Дополнения от 25.12.2024 к практике в Комитетах ООН
Сообщение: Али Джахангир оглы Гулиев против Азербайджана. Сообщение N 1972/2010. Соображения приняты Комитетом 16 октября 2014 г.
В 2010 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Азербайджану.
Тема сообщения: пытки в ходе досудебного содержания под стражей; бесчеловечные условия содержания под стражей; несправедливое судебное разбирательство; замена смертного приговора пожизненным лишением свободы в период, когда пожизненное лишение свободы не было предусмотрено законом.
Вопросы существа: пытки, справедливое судебное разбирательство, бесчеловечное обращение; назначение более тяжкого наказания, чем то, которое подлежало применению в момент совершения уголовного преступления; право на обжалование.
Правовые позиции Комитета. Комитет напоминает, что согласно принципу равенства сторон обеим сторонам должны обеспечиваться одни и те же процессуальные права, кроме как если различия предусматриваются законом и могут быть оправданы по объективным и разумным основаниям, не ставящим подсудимого в фактически невыгодное положение и не подвергающим его иному несправедливому отношению (п. 9.3 Соображений).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела. Комитет принимает к сведению утверждения автора о том, что условия, в которых он отбывает свое наказание в виде пожизненного лишения свободы, в том числе после вступления в силу Факультативного протокола для государства-участника, равнозначны пыткам, бесчеловечному и унижающему достоинство обращению в нарушение ст. 7 и пп. 1 и 3 ст. 10 Пакта. Он отмечает, что государство-участник подтвердило большую часть утверждений автора в отношении следующего: размера камер; возможностей лиц, отбывающих пожизненное заключение, заниматься трудовой деятельностью, образованием, профессиональной подготовкой или спортом; количества разрешенных им свиданий и телефонных разговоров и в целом возможности поддержания ими контактов со своими родственниками. Комитет также принимает к сведению общий довод государства-участника о том, что условия содержания в тюрьмах соответствуют международным стандартам. Комитет приходит к выводу о том, что условия содержания автора под стражей в период с момента вступления в силу Факультативного протокола для государства-участника и до 24 июня 2008 г. в том виде, в котором они были описаны, были нарушением его права на гуманное обращение и уважение достоинства, присущего человеческой личности и, следовательно, противоречили п. 1 ст. 10 Пакта (См. сообщения N 1813/2008, Акванга против Камеруна, Соображения, принятые 22 марта 2011 г., п. 7.3, и N 1628/2007, Павлюченков против Российской Федерации, Соображения, принятые 20 июля 2012 г., п. 9.2.). В свете этого вывода Комитет не будет рассматривать отдельно какие-либо возможные утверждения, затрагивающие в этой связи ст. 7 или п. 3 ст. 10 (п. 9.2 Соображений) (См. сообщение N 1406/2005, Вираванса против Шри-Ланки, Соображения, принятые 17 марта 2009 г., п. 7.4.).
Комитет принимает к сведению утверждение автора о том, что после отклонения его кассационной жалобы 20 сентября 2005 г. коллегией судей Верховного суда, Пленум Верховного суда вновь рассмотрел данное решение 24 октября 2005 г., что привело к изменению вынесенного автору приговора; Пленум проводил заседание в присутствии прокурора, но не уведомил о нем сторону защиты, и на заседании не присутствовали ни автор, ни его адвокат. Государство-участник не отрицает этих утверждений (п. 9.3 Соображений).
Комитет принимает к сведению утверждение автора о том, что замена вынесенного ему смертного приговора пожизненным лишением свободы за преступление, совершенное в период, когда пожизненное лишение свободы не предусматривалось законом, стало нарушением п. 1 ст. 15 Пакта. В соответствии с последним предложением п. 1 ст. 15 Пакта, если после совершения преступления законом устанавливается более легкое наказание, действие этого закона распространяется на данного преступника. В отношении настоящего дела Комитет отмечает, что наказание в виде пожизненного заключения, введенное законом от 10 февраля 1998 г., заменило собой смертную казнь, которая представляет собой более суровое наказание по сравнению с пожизненным тюремным заключением. Кроме того, в отношении некоторых преступлений, за которые был осужден автор, таких как убийство, в законодательство впоследствии не было внесено никаких новых положений, вводящих более мягкие наказания, которые могли бы распространяться на автора, кроме вышеупомянутой поправки о пожизненном заключении. В таких обстоятельствах Комитет не может прийти к выводу о том, что государство-участник, заменив пожизненным заключением смертную казнь за преступления, за которые был осужден автор, нарушило права автора по п. 1 ст. 15 Пакта (п. 9.4 Соображений) (См. сообщения N 1425/2005, Марц против Российской Федерации, Соображения, принятые 21 октября 2009 г., пп. 6.5 и 6.6, и N 1346/2005, Тофанюк против Украины, Соображения, принятые 20 октября 2010 г., п. 11.3.).
Выводы Комитета. Комитет по правам человека считает, что предъявленные ему факты свидетельствуют о нарушении прав г-на Гулиева по п. 1 ст. 10 и п. 1 ст. 14 Пакта (п. 10 Соображений).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5444-16-oktyabrya-2014-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-pravam-cheloveka-2 .
Message: Ali Jahangir oglu Guliyev v. Azerbaijan. Message N 1972/2010. The Views were adopted by the Committee on October 16, 2014.
In 2010, the author was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Azerbaijan.
Subject matter: torture during pre-trial detention; inhumane conditions of detention; unfair trial; commutation of the death sentence to life imprisonment at a time when life imprisonment was not provided for by law.
Substantive issues: torture, fair trial, inhuman treatment; imposition of a heavier punishment than that which was to be applied at the time of the commission of the criminal offence; right to appeal.
Legal positions of the Committee. The Committee recalls that, according to the principle of equality of the parties, both parties should be provided with the same procedural rights, except if the differences are provided for by law and can be justified on objective and reasonable grounds that do not actually put the defendant at a disadvantage or otherwise unfairly treat him (paragraph 9.3 of the Considerations).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case. The Committee notes the author's allegations that the conditions in which he is serving his sentence of life imprisonment, including after the entry into force of the Optional Protocol for the State party, amount to torture, inhuman and degrading treatment, in violation of articles 7 and 10, paragraphs 1 and 3, of the Covenant. It notes that the State party has confirmed most of the author's claims regarding the following: the size of the cells; the ability of persons serving life sentences to engage in work, education, vocational training, or sports; the number of visits and telephone conversations they are allowed; and, in general, the ability for them to maintain contact with their relatives. The Committee also takes note of the State party's general argument that prison conditions comply with international standards. The Committee concludes that the conditions of the author's detention between the entry into force of the Optional Protocol for the State party and 24 June 2008, as described, were a violation of his right to humane treatment and respect for the inherent dignity of the human person and, consequently, They contradicted article 10, paragraph 1, of the Covenant (See communications No. 1813/2008, Aquanga v. Cameroon, Views adopted on March 22, 2011, paragraph 7.3, and No. 1628/2007, Pavlyuchenkov v. the Russian Federation, Views adopted on July 20, 2012, paragraph 9.2.). In the light of this finding, the Committee will not consider separately any possible allegations affecting articles 7 or paragraph 3 of article 10 (paragraph 9.2 of the Views) in this regard (See communication No. 1406/2005, Viravansa v. Sri Lanka, Views adopted on 17 March 2009, paragraph 7.4.).
The Committee takes note of the author's claim that, following the rejection of his cassation appeal on 20 September 2005 by a panel of judges of the Supreme Court, the Plenum of the Supreme Court reviewed the decision again on 24 October 2005, which led to a change in the author's sentence; the Plenum held a meeting in the presence of the prosecutor, but did not notify the defense, and Neither the author nor his lawyer were present at the hearing. The State party does not deny these allegations (paragraph 9.3 of the Views).
The Committee notes the author's claim that commuting his death sentence to life imprisonment for a crime committed during a period when life imprisonment was not provided for by law was a violation of article 15, paragraph 1, of the Covenant. In accordance with the last sentence of paragraph 1 of article 15 of the Covenant, if a lighter punishment is imposed by law after the commission of a crime, this law applies to the offender in question. With regard to the present case, the Committee notes that the life imprisonment imposed by the Law of 10 February 1998 replaced the death penalty, which is a more severe punishment compared to life imprisonment. In addition, with regard to some of the crimes for which the author was convicted, such as murder, no new provisions were subsequently introduced into the legislation introducing more lenient penalties that could apply to the author, except for the aforementioned amendment on life imprisonment. In such circumstances, the Committee cannot conclude that the State party, by commuting the death penalty to life imprisonment for the crimes for which the author was convicted, violated the author's rights under article 15, paragraph 1, of the Covenant (paragraph 9.4 of the Views) (See communications No. 1425/2005, Martz v. the Russian Federation, Views adopted October 21, 2009, paragraphs 6.5 and 6.6, and No. 1346/2005, Tofanyuk v. Ukraine, Views adopted on October 20, 2010, paragraph 11.3.).
Conclusions of the Committee. The Human Rights Committee considers that the facts presented to it indicate a violation of Mr. Guliyev's rights under articles 10, paragraph 1, and 14, paragraph 1, of the Covenant (paragraph 10 of the Views).
Publication source: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5445-on-october-16-2014-the-case-was-won-in-the-un-human-rights-committee-2 .
信息：Ali Jahangir oglu Guliyev诉阿塞拜疆。 消息N1972/2010. 委员会于2014年10月16日通过了《意见》。
2010年协助提交人准备了申诉。 随后，申诉转达阿塞拜疆。
事由:审前拘留期间的酷刑;不人道的拘留条件;不公平的审判;在法律没有规定终身监禁的时候将死刑减为终身监禁。
实质性问题：酷刑、公平审判、不人道待遇；判处比刑事犯罪时适用的刑罚更重的刑罚；上诉权。
委员会的法律职位。 委员会回顾，根据当事各方平等的原则，应向双方提供相同的程序权利，除非法律规定了分歧，并且可以根据客观和合理的理由提出理由，而这些理由实际上并没有使被告处于不利地位或以其他方式不公平地对待他(考虑因素第9.3段)。
委员会对案件事实情况的评估。 委员会注意到提交人的指控，即他服刑的条件，包括《任择议定书》对缔约国生效后的条件，构成酷刑、不人道和有辱人格的待遇，违反了《公约》第七条和第十条第1款和第3款。 委员会注意到，缔约国证实了提交人关于下列问题的大部分说法：牢房的大小; 终身监禁者从事工作、教育、职业培训或运动的能力；允许他们访问和电话交谈的次数；以及一般说来，他们与亲属保持联系的能力。 委员会还注意到缔约国的一般性论点，即监狱条件符合国际标准。 委员会的结论是，提交人在《任择议定书》对缔约国生效至2008年6月24日之间的拘留条件侵犯了他获得人道待遇和尊重人的固有尊严的权利，因此违反了《公约》第十条第1款(见第1813/2008号来文，Akwanga诉喀麦隆，2011年3月22日通过的意见，第7.3段和第1628/2007号来文，pavlyuchenkov诉俄罗斯联邦2012年7月20日通过的意见第9.2段。). 根据这一结论，委员会将不在这方面单独审议影响第7条或第10条第3款(《意见》第9.2段)的任何可能指控(见第1406/2005号来文，Viravansa诉斯里兰卡，2009年3月17日通过的《意见》第7.4段)。).
委员会注意到提交人声称，最高法院法官小组于2005年9月20日驳回了他的最高上诉法院上诉后，最高法院全体会议于2005年10月24日再次审查了这项决定，结果改变了提交人的判决；全体会议在检察官在场的情况下举行了一次会议，但没有通知辩方，提交人和他的律师都没有出席听证会。 缔约国不否认这些指控(《意见》第9.3段)。
委员会注意到提交人声称，在法律没有规定终身监禁期间所犯的罪行，将他的死刑改判为终身监禁，违反了《公约》第十五条第1款。 根据《盟约》第15条第1款的最后一句,如果在犯罪后法律规定较轻的惩罚,本法适用于有关罪犯。 关于本案，委员会注意到，1998年2月10日法律判处的无期徒刑取代了死刑，这是一个比无期徒刑更严厉的刑罚。 此外，关于提交人被定罪的一些罪行，例如谋杀，除了上述关于终身监禁的修正案外，随后没有在立法中引入新的规定，对提交人适用更宽松的惩罚。 在这种情况下，委员会不能得出结论，缔约国对提交人被定罪的罪行将死刑减为终身监禁，侵犯了提交人根据《公约》第十五条第一款所享有的权利(《意见》第9.4段)(见第1425/2005号来文，Martz诉俄罗斯联邦，2009年10月21日通过的意见，第6.5和6.6段，以及第1346/2005号来文，Tofanyuk诉乌克兰，10月通过的意见20,2010,第11.3段。).
委员会的结论。 人权事务委员会认为,提交给它的事实表明,古利耶夫先生根据《盟约》第十条第1款和第十四条第1款所享有的权利受到侵犯(《意见》第10段)。
出版物的来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5446-2014-10-19 .
Mesaj: əli Cahangir oğlu Quliyev Azərbaycana qarşı. Mesaj N 1972/2010. Komitə tərəfindən 16 oktyabr 2014-cü ildə qəbul edilmiş mülahizələr
2010-cu ildə xəbər müəllifinə şikayətin hazırlanmasında kömək göstərilib. Sonradan şikayət Azərbaycana çatdırılıb.
Mesajın mövzusu: məhkəmədən əvvəl həbs zamanı işgəncə; qeyri-insani həbs şərtləri; ədalətsiz məhkəmə prosesi; ömürlük həbs cəzasının qanunla nəzərdə tutulmadığı bir dövrdə ölüm hökmünün ömürlük həbs cəzası ilə əvəz edilməsi.
Məxluqun sualları: işgəncə, ədalətli məhkəmə, qeyri-insani rəftar; ağır cinayət törədildiyi zaman tətbiq olunandan daha ağır cəzanın təyin edilməsi; Şikayət etmək hüququ.
Komitənin hüquqi mövqeləri. Komitə xatırladır ki, tərəflərin bərabərliyi prinsipinə əsasən, hər iki tərəfə eyni Prosessual hüquqlar təmin edilməlidir, əgər fərqlər qanunla nəzərdə tutulubsa və müttəhimi faktiki olaraq əlverişsiz vəziyyətə salmayan və onu başqa ədalətsiz münasibətə məruz qoymayan obyektiv və ağlabatan əsaslarla əsaslandırıla bilərsə (mülahizələrin 9.3-cü bəndi).
Komitənin işin faktiki hallarını qiymətləndirməsi. Komitə müəllifin ömürlük azadlıqdan məhrumetmə cəzasını çəkdiyi şərtlərin, o cümlədən iştirakçı dövlət üçün fakultativ Protokol qüvvəyə mindikdən sonra işgəncələrə, qeyri-insani və ləyaqəti alçaldan rəftara bərabər olduğu iddialarını nəzərə alır.Maddə 7 və PP. 1 və 3-cü maddələr.Paktın 10-cu maddəsi. O qeyd edir ki, iştirakçı dövlət müəllifin aşağıdakılarla bağlı iddialarının çoxunu təsdiqlədi: kameraların ölçüsü; ömürlük həbs cəzası çəkən şəxslərin əmək fəaliyyəti, təhsil, peşə hazırlığı və ya idmanla məşğul olmaq imkanları; icazə verilən tarixlərin və telefon danışıqlarının sayı və ümumiyyətlə qohumları ilə əlaqə qurma imkanları. Komitə həmçinin iştirakçı dövlətin həbsxanalarda saxlanma şəraitinin beynəlxalq standartlara uyğun olması ilə bağlı ümumi arqumentini də nəzərə alır. Komitə, iştirakçı dövlət üçün isteğe bağlı Protokolun qüvvəyə mindiyi andan 24 iyun 2008-ci il tarixinədək müəllifin saxlanma şərtlərinin, təsvir edildiyi kimi, insani rəftar və hörmət hüququnun pozulması olduğu qənaətinə gəlir. insan şəxsiyyətinə xas olan ləyaqət və buna görə də Paktın 1-ci maddəsinin 10-cu bəndinə zidd idi (Bax: n 1813/2008 mesajları, Akvanqa və Kamerun, 22 mart 2011-ci il tarixli mülahizələr, S.7.3, və n 1628/2007, pavlyuchenkov Rusiya Federasiyasına qarşı, 20 iyul 2012-ci il tarixli mülahizələr, S. 9.2.). Bu nəticə işığında Komitə bu mövzuda 7-ci və ya 3-cü maddənin 10-cu bəndinə (mülahizələrin 9.2-ci bəndinə) təsir edən hər hansı bir iddianı ayrıca nəzərdən keçirməyəcəkdir (bax: 1406/2005 nömrəli mesaj, Şri Lankaya qarşı Viravansa, 17 mart 2009-cu il tarixli mülahizələr, 7.4-cü bənd. ).
Komitə müəllifin 20 sentyabr 2005-ci ildə kassasiya şikayətini Ali Məhkəmənin hakimlər heyəti tərəfindən rədd etdikdən sonra Ali Məhkəmənin Plenumunun 24 Oktyabr 2005-ci ildə bu qərara yenidən baxdığını və bu da müəllifin hökmünün dəyişməsinə səbəb olduğunu nəzərə alır; Plenum prokurorun iştirakı ilə iclas keçirdi, lakin müdafiə tərəfini xəbərdar etmədi və iclasda nə müəllif, nə də vəkili iştirak etdi. İştirakçı dövlət bu iddiaları inkar etmir (mülahizələrin 9.3-cü bəndi).
Komitə müəllifin ömürlük azadlıqdan məhrumetmə qanunla nəzərdə tutulmadığı dövrdə törədilmiş cinayətə görə ona verilən ölüm hökmünün ömürlük azadlıqdan məhrumetmə ilə əvəz edilməsinin Paktın 1-ci maddəsinin 15-ci bəndinin pozulması olduğunu qeyd edir. Paktın 1-ci maddəsinin 15-ci bəndinin son təklifinə uyğun olaraq, cinayət törədildikdən sonra qanun daha yüngül cəza təyin edərsə, bu qanun bu cinayətkara şamil edilir. Bu işə münasibətdə Komitə qeyd edir ki, 10 fevral 1998-ci il tarixli qanunla tətbiq olunan ömürlük həbs cəzası, ömürlük həbs cəzası ilə müqayisədə daha ağır cəza olan ölüm cəzasını əvəz etdi. Bundan əlavə, müəllifin qətl kimi mühakimə olunduğu bəzi cinayətlərdə, yuxarıda göstərilən ömürlük həbs cəzası dəyişikliyi xaricində müəllifə şamil edilə biləcək daha yumşaq cəzalar tətbiq etmək üçün qanunvericiliyə yeni müddəalar tətbiq edilmədi. Belə bir vəziyyətdə Komitə, müəllifin məhkum edildiyi cinayətlərə görə ölüm cəzasını ömürlük həbs cəzası ilə əvəz edən İştirakçı Dövlətin Paktın 1-ci bəndinə əsasən müəllifin hüquqlarını pozduğu qənaətinə gələ bilməz. Paktın 15-ci bəndi (mülahizələrin 9.4-cü bəndi) (bax: 1425/2005 nömrəli mesajlar, Rusiya Federasiyasına qarşı Martz, 21 oktyabr 2009-cu ildə qəbul edilmiş mülahizələr, PP. 6.5 və 6.6 və N 1346/2005, Tofanyuk Ukraynaya qarşı, 20 oktyabr 2010-cu il tarixli mülahizələr, S.11.3.).
Komitənin Nəticələri. İnsan Hüquqları Komitəsi hesab edir ki, ona təqdim olunan faktlar cənab Quliyevin Paktın 1-ci maddəsinin 10-cu bəndinə və Paktın 1-ci maddəsinin 14-cü bəndinə (mülahizələrin 10-cu bəndi) əsasən hüquqlarının pozulduğunu göstərir.
Nəşr mənbəyi: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5447-16-oktyabr-2014-c-ild-bmt-nin-insan-h-quqlar-komit-sind-i-qazand .
