Москва
+7-929-527-81-33
Вологда
+7-921-234-45-78
Вопрос юристу онлайн Юридическая компания ЛЕГАС Вконтакте

Дополнения от 21.12.2024 к практике в Комитетах ООН

Обновлено 21.12.2024 03:22

 

Сообщение: Э.С. и С.Ч. против Объединенной Республики Танзания. Сообщение N 48/2013. Мнения приняты Комитетом 2 марта 2015 г..

В 2013 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Объединенной Республике Танзании.

Авторы сообщения заявляют, что применение государством-участником обычного наследственного права, кодифицированного в Указе N 4 о местном обычном праве (Декларация), не позволило им получить в управление и наследство какую-либо собственность после смерти их мужей и тем самым лишило их прав, предусмотренных пп. c) и f) ст. 2, п. a) ст. 5, п. b) ст. 13, пп. 1 и 2 ст. 15, подп. c) и h) п. 1 ст. 16 Конвенции в сочетании с общими рекомендациями Комитета N 21 и 27 о равенстве в браке и семейных отношениях, пожилых женщинах и защите их прав человека, соответственно (п. 3.1 Мнений).

Правовые позиции Комитета. Комитет напоминает, что в соответствии с п. f) ст. 2 и п. a) ст. 5 Конвенции государства-участники обязаны принимать необходимые меры с целью изменения или отмены не только законов и существующих правил, но также обычаев и практики, дискриминирующих женщин, включая случаи, когда в государствах-участниках существуют множественные юридические системы, в которых применение норм права о личном статусе к отдельным лицам варьируется в зависимости от факторов их идентичности, таких как этническая или религиозная принадлежность. В некоторых государствах-участниках существуют множественные юридические системы, в которых применение норм права о личном статусе к отдельным лицам варьируется в зависимости от факторов их идентичности, таких как этническая или религиозная принадлежность. В некоторых, но не всех государствах-участниках также имеются гражданские кодексы, нормы которых могут применяться только в определенных обстоятельствах или по желанию сторон. Тем не менее в ряде государств-участников индивидуум не имеет права выбора в том, что касается применения законов о личном статусе, основанных на личностных параметрах. Комитет... напоминает, что ответственность государств-участников за выполнение ими своих обязательств в соответствии со ст. 2 наступает в результате действий или бездействия, исходящих от всех ветвей государственной власти, включая судебную. Государства-участники также обязаны, в соответствии с п. 1 ст. 16, принимать все необходимые меры по искоренению дискриминации в отношении женщин во всех вопросах, касающихся замужества и семейных отношений (См. сообщение N 47/2012 Гонсалес Карреньо против Испании, Мнения, принятые 16 июля 2014 г., п. 9.7.). Комитет напоминает о своей Общей рекомендации N 29 по экономическим последствиям вступления в брак, семейных отношений и их расторжения, основанной на принципах, подробно изложенных в Общей рекомендации N 21, и обязывающей государства-участники ликвидировать дискриминацию в отношении женщин при вступлении в брак, нахождении в браке и при его расторжении в случае развода или смерти, как предусмотрено ст. 16 Конвенции. Государства-участники обязаны принимать законы о наследовании по закону, отвечающие принципам Конвенции и обеспечивающие равное отношение к наследникам мужского и женского пола. В связи с этим Комитет напоминает, что в Общей рекомендации N 29 особо отмечается, что государства-участники обязаны обеспечивать соблюдение запрета на лишение вдовы/вдовца наследства <6> (п. 7.2 Мнений).

Общая рекомендация N 29, п. 6. См. также п. 7, согласно которому "право женщин на равноправие в семье признано повсеместно" и где содержатся ссылки на Замечание общего порядка N 28 о равноправии мужчин и женщин (особенно пп. 23 - 27), Замечание общего порядка N 19 о защите семьи, праве на брак и равенстве супругов, а также Замечание общего порядка N 16 Комитета по экономическим, социальным и культурным правам о равном доступе мужчин и женщин к осуществлению всех экономических, социальных и культурных прав (особенно п. 27) и Замечание общего порядка N 20 о недискриминации в экономических, социальных и культурных правах.

Общая рекомендация N 29, п. 53. См. также Общую рекомендацию N 21, пп. 34 и 35. В частности, в п. 35 указано, что "во многих странах законы и практика, касающиеся вопросов наследования и имущественных отношений, ведут к серьезной дискриминации в отношении женщин. В результате такого неравного режима может сложиться положение, при котором женщины будут получать меньшую долю имущества своего супруга или отца в случае их смерти, чем та, которую получили бы в аналогичной ситуации вдовцы и сыновья. В некоторых случаях женщинам предоставляются ограниченные и регулируемые права, и они получают лишь доход от использования имущества покойного. Часто положения о наследственных правах вдов не отражают принципов равноправия в отношении владения имуществом, приобретенным во время брака. Такие положения противоречат Конвенции и должны быть отменены".

Общая рекомендация N 29, п. 53. В этом пункте также говорится о том, что "отчуждение/присвоение имущества" является преступлением, и лица, виновные в совершении подобных преступлений, подлежат судебному преследованию в установленном порядке. См. также п. 50, где указано, что "в некоторых государствах-участниках вдовы становятся жертвами "отчуждения имущества" и "присвоения имущества", когда родственники ее покойного мужа, апеллируя к обычаям, отбирают у вдовы и ее детей имущество, нажитое в браке, в том числе имущество, которое по обычаям ей не принадлежит. Они отбирают у вдовы семейный дом и присваивают все движимое имущество, а затем пренебрегают своими предписанными обычаями обязанностями по оказанию поддержки вдове и детям. В некоторых государствах-участниках вдовы низводятся до положения изгоев или выселяются в другие общины".

Ссылаясь на Общую рекомендацию N 21, Комитет подчеркивает, что права, содержащиеся в подп. "h" п. 1 ст. 16 Конвенции, перекликаются с правами, провозглашенными в п. 2 ст. 15 Конвенции, который обязывает государства-участники предоставлять женщинам равные права при управлении имуществом. По мнению Комитета, право женщины в отношении владения, управления, пользования и распоряжения имуществом имеет основополагающее значение для осуществления права женщины на финансовую самостоятельность и может определять ее возможности зарабатывать на жизнь и обеспечивать надлежащим жильем и питанием себя и своих детей, особенно в случае смерти супруга <2> (п. 7.3 Мнений).

Многие государства-участники в соответствии с общим правом отказывают вдовам в равных с вдовцами правах на наследование, в результате чего они оказываются в экономически уязвимом положении после смерти супруга.

 

Комитет напоминает о том, что в соответствии со ст. 13 Конвенции государства-участники принимают все соответствующие меры для ликвидации дискриминации в отношении женщин в областях экономической и социальной жизни, в частности в отношении их права на получение займов, ссуд под недвижимость и других форм финансового кредита (п. 7.4 Мнений).

Комитет напоминает о том, что применение дискриминационного обычного права способствует укреплению гендерных стереотипов и дискриминационного отношения к ролям и обязанностям женщин и препятствует осуществлению равных прав женщин в семье и в обществе в целом (п. 7.5 Мнений).

Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела. В рассматриваемом случае Комитет отмечает, что в государстве-участнике вопросы наследования регулируются несколькими правовыми системами и в силу своей этнической принадлежности авторы сообщения являются субъектами обычного права народности сукума. Комитет отмечает, что, несмотря на наличие в Конституции государства-участника положений, гарантирующих равенство и недискриминацию, государство-участник не пересмотрело действующие и не приняло новые законы, направленные на ликвидацию существующих дискриминационных аспектов кодифицированного обычного права в отношении вдов. Вследствие этого авторы сообщения после смерти своих супругов были лишены прав на участие в управлении имуществом супругов и на получение наследства. Комитет полагает, что нормативная база государства-участника, предусматривающая различный режим для вдов и вдовцов в плане их доступа к владению имуществом, его приобретения, управления, распоряжения, пользования им и его отчуждения, является дискриминационной и представляет собой нарушение п. "f" ст. 2 в сочетании со ст. ст. 5, 15 и 16 Конвенции (п. 7.6 Мнений).

Комитет отмечает, что, несмотря на признание Высоким судом в своем решении от 8 сентября 2006 г. того факта, что применение положений обычного права <2> в отношении авторов носило дискриминационный характер, Высокий суд отказался отменить соответствующие положения, аргументируя это тем, что изменить обычное право решением суда невозможно и подобные действия равносильны "открытию ящика Пандоры". Комитет принимает к сведению отсутствие ответа на поданную авторами апелляцию со стороны как Генерального прокурора, так и Апелляционного суда на протяжении четырех лет, отклонение апелляции Апелляционным судом на основании процедурных формальностей, за которые авторы не могли нести ответственности, и отсутствие каких бы то ни было действий со стороны регистратора Высокого суда для предоставления исправленной версии судебного решения. Комитет придерживается мнения, что подобные недостатки в работе судебной системы представляют собой отказ в доступе к правосудию и, следовательно, равносильны непредоставлению авторам эффективных средств правовой защиты в нарушение п. "c" ст. 2 (п. 7.7 Мнений).

Комитет напоминает, что, согласно Общей рекомендации N 28, государства-участники должны обеспечить закрепление принципа равенства между мужчинами и женщинами и недискриминации во внутреннем законодательстве с приданием ему главенствующего статуса и обеспечением его правовой санкцией (п. 31). См. также п. 33: "Суды должны доводить любое несоответствие между национальным законодательством, включая национальные религиозные и обычные правовые нормы, и обязательствами государства-участника по Конвенции до сведения соответствующих компетентных органов, поскольку внутригосударственное законодательство ни в коей мере не может служить оправданием неспособности государств-участников выполнять свои международные обязательства".

В отношении ст. 13 Комитет принимает к сведению утверждение авторов о том, что вдовы в государстве-участнике вынуждены постоянно зависеть от своих родственников мужского пола и своих детей и поэтому не пользуются равными экономическими возможностями. Комитет также отмечает, что авторы были выселены из своих домов после смерти их мужей. Вследствие этого г-же Э.С. пришлось вернуться в свою семью, а г-же С.Ч. - снимать дом без какой-либо финансовой поддержки со стороны семей их умерших мужей... Комитет полагает, что авторы были оставлены в экономически уязвимом положении, без имущества, без дома для проживания со своими детьми и без какой-либо формы финансовой поддержки. Комитет считает, что такое состояние уязвимости и отсутствия безопасности ограничило экономическую самостоятельность авторов и не позволило им пользоваться равными экономическими возможностями в нарушение ст. 13 (п. 7.8 Мнений).

Вывод Комитета. Комитет полагает, что государство-участник, не обращая внимания на юридические ограничения прав наследования и собственности, не предоставило авторам сообщения равных прав в вопросах наследования и других средств экономической защиты или какой-либо адекватной компенсации, не выполнив тем самым своих обязательств по пп. c) и f) ст. 2, п. a) ст. 5, п. b) ст. 13, пп. 1 и 2 ст. 15, подп. c) и h) п. 1 ст. 16 Конвенции (п. 7.9 Мнений).

 

Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5429-02-marta-2015-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka .

 

 

Communication: E.S. and S.C. v. the United Republic of Tanzania. Message No. 48/2013. The opinions were adopted by the Committee on March 2, 2015.

In 2013, the author of the communication was assisted in preparing a complaint. The complaint was subsequently communicated to the United Republic of Tanzania.

The authors of the communication claim that the application by the State party of customary inheritance law, codified in Decree No. 4 on Local customary law (Declaration), did not allow them to receive any property into administration and inheritance after the death of their husbands and thereby deprived them of the rights provided for in paragraphs (c) and (f) of art. 2, (a) Articles 5, (b) Articles 13, paragraphs 1 and 2 of Articles 15, sub-paragraphs (c) and (h) paragraphs 1 of Article 16 of the Convention in conjunction with the Committee's general recommendations No. 21 and 27 on equality in marriage and family relations, older women and the protection of their human rights, respectively (Section 3.1 of the Opinions).

The legal positions of the Committee. The Committee recalls that, in accordance with articles 2 (f) and 5 (a) of the Convention, States parties are obliged to take the necessary measures to amend or repeal not only laws and existing rules, but also customs and practices that discriminate against women, including cases where multiple legal systems exist in States parties, in which the application of personal status law to individuals varies depending on their identity factors, such as ethnicity or religion. In some participating States, there are multiple legal systems in which the application of personal status law to individuals varies depending on their identity factors, such as ethnicity or religion. Some, but not all, participating States also have civil codes, the rules of which can be applied only in certain circumstances or at the request of the parties. Nevertheless, in a number of participating States, the individual does not have the right to choose with regard to the application of personal status laws based on personal parameters. The Committee... Recalls that the responsibility of the participating States for fulfilling their obligations under article 2 arises as a result of actions or omissions emanating from all branches of Government, including the judiciary. The participating States are also obliged, in accordance with paragraph 1 of art. 16, take all necessary measures to eliminate discrimination against women in all matters related to marriage and family relations (See communication No. 47/2012 Gonzalez Carreno v. Spain, Opinions adopted on July 16, 2014, paragraph 9.7.). The Committee recalls its General Recommendation No. 29 on the economic consequences of marriage, family relations and their dissolution, based on the principles detailed in General Recommendation No. 21, and obliging States parties to eliminate discrimination against women when entering into marriage, being in marriage and at its dissolution in the event of divorce or death as provided for in Article 16 of the Convention. States parties are obliged to adopt inheritance laws in accordance with the law that comply with the principles of the Convention and ensure equal treatment of male and female heirs. In this regard, the Committee recalls that General Recommendation No. 29 emphasizes that States parties are obliged to ensure compliance with the prohibition on disinheriting a widow/widower <6> (paragraph 7.2 of the Opinions).

General recommendation No. 29, paragraph 6. See also paragraph 7, according to which "women's right to equality in the family is universally recognized" and which contains references to general comment No. 28 on equality between men and women (especially paragraphs 23-27), General Comment No. 19 on the protection of the family, the right the right to marriage and equality of spouses, as well as general comment No. 16 of the Committee on Economic, Social and Cultural Rights on equal access of men and women to the enjoyment of all economic, social and cultural rights (especially paragraph 27) and general comment No. 20 on non-discrimination in economic, social and cultural rights.

General recommendation No. 29, paragraph 53. See also General Recommendation No. 21, paragraphs 34 and 35. In particular, paragraph 35 states that "in many countries, laws and practices relating to inheritance and property relations lead to serious discrimination against women. As a result of such unequal treatment, a situation may arise in which women will receive a smaller share of their spouse's or father's property in the event of their death than that which widowers and sons would receive in a similar situation. In some cases, women are granted limited and regulated rights and receive only income from the use of the deceased's property. Often, the provisions on the inheritance rights of widows do not reflect the principles of equality in relation to the ownership of property acquired during marriage. Such provisions are contrary to the Convention and should be repealed."

General recommendation No. 29, paragraph 53. This paragraph also states that "alienation/appropriation of property" is a crime, and persons guilty of committing such crimes are subject to prosecution in accordance with the established procedure. See also paragraph 50, which states that "in some participating States, widows become victims of "alienation of property" and "appropriation of property" when relatives of her late husband, appealing to customs, take away from the widow and her children property acquired in marriage, including property that, according to customs, she does not belong. They take away the family home from the widow and appropriate all movable property, and then neglect their prescribed duties to support the widow and children. In some participating States, widows are relegated to the status of outcasts or are evicted to other communities."

Referring to General recommendation No. 21, the Committee emphasizes that the rights contained in subsection "h" of paragraph 1 of article 16 of the Convention echo the rights proclaimed in paragraph 2 of article 15 of the Convention, which obliges States parties to grant women equal rights in the management of property. In the Committee's view, a woman's right to own, manage, use and dispose of property is fundamental to the exercise of a woman's right to financial independence and may determine her ability to earn a living and provide adequate housing and nutrition for herself and her children, especially in the event of the death of her spouse <2> (paragraph 7.3 of the Opinions).

Many participating States, in accordance with common law, deny widows equal inheritance rights with widowers, as a result of which they find themselves in an economically vulnerable position after the death of their spouse.

 

The Committee recalls that, in accordance with article 13 of the Convention, States parties shall take all appropriate measures to eliminate discrimination against women in the fields of economic and social life, in particular with regard to their right to loans, real estate loans and other forms of financial credit (paragraph 7.4 of the Opinions).

The Committee recalls that the application of discriminatory customary law contributes to the strengthening of gender stereotypes and discriminatory attitudes towards women's roles and responsibilities and impedes the exercise of women's equal rights in the family and in society as a whole (paragraph 7.5 of the Opinion).

The Committee's assessment of the factual circumstances of the case. In the present case, the Committee notes that inheritance issues are regulated by several legal systems in the State party and, by virtue of their ethnicity, the authors of the communication are subjects of customary Sukuma law. The Committee notes that, despite the existence of provisions in the State party's Constitution guaranteeing equality and non-discrimination, the State party has not reviewed existing laws or adopted new ones aimed at eliminating existing discriminatory aspects of codified customary law in relation to widows. As a result, the authors of the communication, after the death of their spouses, were deprived of the rights to participate in the management of the spouses' property and to receive inheritance. The Committee considers that the State party's regulatory framework, which provides for different treatment for widows and widowers in terms of their access to, acquisition, management, disposal, use and alienation of property, is discriminatory and constitutes a violation of articles 2 (f) in combination with articles 5, 15 and 16 The Convention (paragraph 7.6 of the Opinions).

The Committee notes that, despite the recognition by the High Court in its decision of 8 September 2006 that the application of customary law provisions against the authors was discriminatory, the High Court refused to repeal the relevant provisions, arguing that it was impossible to change customary law by a court decision and such actions amounted to "discovery Pandora's box." The Committee notes the absence of a response to the authors' appeal from both the Attorney General and the Court of Appeal for four years, the rejection of the appeal by the Court of Appeal on the basis of procedural formalities for which the authors could not be held responsible, and the absence of any action on the part of the Registrar of the High Court to provide an amended version of the judicial solutions. The Committee is of the opinion that such shortcomings in the work of the judicial system constitute a denial of access to justice and, therefore, amount to the failure to provide the authors with effective remedies in violation of paragraph "c" of article 2 (paragraph 7.7 of the Opinions).

The Committee recalls that, according to General recommendation No. 28, States parties should ensure that the principle of equality between men and women and non-discrimination is enshrined in domestic legislation, giving it a dominant status and ensuring its legal sanction (para. 31). See also para. 33: "The courts should bring any inconsistency between national legislation, including national religious and customary law, and the obligations of a State party under the Convention to the attention of the relevant competent authorities, since domestic legislation in no way justifies the inability of States parties to comply with their international obligations."

With regard to article 13, the Committee takes note of the authors' claim that widows in the State party are constantly forced to depend on their male relatives and their children and therefore do not enjoy equal economic opportunities. The Committee also notes that the authors were evicted from their homes after the death of their husbands. As a result, Ms. E.S. had to return to her family, and Ms. S.C. had to rent a house without any financial support from the families of their deceased husbands... The Committee considers that the authors were left in an economically vulnerable situation, without property, without a home to live with their children and without any form of financial support. The Committee considers that this state of vulnerability and insecurity limited the economic independence of the authors and prevented them from enjoying equal economic opportunities, in violation of article 13 (paragraph 7.8 of the Opinions).

The Committee's conclusion. The Committee considers that the State party, disregarding legal restrictions on inheritance and property rights, has not provided the authors of the communication with equal rights in matters of inheritance and other economic protection or any adequate compensation, thereby failing to comply with its obligations under paragraphs (c) and (f) of art. 2, paragraph (a) 5, paragraph (b) of Article 13, paragraphs 1 and 2 of Article 15, sub-paragraphs (c) and (h) of paragraph 1 of Article 16 of the Convention (paragraph 7.9 of the Opinions).

 

Source of the publication: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5430-on-march-02-2015-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee .

 

 

来文:E.S.和S.C.诉坦桑尼亚联合共和国。 第48/2013号电文。 委员会于2015年3月2日通过了《意见》。

2013年协助来文提交人准备了申诉。 该申诉后来转达坦桑尼亚联合共和国。

来文提交人声称,缔约国适用关于当地习惯法(宣言)的第4号法令所编纂的习惯继承法,不允许她们在丈夫死后获得任何财产作为管理和继承,从而剥夺了《公约》第2条(c)和(f)款、(a)条第5条、(b)条第13条、第15条第1款和第2款、第16条(c)和(h)款以及委员会第1号一般性建议所规定的权利。21和27分别关于婚姻和家庭关系平等、老年妇女和保护她们的人权(《意见》第3.1节)。

委员会的法律立场。 委员会回顾,根据《公约》第2条(f)款和第5条(a)款,缔约国有义务采取必要措施,不仅修订或废除歧视妇女的法律和现行规则,而且修订或废除歧视妇女的习俗和惯例,包括缔约国存在多种法律制度的情况,在这种情况下,个人地位法对个人的适用因其身份因素而异,如族裔或宗教。 在一些参与国,有多种法律制度,其中个人身份法对个人的适用因其身份因素而异,如族裔或宗教。 一些但不是全部参与国也有民法,其规则只能在某些情况下或应当事方的要求适用。 然而,在一些参与国,个人无权根据个人参数选择适用个人身份法。 委员会。.. 4.回顾参与国履行第2条所规定义务的责任是由于政府各部门,包括司法部门的作为或不作为而产生的。 参加国也有义务根据第1条第1款。 16采取一切必要措施消除在与婚姻和家庭关系有关的所有事项上对妇女的歧视见第47/2012号来文Gonzalez Carreno诉西班牙2014年7月16日通过的意见第9.7段。). 委员会回顾其关于婚姻、家庭关系及其解除的经济后果的第29号一般性建议,其依据是第21号一般性建议所详述的原则,并责成各缔约国按照《公约》第16条规定消除对妇女在结婚、结婚和离婚或死亡时解除婚姻关系的歧视。 缔约国有义务根据符合《公约》原则的法律通过继承法并确保男女继承人的平等待遇。 在这方面,委员会回顾,第29号一般性建议强调,缔约国有义务确保遵守禁止剥夺寡妇/鳏夫<6>的继承权(《意见》第7.2段)。

第29号一般性建议,第6段。 另见第7段,根据该段,"妇女在家庭中平等的权利得到普遍承认",其中提到关于男女平等的第28号一般性意见(特别是第23-27段)、关于保护家庭、婚姻权和配偶平等的第19号一般性意见,以及经济、社会和文化权利委员会关于男女平等享有所有经济、社会和文化权利的第16号一般性意见(特别是第7段) 27)和关于经济、社会和文化权利方面不歧视的第20号一般性意见。

第29号一般性建议,第53段。 另见一般性建议21,第34和35段。 特别是,第35段指出,"在许多国家,有关继承和财产关系的法律和做法导致对妇女的严重歧视。 由于这种不平等待遇,可能会出现一种情况,即妇女在死亡时获得的配偶或父亲财产份额比鳏夫和儿子在类似情况下获得的份额要小。 在某些情况下,妇女被授予有限和受管制的权利,只从使用死者的财产中获得收入。 关于寡妇继承权的规定往往没有反映在婚姻期间获得的财产所有权方面的平等原则。 这些规定有悖于《公约》,应予废除。"

第29号一般性建议,第53段。 该款还指出,"转让/占有财产"是一种罪行,犯有这种罪行的人将根据既定程序受到起诉。 另见第50段,其中指出,"在一些参加国,寡妇成为"财产转让"和"财产侵占"的受害者,因为她已故丈夫的亲属向海关提出上诉,从寡妇及其子女手中拿走了婚姻中获得的财产,包括按照海关规定她不属于的财产。 他们从寡妇手中夺走了家庭的家,并没收了所有动产,然后忽略了他们规定的义务,以供养寡妇和子女。 在一些参加国,寡妇被降级为被抛弃者的地位或被驱逐到其他社区。"

关于第21号一般性建议,委员会强调,《公约》第16条第1款"h"分节所载的权利与《公约》第15条第2款所宣布的权利相呼应,该项权利要求缔约国在管理财产方面给予妇女平等的权利。 委员会认为,妇女拥有、管理、使用和处置财产的权利是行使妇女经济独立权利的根本,并可能决定她谋生和为自己和子女提供适当住房和营养的能力,特别是在其配偶死亡的情况下(《意见》第7.3段)。

许多参加国根据普通法,拒绝寡妇与鳏夫享有平等的继承权,因此,他们发现自己在配偶去世后处于经济弱势地位。

 

委员会回顾,根据《公约》第13条,缔约国应采取一切适当措施,消除在经济和社会生活领域对妇女的歧视,特别是在她们获得贷款、房地产贷款和其他形式金融信贷的权利方面的歧视(《意见》第7.4段)。

委员会回顾,歧视性习惯法的适用有助于加强性别陈规定型观念和对妇女角色和责任的歧视态度,阻碍妇女在家庭和整个社会行使平等权利(意见第7.5段)。

委员会对案件事实情况的评估。 在本案中,委员会注意到,继承问题受到缔约国若干法律制度的管制,而且,由于来文提交人的族裔,来文提交人是伊斯兰习惯法的主体。 委员会注意到,尽管缔约国《宪法》中有保障平等和不歧视的条款,但缔约国没有审查现行法律,也没有通过新的法律,以消除已编纂的习惯法中与寡妇有关的现有歧视性方面。 因此,来文提交人在其配偶去世后被剥夺了参与管理配偶财产和获得继承权的权利。 委员会认为,缔约国的管理框架规定寡妇和鳏夫在获得、取得、管理、处置、使用和转让财产方面有不同的待遇,这是歧视性的,违反了第二条(f)款和《公约》第五条、第十五条和第十六条(《意见》第7.6段)。

委员会注意到,尽管高等法院在其2006年9月8日的裁决中承认对提交人适用习惯法条款是歧视性的,但高等法院拒绝废除有关条款,认为不可能通过法院的裁决来改变习惯法,这种行为相当于"发现潘多拉魔盒"。" 委员会注意到,四年来总检察长和上诉法院都没有对提交人的上诉作出答复,上诉法院基于程序性手续驳回上诉,提交人不能对此负责,而且高等法院书记官长没有采取任何行动,提供司法解决办法的修订本。 委员会认为,司法系统工作中的这些缺陷构成了对诉诸司法的剥夺,因此构成了违反第二条"c"款(《意见》第7.7段)未能向提交人提供有效补救。

委员会回顾,根据第28号一般性建议,缔约国应确保将男女平等和不歧视的原则载入国内立法,使其具有主导地位,并确保其受到法律制裁(第20段)。 31). 另见第2段。 33."法院应提请有关主管当局注意国家立法,包括国家宗教法和习惯法与缔约国根据《公约》承担的义务之间的任何不一致之处,因为国内立法绝不能证明缔约国不能履行其国际义务是正当的。"

关于第13条,委员会注意到提交人声称,缔约国的寡妇经常被迫依赖其男性亲属和子女,因此不享有平等的经济机会。 委员会还注意到,提交人在丈夫去世后被逐出家园。 结果,E.S.女士不得不回到她的家庭,S.C.女士不得不在没有已故丈夫家属任何经济支持的情况下租一所房子。.. 委员会认为,提交人处于经济脆弱的境地,没有财产,没有与子女同住的家,也没有任何形式的财政支助。 委员会认为,这种脆弱和不安全的状态限制了提交人的经济独立性,使他们无法享受平等的经济机会,违反了第十三条(《意见》第7.8段)。

委员会的结论。 委员会认为,缔约国无视对继承权和财产权的法律限制,没有向来文提交人提供在继承和其他经济保护方面的平等权利或任何适当补偿,因此没有履行其根据《公约》第2条(c)和(f)款、第13条(a)5款(b)项、第15条第1和2款、第16条第1款(c)和(h)项承担的义务(《意见》第7.9段)。

 

出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5431-2015-03-02 .

 

 

Mawasiliano: E. s. na S. C. v. Jamhuri Ya Muungano Wa Tanzania. Ujumbe Na.48/2013. Maoni hayo yalikubaliwa Na Kamati Hiyo Machi 2, 2015.

Mwaka 2013, mwandishi wa mawasiliano alisaidiwa katika kuandaa malalamiko. Baadaye malalamiko hayo yaliwasilishwa Kwa Jamhuri ya Muungano wa Tanzania.

Waandishi wa mawasiliano wanadai kwamba maombi ya chama Cha serikali cha sheria ya urithi wa kimila, iliyowekwa katika Amri Nambari 4 Juu Ya sheria ya kimila ya Ndani (Tamko), haikuwaruhusu kupokea mali yoyote katika utawala na urithi baada ya kifo cha waume zao na hivyo kuwanyima haki zinazotolewa katika aya (c) na (f) ya sanaa. 2, (A) Vifungu 5, (b) Vifungu 13, aya 1 na 2 Ya Vifungu 15, vifungu vidogo (c) na (h) aya ya 1 ya ibara ya 16 ya mkataba kwa kushirikiana Na Mapendekezo ya jumla ya Kamati namba 21 na 27 juu ya usawa katika ndoa na mahusiano ya kifamilia, wanawake wazee na ulinzi wa haki zao za binadamu, mtawalia (kifungu cha 3.1 cha maoni).

Nafasi za kisheria Za Kamati. Kamati inakumbuka kwamba, kwa mujibu wa vifungu vya 2 (f) na 5 (a) vya Mkataba, nchi wanachama zinalazimika kuchukua hatua zinazohitajika kurekebisha au kufuta sio tu sheria na sheria zilizopo, lakini pia mila na mazoea ambayo yanabagua wanawake, pamoja na kesi ambapo mifumo mingi ya kisheria ipo katika nchi wanachama, ambayo matumizi ya sheria ya hali ya kibinafsi kwa watu hutofautiana kulingana na sababu zao za kitambulisho, kama kabila au dini. Katika Baadhi ya Majimbo yanayoshiriki, kuna mifumo mingi ya kisheria ambayo matumizi ya sheria ya hali ya kibinafsi kwa watu binafsi hutofautiana kulingana na sababu zao za kitambulisho, kama vile kabila au dini. Baadhi, lakini sio wote, Majimbo yanayoshiriki pia yana kanuni za kiraia, sheria ambazo zinaweza kutumika tu katika hali fulani au kwa ombi la vyama. Walakini, katika Majimbo kadhaa yanayoshiriki, mtu huyo hana haki ya kuchagua kuhusu utumiaji wa sheria za hali ya kibinafsi kulingana na vigezo vya kibinafsi. Kamati... Anakumbuka kuwa jukumu la Majimbo yanayoshiriki kutimiza majukumu yao chini ya kifungu cha 2 linatokea kama matokeo ya vitendo au upungufu unaotokana na matawi yote ya Serikali, pamoja na mahakama. Nchi zinazoshiriki pia zinalazimika, kwa mujibu wa aya ya 1 ya sanaa. 16, chukua hatua zote muhimu ili kuondoa ubaguzi dhidi ya wanawake katika masuala yote yanayohusiana na ndoa na mahusiano ya kifamilia (Angalia mawasiliano No. 47/2012 Gonzalez Carreno dhidi Ya Hispania, Maoni yaliyopitishwa julai 16, 2014, aya ya 9.7.). Kamati inakumbuka Mapendekezo Yake Ya Jumla Nambari 29 juu ya matokeo ya kiuchumi ya ndoa, uhusiano wa kifamilia na kufutwa kwao, kwa kuzingatia kanuni zilizoelezewa Katika Mapendekezo Ya Jumla Nambari 21, na kulazimisha nchi wanachama kuondoa ubaguzi dhidi ya wanawake wakati wa kuingia kwenye ndoa, kuwa katika ndoa na katika kufutwa kwake katika tukio la talaka au kifo kama ilivyoainishwa Katika Kifungu cha 16 cha Mkataba. Nchi wanachama ni wajibu wa kupitisha sheria juu ya urithi kwa mujibu wa sheria ambayo kuzingatia kanuni za Mkataba na kuhakikisha matibabu sawa ya warithi wa kiume na wa kike. Katika suala hili, Kamati inakumbuka Kwamba Mapendekezo Ya Jumla No. 29 inasisitiza kwamba nchi wanachama ni wajibu wa kuhakikisha kufuata na marufuku ya disinheriting mjane / mjane <6> (kifungu 7.2 Ya Maoni).

Mapendekezo Ya jumla No. 29, aya ya 6. Tazama pia aya ya 7, kulingana na ambayo "haki ya wanawake ya usawa katika familia inatambuliwa ulimwenguni" na ambayo ina marejeleo ya maoni Ya jumla No. 28 Juu ya usawa kati ya wanaume na wanawake (haswa aya ya 23-27), Maoni Ya Jumla No. 19 juu ya ulinzi wa familia, haki haki ya ndoa na usawa wa wenzi wa ndoa, Na pia maoni Ya jumla No. 16 Ya Kamati ya Haki Za Kiuchumi, Kijamii na Kitamaduni juu ya ufikiaji sawa wa wanaume na wanawake kwa starehe ya haki (hasa aya 27) na maoni ya jumla No. 20 juu ya kutokuwa na ubaguzi katika haki za kiuchumi, kijamii na kitamaduni.

Mapendekezo Ya jumla No. 29, aya ya 53. Angalia Pia Mapendekezo Ya Jumla No. 21, aya 34 na 35. Hasa, aya ya 35 inasema kwamba " katika nchi nyingi, sheria na mazoea yanayohusiana na urithi na uhusiano wa mali husababisha ubaguzi mkubwa dhidi ya wanawake. Kama matokeo ya matibabu kama hayo yasiyo sawa, hali inaweza kutokea ambayo wanawake watapokea sehemu ndogo ya mali ya mwenzi wao au baba yao ikiwa watakufa kuliko ile ambayo wajane na wana wangepokea katika hali kama hiyo. Katika visa vingine, wanawake hupewa haki ndogo na zinazodhibitiwa na hupokea mapato tu kutoka kwa matumizi ya mali ya marehemu. Mara nyingi, vifungu juu ya haki za urithi wa wajane hazionyeshi kanuni za usawa kuhusiana na umiliki wa mali iliyopatikana wakati wa ndoa. Masharti hayo ni kinyume na Mkataba na yanapaswa kufutwa."

Mapendekezo Ya jumla No. 29, aya ya 53. Kifungu hiki pia kinasema kwamba "kutengwa/ugawaji wa mali" ni uhalifu, na watu wenye hatia ya kufanya uhalifu kama huo wanakabiliwa na mashtaka kulingana na utaratibu uliowekwa. Tazama pia aya ya 50, ambayo inasema kwamba "katika Majimbo mengine yanayoshiriki, wajane huwa wahasiriwa wa" kutengwa kwa mali "na" ugawaji wa mali " wakati jamaa za mumewe marehemu, wakivutia mila, wanamwondoa mjane na watoto wake mali iliyopatikana katika ndoa, pamoja na mali ambayo, kulingana na mila, yeye sio mali. Wanaondoa nyumba ya familia kutoka kwa mjane na kufaa mali zote zinazohamishika, na kisha kupuuza majukumu yao yaliyowekwa kusaidia mjane na watoto. Katika Majimbo mengine yanayoshiriki, wajane hupunguzwa hadhi ya waliotengwa au hufukuzwa kwa jamii zingine."

Akizungumzia Mapendekezo Ya Jumla No. 21, Kamati inasisitiza kuwa haki zilizomo katika kifungu kidogo " h " cha aya ya 1 ya kifungu cha 16 cha Mkataba huo zinarudia haki zilizotangazwa katika aya ya 2 ya kifungu cha 15 cha Mkataba huo, ambayo inalazimisha nchi wanachama kuwapa wanawake haki sawa katika usimamizi wa mali. Kwa maoni Ya Kamati, haki ya mwanamke kumiliki, kusimamia, kutumia na kuondoa mali ni ya msingi kwa utekelezaji wa haki ya mwanamke ya uhuru wa kifedha na inaweza kuamua uwezo wake wa kupata riziki na kutoa makazi ya kutosha na lishe kwake na watoto wake, haswa katika tukio la kifo cha mwenzi wake <2> (aya ya 7.3 Ya Maoni).

Nchi nyingi zinazoshiriki, kwa mujibu wa sheria ya kawaida, zinawanyima wajane haki sawa za urithi na wajane, kama matokeo ambayo wanajikuta katika mazingira magumu kiuchumi baada ya kifo cha wenzi wao.

 

Kamati inakumbuka kwamba, kwa mujibu wa kifungu cha 13 cha Mkataba, nchi wanachama zitachukua hatua zote zinazofaa ili kuondoa ubaguzi dhidi ya wanawake katika nyanja za maisha ya kiuchumi na kijamii, hasa kuhusiana na haki yao ya mikopo, mikopo ya mali isiyohamishika na aina nyingine za mikopo ya kifedha (aya ya 7.4 Ya Maoni).

Kamati hiyo inakumbuka kuwa matumizi ya sheria ya kimila ya kibaguzi inachangia uimarishaji wa maoni potofu ya kijinsia na mitazamo ya kibaguzi kuelekea majukumu na majukumu ya wanawake na inazuia utumiaji wa haki sawa za wanawake katika familia na katika jamii kwa ujumla (aya ya 7.5 Ya Maoni).

Tathmini Ya Kamati ya hali halisi ya kesi hiyo. Katika kesi ya sasa, Kamati inabainisha kuwa maswala ya urithi yanasimamiwa na mifumo kadhaa ya kisheria Katika chama Cha Serikali na, kwa sababu ya kabila lao, waandishi wa mawasiliano ni masomo ya sheria ya Kawaida ya Sukuma. Kamati inabainisha kuwa, licha ya kuwepo kwa vifungu Katika Katiba Ya Chama Cha Serikali vinavyohakikisha usawa na kutobagua, chama Cha Serikali hakijapitia sheria zilizopo au kupitisha mpya zinazolenga kuondoa vipengele vilivyopo vya ubaguzi vya sheria ya kimila iliyowekwa kuhusiana na wajane. Kama matokeo, waandishi wa mawasiliano, baada ya kifo cha wenzi wao, walinyimwa haki za kushiriki katika usimamizi wa mali ya wenzi na kupokea urithi. Kamati inazingatia kuwa mfumo wa udhibiti wa Chama Cha Serikali, ambao hutoa matibabu tofauti kwa wajane na wajane kulingana na ufikiaji wao, upatikanaji, usimamizi, utupaji, matumizi na kutengwa kwa mali, ni ubaguzi na ni ukiukaji wa kifungu cha 2 (f) pamoja na kifungu cha 5, 15 Na 16 Mkataba (aya ya 7.6 Ya Maoni).

Kamati hiyo inabainisha kuwa, licha ya kutambuliwa Na Mahakama kuu katika uamuzi wake wa 8 septemba 2006 kwamba matumizi ya masharti ya sheria ya kimila dhidi ya waandishi ilikuwa ya ubaguzi, Mahakama kuu ilikataa kufuta masharti husika, ikisema kuwa haiwezekani kubadilisha sheria ya kimila kwa uamuzi wa mahakama na hatua kama hizo zilifikia "sanduku la ugunduzi wa pandora." Kamati inabainisha kukosekana kwa jibu kwa rufaa ya waandishi kutoka Kwa Mwanasheria mkuu na Mahakama ya Rufaa kwa miaka minne, kukataliwa kwa rufaa na Mahakama ya Rufaa kwa msingi wa taratibu za kiutaratibu ambazo waandishi hawakuweza kuwajibika, na kukosekana kwa hatua yoyote kwa Upande Wa Msajili Wa Mahakama kuu kutoa toleo lililobadilishwa la suluhisho za mahakama. Kamati hiyo ina maoni kwamba mapungufu kama haya katika kazi ya mfumo wa mahakama ni kukataa kupata haki na, kwa hivyo, ni sawa na kutowapa waandishi tiba madhubuti kwa kukiuka aya ya "c" ya kifungu cha 2 (aya ya 7.7 Ya Maoni).

Kamati hiyo inakumbuka kwamba, kwa mujibu wa mapendekezo Ya Jumla No. 28, Inasema vyama vinapaswa kuhakikisha kwamba kanuni ya usawa kati ya wanaume na wanawake na yasiyo ya ubaguzi imewekwa katika sheria za ndani, kutoa hali kubwa na kuhakikisha adhabu yake ya kisheria (para. 31). See pia para. 33: "mahakama zinapaswa kuleta kutofautiana kati ya sheria za kitaifa, ikiwa ni pamoja na sheria ya kitaifa ya kidini na ya kawaida, na majukumu ya chama Cha Serikali chini ya Mkataba kwa tahadhari ya mamlaka husika, kwa kuwa sheria za ndani kwa njia yoyote hazihalalishi kutokuwa na uwezo wa vyama vya nchi kuzingatia majukumu yao ya kimataifa."

Kuhusu kifungu cha 13, Kamati inazingatia madai ya waandishi kwamba wajane katika chama Cha Serikali wanalazimika kutegemea jamaa zao wa kiume na watoto wao na kwa hivyo hawafurahii fursa sawa za kiuchumi. Kamati hiyo pia inabainisha kuwa waandishi walifukuzwa kutoka nyumba zao baada ya kifo cha waume zao. Kwa hiyo, Bi. E. s. alilazimika kurudi kwa familia yake, Na Bi.S. c. alilazimika kukodisha nyumba bila msaada wowote wa kifedha kutoka kwa familia za waume zao waliokufa... Kamati hiyo inaona kwamba waandishi waliachwa katika hali ya kiuchumi, bila mali, bila nyumba ya kuishi na watoto wao na bila aina yoyote ya msaada wa kifedha. Kamati inazingatia kuwa hali hii ya mazingira magumu na ukosefu wa usalama ilizuia uhuru wa kiuchumi wa waandishi na kuwazuia kufurahiya fursa sawa za kiuchumi, kwa kukiuka kifungu cha 13 (aya ya 7.8 Ya Maoni).

Hitimisho La Kamati. Kamati inaona kwamba chama Cha Serikali, bila kuzingatia vikwazo vya kisheria juu ya urithi na haki za mali, haijawapa waandishi wa mawasiliano na haki sawa katika masuala ya urithi na ulinzi mwingine wa kiuchumi au fidia yoyote ya kutosha, na hivyo kushindwa kuzingatia majukumu yake chini ya aya (c) na (f) ya sanaa. 2, aya (a) 5, aya (b) Ya Kifungu cha 13, aya ya 1 na 2 Ya Kifungu cha 15, aya ndogo (c) na (h) ya aya ya 1 ya kifungu cha 16 cha mkataba (aya ya 7.9 ya maoni).

 

Chanzo cha kuchapishwa: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5432-mnamo-machi-02-2015-kesi-hiyo-ilishindwa-katika-kamati-ya-haki-za-binadamu-ya-umoja-wa-mataifa .