельствах Комитет приходит к выводу, что задержание автора не имело разумных оснований и явилось нарушением п. 1 ст. 9 Пакта (п. 7.2 Соображений).
Комитет отмечает, что факт задержания автора и наложения на нее крупного штрафа вызывает серьезные сомнения относительно необходимости и пропорциональности ограничений, наложенных на права автора. Комитет отмечает, что государство-участник не привело каких-либо конкретных обоснований необходимости ограничений, которые были наложены на автора, как это требуется в п. 3 ст. 19 Пакта (См. сообщение N 1604/2007, Залесская против Беларуси, Соображения от 28 марта 2011 г., п. 10.5.). Кроме того, государство-участник не подтвердило, что избранные меры являлись наименее ограничительными по характеру или соразмерными защищаемому интересу. Исходя из обстоятельств дела, Комитет считает, что, хотя указанные ограничения были наложены на автора на основе внутреннего законодательства, их оправданность и пропорциональность, требуемые по условиям п. 3 ст. 19 Пакта, продемонстрировать не удалось. Поэтому он приходит к выводу, что права автора по п. 2 ст. 19 Пакта были нарушены (п. 7.5 Соображений) (См. сообщения N 927/2000, Светик против Беларуси, Соображения от 8 июля 2004 г., п. 7.3; N 1009/2001, Щетко против Беларуси, Соображения от 11 июля 2006 г., п. 7.5.).
Относительно жалобы автора в связи со ст. 21 Пакта Комитет считает, что государство-участник не подтвердило, что ограничения, наложенные на права автора, а именно задержание автора и наложение на нее крупного штрафа, являлись необходимыми с точки зрения интересов государственной безопасности или общественного порядка, охраны здоровья или нравственности населения, либо защиты прав и свобод других лиц. Комитет приходит к выводу, что представленные ему факты также свидетельствуют о нарушении прав автора, предусмотренных ст. 21 Пакта (п. 7.2 Соображений) (См. Залесская против Беларуси, п. 10.6.).
Выводы Комитета. В соответствии с подп. a) п. 3 ст. 2 Пакта государство-участник обязано обеспечить автору эффективное средство правовой защиты, в том числе пересмотр вынесенного ей обвинительного приговора (Речь идет о привлечении заявительницы к административной ответственности (п. 2.2 Соображений).) и выплату надлежащей компенсации, включая возмещение понесенных судебных издержек. Наряду с этим государство-участник обязано предотвращать совершение аналогичных нарушений в будущем. Государству-участнику следует пересмотреть свое законодательство - в частности Закон о порядке организации и проведения мирных собраний, митингов, шествий, пикетов и демонстраций в Республике Казахстан, поскольку в данном случае применялся именно этот закон, - чтобы обеспечить всестороннее осуществление в государстве-участнике тех прав, которые предусмотрены ст. ст. 19 и 21 Пакта (п. 9 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5418-21-oktyabrya-2014-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka .
Message: Bakhytzhan Toregozhin v. the Republic of Kazakhstan. Message No. 2137/2012. The Views were adopted by the Committee on October 21, 2014.
In 2014, the author was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kazakhstan.
Subject of the message: arrest, conviction of an administrative offense and imposition of a fine for holding a mass art event (art mob).
Substantive issue: arbitrary detention; freedom of movement; freedom of expression; freedom of association.
The legal positions of the Committee. The Committee recalls that, in order to comply with article 9, paragraph 1, of the Covenant, an arrest must not only be lawful, but also justified and necessary in all circumstances (paragraph 7.2 of the Views) (See communications No. 305/1988, Van Alfen v. the Netherlands, Views of 23 July 1990, paragraph 5.8; No. 631/1995, Spacmo v. Norway, Considerations of November 5, 1999, paragraph 6.3.).
The Committee refers to its general comment No. 34, in which it stated, inter alia, that freedom of expression is of key importance and is a fundamental element of any free and democratic society. He notes that article 19, paragraph 3, of the Covenant provides for restrictions on freedom of expression, including freedom to disseminate information and ideas, but only to the extent that they are established by law and are necessary: (a) to respect the rights and reputation of others; or (b) to protect national security, public order, public health or morals. Finally, any restriction on freedom of expression should not be too broad in nature, i.e. it should be the least restrictive measure by which an appropriate protective function can be ensured, and be proportionate to the protected interest (paragraph 7.4 of the Considerations).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case. The Committee notes that the State party has not provided any explanation as to why the author's arrest, carried out on the basis of the provisions of the Code of Administrative Procedure, was reasonable and necessary. The Committee considers that the State party has not demonstrated the need to detain the author. In the circumstances, the Committee concludes that the author's detention had no reasonable grounds and was in violation of article 9, paragraph 1, of the Covenant (paragraph 7.2 of the Views).
The Committee notes that the fact of the author's detention and the imposition of a heavy fine on her raises serious doubts about the necessity and proportionality of the restrictions imposed on the author's rights. The Committee notes that the State party has not provided any specific justification for the restrictions imposed on the author, as required by paragraph 3 of article 19 of the Covenant (See communication No. 1604/2007, Zalesskaya v. Belarus, Views of 28 March 2011, paragraph 10.5.). In addition, the State party has not confirmed that the measures chosen were the least restrictive in nature or proportionate to the protected interest. Based on the circumstances of the case, the Committee considers that, although these restrictions were imposed on the author on the basis of domestic law, their justification and proportionality, required by paragraph 3 of article 19 of the Covenant, could not be demonstrated. Therefore, it concludes that the author's rights under article 19, paragraph 2, of the Covenant have been violated (paragraph 7.5 of the Views) (See communications No. 927/2000, Svetik v. Belarus, Views of July 8, 2004, para. 7.3; N 1009/2001, Shchetko v. Belarus, Views of July 11, 2006, paragraph 7.5.).
With regard to the author's complaint under article 21 of the Covenant, the Committee considers that the State party has not confirmed that the restrictions imposed on the author's rights, namely the detention of the author and the imposition of a heavy fine on her, were necessary from the point of view of the interests of State security or public order, the protection of public health or morals, or the protection of the rights and freedoms of the author. the freedoms of others. The Committee concludes that the facts before it also reveal a violation of the author's rights under article 21 of the Covenant (paragraph 7.2 of the Views) (See Zalesskaya v. Belarus, paragraph 10.6.).
Conclusions of the Committee. In accordance with the sub-item. (a) Article 2, paragraph 3, of the Covenant, the State party is obliged to provide the author with an effective remedy, including a review of her conviction (It is a matter of bringing the applicant to administrative responsibility (paragraph 2.2 of the Considerations).) and the payment of appropriate compensation, including reimbursement of legal costs incurred. At the same time, the State party has an obligation to prevent the commission of similar violations in the future. The State party should review its legislation, in particular the Law on the Organization and Conduct of Peaceful Assemblies, Rallies, Marches, Pickets and Demonstrations in the Republic of Kazakhstan, since this law was applied in this case, in order to ensure the full exercise in the State party of those rights provided for in articles 19 and 21 of the Covenant (Paragraph 9 of the Considerations).
Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5419-on-october-21-2014-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee .
信息：Bakhytzhan Toregozhin诉哈萨克斯坦共和国。 第2137/2012号电文。 委员会于2014年10月21日通过了《意见》。
2014年，提交人得到了协助准备投诉。 随后，将投诉通知哈萨克斯坦。
信息的主题：逮捕，行政罪行的定罪和罚款举行群众艺术活动（艺术暴民）。
实质性问题：任意拘留；行动自由；言论自由；结社自由。
委员会的法律立场。 委员会回顾，为了遵守《公约》第九条第1款，逮捕不仅必须是合法的，而且在所有情况下都必须是合理和必要的(《意见》第7.2段)(见第305/1988号来文，Van Alfen诉荷兰，1990年7月23日的意见，第5.8段；第631/1995号来文，Spacmo诉挪威，1999年11月5日的审议，第6.3段)。).
委员会提及其第34号一般性意见，其中除其他外指出，言论自由至关重要，是任何自由和民主社会的基本要素。 他指出，《公约》第十九条第三款规定了对言论自由的限制，包括传播信息和思想的自由，但仅限于这些限制是由法律确定的，并且是必要的：(a)尊重他人的权利和声誉; 或(b)保护国家安全、公共秩序、公共卫生或道德。 最后，对言论自由的任何限制在性质上不应过于宽泛，即它应是可确保适当保护功能的限制性最小的措施，并应与受保护的利益相称（考虑因素第7.4段）。
委员会对案件事实情况的评估。 委员会注意到，缔约国没有解释为什么根据《行政程序法》的规定逮捕提交人是合理和必要的。 委员会认为，缔约国没有表明有必要拘留提交人。 在这种情况下，委员会得出结论认为，对提交人的拘留没有合理的理由，违反了《公约》第九条第1款(《意见》第7.2段)。
委员会注意到，对提交人的拘留和对她处以重罚的事实使人严重怀疑对提交人的权利施加限制的必要性和相称性。 委员会注意到，缔约国没有按照《公约》第十九条第3款的要求为对提交人施加的限制提供任何具体理由(见第1604/2007号来文，Zalesskaya诉白俄罗斯，2011年3月28日意见，第10.5段)。). 此外，缔约国没有确认所选择的措施在性质上是限制性最小的，也没有与受保护的利益相称。 根据本案的情况，委员会认为，虽然这些限制是根据国内法对提交人施加的，但《公约》第十九条第3款所要求的这些限制的理由和相称性无法证明。 因此，委员会得出结论认为，提交人根据《公约》第十九条第二款享有的权利受到侵犯(《意见》第7.5段)(见第927/2000号来文，Svetik诉白俄罗斯，2004年7月8日的《意见》，第7.5段)。 7.3；N1009/2001，Shchetko诉白俄罗斯，2006年7月11日意见，第7.5段。).
关于提交人根据《公约》第二十一条提出的申诉，委员会认为，缔约国没有确认，从国家安全或公共秩序的利益、保护公共卫生或道德、或保护提交人的权利和自由的角度来看，对提交人的权利所施加的限制，即拘留提交人和对她处以重罚是必要的。 他人的自由。 委员会的结论是，它面前的事实也表明，提交人根据《公约》第二十一条享有的权利受到侵犯(《意见》第7.2段)(见Zalesskaya诉白俄罗斯，第10.6段)。).
委员会的结论。 按照分项。 (a)《盟约》第二条第3款,缔约国有义务向发件人提供有效的补救办法,包括审查她的定罪(这是一个使申请人承担行政责任的问题(考虑因素第2.2段)。)和支付适当的补偿,包括偿还所发生的法律费用。 与此同时，缔约国有义务防止今后发生类似的侵权行为。 缔约国应审查其立法，特别是关于在哈萨克斯坦共和国组织和举行和平集会、集会、游行、纠察和示威的法律，因为这项法律适用于本案，以确保缔约国充分行使《公约》第十九条和第二十一条所规定的权利(考虑因素第9段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5420-2014-10-21 .
Хабар: Бақытжан Төреғожин Қазақстан Республикасына қарсы. Хабарлама N 2137/2012. Комитет 2014 жылдың 21 қазанында қабылдады.
2014 жылы хабарламаның авторына шағымды дайындауға көмек көрсетілді. Кейіннен шағым Қазақстанға хабарланды.
Хабарламаның тақырыбы: қамауға алу, Әкімшілік құқық бұзушылық үшін кінәлі деп тану және бұқаралық көркемөнер іс-шарасын (арт-моб) өткізгені үшін айыппұл салу.
Жаратылыс мәселесі: ерікті ұстау; қозғалыс еркіндігі; сөз бостандығы; Ассоциация еркіндігі.
Комитеттің құқықтық ұстанымдары. Комитет қамауға алу пактісінің 9-бабының 1-тармағына сәйкес келу үшін тек заңды ғана емес, сонымен қатар кез-келген жағдайда негізді және қажет болуы керек екенін еске салады (7.2-тармақ) (N 305/1988, Ван Альфен және Нидерланды, 1990 жылғы 23 шілдедегі Пікірлер, 5.8-тармақ; N 631/1995, Спакмо және Норвегия, 1999 жылғы 5 қарашадағы ойлар, Б. 6.3.).
Комитет өзінің N 34 жалпы тәртіптегі ескертуіне сілтеме жасайды, онда ол сөз бостандығы маңызды және кез-келген еркін және демократиялық қоғамның негізгі элементі болып табылатындығын атап өтті. Ол Пактінің 19-бабының 3-тармағында сөз бостандығына, оның ішінде ақпарат пен идеяларды тарату еркіндігіне шектеулер қою көзделгенін, бірақ олар заңда белгіленген және қажетті дәрежеде ғана: А) басқа адамдардың құқықтары мен беделін құрметтеу үшін; немесе B) мемлекеттік қауіпсіздікті, қоғамдық тәртіпті, халықтың денсаулығын немесе имандылығын қорғау үшін. Сонымен, сөз бостандығының кез-келген шектелуі табиғатта тым кең болмауы керек, яғни.ол тиісті қорғаныс функциясын қамтамасыз етуге болатын ең аз шектеу шарасы болуы керек және қорғалатын мүддеге сәйкес болуы керек (7.4-тармақ).
Комитеттің істің нақты мән-жайларын бағалауы. Комитет қатысушы мемлекет әкімшілік-іс жүргізу кодексінің ережелері негізінде авторды тұтқындаудың неліктен ақылға қонымды және қажет екендігі туралы ешқандай түсініктеме бермегенін атап өтті. Комитет қатысушы мемлекет авторды ұстау қажеттілігін көрсетпеді деп санайды. Осы жағдайларда Комитет авторды ұстаудың ақылға қонымды негіздері жоқ және Пактінің 9-бабының 1-тармағын бұзу болып табылды деген қорытындыға келеді (7.2-тармақ).
Комитет авторды ұстау және оған үлкен айыппұл салу фактісі автордың құқықтарына қойылған шектеулердің қажеттілігі мен пропорционалдылығына қатысты үлкен күмән тудыратынын атап өтті. Комитет қатысушы мемлекет Пактінің 19-бабының 3-тармағында талап етілгендей авторға қойылған шектеулердің қажеттілігінің нақты негіздемесін келтірмегенін атап өтті(N 1604/2007, Залесская Беларуссияға қарсы хабарламасын қараңыз, 2011 жылғы 28 наурыздағы Пікірлер, 10.5-тармақ.). Сонымен қатар, қатысушы мемлекет таңдалған шаралардың табиғаты бойынша ең аз шектеулі немесе қорғалатын мүддеге пропорционалды екенін растаған жоқ. Істің мән-жайларына сүйене отырып, Комитет аталған шектеулер авторға ішкі заңнама негізінде қойылғанымен, олардың Пактінің 19-бабы 3-тармағының шарттары бойынша талап етілетін негізділігі мен пропорционалдылығын көрсету мүмкін болмады деп санайды. Сондықтан ол Пактінің 19-бабының 2-тармағы бойынша автордың құқықтары бұзылды деген қорытындыға келеді (7.5-тармақ) (N 927/2000, Светик пен Беларуссияға қарсы хабарламаларды қараңыз, 2004 жылғы 8 шілдедегі Пікірлер, п. 7.3; N 1009/2001, Беларуссияға қарсы щетка, 2006 жылғы 11 шілдедегі Пікірлер, Б. 7.5.).
Пактінің 21-бабына байланысты автордың шағымына қатысты Комитет қатысушы мемлекет автордың құқықтарына қойылған шектеулер, атап айтқанда авторды ұстау және оған үлкен айыппұл салу мемлекеттік қауіпсіздік мүдделері немесе қоғамдық тәртіп, халықтың денсаулығын немесе имандылығын қорғау немесе құқықтар мен құқықтарды қорғау тұрғысынан қажет екенін растамады деп санайды. Комитет оған ұсынылған фактілер Пактінің 21-бабында (7.2-тармақта) көзделген автордың құқықтарының бұзылғанын көрсетеді деген қорытындыға келеді (Залесская мен Беларусьті қараңыз, 10.6-тармақ.).
Комитеттің Қорытындылары. Ішкі бөлімге сәйкес. а) Пактінің 2-бабының 3-тармағы қатысушы мемлекет авторға құқықтық қорғаудың тиімді құралын, оның ішінде өзіне тағылған айыптау үкімін қайта қарауды қамтамасыз етуге міндетті (бұл өтініш берушіні әкімшілік жауапкершілікке тарту туралы (2.2-тармақ).) және сот шығындарын өтеуді қоса алғанда, тиісті өтемақы төлеу. Сонымен қатар, қатысушы мемлекет болашақта осындай бұзушылықтардың жасалуына жол бермеуге міндетті. Қатысушы мемлекет өзінің заңнамасын, атап айтқанда, Қазақстан Республикасында бейбіт жиналыстарды, митингілерді, шерулерді, пикеттер мен демонстрацияларды ұйымдастыру және өткізу тәртібі туралы заңды қайта қарауы керек, өйткені бұл жағдайда дәл осы Заң қолданылды - қатысушы мемлекетте Пактінің 19 және 21 - баптарында көзделген құқықтардың жан-жақты жүзеге асырылуын қамтамасыз ету үшін (Б.9 ойлар).
Жарияланым көзі: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5421-2014-zhyl-y-21-azanda-b-ny-adam-y-tary-zh-nindegi-komitetinde-is-zhe-iske-zhetti .
