Дополнения от 03.01.2025 к практике в Комитетах ООН
Сообщение: Анна Белоусова против Казахстана. Сообщение N 45/2012. Мнение принято Комитетом по ликвидации дискриминации в отношении женщин 13 июля 2015 г.
В 2012 году автору сообщения была оказана помощь в подготовке жалобы. Впоследствии жалоба была коммуницирована Казахстану.
Правовые позиции Комитета: Комитет напоминает, что в соответствии с пунктом 6 его Общей рекомендации N 19 понятие "дискриминация" в значении, определенном в статье 1 Конвенции, охватывает гендерное насилие в отношении женщин, включая действия, которые, среди прочего, причиняют ущерб или страдания психического или сексуального характера, представляют собой угрозу таких действий или понуждение. Кроме того, в соответствии с пунктом 17 этой рекомендации равенство в области занятости может быть серьезно нарушено, когда женщины подвергаются насилию по признаку пола, например, сексуальным домогательствам на рабочем месте, и такая дискриминация не ограничивается мерами, принимаемыми правительствами или от их имени. Напротив, в соответствии со статьей 2(e) Конвенции государства-участники могут также нести ответственность за действия частных лиц, если они не проявляют должной осмотрительности для предотвращения нарушения прав или для расследования актов насилия и наказания за них, а также за предоставление компенсации, как указано в пункте 9 рекомендации (пункт 10.4 Мнения).
В связи с этим Комитет напоминает, что в пункте 36 Общей рекомендации N 28 указано, что в соответствии с подпунктом (e) статьи 2: Государства-участники должны также принимать меры, обеспечивающие ликвидацию дискриминации в отношении женщин и равноправие женщин и мужчин на практике. К этим мерам относятся меры, которые обеспечивают женщинам возможность обращаться с жалобами о нарушении их прав, предусмотренных Конвенцией, и получать доступ к эффективным средствам правовой защиты ... Обязательства, возложенные на государства-участники, требуют от них установить юридическую защиту прав женщин на равной основе с мужчинами, обеспечивать с помощью компетентных национальных судов и других государственных учреждений эффективную защиту женщин от любого акта дискриминации и принимать все соответствующие меры для ликвидации дискриминации в отношении женщин со стороны какого-либо лица (пункт 10.8 Мнения).
Комитет подчеркивает, что полное осуществление Конвенции требует от государств-участников не только принимать меры с целью ликвидации прямой и косвенной дискриминации и улучшения фактического положения женщин, но и изменять и преобразовывать гендерные стереотипы и упразднять противоправную стереотипность роли мужчин и женщин - коренные причину и следствие дискриминации в отношении женщин. Гендерные стереотипы закрепляются с помощью различных средств и институтов, включая законы и правовые системы, и могут закрепляться как государственными субъектами во всех ветвях и на всех уровнях власти, так и частными субъектами (пункт 10.10 Мнения).
Комитет напоминает, что в соответствии с пунктами 17 и 18 его общей рекомендации N 19 равноправие в области занятости может быть серьезно ущемлено, когда женщины подвергаются гендерному насилию, например, сексуальным домогательствам на рабочем месте, которые включают такие проявления нежелательного сексуально мотивированного поведения, как физический контакт и приставания, прямые или косвенные замечания сексуального характера и понуждение к вступлению в половую связь, выраженное словами или действиями. Такое поведение может быть унизительным и может создать проблему для здоровья и безопасности. Оно является дискриминационным, когда женщина имеет разумные основания полагать, что ее возражения нанесут ущерб ее положению в области занятости, включая на[е]м на работу или продвижение по службе, или когда такое поведение создает враждебную обстановку на рабочем месте (пункт 10.12 Мнения).
Оценка Комитетом фактических обстоятельств дела: Комитет отмечает, что автор работала техническим сотрудником в начальной школе в селе Перцевка с 1999 года и что ее трудовой договор продлевался ежегодно на каждый учебный год без исключения вплоть до 2011 года. В январе 2011 года А., который был назначен новым директором школы в декабре 2010 года, предложил автору вступить с ним в интимную связь и завуалированно дал понять, что продолжение ее работы будет зависеть от принятия его предложения. Комитет принимает к сведению версию автора о том, что сексуальные домогательства со стороны А. продолжались и что в мае 2011 года, когда она по-прежнему категорически отказалась вступить в интимную связь с А., последний также попытался вымогать у нее деньги, потребовав сумму в 10 000 тенге, и после того, как автор отказалась заплатить эту сумму, ее трудовой договор не был продлен. Комитет отмечает далее, что ни государство-участник, ни один из органов, в которые автор подала жалобы, не представили никакого разъяснения причин внезапного непродления ее трудового договора. Комитет должным образом рассмотрел довод государства-участника о том, что трудовой договор с автором не был продлен по причине закрытия школы, однако отмечает, что, по данным автора, школа продолжала работать после мая 2011 года, по крайней мере, до сентября 2012 года, причем данное заявление не было оспорено государством-участником (пункт 10.2 Мнения).
Комитет признает, что именно органы и суды государства-участника должны оценивать факты и доказательства по конкретным делам (См. сообщение N 28/2010, Р.К.Б. против Турции, Мнения, принятые 24 февраля 2012 года, пункт 8.4.). Вместе с тем в данном деле для того, чтобы определить, имела ли автор возможность осуществлять на практике принцип равенства между женщинами и мужчинами и свои права человека и основные свободы, Комитет должен решить два вопроса: проявили ли органы государства-участника должную осмотрительность при расследовании утверждений автора и нарушило ли государство-участник свое обязательство по эффективной защите автора от насилия по признаку пола (пункт 10.5 Мнения).
Комитет отмечает, что первым органом, расследовавшим жалобы автора на сексуальные домогательства со стороны А., была комиссия в составе трех человек Рудненского городского отдела образования. В ходе расследования эта комиссия не предложила автору представить ее версию данной истории. Второе расследование было проведено 9 июня 2011 года другой комиссией, созданной Рудненским городским отделом образования, которая пришла к выводу о том, что утверждения автора являются безосновательными. ... Комитет отмечает заявление автора о том, что ей не была предоставлена надлежащая возможность разъяснить свои жалобы. Кроме того, в связи с жалобой автора от 13 июня 2011 г. следователь Управления внутренних дел города Рудного принял 21 июня 2011 г. решение не возбуждать уголовное дело по жалобе автора, несмотря на тот факт, что два свидетеля показали, что они слышали разговор между автором и А., в ходе которого тот упомянул интимную связь и потребовал денег (пункт 10.6 Мнения).
Комитет отмечает, что после рассмотрения апелляции автора в связи с отказом в возбуждении уголовного дела Прокуратура города Рудного передала дело автора в Управление внутренних дел города Рудного на доследование. Впоследствии, 16 августа 2011 г., тот же следователь вновь принял решение не возбуждать уголовное дело. После этого автор несколько раз обжаловала решение не возбуждать уголовное дело, однако это не привело ни к каким результатам. Комитет отмечает заявление автора о том, что национальные органы не приняли во внимание показания двух свидетелей и аудиозапись требований А. Комитет также отмечает довод автора о том, что в ходе производства по гражданскому иску, возбужденному против нее А., национальные суды отказались без каких-либо на то оснований опросить нескольких свидетелей, которые могли дать показания в пользу автора, или приобщить к делу в качестве доказательства аудиозапись требований А. ... Комитет отмечает заявление государства-участника о том, что аудиозапись была изучена, однако государство-участник не представило никакой информации о том, как именно была изучена эта запись и была ли подтверждена ее подлинность (пункт 10.7 Мнения).
В свете вышеизложенного Комитет придерживается мнения о том, что в данном деле органы и суды государства-участника не уделили должного внимания жалобе автора по факту гендерного насилия, которое проявилось в форме сексуальных домогательств на рабочем месте, равно как и подтверждающим эту жалобу доказательствам, и что, таким образом, они не выполнили свою обязанность учитывать гендерные факторы при рассмотрении жалобы. Кроме того, в контексте данного дела национальные органы и суды не уделили должного внимания ясным и очевидным свидетельствам нарушения обязательства о предоставлении равных возможностей в области занятости. Будучи в подчинении у А., автор находилась в уязвимом положении, и продление ее трудового договора полностью зависело от усмотрения А. (пункт 10.8 Мнения).
В данном деле органы власти не расследовали причины, по которым трудовой договор автора не был продлен после более чем 10 лет службы. ... Рудненский городской суд привел тот факт, что автор не подавала жалоб на якобы имевшие место сексуальные домогательства пока продолжала работать, а сделала это только после своего увольнения, в качестве обстоятельства, снижающего доверие к ее обвинению. В обстоятельствах, свидетельствующих об отсутствии желания учесть уязвимость положения автора как женщины, являющейся единственным кормильцем в семье и при этом находящейся в подчинении у А., и с учетом сделанного выше вывода Комитет подтверждает, что государство-участник нарушило свои обязательства по статье 2(e), толкуемой в совокупности со статьей 1, Конвенции, и что учреждения государства-участника не уделили должного внимания с учетом гендерных аспектов дела жалобе автора о гендерном насилии на рабочем месте и доказательствам, подкрепляющим эту жалобу, и что, таким образом, они не уделили должного внимания ясным и очевидным доказательствам нарушения обязательства о предоставлении равных возможностей в области занятости. Комитет придерживается мнения о том, что, не расследовав жалобу автора о сексуальных домогательствах оперативным, надлежащим и эффективным образом, несмотря даже на то, что производство по гражданскому иску, возбужденному А. против автора, было завершено менее чем за три недели, и не рассмотрев дело автора с учетом гендерных аспектов, национальные учреждения допустили, чтобы на ход их рассуждений при принятии решений повлияли стереотипы (пункт 10.10 Мнения).
Что касается жалобы автора на нарушение государством-участником ее прав по статье 11 Конвенции, то в свете информации, представленной автором и государством-участником, Комитет считает, что жалоба автора касается вопросов, охватываемых пунктами 1(a) и (f) статьи 11 Конвенции. В свете своих выводов о нарушении статьи 2(e), толкуемой в совокупности со статьей 1, Конвенции, Комитет отмечает утверждение автора о том, что в январе 2011 года директор школы А. пригласил ее для беседы. Во время этой беседы он завуалированно дал понять, что продолжение ее работы будет зависеть от ее вступления в интимную связь с ним, на что она ответила категорическим отказом. После этого А. продолжал преследовать автора, проявляя сексуальные домогательства, и, поскольку она продолжала отвечать отказом, предложил ей заплатить ему 10 000 тенге, если она хочет сохранить работу в школе. Учитывая, что автор отказалась удовлетворить эти требования, она была уведомлена в мае 2011 года о том, что ее трудовой договор не будет продлен на следующий учебный год. Школа продолжала работать до сентября 2012 года. Комитет отмечает заявление автора о том, что вследствие прекращения действия ее трудового договора и производства по гражданскому иску, возбужденному против нее А. после направления ею жалоб на домогательства, результатом которого стало постановление Рудненского городского суда, предписывающее ей выплатить А. компенсацию и принести ему извинения на общем собрании коллектива школы, она впала в депрессию и обратилась за психологической помощью в кризисный центр защиты женщин от насилия. В связи с этим Комитет отмечает, что 29 марта 2012 г. автору был поставлен диагноз депрессии и посттравматического стрессового расстройства (пункт 10.11 Мнения).
Комитет придерживается мнения о том, что оказанное на автора давление и характер угроз и домогательств, а также попытки вымогательства денег обусловлены тем, что она является женщиной, находившейся в подчиненном и бесправном положении, и представляют собой нарушение принципа равного обращения. Комитет считает, что обязательство работодателя воздерживаться от дискриминации по признаку пола, включая домогательства, не закончилось с расторжением трудового договора автора. Комитет отмечает, что А. возбудил в отношении автора гражданский иск за клевету, результатом рассмотрения которого стал судебный приказ автору выплатить А. компенсацию за моральный ущерб и публично извиниться перед ним. Вследствие этого автор впала в депрессию и стала страдать от посттравматического стрессового расстройства. В этих обстоятельствах Комитет считает, что обращение А. с автором, выразившееся в требовании, чтобы она вступила в интимную связь с ним - ее руководителем, - если она хочет продолжать работать в школе, и в отказе продлить ее трудовой договор на следующий учебный год, явилось нарушением прав автора на труд и на равное обращение и представляло собой дискриминацию по признаку пола в соответствии с пунктами 1(a) и (f) статьи 11 Конвенции. В результате автор пострадала от нарушения ее прав, предусмотренных в этих положениях, которое не было устранено учреждениями государства-участника оперативным, надлежащим и эффективным образом (пункт 10.13 Мнения).
Выводы Комитета: Действуя в соответствии со статьей 7(3) Факультативного протокола и в свете вышеизложенных соображений, Комитет считает, что государство-участник не выполнило свои обязательства по статье 2(e), толкуемой в совокупности со статьями 1, 5(a) и пунктами 1(a) и (f) статьи 11 Конвенции, и рекомендует государству-участнику:
a) в отношении автора сообщения: предоставить соответствующее возмещение, включая надлежащую финансовую компенсацию, за моральный и материальный ущерб, причиненный автору в результате нарушения ее прав в соответствии с Конвенцией, в том числе компенсацию:
i) за потерю дохода в период с сентября 2011 года по сентябрь 2012 года, когда начальная школа в селе Перцевка была закрыта;
ii) за судебные расходы и издержки, понесенные в связи с многочисленными жалобами автора на А., а также за все расходы, понесенные в связи с гражданским иском, возбужденным А.;
iii) за страдания, обусловленные сексуальными домогательствами и попытками вымогательства, а также публичным извинением, которое автор была вынуждена принести А., что в совокупности послужило причиной ее страданий от депрессии и посттравматического стрессового расстройства;
b) в общем:
i) безотлагательно принять всеобъемлющее законодательство, в частности в области трудовых отношений, в целях борьбы с сексуальными домогательствами на рабочем месте в соответствии с общей рекомендацией N 19 Комитета, которое должно включать всеобъемлющее определение понятия сексуальные домогательства на рабочем месте в соответствии с международными нормами и стандартами, предусмотрев эффективные процедуры подачи и рассмотрения жалоб, средства правовой защиты и санкции;
ii) обеспечить, чтобы при осуществлении положений статьи 351 Уголовного кодекса от потерпевших не требовалось подписание какого-либо заявления, если такое заявление может фактически являться препятствием для реализации их права на доступ к правосудию;
iii) принять меры и провести мероприятия, необходимые для повышения уровня информированности широкой общественности, в том числе в сельской местности, о сексуальных домогательствах на рабочем месте как уголовно наказуемом деянии, а также способствовать проведению в жизнь политики по борьбе с такого рода домогательствами, охватывая как государственные, так и частные сферы занятости;
iv) проводить регулярное и учитывающее гендерные особенности обучение судей, адвокатов и сотрудников правоохранительных органов по вопросам, касающимся Конвенции, Факультативного протокола к ней, а также юриспруденции и общих рекомендаций Комитета, в целях обеспечения устранения влияния стереотипных представлений на процесс принятия решений;
v) принять эффективные меры к обеспечению практического осуществления Конвенции всеми национальными судами и другими государственными учреждениями, с тем чтобы предоставить женщинам эффективную защиту от всех форм дискриминации по признаку пола в области занятости;
vi) ратифицировать Конвенцию о предотвращении и борьбе с насилием в отношении женщин и насилием в семье, принимая во внимание сотрудничество государства-участника с Советом Европы (пункт 11 Мнения).
Источник публикации: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5475-13-iyulya-2015-goda-vyigrano-delo-v-komitete-oon-po-likvidatsii-diskriminatsii-v-otnoshenii-zhenshchin .
Message: Anna Belousova v. Kazakhstan. Message No. 45/2012. The opinion was adopted by the Committee on the Elimination of Discrimination against Women on July 13, 2015.
In 2012, the author was assisted in preparing a complaint. Subsequently, the complaint was communicated to Kazakhstan.
The Committee's legal position: The Committee recalls that, in accordance with paragraph 6 of its General Recommendation No. 19, the concept of "discrimination" as defined in article 1 of the Convention covers gender-based violence against women, including acts that, inter alia, cause harm or suffering of a mental or sexual nature, constitute a threat of such acts or compulsion. In addition, according to paragraph 17 of this recommendation, employment equality can be seriously violated when women are subjected to gender-based violence, such as sexual harassment in the workplace, and such discrimination is not limited to measures taken by or on behalf of Governments. On the contrary, according to article 2 (e) of the Convention, States parties may also be held responsible for the actions of private individuals if they fail to exercise due diligence to prevent violations of rights or to investigate and punish acts of violence, as well as to provide compensation, as indicated in paragraph 9 of the recommendation (paragraph 10.4 of the Opinion).
In this regard, the Committee recalls that paragraph 36 of General recommendation No. 28 states that, in accordance with subparagraph (e) of article 2: States parties should also take measures to ensure the elimination of discrimination against women and the equality of women and men in practice. These measures include measures that enable women to complain about violations of their rights under the Convention and to have access to effective remedies... The obligations imposed on States parties require them to establish the legal protection of women's rights on an equal basis with men, to ensure, through competent national courts and other State institutions, effective protection of women from any act of discrimination, and to take all appropriate measures to eliminate discrimination against women by any person (paragraph 10.8 of the Opinion).
The Committee emphasizes that the full implementation of the Convention requires States parties not only to take measures to eliminate direct and indirect discrimination and improve the de facto status of women, but also to change and transform gender stereotypes and eliminate unlawful stereotyping of the roles of men and women, the root cause and consequence of discrimination against women. Gender stereotypes are perpetuated through various means and institutions, including laws and legal systems, and can be perpetuated by government actors in all branches and at all levels of government, as well as by private actors (paragraph 10.10 of the Opinion).
The Committee recalls that, in accordance with paragraphs 17 and 18 of its general recommendation No. 19, equality in employment can be seriously violated when women are subjected to gender-based violence, such as sexual harassment in the workplace, which includes undesirable sexually motivated behaviors such as physical contact and harassment, direct or indirect sexual comments. and the compulsion to engage in sexual intercourse, expressed in words or actions. Such behavior can be humiliating and can pose a health and safety problem. It is discriminatory when a woman has reasonable grounds to believe that her objections will harm her employment status, including employment or promotion, or when such behavior creates a hostile workplace environment (paragraph 10.12 of the Opinion).
The Committee's assessment of the factual circumstances of the case: The Committee notes that the author has worked as a technical officer at an elementary school in the village of Pertsevka since 1999 and that her employment contract was extended annually for each academic year without exception until 2011. In January 2011, A., who was appointed the new director of the school in December 2010, invited the author to enter into an intimate relationship with him and made it clear in a veiled way that the continuation of her work would depend on acceptance of his proposal. The Committee takes note of the author's version that sexual harassment by A. It also continued that in May 2011, when she still categorically refused to enter into an intimate relationship with A., the latter also tried to extort money from her, demanding an amount of 10,000 tenge, and after the author refused to pay this amount, her employment contract was not renewed. The Committee further notes that neither the State party nor any of the authorities to which the author filed complaints provided any explanation for the sudden non-renewal of her employment contract. The Committee has duly considered the State party's argument that the employment contract with the author was not extended due to the closure of the school, but notes that, according to the author, the school continued to operate after May 2011, at least until September 2012, and this claim has not been challenged by the State party (paragraph 10.2 of the Opinion).
The Committee recognizes that it is for the State party's authorities and courts to assess the facts and evidence in specific cases (See communication No. 28/2010, R.K.B. v. Turkey, Opinions adopted on 24 February 2012, paragraph 8.4.). However, in the present case, in order to determine whether the author had the opportunity to practice the principle of equality between women and men and her human rights and fundamental freedoms, the Committee must address two issues: whether the State party's authorities exercised due diligence in investigating the author's allegations and whether the State party violated its obligation to effective protection of the author from gender-based violence (paragraph 10.5 of the Opinion).
The Committee notes that the first body to investigate the author's complaints of sexual harassment by A. was a three-member commission of the Rudn City Education Department. During the investigation, this commission did not invite the author to submit her version of the story. The second investigation was conducted on 9 June 2011 by another commission set up by the Rudny City Department of Education, which concluded that the author's allegations were unfounded. ... The Committee notes the author's claim that she was not given a proper opportunity to clarify her complaints. Moreover, in connection with the author's complaint of 13 June 2011, the investigator of the Rudny City Department of Internal Affairs decided on 21 June 2011 not to institute criminal proceedings on the author's complaint, despite the fact that two witnesses testified that they had heard a conversation between the author and A., during which he mentioned an intimate relationship and He demanded money (paragraph 10.6 of the Opinion).
The Committee notes that after considering the author's appeal in connection with the refusal to institute criminal proceedings, the Rudny City Prosecutor's Office referred the author's case to the Rudny City Department of Internal Affairs for further investigation. Subsequently, on August 16, 2011, the same investigator again decided not to initiate criminal proceedings. After that, the author appealed several times against the decision not to institute criminal proceedings, but this did not lead to any results. The Committee notes the author's claim that the national authorities did not take into account the testimony of two witnesses and the audio recording of A.'s claims. The Committee also notes the author's argument that during the proceedings in the civil action brought against her by A., the domestic courts refused, without any justification, to interview several witnesses who could testify in favor of the author or to attach to the case as evidence an audio recording of A.'s claims... The Committee notes the State party's statement that the audio recording was examined, but the State party has not provided any information on how the recording was examined or whether its authenticity was confirmed (paragraph 10.7 of the Opinion).
In the light of the above, the Committee is of the opinion that in the present case, the State party's authorities and courts did not give due consideration to the author's complaint of gender-based violence, which manifested itself in the form of sexual harassment in the workplace, as well as to the evidence supporting this complaint, and that they thus failed to comply with their duty to take into account gender factors in the consideration of a complaint. Moreover, in the context of the present case, the national authorities and the courts failed to pay due attention to clear and obvious evidence of a violation of the obligation to provide equal employment opportunities. Being subordinate to A., the author was in a vulnerable position, and the extension of her employment contract was entirely at A.'s discretion (paragraph 10.8 of the Opinion).
In the present case, the authorities did not investigate the reasons why the author's employment contract was not extended after more than 10 years of service. ... The Rudn City Court cited the fact that the author did not file complaints about alleged sexual harassment while she continued to work, but did so only after her dismissal, as a circumstance reducing the credibility of her accusation. In circumstances that demonstrate a lack of willingness to take into account the vulnerability of the author's position as a woman who is the sole breadwinner in the family and at the same time subordinate to A., and in the light of the above conclusion, the Committee confirms that the State party has violated its obligations under article 2 (e), interpreted in conjunction with article 1, of the Convention, and that the State party's institutions did not pay due attention, taking into account the gender aspects of the case, to the author's complaint about gender-based violence in the workplace and the evidence supporting this complaint, and that, thus, They did not pay due attention to the clear and obvious evidence of a violation of the obligation to provide equal employment opportunities. The Committee is of the opinion that, by failing to investigate the author's complaint of sexual harassment promptly, appropriately and effectively, even though the civil action brought by A. against the author was completed in less than three weeks, and by failing to consider the author's case from a gender perspective, the national institutions allowed so that the course of their reasoning when making decisions is influenced by stereotypes (paragraph 10.10 Opinions).
With regard to the author's complaint of a violation by the State party of her rights under article 11 of the Convention, in the light of the information provided by the author and the State party, the Committee considers that the author's complaint concerns issues covered by paragraphs 1 (a) and (f) of article 11 of the Convention. In the light of its findings of a violation of article 2 (e), interpreted in conjunction with article 1 of the Convention, the Committee notes the author's claim that in January 2011, the principal of the school, A., invited her for a conversation. During this conversation, he made it clear in a veiled way that the continuation of her work would depend on her entering into an intimate relationship with him, to which she categorically refused. After that, A. continued to harass the author, sexually harassing her, and since she continued to refuse, he offered her to pay him 10,000 tenge if she wanted to keep her job at the school. Given that the author refused to meet these requirements, she was notified in May 2011 that her employment contract would not be extended for the next academic year. The school continued to operate until September 2012. The Committee notes the author's statement that, as a result of the termination of her employment contract and the civil action brought against her by A. after she filed complaints of harassment, which resulted in a ruling by the Rudny City Court ordering her to pay compensation to A. and apologize to him at a general meeting of the school staff, she became depressed and applied seek psychological help at the crisis center for the protection of women from violence. In this regard, the Committee notes that on March 29, 2012 The author was diagnosed with depression and post-traumatic stress disorder (paragraph 10.11 of the Opinion).
The Committee is of the opinion that the pressure exerted on the author and the nature of the threats and harassment, as well as the attempts to extort money, are due to the fact that she is a woman in a subordinate and powerless position, and constitute a violation of the principle of equal treatment. The Committee considers that the employer's obligation to refrain from gender discrimination, including harassment, did not end with the termination of the author's employment contract. The Committee notes that A. initiated a civil action against the author for libel, which resulted in a court order for the author to pay compensation for moral damage to A. and to publicly apologize to him. As a result, the author became depressed and began suffering from post-traumatic stress disorder. In these circumstances, the Committee considers that A.'s appeal the contact with the author, expressed in the requirement that she enter into an intimate relationship with him - her supervisor - if she wants to continue working at the school, and in the refusal to extend her employment contract for the next academic year, was a violation of the author's rights to work and to equal treatment and constituted gender discrimination in accordance with paragraphs 1 (a) and (f) of article 11 of the Convention. As a result, the author suffered a violation of her rights provided for in these provisions, which was not eliminated by the State party's institutions in a prompt, appropriate and effective manner (paragraph 10.13 of the Opinion).
The Committee's conclusions: Acting under article 7 (3) of the Optional Protocol and in the light of the above considerations, the Committee considers that the State party has failed to comply with its obligations under article 2 (e), interpreted in conjunction with articles 1, 5 (a) and paragraphs 1 (a) and (f) of articles 11 of the Convention, and recommends that the State party:
(a) With regard to the author of the communication: provide appropriate reparation, including adequate financial compensation, for the moral and material damage caused to the author as a result of the violation of her rights under the Convention, including compensation:
i) for the loss of income between September 2011 and September 2012, when the primary school in the village of Pertsevka was closed;
(ii) For the legal costs and expenses incurred in connection with the author's numerous complaints against A., as well as for all expenses incurred in connection with the civil action brought by A.;
(iii) for the suffering caused by sexual harassment and extortion attempts, as well as the public apology that the author was forced to make to A., which in This caused her to suffer from depression and post-traumatic stress disorder.;
b) in general:
(i) Urgently adopt comprehensive legislation, in particular in the field of labor relations, to combat sexual harassment in the workplace, in accordance with the Committee's general recommendation No. 19, which should include a comprehensive definition of sexual harassment in the workplace in accordance with international norms and standards, providing effective procedures for filing and handling complaints, means of legal protection and sanctions;
(ii) Ensure that, when implementing the provisions of article 351 of the Criminal Code, victims are not required to sign any statement if such a statement may actually constitute an obstacle to the exercise of their right to access justice.;
(iii) Take the necessary measures and activities to raise awareness among the general public, including in rural areas, about sexual harassment in the workplace as a criminalized act, and promote policies to combat such harassment, covering both public and private employment.;
(iv) Conduct regular and gender-sensitive training for judges, lawyers and law enforcement officials on issues related to the Convention, its Optional Protocol, as well as jurisprudence and the Committee's general recommendations, in order to ensure that stereotypical attitudes are eliminated from decision-making;
(v) Take effective measures to ensure the practical implementation of the Convention by all national courts and other public institutions in order to provide women with effective protection against all forms of gender-based discrimination in employment;
(vi) Ratify the Convention on Preventing and Combating Violence against Women and Domestic Violence, taking into account the State party's cooperation with the Council of Europe (paragraph 11 of the Opinion).
Publication source: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5476-on-july-13-2015-the-case-was-won-in-the-un-committee-on-the-elimination-of-discrimination-against-women .
消息：安娜Belousova诉哈萨克斯坦。 第45/2012号电文。 《意见》于2015年7月13日由消除对妇女歧视委员会通过。
2012年协助提交人准备了申诉。 随后，将投诉通知哈萨克斯坦。
委员会的法律立场：委员会回顾，根据其第19号一般性建议第6段，《公约》第1条所界定的"歧视"概念涵盖基于性别的对妇女的暴力行为，包括除其他外造成精神或性伤害或痛苦的行为，构成这种行为或强迫的威胁。 此外根据该建议第17段当妇女遭受基于性别的暴力例如工作场所的性骚扰时就业平等可能受到严重侵犯而且这种歧视不限于由政府或代表政府采 相反，根据《公约》第2条(e)款，缔约国也可能对个人的行为负责，如果他们不尽应有的努力防止侵犯权利或调查和惩罚暴力行为，以及不提供建议第9段所述的赔偿（意见第10.4段）。
在这方面,委员会回顾第28号一般性建议第36段指出,根据第2条(e)项:缔约国还应采取措施,确保消除对妇女的歧视和在实际中男女平等。 这些措施包括使妇女能够对《公约》规定的权利受到侵犯提出申诉并获得有效补救的措施。.. 缔约国承担的义务要求它们在与男子平等的基础上确立对妇女权利的法律保护，通过主管的国家法院和其他国家机构确保有效保护妇女不受任何歧视，并采取一切适当措施消除任何人对妇女的歧视(意见第10.8段)。
委员会强调，要充分执行《公约》，缔约国不仅要采取措施消除直接和间接歧视，提高妇女的实际地位，而且还要改变和改变性别陈规定型观念，消除对男女角色的非法陈规定型观念，这是歧视妇女的根源和后果。 性别陈规定型观念通过各种手段和机构，包括法律和法律制度得以延续，所有部门和各级政府的政府行为者以及私人行为者都可以延续（《意见》第10.10段）。
委员会回顾，根据其第19号一般性建议第17和18段，如果妇女遭受基于性别的暴力，例如工作场所的性骚扰，其中包括身体接触和骚扰、直接或间接性评论等不良出于性动机的行为，就会严重侵犯就业平等。 和强迫从事性交，用言语或行动表示。 这种行为可能是羞辱，并可能造成健康和安全问题。 当妇女有合理理由相信她的反对会损害她的就业地位，包括就业或晋升，或当这种行为造成敌对的工作环境时，这是歧视性的（意见第10.12段）。
委员会对案件事实情况的评估：委员会注意到，提交人自1999年以来一直在Pertsevka村的一所小学担任技术干事，她的雇佣合同每年无一例外地延长到2011年。 2011年1月，2010年12月被任命为学校新主任的A.邀请提交人与他建立亲密关系，并以隐晦的方式明确表示，她的工作的继续将取决于接受他的建议。 委员会注意到提交人关于A性骚扰的说法。 它还继续说2011年5月当她仍然断然拒绝与A.建立亲密关系时后者还试图向她勒索钱财要求10 000坚戈数额在提交人拒绝支付这笔款项之后她的雇佣合 委员会还注意到，提交人提出申诉的缔约国和任何当局都没有对她突然不延长雇佣合同作出任何解释。 委员会适当审议了缔约国的论点，即与提交人的雇佣合同没有因学校关闭而延长，但注意到，据提交人说，学校在2011年5月以后继续运作，至少到2012年9月，缔约国没有对这一要求提出质疑(意见第10.2段)。
委员会认识到应由缔约国当局和法院评估具体案件中的事实和证据(见第28/2010号来文R.K.B.诉土耳其2012年2月24日通过的意见第8.4段。). 然而，在本案中，为了确定提交人是否有机会实践男女平等原则及其人权和基本自由，委员会必须处理两个问题：缔约国当局是否在调查提交人的指控方面进行了应有的努力，以及缔约国是否违反了有效保护提交人免遭基于性别的暴力的义务(意见第10.5段)。
委员会注意到，调查提交人关于a.性骚扰的申诉的第一个机构是Rudn市教育部的一个三人委员会。 在调查期间，该委员会没有邀请提交人提交她的故事版本。 第二次调查于2011年6月9日由Rudny市教育部设立的另一个委员会进行该委员会得出结论认为提交人的指控毫无根据。 ... 委员会注意到提交人声称，她没有得到适当的机会澄清她的申诉。 此外，关于提交人2011年6月13日的申诉，Rudny市内政部调查员于2011年6月21日决定不对提交人的申诉提起刑事诉讼，尽管两名证人作证说他们听到了提交人和A.之间的谈话，在谈话中他提到了亲密关系，他要求钱(意见第10.6段)。
委员会注意到，在审议了提交人关于拒绝提起刑事诉讼的上诉后，Rudny市检察官办公室将提交人的案件转交Rudny市内政部进一步调查。 随后，2011年8月16日，同一名调查员再次决定不提起刑事诉讼。 之后，提交人多次就不提起刑事诉讼的决定提出上诉，但这并没有导致任何结果。 委员会注意到提交人声称，国家当局没有考虑到两名证人的证词和A.索赔的录音。 委员会还注意到提交人的论点，即在A.对她提起的民事诉讼的诉讼过程中，国内法院没有任何理由拒绝采访几个可以为提交人作证的证人，或在案件中附上A.索赔的录音记录作为证据。.. 委员会注意到缔约国的声明，即对录音记录进行了审查，但缔约国没有提供任何资料说明录音是如何审查的，或者录音的真实性是否得到确认(意见第10.7段)。
鉴于上述情况，委员会认为，在本案中，缔约国当局和法院没有适当考虑提交人关于基于性别的暴力的申诉，这种暴力表现为工作场所的性骚扰，以及支持这一申诉的证据，因此他们没有履行在审议申诉时考虑到性别因素的义务。 此外，在本案中，国家当局和法院没有适当注意到违反提供平等就业机会义务的明确和明显的证据。 由于从属于A.，提交人处于弱势地位，她的雇佣合同的延长完全由A.斟酌决定(意见第10.8段)。
在本案中，当局没有调查提交人的雇佣合同在服务超过10年后没有延长的原因。 ... Rudn市法院援引了这样一个事实，即提交人在她继续工作期间没有就指称的性骚扰提出申诉，而是在她被解雇后才提出申诉，这是一种降低她指控可信度的情况。 在表现出不愿意考虑到提交人作为家庭中唯一养家糊口的妇女地位的脆弱性的情况下，根据上述结论，委员会确认缔约国违反了根据《公约》第1条解释的第2条(e)款承担的义务，缔约国的机构没有适当注意提交人关于工作场所基于性别的暴力的申诉和支持这一申诉的证据，并确认缔约国的机构没有考虑到案件的性别方面，对提交人关于工作场所基于性别的暴力的申诉和支持这一申诉的证据给予应有的注意。，因此, 他们没有适当注意到违反提供平等就业机会义务的明确和明显的证据。 委员会认为，由于没有迅速、适当和有效地调查提交人关于性骚扰的申诉，即使A.对提交人提起的民事诉讼在不到三周的时间内完成，而且由于没有从性别角度审议提交人的案件，国家机构允许他们在作出决定时的推理过程受到陈规定型观念的影响(第10段)。10意见）。
关于提交人关于缔约国侵犯其根据《公约》第十一条享有的权利的申诉，根据提交人和缔约国提供的资料，委员会认为提交人的申诉涉及《公约》第十一条第1款(甲)项和(f)项所涵盖的问题。 鉴于委员会对违反与《公约》第一条一起解释的第二条(e)项的调查结果，委员会注意到提交人声称，2011年1月，学校校长A.邀请她谈话。 在这次谈话中，他以一种含蓄的方式明确表示，她的工作的继续将取决于她与他建立亲密关系，而她断然拒绝了这种关系。 之后，A.继续骚扰提交人，对她进行性骚扰，由于她继续拒绝，他提出如果她想保留她在学校的工作，就向她支付10,000坚戈。 鉴于提交人拒绝满足这些要求她于2011年5月接到通知说她的雇佣合同不会在下一学年延长。 学校继续运作至2012年9月。 委员会注意到提交人的声明，由于她的雇佣合同被终止，以及A对她提起的民事诉讼。在她提出骚扰投诉后，Rudny市法院作出裁决，命令她向A支付赔偿，并在学校教职员大会上向他道歉，她变得沮丧，申请到保护妇女免受暴力危机中心寻求心理帮助。 在这方面委员会注意到2012年3月29日 提交人被诊断患有抑郁症和创伤后应激障碍(意见第10.11段)。
委员会认为，对提交人施加的压力、威胁和骚扰的性质以及勒索钱财的企图是由于她是一名处于从属地位和无能为力地位的妇女，构成了对平等待遇原则的违反。 委员会认为，雇主避免性别歧视，包括骚扰的义务并没有随着提交人雇佣合同的终止而结束。 委员会注意到A． 以诽谤罪对提交人提起民事诉讼，法院命令提交人赔偿对A的精神损害，并公开向他道歉。 结果，作者变得沮丧，并开始患创伤后应激障碍。 在这种情况下委员会认为A.的上诉 根据《公约》第11条第1款(a)项和(f)项的规定，与提交人--她的主管--建立亲密关系的要求，以及拒绝将她的雇佣合同延长到下一学年，都表明与提交人的接触侵犯了提交人的工作和平等待遇权利，构成了性别歧视。 因此，提交人遭受了对这些条款所规定的权利的侵犯，缔约国的机构没有迅速、适当和有效地消除这一权利(意见第10.13段)。
委员会的结论：根据《任择议定书》第七条第(3)款行事，并根据上述考虑，委员会认为缔约国没有遵守与《公约》第十一条第一条、第五条(子)款和第一款(子)项和(f)项一并解释的第二条(子)项规定的义务，并建议缔约国:
(a)关于来文提交人:对因侵犯《公约》规定的权利而对提交人造成的精神和物质损害提供适当的赔偿,包括适当的经济赔偿,包括赔偿:
i）对于2011年9月至2012年9月期间的收入损失，当时Pertsevka村的小学关闭;
㈡提交人对A提出的许多申诉所引起的法律费用和费用,以及与A提出的民事诉讼有关的所有费用。;
㈢性骚扰和勒索企图造成的痛苦，以及提交人被迫向A.公开道歉，这使她患上了抑郁症和创伤后应激障碍。;
b)一般说来:
(i)根据委员会第19号一般性建议，紧急通过全面立法，特别是在劳动关系领域，打击工作场所的性骚扰，其中应包括根据国际规范和标准对工作场所性骚扰的全面定义，提供提出和处理投诉的有效程序，提供法律保护和制裁手段;
㈡确保在执行《刑法》第351条的规定时，如果受害人的声明实际上可能妨碍行使其诉诸司法的权利，则无须签署任何声明。;
㈢采取必要措施和活动，提高包括农村地区在内的广大公众对工作场所性骚扰作为刑事犯罪行为的认识，并促进打击这种骚扰的政策，包括公共和私人就业。;
㈣就与《公约》、其任择议定书以及判例和委员会一般性建议有关的问题对法官、律师和执法官员进行定期和对性别问题敏感的培训以确保在决策过程中;
㈤采取有效措施确保所有国家法院和其他公共机构切实执行《公约》以便为妇女提供有效保护使她们在就业中免遭一切形式的基于性别的歧视;
㈥批准《防止和打击暴力侵害妇女行为和家庭暴力公约》，同时考虑到缔约国与欧洲委员会的合作(《意见》第11段)。
出版物来源: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5477-2015-7-13 .
Хабар: Анна Белоусова Қазақстанға қарсы. Хабарлама N 45/2012. Пікірді әйелдерге қатысты кемсітушілікті жою жөніндегі комитет 2015 жылғы 13 шілдеде қабылдады.
2012 жылы хабарламаның авторына шағымды дайындауға көмек көрсетілді. Кейіннен шағым Қазақстанға хабарланды.
Комитеттің құқықтық ұстанымдары: Комитет өзінің N 19 жалпы ұсынымының 6-тармағына сәйкес Конвенцияның 1-бабында айқындалған мағынадағы "кемсітушілік" ұғымы әйелдерге қатысты гендерлік зорлық-зомбылықты, оның ішінде психикалық немесе жыныстық сипаттағы залал немесе азап шегетін әрекеттерді, осындай әрекеттерге қауіп төндіретінін еске салады немесе мәжбүрлеу. Сонымен қатар, осы ұсыныстың 17-тармағына сәйкес, әйелдер жыныстық зорлық-зомбылыққа ұшыраған кезде, мысалы, жұмыс орнында жыныстық зорлық-зомбылыққа ұшыраған кезде, жұмыспен қамту теңдігі айтарлықтай бұзылуы мүмкін және мұндай кемсітушілік үкіметтер немесе олардың атынан қабылданған шаралармен шектелмейді. Керісінше, Конвенцияның 2(e) бабына сәйкес қатысушы мемлекеттер, егер олар құқықтардың бұзылуын болғызбау үшін немесе олар үшін зорлық-зомбылық пен жазалау актілерін тергеп-тексеру үшін, сондай-ақ ұсынымның 9-тармағында (пікірдің 10.4-тармағы)көрсетілгендей өтемақы бергені үшін тиісті байқамаушылық танытпаса, жеке тұлғалардың іс-әрекеттері үшін де жауапты болуы мүмкін.
Осыған байланысты Комитет N 28 жалпы ұсынымның 36-тармағында 2-баптың (e) тармақшасына сәйкес: қатысушы мемлекеттер әйелдерге қатысты кемсітушілікті жоюды және әйелдер мен мужчин тәжірибеде тең құқығын қамтамасыз ететін шараларды да қабылдауы тиіс екенін еске салады. Бұл шараларға әйелдерге Конвенцияда көзделген құқықтарының бұзылуы туралы шағымдармен жүгінуге және тиімді құқықтық қорғау құралдарына қол жеткізуге мүмкіндік беретін шаралар жатады ... Қатысушы мемлекеттерге жүктелген міндеттемелер олардан әйелдердің құқықтарын юридермен тең негізде заңды қорғауды белгілеуді, құзыретті ұлттық соттардың және басқа да мемлекеттік мекемелердің көмегімен әйелдерді кез келген кемсітушілік актісінен тиімді қорғауды қамтамасыз етуді және қандай да бір тұлға тарапынан әйелдерге қатысты кемсітушілікті жою үшін барлық тиісті шараларды қабылдауды талап етеді (пікірдің 10.8-тармағы).
Комитет Конвенцияны толық жүзеге асыру қатысушы мемлекеттерден тікелей және жанама кемсітушілікті жою және әйелдердің нақты жағдайын жақсарту мақсатында шаралар қабылдауды ғана емес, сонымен қатар гендерлік стереотиптерді өзгертуді және өзгертуді және ерлер мен әйелдер рөлінің заңсыз стереотипін жоюды талап ететінін атап көрсетеді.әйелдерге қатысты кемсітушіліктің түпкі себебі мен салдары. Гендерлік стереотиптер әртүрлі құралдар мен институттардың, соның ішінде заңдар мен құқықтық жүйелердің көмегімен бекітіледі және оларды барлық тармақтарда және биліктің барлық деңгейлерінде мемлекеттік субъектілер де, жеке субъектілер де бекіте алады (пікірдің 10.10-тармағы).
Комитет оның n 19 жалпы ұсынысының 17 және 18-тармақтарына сәйкес, әйелдер гендерлік зорлық-зомбылыққа ұшыраған кезде, мысалы, жұмыс орнындағы жыныстық зорлық-зомбылыққа ұшыраған кезде, мысалы, физикалық байланыс пен қорлау, жыныстық сипаттағы тікелей немесе жанама ескертулер сияқты қажетсіз жыныстық мотивацияланған мінез-құлық көріністерін қамтитын жұмыспен қамту теңдігі қатты бұзылуы мүмкін екенін еске салады және сөзбен немесе іс-әрекетпен көрсетілген жыныстық қатынасқа түсуге мәжбүрлеу. Бұл мінез-құлық масқара болуы мүмкін және денсаулық пен қауіпсіздік мәселесін тудыруы мүмкін. Бұл кемсітушілік, егер әйел өзінің қарсылықтары оның жұмыс орнындағы жағдайына, оның ішінде жұмысқа немесе жоғарылауға зиян тигізеді деп сенуге негізді негізге ие болса немесе мұндай мінез-құлық жұмыс орнында дұшпандық жағдай туғызса (пікірдің 10.12-тармағы).
Комитеттің істің нақты мән-жайларын бағалауы: комитет автордың 1999 жылдан бастап Перцев ауылындағы бастауыш мектепте техникалық қызметкер болып жұмыс істегенін және оның еңбек шарты жыл сайын әр оқу жылына 2011 жылға дейін ұзартылғанын атап өтті. 2011 жылдың қаңтарында 2010 жылдың желтоқсанында мектептің жаңа директоры болып тағайындалған А. авторға онымен жақын қарым-қатынаста болуды ұсынды және оның жұмысын жалғастыру оның ұсынысын қабылдауға байланысты болатынын жасырын түрде айтты. Комитет автордың а тарапынан жыныстық қудалау туралы нұсқасын назарға алады. 2011 жылдың мамыр айында ол әлі де А.-мен тығыз байланыста болудан үзілді-кесілді бас тартқан кезде, соңғысы одан 10 000 теңге соманы талап етіп, одан ақша сұрауға тырысты және автор бұл соманы төлеуден бас тартқаннан кейін оның еңбек шарты ұзартылмады. Комитет бұдан әрі қатысушы мемлекет те, автор шағым берген органдардың ешқайсысы да оның еңбек шартының кенеттен ұзартылмау себептерін түсіндірмегенін атап өтеді. Комитет қатысушы мемлекеттің автормен еңбек шарты мектептің жабылуына байланысты ұзартылмағаны туралы дәлелін тиісті түрде қарады, алайда автордың айтуынша, мектеп 2011 жылдың мамырынан кейін, кем дегенде 2012 жылдың қыркүйегіне дейін жұмысын жалғастырды және бұл өтінішке қатысушы мемлекет дау айтпады (пікірдің 10.2-тармағы).
Комитет қатысушы мемлекеттің органдары мен соттары нақты істер бойынша фактілер мен дәлелдемелерді бағалауы тиіс екенін мойындайды (N 28/2010, Р. К.Б. Түркияға қарсы хабарламаны, 2012 жылғы 24 ақпанда қабылданған пікірлерді, 8.4-тармақты қараңыз.). Сонымен бірге, бұл жағдайда автордың әйелдер мен ерлер арасындағы теңдік қағидатын және оның адам құқықтары мен негізгі бостандықтарын іс жүзінде жүзеге асыруға мүмкіндігі бар-жоғын анықтау үшін Комитет екі мәселені шешуі керек: қатысушы мемлекеттің органдары автордың талаптарын тергеу кезінде тиісті тексеруді көрсетті ме және қатысушы мемлекет өзінің міндеттемесін бұзды ма? авторды жынысына байланысты зорлық-зомбылықтан тиімді қорғау (пікірдің 10.5-тармағы).
Комитет автордың а.тарапынан жыныстық қудалауға қатысты шағымдарын зерттеген алғашқы орган Рудный қалалық білім бөлімінің үш адамнан тұратын комиссиясы болғанын атап өтті. Тергеу барысында бұл комиссия авторға осы оқиғаның нұсқасын ұсынуды ұсынбады. Екінші тергеуді 2011 жылдың 9 маусымында Рудный қалалық білім бөлімі құрған тағы бір комиссия жүргізді, ол автордың талаптары негізсіз деген қорытындыға келді. ... Комитет автордың шағымдарын түсіндіруге тиісті мүмкіндік берілмегені туралы мәлімдемесін атап өтеді. Сонымен қатар, автордың 2011 жылғы 13 маусымдағы шағымына байланысты Рудный қаласының Ішкі істер басқармасының тергеушісі 2011 жылдың 21 маусымында екі куәгер автор мен А арасындағы әңгімені естігенін көрсеткеніне қарамастан, автордың шағымы бойынша қылмыстық іс қозғамау туралы шешім қабылдады. ақша талап етті (пікірдің 10.6-тармағы).
Комитет Рудный қаласының прокуратурасы қылмыстық іс қозғаудан бас тартуға байланысты автордың апелляциясын қарағаннан кейін автордың ісін Рудный қаласының Ішкі істер басқармасына тергеуге бергенін атап өтті. Кейіннен, 2011 жылдың 16 тамызында сол тергеуші қылмыстық іс қозғамауға шешім қабылдады. Осыдан кейін автор қылмыстық іс қозғамау туралы шешімге бірнеше рет шағымданды, бірақ бұл ешқандай нәтиже бермеді. Комитет автордың ұлттық органдар екі куәгердің айғақтарын және А талаптарының аудиожазбасын ескермегені туралы мәлімдемесін атап өтеді. Комитет сонымен қатар автордың А.-ға қарсы қозғалған азаматтық талап бойынша іс жүргізу барысында Ұлттық соттар автордың пайдасына айғақ бере алатын немесе А талаптарының аудиожазбасын дәлел ретінде іске қоса алатын бірнеше куәгерлерден қандай да бір негізсіз сұхбат алудан бас тартқаны туралы автордың дәлелін атап өтеді.... Комитет қатысушы мемлекеттің аудиожазбаның зерттелгені туралы мәлімдемесін атап өтеді, алайда қатысушы мемлекет бұл жазбаның қалай зерттелгені және оның түпнұсқалығы расталғаны туралы ешқандай ақпарат берген жоқ (пікірдің 10.7-тармағы).
Жоғарыда айтылғандарды ескере отырып, Комитет осы істе қатысушы мемлекеттің органдары мен соттары жұмыс орнында жыныстық қудалау түрінде көрінетін гендерлік зорлық-зомбылық фактісі бойынша автордың шағымына, сондай-ақ осы шағымды растайтын дәлелдерге тиісті назар аудармады және осылайша олар өз міндеттерін орындамады деген пікірді ұстанады. ескеру шағымды қарау кезіндегі гендерлік факторлар. Сонымен қатар, осы істің мәнмәтінінде ұлттық органдар мен соттар жұмыспен қамту саласында тең мүмкіндіктер беру туралы міндеттемені бұзудың айқын және айқын дәлелдеріне тиісті назар аудармады. А-ға бағыну кезінде автор осал жағдайда болды және оның еңбек шартын ұзарту толығымен А-ның қалауына байланысты болды (пікірдің 10.8-тармағы).
Бұл жағдайда билік автордың еңбек шарты 10 жылдан астам қызмет еткеннен кейін ұзартылмауының себептерін зерттеген жоқ. ... Рудный қалалық соты автордың осы уақытқа дейін орын алған жыныстық қудалауға шағым түсірмегенін және оны жұмыстан шығарғаннан кейін ғана оны айыптауға деген сенімді төмендететін жағдай ретінде жасағанын келтірді. Автордың отбасындағы жалғыз асыраушы болып табылатын және бұл ретте А. - ға бағынысты әйел ретіндегі жағдайының осалдығын ескеруге ниет білдірмейтін жағдайларда және жоғарыда жасалған қорытындыны ескере отырып, Комитет қатысушы мемлекеттің конвенцияның 1-бабымен жиынтығында түсіндірілетін 2(e) бабы бойынша өз міндеттемелерін бұзғанын растайды, қатысушы мемлекеттің мекемелері істің гендерлік аспектілерін ескере отырып, автордың жұмыс орнындағы гендерлік зорлық-зомбылық туралы шағымына және осы шағымды растайтын дәлелдерге тиісті назар аудармады және осылайша, олар жұмыспен қамту саласында тең мүмкіндіктер беру туралы міндеттемені бұзудың айқын және айқын дәлелдеріне тиісті назар аудармады. Комитет автордың жыныстық зорлық-зомбылық туралы шағымын жедел, тиісті және тиімді түрде зерттемей-ақ, А. авторға қарсы азаматтық іс бойынша іс үш аптадан аз уақыт ішінде аяқталғанына қарамастан және автордың ісін гендерлік тұрғыдан қарастырмай-ақ, ұлттық институттар рұқсат берді, шешім қабылдау кезінде олардың ойлау барысына стереотиптер әсер етуі үшін (10-тармақ.10 пікір).
Қатысушы мемлекеттің Конвенцияның 11-бабы бойынша оның құқықтарын бұзғаны туралы автордың шағымына келетін болсақ, комитет автордың шағымы Конвенцияның 11-бабының 1(a) және (f) тармақтарында қамтылған мәселелерге қатысты деп санайды. Конвенцияның 1-бабымен бірге түсіндірілетін 2(e) бапты бұзу туралы өз тұжырымдарын ескере отырып, Комитет автордың 2011 жылдың қаңтарында мектеп директоры А.оны әңгімеге шақырғаны туралы мәлімдемесін атап өтеді. Осы әңгіме барысында ол жасырын түрде оның жұмысын жалғастыру оның онымен жақын қарым-қатынасқа түсуіне байланысты болатынын айтты, оған ол үзілді-кесілді бас тартты. Осыдан кейін А.жыныстық зорлық-зомбылық көрсетіп, авторды қудалауды жалғастырды және ол бас тартуды жалғастыра бергендіктен, егер ол мектептегі жұмысын сақтап қалғысы келсе, оған 10 000 теңге төлеуді ұсынды. Автор бұл талаптарды қанағаттандырудан бас тартқанын ескере отырып, оған 2011 жылдың мамырында оның еңбек шарты келесі оқу жылына ұзартылмайтындығы туралы хабарланды. Мектеп 2012 жылдың қыркүйегіне дейін жұмысын жалғастырды. Комитет автордың еңбек шартының тоқтатылуы және А. - ға қарсы қозғалған азаматтық іс бойынша іс жүргізу салдарынан қудалауға шағым жібергеннен кейін, оның нәтижесі Рудный қалалық сотының А. - ға өтемақы төлеуге және мектеп ұжымының жалпы жиналысында кешірім сұрауға нұсқау берген Қаулысы болды, ол депрессияға ұшырады және оған жүгінді психологиялық көмек үшін әйелдерді зорлық-зомбылықтан қорғау дағдарыс орталығы. Осыған байланысты Комитет 2012 жылдың 29 наурызында атап өтті. авторға депрессия және PTSD диагнозы қойылды (пікірдің 10.11-тармағы).
Комитет авторға жасалған қысым мен қауіп-қатер мен қудалаудың сипаты, сондай-ақ ақшаны бопсалау әрекеттері оның бағынышты және құқығынан айырылған әйел екендігіне байланысты және тең қарым-қатынас принципін бұзу болып табылады деген пікірді ұстанады. Комитет жұмыс берушінің жыныстық кемсітушіліктен, соның ішінде қудалаудан бас тарту міндеттемесі автордың еңбек шартын бұзумен аяқталған жоқ деп санайды. Комитет а. авторға жала жапқаны үшін азаматтық іс қозғады, оның нәтижесі автордың А. - ға моральдық зиян үшін өтемақы төлеуге және одан көпшілік алдында кешірім сұрауға Бұйрығы болды. Нәтижесінде автор депрессияға түсіп, PTSD-мен ауыра бастады. Мұндай жағдайларда Комитет А-ның үндеуі деп санайды. автормен, егер ол мектепте жұмысын жалғастырғысы келсе және оның еңбек шартын келесі оқу жылына ұзартудан бас тартса, онымен - оның жетекшісімен жақын қарым - қатынас жасауды талап етіп, автордың еңбекке және тең қарым-қатынасқа құқығын бұзды және сәйкес жыныстық кемсітушілікті білдірді Конвенцияның 11-бабының 1(А) және (f) - тармақтарымен. Нәтижесінде автор осы Ережелерде көзделген құқықтарының бұзылуынан зардап шекті, оны қатысушы мемлекеттің мекемелері жедел, тиісті және тиімді түрде жойған жоқ (пікірдің 10.13-тармағы).
Комитеттің қорытындылары: Факультативтік хаттаманың 7(3)-бабына сәйкес және жоғарыда айтылған пайымдаулар тұрғысынан әрекет ете отырып, Комитет қатысушы мемлекет баптың 1, 5(a) және 1(a) және(f) - тармақтарымен бірге түсіндірілетін 2 (e) - бабы бойынша өз міндеттемелерін орындамаған деп есептейді 11 Конвенция, және Қатысушы мемлекетке ұсынады:
а) хабарлама авторына қатысты: Конвенцияға сәйкес оның құқықтарын бұзу нәтижесінде авторға келтірілген моральдық және материалдық залал үшін тиісті қаржылық өтемақыны қоса алғанда, тиісті өтемақы, оның ішінде өтемақы беру:
I) Перцевка ауылындағы бастауыш мектеп жабылған 2011 жылдың қыркүйегі мен 2012 жылдың қыркүйегі аралығында табысының жоғалғаны үшін;
ii) автордың А. - ға көптеген шағымдарына байланысты келтірілген сот шығындары мен шығындары үшін, сондай-ақ А. қозғаған азаматтық талапқа байланысты шеккен барлық шығындар үшін.;
iii) жыныстық қудалау мен бопсалау әрекеттерінен туындаған азап үшін, сондай-ақ автор А. - ны әкелуге мәжбүр болған көпшілік алдында кешірім сұрағаны үшін, бұл оның депрессия мен жарақаттан кейінгі стресстің бұзылуынан зардап шегуіне себеп болды;
b) жалпы:
i) комитеттің N 19 жалпы ұсынымына сәйкес жұмыс орнындағы жыныстық қудалауға қарсы күрес мақсатында, атап айтқанда, еңбек қатынастары саласындағы кешенді заңнаманы кідіріссіз қабылдауға, ол шағымдарды берудің және қараудың тиімді рәсімдерін көздей отырып, халықаралық нормалар мен стандарттарға сәйкес жұмыс орнындағы жыныстық қудалау ұғымын жан-жақты айқындауды қамтуға тиіс, жұмыс орнындағы жыныстық қудалауға құқықтық қорғау және Санкциялар;
ii) Қылмыстық кодекстің 351-бабының ережелерін жүзеге асыру кезінде жәбірленушілерден қандай да бір арызға қол қою талап етілмеуін қамтамасыз ету, егер мұндай арыз олардың сот төрелігіне қол жеткізу құқығын іске асыруға іс жүзінде кедергі болып табылса;
iii) жалпы жұртшылықтың, оның ішінде ауылдық жерлерде, қылмыстық жазаланатын іс-әрекет ретінде жұмыс орнындағы жыныстық қудалау туралы хабардар болу деңгейін арттыру үшін қажетті шаралар қабылдауға және іс-шаралар жүргізуге, сондай-ақ Жұмыспен қамтудың мемлекеттік және жеке салаларын қамти отырып, қудалаудың осындай түріне қарсы күрес жөніндегі саясатты іске асыруға жәрдемдесуге;
IV) шешімдер қабылдау процесіне стереотиптік ұсыныстардың әсерін жоюды қамтамасыз ету мақсатында конвенцияға, оған Факультативтік хаттамаға, сондай-ақ Заңтану мен комитеттің жалпы ұсынымдарына қатысты мәселелер бойынша судьяларды, адвокаттарды және құқық қорғау органдарының қызметкерлерін гендерлік ерекшеліктерді ескеретін тұрақты және оқытуды жүргізуге;
v) әйелдерге Жұмыспен қамту саласындағы жыныс белгісі бойынша кемсітушіліктің барлық нысандарынан тиімді қорғауды қамтамасыз ету үшін конвенцияны барлық ұлттық соттардың және басқа да мемлекеттік мекемелердің іс жүзінде жүзеге асыруын қамтамасыз етуге тиімді шаралар қабылдау;
VI) қатысушы мемлекеттің Еуропа Кеңесімен ынтымақтастығын назарға ала отырып, әйелдерге қатысты зорлық-зомбылықтың және отбасындағы зорлық-зомбылықтың алдын алу және оған қарсы күрес туралы конвенция ратификациялансын (пікірдің 11-тармағы).
Жарияланым көзі: https://espchhelp.ru/koon/blog-koon/5478-2015-zhyldy-13-shildesinde-b-ny-jelderge-atysty-kemsitushilikti-zhoyu-komitetinde-is-zhe-iske-zhetti .
